แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

"คุณโทโมะคะเกลเอาเอกสารมาให้ครับ"เดินเข้ามาหาชายหนุ่มที่โต๊ะทำงาน

"ครับวางไว้ก่อน"พยักหน้าแต่ก็ยังไม่ละสายตาออกจากจอคอมพิวเตอร์

"คือเกลไม่ค่อยเข้าใจตรงนี้เลยน่ะค่ะคืออธิบายให้เกลฟังหน่อยได้มั้ย"ยื่นหน้าลงไปใกล้ชายหนุ่ม

"ตรงไหน กะ...เกล"หันหน้าไปชนกับจมูกหญิงสาวพอดี

"เอ่อเกลขอโทษค่ะ"จะลุกขึ้นแต่ก็แกล้งทำเป็นข้อเท้าพลิกจนล้มทับชายหนุ่มในลักษณะนั่งตักปลายจมูกทั้งคู่ติดกันมือข้างหนึ่งของร่างสูงรวบเอวหญิงสาวไว้ส่วนอีกข้างก็จับไหล่มน

"คือเกล อื้อ"ถูกปากหนาประกบอย่างรวดเร็วตอบสนองอย่างดีโดยการคล้องคอชายหนุ่มไว้จูบตอบชายหนุ่มอย่างเร่าร้อนจนแทบละลายมือหนาละจากไหล่ลงมาคลึงสะโพกหญิงสาวไปมา

"เอ่อขะ...ขอโทษที่เข้ามาผิดเวลา"เข้ามาเจอภาพบาดตาก็เบือนหน้าหนีก่อนจะยืนหันหลังแล้วเอ่ยขอโทษ

"ออกไปก่อน"ไล่หญิงสาวก่อนจะจัดชุดให้เข้าที่แล้วนั่งมองร่างบางที่ยืนหันหลังให้

"ขอตัวก่อนนะ"บอกชายหนุ่มแต่ก็ถูกดึงไว้

"เป็นอะไรอีกหะ!ทะ...เธอร้องไห้เป็นอะไร?แต่ถ้าร้องไห้กับเรื่องเมื่อกี้อย่ามาร้องเพราะเธอเห็นภาพที่มันน่าร้องไห้มากกว่านี้ยังไม่ร้องเลยอย่ามาสำออย"ผลักหญิงสาวออก

"ฮึกในเมื่อนายไม่ได้รักชั้นชั้นจะเลิกยุ่งกับนายต่อไปนี้เราแค่ผู้ร่วมหุ้นกันดีมั้ยโทโมะ"

"ไม่แก้ว!ชั้นให้หุ้นเธอต่อจากนี้เธอต้องอยู่กับชั้น"

"ฮึกนายมันก็เป็นแบบนี้รั้งไว้ทั้งที่ไม่ได้รักต่อไปถ้าชั้นได้ของๆชั้นกลับคืนมาเมื่อไหร่ชั้นจะเลิกยุ่งกับนาย"

"ของ?เธอพูดเรื่องนี้สองครั้งแล้วของเธอมันคืออะไรหะ"เขย่าตัวหญิงสาว

"ไม่ต้องรู้ถึงเวลานายจะรู้มันเอง"ดันตัวร่างสูงออก

"ชั้นจะรอดูว่าของเธอมันคืออะไร"บอกก่อนจะกลับไปทำงานอย่างเดิมร่างบางได้แต่มองก่อนจะไปนั่งที่โซฟาแต่นั่งหันข้างไม่มองชายหนุ่มน้ำตาค่อยๆไหลออกจากตาช้าๆปาดน้ำตาจนชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวที่นั่งสะอื้นอยู่บนโซฟาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยากเข้าไปกอดแต่ในเมื่อไปบอกไว้แบบนั้นเลยต้องทำใจแข็งไว้

"ออกไป!!"ไม่อยากเห็นภาพแทงใจเอ่ยปากตวาดไล่

"ฮึกได้"คว้ากระเป๋าก่อนจะเดินออกไป

"โดนเค้าไล่หรอถึงร้องไห้แบบนี้น่ะ"เดินเข้าไปมองร่างบางด้วยสายตาเหยียด

"ฮึก"ปาดน้ำตาก่อนจะเดินออกไปแต่กลับถูกกระชากไว้

"อย่ามาสำออยได้มั้ยตอนนั้นยังว่าชั้นอยู่เลยว่าสิ่!"ตะคอกใส่ร่างบางพนักงานหันมามองก่อนจะซุบซิบกัน

"ปล่อยชั้น"ผลักหญิงสาวอย่างแรงจนเกลถึงกับล้มมือของหญิงสาวปัดแก้วกาแฟจนแตกกระจายเต็มพื้นตอนที่ล้มหญิงสาวมือโดนเศษแก้วบาดจนเป็นแผลลึก

"เกลเป็นอะไรมั้ยชั้นขอโทษ"ร่างบางรีบวิ่งเข้าไปช่วย

"โอ๊ยแก้ว"จับมือร่างบางให้จับที่แผลตัวเองอย่างแรงจนเลือดไหลเพิ่มขึ้น

"มีอะไรกัน"ได้ยินเสียงโวยวายก็รีบออกมาดู

"เอ่อไม่มีอะไรค่ะฮึก"ลุกขึ้นร่างบางมองที่แผลก่อนจะงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า

"แล้วเธอเป็นอะไรเกล"เข้ามาดึงมือหญิงสาวไปดู

"เอ่อไม่เป็นไรค่ะ"ชักมือกลับแต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยหันไปยิ้มเยาะหญิงสาวที่ยืนน้ำตาคลอมองทั้งคู่

"ทำอะไรของเธอแก้วเธอโมโหชั้นแล้วมาพาลเกลแบบนี้หรอแย่ที่สุด"หันมาตวาดลั่นก่อนจะพาเกลเดินไปทำแผลที่ห้องพยาบาล

"โทโมะฟังชั้นก่อนชั้นไม่ได้ทำ"วิ่งตามชายหนุ่มไปข้างล่าง

"แผลลึกขนาดนี้ไปโรงบาลดีกว่านะเกล"ไม่ฟังเสียงร่างบางที่วิ่งตามมาสักนิด

"เกลเชิญครับ"เดินไปเปิดประตูให้หญิงสาว

"ฮึกโทโมะฟังแก้วก่อนนะ"เข้าไปขวางชายหนุ่มที่กำลังจะขึ้นรถ

"ถอยไปชั้นจะพาเกลไปหาหมอ"ผลักหญิงสาวจนล้ม

"โทโมะฟังก่อนโทโมะ"วิ่งตามรถจนรถร่างสูงเลี้ยวออกนอกบริษัทก่อนจะล้มลงด้วยความเจ็บเพราะข้อเท้าพลิกตอนที่วิ่งตามพยายามอธิบายตั้งแต่อยู่ในบริษัทแต่กลับไม่ยอมฟัง

"ถ้าเป็นแบบนี้ชั้นจะไม่มายุ่งกับนาย"หลังจากลุกจากตรงนั้นก็เดินกลับมาที่รถ

"ฮึกจะไม่พูดไม่คุยแต่ชั้นจะมาหานายเพื่อหุ้นฮึกต่อไปนี้ชั้นจะไม่แคร์นายอะไรที่เป็นของชั้นต้องได้คืนต่อไปเราคือศัตรูกันอย่างเต็มตัวโทโมะ"สะอื้นครั้งสุดท้ายก่อนจะเผยแววเสียงน่ากลัวออกมาก่อนจะขับรถออกไปจากบริษัท

***

"ขอบคุณมากป๊อปที่ช่วยฟางทำยอดพวกนี้ไม่งั้นมึนตายแน่เลย"

"ไม่เป็นไรหรอกฟางป๊อปเต็มใจ"

"แน่ะแอบมาสวีทอะไรกันตรงนี้"

"อะไรยัยเฟย์สวีทอะไรของแกแล้วไปคุยกับเขื่อนสนุกมั้ย"

"สนุกมากเขื่อนตลกชะมัดเลย"

"ฮะ ฮะไอ้เขื่อนมันตลกน่ะแต่บางครั้งมันก็ฮาไม่ดูสถานะการณ์"

"เฟย์ว่างั้นแหละ"

"เม้าท์อะไรเขื่อนกัน"

"เปล่าเฟย์จะพูดให้เขื่อนได้ยินเลย"

"หรอแล้วเรื่องอะไร"

"เรื่องที่แกพูดมากไงไอ้กบ"

"โธ่นั่นมันเรียกนินทา"

"ฮะ ฮะกบงอน"

"ยัยเป็ด ก้าบ ก้าบหัวฟู"

"นี่เดี๋ยวโดนต่อยปากแหก"

"ยัยฟาง"เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากที่ประตูร้านช่วงนี้เย็นแล้วร้านกำลังจะปิดเลยเฮฮาได้เต็มที่

"แก้วมือแกเปอะอะไรมาอ่ะ"จับมือเพื่อนสาวที่มีเลือดติดอยู่

"เลือดน่ะ"

"แกโดนอะไรมา"

"เปล่าเลือดนังเด็กมาร"

"แล้วแกไปทำอย่างนั้นโทโมะไม่ว่าหรอ"

"เค้าไม่ฟังที่ชั้นอธิบายชั้นไม่ได้ทำนังเด็กนั่นนังนั่นมทันใส่ร้ายชั้น"

"เกลร้ายไม่เบานะเนี่ย"

"อย่างนั้นไม่ได้เรียกว่าไม่เบาและล่ะเขื่อนเรียกว่าหนักเลยดีกว่า

"เขื่อนว่างั้นเหมือนกันแก้ว"

"เอ่องั้นวันนี้พวกเรากลับกันก่อนนะพรุ่งนี้จะมาใหม่"ดึงเสื้อเพื่อนหนุ่มหน้ายาวออกจากร้านไป

"ตกลงแกจะแก้แค้นเค้าจริงหรอ"นั่งลงบนโต๊ะ

"อืมแน่นอนนายนั่นยอมยกหุ้นให้ชั้นครึ่งนึง"

"หะอะไรนะแกทำได้ตั้งแผนนึงและยัยแก้วตีสนิทแล้วอ้อนขอให้มอบหุ้นให้"

"ชั้นไม่ได้อ้อนชั้นขอตรงๆนายนั่นก็ให้"

"โทโมะนี่หลงผู้หญิงจริงๆเลย"

"หึหลงจนมั่วน่ะสิ่ไม่ว่า"

"หมายความว่าไง"

"เจ้าชู้ ปากดี ด่าแม้กระทั่งผู้หญิง ชอบตะคอกไม่พอใจก็ไล่ฮึก"พูดถึงเรื่องตะคอกกับเรื่องไล่ก็น้ำตาตกภาพแล่นเข้าสู่สมองตอนที่ถูกไล่และถูกตะคอก

"แก้วไม่เอาน่า"

"เห็นมั้ยชั้นบอกแล้วสักวันแกต้องรักเค้า"

"ต่อไปนี้คำว่ารักมันจะไม่มีในหัวสมองชั้นแล้วเฟย์มันจะมีแต่คำว่าแก้แค้นที่มันต้องจบเมื่ออีกฝ่ายทรมาณเหมือนตายทั้งเป็น"มือบางกำแน่นนึกถึงภาพวันที่พ่อต้องจากไปวันที่รู้เรื่องการโกงและอะไรอีกหลายอย่างที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตจนแทบรับไม่ไหวแต่ก็ยังอดทนเพราะหวังว่าสักวันต้องล้างแค้นไทยานนท์จนสุดท้ายก็ได้ทำและมันกำลังจะเริ่ม'การแก้แค้น'ที่จะเกิดขึ้นตั้งแต่วันนี้พรุ่งนี้ไม่มีความปราณีให้กันอีกต่อไป!!!!