แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น
"อืม...โอ๊ย"พลิกตัวทีคล้ายกระดูกจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆเจ็บจนร้าวไปหมด
"ตื่นแล้วหรอ"นอนมองหน้าคนตัวเล็กที่เพิ่งตื่น
"ถ้าไม่ตื่นจะเห็นมั้ยว่าลืมตา"ดึงผ้าห่มมาพันตัวก่อนจะลุกขึ้นยืนข้างเตียง
"กวนประสาทไปอาบน้ำไปจะได้ไปบริษัทอยากได้มั้ยหุ้นอ่ะ"
"อยากรอแป๊ปนึงขออาบน้ำก่อนเตรียมชุดให้ด้วยนะอีตาผีดิบพันปี"ยิ้มระรื่นก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ
"เตรียมชุดเรียบร้อยแล้วนะไปกินข้าวข้าวข้างนอกทำสปาเก็ตตี้กุ้งไว้ให้กิน"
"อืมออกไปได้และจะแต่งตัว"
"อายอะไรเมื่อคืนก็เห็นหมดแล้ววันอื่นก็เคยเห็นอย่าอายเลยงั้นนั่งรอตรงนี้ดีกว่า"นั่งลงปลายเตียงมองร่างบางที่ใส่ผ้าขนหนูยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า
"อีตาบ้า"คว้าชุดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับออกมากับชุดไม่หวือหวาและไม่แหวกมากเกินไป
"ไปกินข้าว"พอก้าวออกมาจากห้องน้ำก็ถูกกระชากข้อมืออย่างแรงออกไปกินข้าว
"โอ๊ยนี่มันร้อนนะยัดเข้ามาได้ปากไม่ได้มีที่ระบายควาามร้อนนะ"เอามือพัดไปมาที่ปาก
"มัวแต่ค่อยๆกินอยู่นั่นแหละหัดกินเร็วๆบ้างสิ่ชั้นกินหมดแล้วเธอยังได้แค่ครึ่งถ้วยเองกินหรือดมหะ!!"
"แค่นี้ตะคอกหรอหะเอ้ากินเองเลยจะได้รู้ว่ามันร้อนมั้ย"ตักข้าวต้มกุ้งใส่ปากร่างสูง
"โอ๊ยร้อนยัยบ้า"คายข้าวออกจากปากลงถังขยะ
"สมน้ำหน้าอิ่มแล้วไม่กินแล้ว"ผลักถ้วยไปที่หน้าชายหนุ่ม
"อะไรอิ่มแล้วหรอกินน้อยว่ะงั้นไปเถอะ"ดึงข้อมือร่างบางให้ลุกขึ้น
"เบาๆหน่อยได้มั้ย"สะบัดข้อมือออกก่อนจะก้มใส่รองเท้า
"เร็วๆดิ่"ก้มลงยัดร้องเท้าใส่ไปในเท้าหญิงสาว
"ไอ้ผีดิบถ้ารองเท้าชั้นพังขึ้นมานะนายต้องชดใช้"
"อย่าพูดมากดิ่เอ้าเสร็จแล้วรองเท้าบ้าอะไรสายเยอะชะมัดพวกผู้หญิงใส่กันไปได้ไงก็ไม่รู้ส้นก็สูงเป็นต้นงิ้วเลยพวกบ้าใส่ไปก็บ่นปวดเท้าแล้วโง่ใส่เพื่ออะไรก็ไม่รู้"
"นี่นายเป็นคนใส่ให้ชั้นเองแล้วถ้านายว่าพวกผู้หญิงโง่แสดงว่าชั้นก็โง่ด้วยใช่มั้ยก็คนมันอยากสวยมีปัญหาป่ะ"
"เออๆไปเหอะ"ดึงข้อมือร่างบางพาเดินออกไปนอกห้องก่อนจะพาลงไปด้านล่างคอนโดระหว่างทางที่จะเดินมาด้านล่างก็ดึงกันมาแทบตลอดทางกว่าจะถึงรถก็หูชาเพราะโดนบ่น
***
"คุณโทโมะ อ๊าย"จะเดินมาทักทายแต่กลับถูกร่างบางผลักลงไปกองกับพื้น
"หึหึ"หัวเราะกับท่าทางของร่างบางก่อนจะดึงแขนพาเดินเข้าไปในห้องทำงาน
"ไหนล่ะที่นายจะโอนหุ้นให้ชั้น"
"ใจเย็นดิ่อย่ารีบได้มั้ยหาเอกสารอยู่เว้ย"
"มาขึ้นวงขึ้นเว้ยเดี๋ยวก็ตบร่วงเลย"
"ลองตบดิ่จะต่อยกลับให้หน้าแหกไปเลย"
"นี่นายทำร้ายแม้กระทั่งผู้หญิงหรอ"
"เอออยากได้หุ้นเงียบดิ่"
"อืมก็ได้"นั่งลงบนโซฟาตัวเดิมรอชายหนุ่มที่กรอกเอกสารอะไรเยอะแยะอยู่บนโต๊ะ
"อ่ะมาเซ็นสิ่แล้วหุ้นจะเป็นของเธอเกือบครึ่งนึงของบริษัท"บอกร่างบางหญิงสาวก้มหน้าเซ็นก่อนจะตรวจดูเอกสารทั้งหมดยิ้มจนแก้มแทบปริ
"เป็นบ้าอะไรยิ้มอยู่ได้"ดึงใบเอกสารกลับก่อนจะเดินออกไปนอกห้องร่างบางเดินตามไปอย่างรวดเร็ว
"ไปไหนอ่ะโทโมะ"
"ทำเรื่องดิ่บอกให้ทุกคนรู้เออแล้วจะประชุมไม่ต้องเข้ามาเฝ้ามันเป็นเรื่องใหญ่"
"แต่ชั้นก็เป็นหุ้นส่วนที่นี่นะโทโมะ"
"เอองั้นเข้ามา"ดึงเสื้อร่างบางให้เข้ามาในห้องประชุม
***
"ชั้นมีสิทธิทุกอย่างในบริษัทป่ะโทโมะ"
"เออเลิกยุ่งวุ่นวายสักทีกลับบ้านไปเลยไป"
"เออกลับก็ได้ชิส์"ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก็โดนกระชากอีกครั้ง
"ไม่เอาดีกว่าเธอต้องอยู่กับชั้นเด๊่ยวไปส่งที่บ้านเองแล้วก็จะรอคุยกับแม่ให้รู้เรื่องแล้วมาอยู่กับชั้น"
"ไอ้บ้า"เดินไปนั่งที่โซฟาทุบหมองอิงจนร่างสูงเดินมากระชากหมอนอิงออกจากมือ
"แย่งไปทำไม"หันมาถามอย่างเอาเรื่อง
"ถ้ามันพังขึ้นมาจะให้ซื้อให้อะไรก็ระบายกับหมอนบ้ารึไง"
"ฮึ่ยถ้าชั้นระบายกับนายนะหน้านายเละกว่าเดิมแน่"
"เออพูดถึงแผลยังไม่หายเจ็บเลย"จับหน้าตัวเองไปมา
"นายปลาทองลืมไปแล้วหรือไงหะว่านายมีแผลเต็มหน้าน่ะ"
"อย่าจิ้มสิ่ยัยบ้า"
"ฮึ่ยน่าจะจิ้มให้เลืิดนายมันพุ่งไปเลย
"พุ่งใส่ปากเธอนั่นแหละ"
"ทุเรศอีตาบ้า"
"โทโมะคะ"
"มาทำไม...."