แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

"โทโมะคะ"

"มาทำไมเบลล์!"จำเสียงได้ก็หันหลับไปตะคอกใส่

"แหมทำไมเบลล์จะมาหาคุณไม่ได้คะในเมื่อเบลล์ก็เป็นเมียคุณ"เดินมากอดแขนชายหนุ่ม

"ว๊ายคุณเป็นอะไรคะเนี่ยทำไมมีแผลเยอะอย่างนี้"พอเดินเข้ามาใกล้เห็นแผลชายหนุ่มก็ใช้มือจับอย่างเบามือ

"โดนต่อย"

"ใครต่อยคุณแล้วต่อยกันเรื่องอะไรคะบอกเบลล์มา"

"แย่งแก้ว"สลัดมือออกก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานแล้วทำเอกสารทำต่อ

"นี่แกทำให้โทโมะโดนต่อยใช่มั้ย"กระชากแขนหญิงสาวให้ลุกขึ้นจากโซฟา

"ปล่อยชั้น"

"เบลล์จะทำอะไร"รีบลุกออกจากโต๊ะทำงานมากั้นเบลล์ไว้

"มันทำให้คุณเป็นแผลเบลล์จะสั่งสอนมัน"

"เอ่อผมไม่เป็นไรถ้าเป็นห่วงไปทำแผลให้ชั้นดีกว่า ไปสิ่!"ดึงมือเบลล์เดินออกไปนอกห้องปล่อยร่างบางอยู่คนเดียว

"เป็นห่วงกันนักใช่มั้ยรักกันมากก็ไปอยู่ด้วยกันเลยไป"กระแทกตัวนั่งบนโซฟาก่อนจะต่อยหมอนอิงระบายอารมณ์

***

"ยัยเฟย์แกเอาเค้กไปเสริฟ์โต๊ะนั้นหน่อยไป"เรียกน้องสาวให้เอาเค้กไปเสริฟ์

"อืมเอามาสิ่พี่ฟาง"รับเค้กก่อนเดินไปเสริฟ์ที่โต๊ะของชายหนุ่ม

"เค้กกับกาแฟได้แล้วค่ะ"วางเค้กให้ชายหนุ่มทั้งสอง

"อ้าวคุณเฟย์"

"เขื่อนเองหรอฮะๆหล่อกว่าในผับอีกนะเนี่ย"

"แสดงว่าในผับเขื่อนไม่หล่อหรอ"

"หล่อสิ่แต่ในนั้นมันมืดตอนนี้มันสว่างเห็นชัดกว่าตอนนี้เลยหล่อกว่าไง"

"เอ่อเฟย์แล้วฟางล่ะ"

"นี่ป๊อปปี้มาถึงก็ถามหาพี่สาวเฟย์เลยคิดไรป่ะเนี่ย"

"เปล่าไม่ได้คิดแต่ปกติเห็นเฟย์ก็ต้องเห็นฟาง"

"พี่ฟางเคลียร์ยอดเงินอยู่หลังเคาน์เตอร์น่ะ"

"อ๋อ เฮ้ยไอ้เขื่อนแกคุยกับเฟย์ไปก่อนนะชั้นไปหาฟางก่อน"เดินออกจากโต๊ะไปทางเคาน์เตอร์

"ไม่เมื่อยหรอนั่งก่อนเฟย์"เชิญหญิงสาวที่ยืนอยู่นั่งลง

"ขอบใจมากเขื่อน"ยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะคุยกันอย่างสนุก

***

"ขอบคุณนะที่ทำแผลให้"เดินเข้ามาในห้องพร้อมหญิงสาวก่อนเอ่ยขอบคุณ

"ไม่เป็นไรค่ะเพื่อคุณเบลล์เต็มใจ"ฉักยิ้มกว้างยิ่งทำให้ร่างบางบนโซฟาหมันไส้

"จะยืนหวานกันอีกนานมั้ยหะน่ารำคาญ"ลุกขึ้นไปหาทั้งคู่

"ส่วนเธอก็กลับไปได้แล้วชั้นดูแลโทโมะเองได้"ผลักหญิงสาวข้างกายชายหนุ่มออกก่อนจะเดินไปกอดแขนชายหนุ่ม

"แกมีสิทธิ์อะไรมาไล่ชั้น"

"มีสิทธิ์ที่เป็นหุ้นส่วนบริษัทนี้ไงล่ะ"

"อะไรนะแกโกงโทโมะหรอ"

"โกงบ้าอะไรโทโมะให้ชั้นเองต่างหากจริงมั้ยโทโมะ"หันมายิ้มหวานให้ชายหนุ่ม

"อืมกลับบ้านไปได้แล้วเบลล์ผมจะทำงาน"ดึงมือหญิงสาวก่อนจะผลักออกไปนอกประตูแล้วล๊อคห้อง

"จะไปไหน"เห็นร่างบางกำลังจะเดินออกจากห้องก็ดึงมือกลับเข้ามา

"อะไรอีกล่ะชั้นขี้เกียจอยู่ในนี้นานๆน่าเบื่อ"

"หึเธอเป็นหุ้นส่วนแล้วมาทำงาน"อุ้มเอวบางจากด้านหลังก่อนจะพาไปที่โต๊ะทำงานโดยมีร่างบางนั่งอยู่บนตัก

"ปล่อยอึดอัด"ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดอุ่น

"อยู่เฉยๆ!"หันมาดุก่อนจะหาเอกสาร

"แล้วนายหาอะไร"

"ไม่ใช่เรื่องของเธอ"

"นี่มองหน้าชั้นไว้นะว่าชั้นเป็นหุ้นส่วนนายชั้นต้องรู้"จับหน้าชายหนุ่มให้หันมามองหน้าตัวเองจนปลายจมูกชนกัน

"เธอเป็นหุ้นส่วนชั้นและทำไมต้องรู้หมดทุกอย่างล่ะ"อุ้มหญิงสาวขึ้นบนโต๊ะทำงานก่อนจะแทกตัวเข้าไปอยู่กลางระหว่างขาเนียน

"อย่ามาทำอะไรทุเรศออกไป"

"ไม่ออกตอบมาก่อนทำไมต้องรู้หมดทุกอย่างล่ะ"

"ก็ชั้นอยากรู้นี่จะได้ทำงานเป็น"เบือนหน้าหนีร่างสูงที่จ้องใบหน้าไม่หยุด

"หรอเธอเป็นหุ้นส่วนบริษัทงั้นก็ช่วยมาเป็น...หุ้นส่วนชีวิตด้วยสิ่"ประโยคกหลังพูดเบาๆก่อนจะเผยยิ้มอย่างอ่อนโยนออกมา

"อะไรนะ"หันหน้ากลับมาหาร่างสูง

"เปล่าสักหน่อยยัยบ้าหูฟาดรึเปล่าง"

"ไม่ได้ฟาดสักหน่อย"ทำหน้าบึ้งก่อนจะกอดอกแล้วหันหน้าหนี

"วันนี้ไม่เห็นว่าชั้นเลยวันนี้ปากทำด้วยอะไรนะอยากรู้จังขอชิมหน่อย"

"อย่านะโท อุปส์"ไม่ทันพูดจบก็ถูกประกบปากมือหนาบีบเคล้นเต้างามอย่างรวดเร็วปากหนาละจากปากบางไล่จูบจนถึงคอขาวจนแดงระเรื่อละจากคอขางก่อนจะขึ้นมาจูบปากอีกครั้งคนตัวเล็กพยายามผลักอกร่างสูงเต็มแรงแต่ก็ทำไม่ได้จนในที่สุดก็อ่อนระทวยไปกับรสจูบที่อ่อนหวานของร่างสูงที่มอบให้มือหนาเลิกกระโปรงหญิงสาวขึ้ันจนเห็นขาอ่อนดึงกางเกงซับในสีดำออกจนถึงข้อเท้าลากนิ้วผ่านกลีบกุหลาบที่มีกางเกงในตัวจิ๋วไปอยู่

"อื้ออือ"มือบางขยุ้มเส้นผมชายหนุ่มเพื่อระบายความเสียวของช่วงล่างที่แผ่ซ่านไปทั้งตัว

"อ๊ะ"สะดุ้งเฮือกเมื่อถูกนิ้วเรียวสอดเข้าไปในช่องทางรักนิ้วเรียวทั้งสามนิ้วขยับเข้าออกอย่างเร็วจนร่างบางครางเสียงดัง

"อ๊ะอ๊ะ อุปส์"ถูกปากหนากลบเสียงจนหมดนิ้วเรียวค่อยถอนออกร่างสูงปลดส่วนล่างของตัวเองจนหมดแล้วค่อยๆสอดสิ่งที่มันกำลังตื่นตัวเต็มที่เข้าไปในทางรักหญิงสาว

"โทโมะพอแล้วมันไม่ อ๊ะ"ถูกกระแทกอย่างเต็มแรงจนตัวลอย

"อืมแก้วเธอเป็นคนรุกบ้างสิ่"นั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่โดยมีคนตัวเล็กคร่อมอยู่

"อะอืม"พยักหน้าก่อนจะขยับตัวขึ้นลงตามจังหวะความคับแน่นที่มีอยู่ข้างในทำให้ร่างสูงที่อยู่ด้านหลังครางออกมา

"อ่าส์อืมแก้วเร็วกว่านี้อีกมันใกล้แล้ว"

"อืม อ๊ะๆๆๆ"เมื่อถูกเร่งแต่ก็ทำไม่เร็วพอเลยถูกร่างสูงจับสะโพกแล้วกดลงมาตรงกลางของตัวเองอย่างเร็ว

"อืมนั่นแหละดีมาก"จับสะโพกหญิงสาวแน่น

"อ๊ะๆโทโมะไม่ไหวแล้ว"

"อีกนิดเดียว"กระแทกสะโพกของร่างบางเข้าอย่างเร็ว

"อ่าส์"ทั้งสองร่างครางออกพร้อมกัน

"ไปไหน"ถามร่างบางที่ลุกออกจากตัว

"ใส่เสื้อผ้า"ก้มลงหยิบกระโปรงกางเกงในและกางเกงซับมาใส่ชายหนุ่มจึงแต่งตัวเช่นเดียวกัน

"ไปหาอะไรกินกัน"จับมือร่างบาง

"อืม""เดินออกจากห้องพร้อมร่างสูง

"คุณโทโมะคะจะไปทานข้าวหรอเกลไปด้วยได้มั้ย"เดินมากอดแขน

"ชั้นขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"เดินออกมากจาทั้งคู่มุ่งตรงไปยังห้องน้ำช่วงนี้พนักงานพักจึงไม่มีคนเข้าห้องน้ำร่างบางยืนมองตัวเองในกระจกตามคอมีรอยแดงทั่วคอมือบางรองน้ำในมือมาลูบตามคอแขนและหน้า

"เฮ้อทำไมนายไม่เคยแคร์ความรู้สึกชั้นบ้างเลยโทโมะ"ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำและเดินออกมา

"นานจังเป็นอะไรรึเปล่า"ยืนขวางอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ

"จะไปกินข้าวไม่ใช่หรอไปสิ่"ดันร่างสูงออกก่อนจะเดินนำออกไป

"รอกันด้วยสิ่งอนอะไรรึเปล่า"คว้าแขนร่างบางที่ยืนรอลิฟต์

"เปล่าสักหน่อยไปดูและนังเด็กยักษ์ของนายเถอะนู่นเดินหน้างอมาแล้ว"เพยิดหน้าให้ชายหนุ่มมองเกลที่กำลังเดินมาหาทั้งคู่

"ฮึ่ยทำเป็นปากแข็งขอบอกถ้างอนชั้นไม่ง้อเธอให้เมื่อยปากหรอก"ผลักหญิงสาวก่อนจะเดินไปหาเกล

"ใครให้นายง้อกันเล่า"เดินเข้าไปในลิฟต์

"นี่คุณแก้วรอเกลกับคุณโทโมะด้วยสิ่คะ"แทรกตัวเข้ามาในลิฟต์ที่กำลังจะปิด

"นึกว่าจะโง่ลงบรรไดกันเลยไม่รอ!"กระแทกเสียงใส่ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่นไม่มองหน้าชายหนุ่มเมื่อลิฟต์ถึงชั้นล่างสุดก็ตรงดิ่งไปที่รถตัวเอง

"จะไปไหน"วิ่งตามมาดึงมือไว้

"ขอไปอาบน้ำกลับมาแน่นอน"เปิดประตูก่อนจะขึ้นรถแล้วล๊อคประตูก่อนจะขับออกไป

"โธ่ยัยบ้าเอ้ย"เดินหงุดหงิดไปหาเกล

"ไปทานข้าวกันเถอะค่ะคุณโทโมะ"ดึงแขนชายหนุ่มก่อนจะลากไปร้านอาหารร่างสูงนั่งกินข้าวอย่างไม่มีความสุขกลัวว่าร่างบางจะไม่กลับมา