แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น
ร่างบางลุกขึ้นมาแต่งตัวแต่เช้าก่อนจะตรงไปที่บริษัทของชายหนุ่ม
"หึนึกว่าไม่กล้ามา"เมื่อเห็นร่างบางเดินมาก็พูดใส่
"ชั้นกล้าพอ"ยิ้มอย่างเยือกเย็นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงาน
"มาก็ดีมาเคลียร์กันเรื่องเมื่อวาน"
"ไม่จำเป็นต้องเคลียร์เพราะชั้นไม่ได้เป็นคนทำ"เดินกระแทกไหล่ชายหนุ่มก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ผู้บริหาร
"ลุกออกไปเดี๋ยวนี้"
"ไม่ลุกชั้นจะทำงานมีปัญหาอะไรมั้ย"ยิ้มที่มุมปากก่อนจะเปิดเอกสารดูไปเรื่อยๆก่อนจะดูเอกสารที่ชายหนุ่มมอบให้ครึ่งนึงของบริษัทเหลืออีกแค่ครึ่งเดียวหุ้นก็จะกลายเป็นของร่างบางเมื่อไหร่ที่หุ้นตกเป็นของแก้วทุกอย่างที่เป็นของไทยานนท์ก็จะถูกโอนเป็นชื่อของตระกูลศิริมงคลสกุลทันที
"ฮึ่ย"เดินไม่พอใจไปนั่งบนโซฟาดูหญิงสาวที่กรอกเอกสารแทนตัวเองหมด
"ไม่มาทำงานหรอหรือว่าไม่มีที่ทำน่าสงสารเนาะหึงานนายน่าทำดีงั้นชั้นขอทำแล้วกันนั่งไปเฉยๆเถอะจะได้สบาย"คำพูดที่หลุดออกจากปากร่างบางยิ่งทำให้ร่างสูงไม่พอใจเข้าไปใหญ่
"คุณโทโมะเกลมี...แก้ว"ตกใจเมื่อคนที่นั่งอยู่ไม่ใช่ร่างสูง
"ตกใจอะไรเอางานมาวางสิ่!"
"ย่ะ"กระแทกเสียงใส่ก่อนจะวางเอกสารลงบนโต๊ะ
หมับ มือบางคว้าข้อมือเกลแน่นจนเป็นรอยแดง
"อย่ามาทำเป็นไม่พอใจต่อหน้าชั้นและอย่านินทาลับหลังชั้นไม่ชอบ"ปล่อยข้อมือหญิงสาวออกก่อนจะนั่งทำงานต่อเกลเลยเดินออกไปด้วยอาการฮึดฮัด
"ทำเค้าแบบนั้นทำไม"
"เรื่องของชั้นนายนั่งเฉยๆเถอะเดี๋ยวเมื่อยอ้อถ้าเกิดขี้เกียจอยู่จะไปไหนก็ไปรำคาญ!"ตะคอกชายหนุ่มร่างสูง
"ชั้นไม่ยอมเธอหรอกแก้วชั้นมีสิทธิ์เพราะชั้นเป็นเจ้าของหุ้น"
"นายมอบให้ชั้นครึ่งนึงแล้วอย่าลืมสิ่ยังไงชั้นกับนายมีสิทธิ์เท่าเทียมกันนะ"
"ยัยบ้าบ้าที่สุด"
"หึนั่งเฉยๆไปเถอะ"
***
"พี่ฟางแฟนพี่มา"
"ใครยัยเฟย์"
"ป๊อปปี้ไงล่ะ"
"บ้าหรอพูดอะไรมั่วแล้ว"
"แน่ะหน้าแดงด้วยยังไงเนี่ย"
"เลิกแซวเลยแฟนแกก็มา"
"บ้าเขื่อนเพื่อนเฟย์"
"อะไรยังไม่พูดชื่อเลยรู้แล้วหรอ"
"ไอ้พี่ฟางบ้าไปแล่ว"
"เขื่อนป๊อปปี้สวัสดี"
"หวัดดีเฟย์เขื่อนขอเหมือนเมื่อวานส่วนแกไอ้ป๊อปไปนั่งกับฟางไปเฟย์คุยกับเขื่อนนะเดี๋ยววันนี้เขื่อนช่วยเฟย์เสริฟ์"
"ขอบใจจ้า"
****
"นี่เธอเซ็นอะไรงานชั้น"
"งานนายก็งานชั้นอย่าพูดมากกลับไปนั่ง"
"ไม่เธอมาเซ็นอย่างนี้ถ้าผิดพลาดทำไงล่ะ"
"ล้มละลายมั้ง"
"แก้วเธอเป็นอะไรหะทำท่าทางแบบนี้มาแต่เช้าแล้วนะ"
"อะไรของนายกลับไปนั่งได้แล้วไปน่ารำคาญ!"ตะคอกใส่ร่างสูงเลยเดินกลับไปที่เดิม
"เย้เสร็จแล้ว"ยิ้มออกมาก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วลุกเดินออกไป
"แก้วรอชั้นด้วยจะรีบไปไหน"
"ปล่อยไปหายัยเกลนู่นไปไหนก็ไปรำคาญ!"สะบัดข้อมือออกจากมือหนาก่อนจะเดินขึ้นลิฟต์
"โธ่เว้ยเป็นไรของเธอวะ"
"คุณโทโมะเป็นอะไรคะ"
"โว้ยไปไหนก็ไป!!"ตะโกนไล่ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องทำงาน
"ฮึ่ยเป็นบ้าอะไรของเธอแก้วกวนประสาทชะมัดพูดอยู่ได้คำว่าน่ารำคาญโว้ย"โวยวายก่อนจะทุบหมอนอิงโซฟา
"คุณโทโมะไม่ลงไปกินข้าวน้ำส้มหน่อยนะคะ"เอาน้ำส้มวางก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ
"ขอบใจแต่ออกไปก่อนชั้นไม่อยากเจอหน้าใครนอกจากแก้วยัยตัวปัญหานั่น"ไล่หญิงสาวเกลหน้าเสียนิดๆที่ร่างสูงไล่ก่อนจะเดินออกไป
"อะไรก็นังแก้วมันมีดีอะไรนักหนาถึงรักมันนัก"
"ชั้นมีดีกว่าเธอ"ทุบโต๊ะทำงานหญิงสาวเดินมาพอดีเลยได้ยินที่เกลนินทาก่อนจะมองด้วยหางตาแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงาน
"ทำอะไรของนาย"เดินไปดึงหมอนออกจากมือชายหนุ่ม
"เห้ยเธอเป็นอะไรของเธอกวนประสาทชั้นทั้งวันน่าเบื่อชะมัดเป็นอะไรไปแก้ว"
"เป็นคนพอใจรึยังนั่งซะก่อนจะไม่มีสิทธิ์ได้นั่งในห้องนี้"ชอบทิ้งปริศนาไว้ให้คาสมองแล้วกลับไปนั่งทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่คนร่างสูงจะคลั่งตายเพราะไม่เคยมีใครขัดใจเค้าแม้แต่คนเดียวแต่นี่อะไรเธอกลับขัดใจเค้าทุกเรื่อง'ทิ้งอะไรไว้ให้งงอยู่เรื่อยแก้ว'
"อย่ามาจ้องหน้าชั้นไม่ชอบ"มองหน้าชายหนุ่มที่นั่งมองหน้าตัวเอง