แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น

ร่างบางลุกขึ้นมาแต่งตัวแต่เช้าก่อนจะตรงไปที่บริษัทของชายหนุ่ม

"หึนึกว่าไม่กล้ามา"เมื่อเห็นร่างบางเดินมาก็พูดใส่

"ชั้นกล้าพอ"ยิ้มอย่างเยือกเย็นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงาน

"มาก็ดีมาเคลียร์กันเรื่องเมื่อวาน"

"ไม่จำเป็นต้องเคลียร์เพราะชั้นไม่ได้เป็นคนทำ"เดินกระแทกไหล่ชายหนุ่มก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ผู้บริหาร

"ลุกออกไปเดี๋ยวนี้"

"ไม่ลุกชั้นจะทำงานมีปัญหาอะไรมั้ย"ยิ้มที่มุมปากก่อนจะเปิดเอกสารดูไปเรื่อยๆก่อนจะดูเอกสารที่ชายหนุ่มมอบให้ครึ่งนึงของบริษัทเหลืออีกแค่ครึ่งเดียวหุ้นก็จะกลายเป็นของร่างบางเมื่อไหร่ที่หุ้นตกเป็นของแก้วทุกอย่างที่เป็นของไทยานนท์ก็จะถูกโอนเป็นชื่อของตระกูลศิริมงคลสกุลทันที

"ฮึ่ย"เดินไม่พอใจไปนั่งบนโซฟาดูหญิงสาวที่กรอกเอกสารแทนตัวเองหมด

"ไม่มาทำงานหรอหรือว่าไม่มีที่ทำน่าสงสารเนาะหึงานนายน่าทำดีงั้นชั้นขอทำแล้วกันนั่งไปเฉยๆเถอะจะได้สบาย"คำพูดที่หลุดออกจากปากร่างบางยิ่งทำให้ร่างสูงไม่พอใจเข้าไปใหญ่

"คุณโทโมะเกลมี...แก้ว"ตกใจเมื่อคนที่นั่งอยู่ไม่ใช่ร่างสูง

"ตกใจอะไรเอางานมาวางสิ่!"

"ย่ะ"กระแทกเสียงใส่ก่อนจะวางเอกสารลงบนโต๊ะ

หมับ มือบางคว้าข้อมือเกลแน่นจนเป็นรอยแดง

"อย่ามาทำเป็นไม่พอใจต่อหน้าชั้นและอย่านินทาลับหลังชั้นไม่ชอบ"ปล่อยข้อมือหญิงสาวออกก่อนจะนั่งทำงานต่อเกลเลยเดินออกไปด้วยอาการฮึดฮัด

"ทำเค้าแบบนั้นทำไม"

"เรื่องของชั้นนายนั่งเฉยๆเถอะเดี๋ยวเมื่อยอ้อถ้าเกิดขี้เกียจอยู่จะไปไหนก็ไปรำคาญ!"ตะคอกชายหนุ่มร่างสูง

"ชั้นไม่ยอมเธอหรอกแก้วชั้นมีสิทธิ์เพราะชั้นเป็นเจ้าของหุ้น"

"นายมอบให้ชั้นครึ่งนึงแล้วอย่าลืมสิ่ยังไงชั้นกับนายมีสิทธิ์เท่าเทียมกันนะ"

"ยัยบ้าบ้าที่สุด"

"หึนั่งเฉยๆไปเถอะ"

***

"พี่ฟางแฟนพี่มา"

"ใครยัยเฟย์"

"ป๊อปปี้ไงล่ะ"

"บ้าหรอพูดอะไรมั่วแล้ว"

"แน่ะหน้าแดงด้วยยังไงเนี่ย"

"เลิกแซวเลยแฟนแกก็มา"

"บ้าเขื่อนเพื่อนเฟย์"

"อะไรยังไม่พูดชื่อเลยรู้แล้วหรอ"

"ไอ้พี่ฟางบ้าไปแล่ว"

"เขื่อนป๊อปปี้สวัสดี"

"หวัดดีเฟย์เขื่อนขอเหมือนเมื่อวานส่วนแกไอ้ป๊อปไปนั่งกับฟางไปเฟย์คุยกับเขื่อนนะเดี๋ยววันนี้เขื่อนช่วยเฟย์เสริฟ์"

"ขอบใจจ้า"

****

"นี่เธอเซ็นอะไรงานชั้น"

"งานนายก็งานชั้นอย่าพูดมากกลับไปนั่ง"

"ไม่เธอมาเซ็นอย่างนี้ถ้าผิดพลาดทำไงล่ะ"

"ล้มละลายมั้ง"

"แก้วเธอเป็นอะไรหะทำท่าทางแบบนี้มาแต่เช้าแล้วนะ"

"อะไรของนายกลับไปนั่งได้แล้วไปน่ารำคาญ!"ตะคอกใส่ร่างสูงเลยเดินกลับไปที่เดิม

"เย้เสร็จแล้ว"ยิ้มออกมาก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วลุกเดินออกไป

"แก้วรอชั้นด้วยจะรีบไปไหน"

"ปล่อยไปหายัยเกลนู่นไปไหนก็ไปรำคาญ!"สะบัดข้อมือออกจากมือหนาก่อนจะเดินขึ้นลิฟต์

"โธ่เว้ยเป็นไรของเธอวะ"

"คุณโทโมะเป็นอะไรคะ"

"โว้ยไปไหนก็ไป!!"ตะโกนไล่ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องทำงาน

"ฮึ่ยเป็นบ้าอะไรของเธอแก้วกวนประสาทชะมัดพูดอยู่ได้คำว่าน่ารำคาญโว้ย"โวยวายก่อนจะทุบหมอนอิงโซฟา

"คุณโทโมะไม่ลงไปกินข้าวน้ำส้มหน่อยนะคะ"เอาน้ำส้มวางก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ

"ขอบใจแต่ออกไปก่อนชั้นไม่อยากเจอหน้าใครนอกจากแก้วยัยตัวปัญหานั่น"ไล่หญิงสาวเกลหน้าเสียนิดๆที่ร่างสูงไล่ก่อนจะเดินออกไป

"อะไรก็นังแก้วมันมีดีอะไรนักหนาถึงรักมันนัก"

"ชั้นมีดีกว่าเธอ"ทุบโต๊ะทำงานหญิงสาวเดินมาพอดีเลยได้ยินที่เกลนินทาก่อนจะมองด้วยหางตาแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงาน

"ทำอะไรของนาย"เดินไปดึงหมอนออกจากมือชายหนุ่ม

"เห้ยเธอเป็นอะไรของเธอกวนประสาทชั้นทั้งวันน่าเบื่อชะมัดเป็นอะไรไปแก้ว"

"เป็นคนพอใจรึยังนั่งซะก่อนจะไม่มีสิทธิ์ได้นั่งในห้องนี้"ชอบทิ้งปริศนาไว้ให้คาสมองแล้วกลับไปนั่งทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่คนร่างสูงจะคลั่งตายเพราะไม่เคยมีใครขัดใจเค้าแม้แต่คนเดียวแต่นี่อะไรเธอกลับขัดใจเค้าทุกเรื่อง'ทิ้งอะไรไว้ให้งงอยู่เรื่อยแก้ว'

"อย่ามาจ้องหน้าชั้นไม่ชอบ"มองหน้าชายหนุ่มที่นั่งมองหน้าตัวเอง