สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK

       " ต่อนะ"
       " ไม่เอาแล้ว เหนื่อย" แก้วเอ่ยห้าม แต่คิดเหรอว่าชายหนุ่มจะฟังร่างบาง

      แก้วรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็มองไปรอบๆ ก็เห็นว่าชายหนุ่มนั้นนั่งพิงเบาะหลับอยู่ข้างๆ   แก้วมองสภาพตัวเองที่แต่งตัวเรียบร้อยคงเป็นเพราะว่าชายหนุ่มนั้นเอง
       " ถ้าเจอปั๊ม จอดให้ด้วยนะ" แก้วกดปุ่มก่อนจะเอ่ยบอกลูกน้องของชายหนุ่ม
       " ได้ครับคุณแก้ว" แก้วนั่งมองชายหนุ่มที่หลับอยู่ข้างๆ ก่อนจะอมยิ้ม  เพราะถ้าดูแบบนี้ก็น่ารักไปนะเนี่ย
       " อืม" โทโมะบิดตัวเพราะความเมื่อยก่อนจะหลับไปอีก   แก้วรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของรถที่จอดอยู่กับที่
       " ถึงปั๊มแล้วครับคุณแก้ว"
       " ขอบใจ" แก้วบอกแล้วเปิดประตูรถตู้ออกไป โดยมีลูกน้องมายืนเฝ้าที่ประตูรถ
       " โทโมะหลับอยู่ในรถนะ ฉันจะไปอาบน้ำและก็ซื้อของกินนิดหน่อย" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำ  ก่อนจะเดินออกมาซื้อของกินที่ซุปเปอร์   ไม่นานหญิงสาวกลับมาพร้อมถุงขนมเต็มมือ
       " ไปไหนทำไมไม่บอก" โทโมะเอ่ยถามเมื่อหญิงสาวเดินมาที่รถ
       " ก็เห็นหลับอยู่ เลยไม่อยากปลุก มาทานข้าวดีกว่า แก้วซื้อมาให้" แก้วเอ่ยบอกแล้วขึ้นไปนั่งบนรถ   โทโมะเข้ามานั่งใกล้ๆ หญิงสาวที่เตรียมอาหารไว้ให้  พร้อมกับรถที่เคลื่อนที่ออกไป
       " ป้อนหน่อยสิ" โทโมะเอ่ยอ้อนหญิงสาว
       " อย่ามาทำตาหวานใส่นะ"
       " ทำกับแก้วคนเดียวนะ ก็แก้วน่ารักโมะก็ต้องทำตัวน่ารักบ้างสิ" โทโมะเอ่ยบอกแฟนสาว
       " มาเฟียต้องดุแบบเสือสิ แล้วดูโมะสิเชื่องอย่างกับแม่  แล้วอย่างนี้ลูกน้องที่ไหนจะกลัว"
       " เชื่องกับแก้วคนเดียวจริงๆ นะ หรือว่าจะให้โมะโหดกับแก้วด้วยดีไหม"
       " ไม่ดีแน่ กินข้าวกันดีกว่า"  แก้วบอกแล้วป้อนข้าวชายหนุ่มสลับกับตัวเอง  ทั้งสองทานจนหมดก่อนที่แก้วจะหยิบขนมมากินต่ออีก
       " กินเยอะระวังอ้วนนะ เดี๋ยวโมะจะอุ้มไม่ไหว"
       " งั้นหาคนอุ้มใหม่ดีกว่า เอาแบบหล่อๆ น่ารัก มีซิกแพคเยอะๆ" แก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
       " น้อยๆ หน่อยสามีนั่งอยู่ตรงนี้"
       " อ่าอ่าอ่า" แก้วหัวเราะอย่างถูกใจ
       " แต่จะว่าไปโมะก็มีซิกแพคนะ" ไม่ว่าเปล่าชายหนุ่มถอดเสื้ออวดโชว์หญิงสาวด้วย
       " น้อยไปหน่อย แบบนี้จะอุ้มแก้วไหวเหรอ"
       " ไหวสิ เมื่อกี้ยังพิสูจน์ให้เห็นเลยว่าโมะอ่ะแข็งแรงขนาดไหน แก้วยังยอมแพ้โมะเลย" โทโมะเอ่ยบอก
       " จบได้แล้ว" แก้วบอกด้วยใบหน้าที่เริ่มจะแดงขึ้นมาเรื่อยๆ
       ' คุณโทโมะครับ ตอนกลางคืนจะเดินทางต่อหรือจะให้แวะหาโรงแรมพักก่อนครับ' ลูกน้องเอ่ยถามเจ้านาย
       ' ขับต่อไปเลย'
       ' ถ้าเจอโรงแรมก็จอด' แก้วเอ่ยสั่งลูกน้องชายหนุ่ม
       ' ตกลงว่าไงครับ จะพักหรือไม่พักครับ' ลูกน้องเอ่ยถามอย่างสงสัย
       ' พักจ๊ะ' แก้วบอกพร้อมเอามือมาปิดปากชายหนุ่มไว้
       " แก้วอ่ะ ทำแบบนี้ลูกน้องจะเชื่อฟังโมะไหมอ่ะ" โทโมะเอ่ยบอกอย่างงอนๆ
       " งั้นแก้วขอโทษที่ยุ่งกับชีวิตโมะแล้วกัน" แก้วบอกแล้วหยิบหูฟังขึ้นมาใส่ก่อนจะดึงผ้าห่มคลุมโปงทันที
       " แก้ว ไม่ใช่แบบนั้นนะ" โทโมะเรียกหญิงสาวแต่เธอไม่ยอมฟัง
       ' ไม่ต้องหาโรงแรมแล้วนะ ขับต่อให้ถึงกรุงเทพฯเลย' แก้วกดปุ่มบอกลูกน้องของชายหนุ่มก่อนจะดึงผ้าคลุมโปงอีก
       " แก้วครับ โมะขอโทษ" โทโมะสะกิดเรียกหญิงสาวแต่เธอก็สะบัดตัวออก   ตอนนี้บรรยากาศในรถเริ่มจะไม่ค่อยดีเท่าไรแล้ว  แก้วไม่คุยกับชายหนุ่มตั้งแต่ที่ทะเลาะกัน  โทโมะเองก็พยายามง้อและพูดคุยกับหญิงสาวจนเหนื่อยก่อนจะหลับไป แก้วเองก็หลับไปเช่นกัน
       

        เวลาผ่านไปแก้วตื่นขึ้นมาก็เปิดผ้าม่านออกก่อนจะมองไปยังข้างนอก  หญิงสาวมองอย่างไม่รู้ว่าตอนนี้เธอถึงไหนแล้วก่อนจะกดปุ่มเอ่ยถามลูกน้องของชายหนุ่ม
         ' ตอนนี้ถึงไหนแล้วอ่ะ'
         ' จะถึงนครสวรรค์แล้วครับคุณแก้ว'
         ' ข้างหน้ามีโรงแรมจอดพักผ่อน เดี๋ยวนายสองคนจะแย่เอาเสียก่อน' แก้วเอ่ยบอก
         ' แต่ว่า'
         ' นี้คือคำสั่ง' แก้วเอ่ยบอกก่อนจะหยุดบทสนาพร้อมหันไปมองชายหนุ่มข้างกายที่นอนหลับอยู่  เมื่อมาถึงแก้วก็เดินลงมาเพื่อจองห้องพักสองห้องของคือห้องแก้วกับโทโมะห้องหนึ่งและลูกน้องสองคนของโทโมะห้องหนึ่ง
         " แบกเจ้านายของพวกนายไปยังห้องพักด้วย" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะถือกระเป๋ษเสื้อผ้าตามเข้าไป
         " ผมวางไว้ที่เตียงให้แล้วนะครับ"
         " อืม นี้กุญแจห้องของนายสองคน" แก้วเอ่ยบอกพร้อมส่งกุญแจห้องให้ก่อนจะปิดประตูเดินกลับไปยังที่นอนของตัวเอง แก้วเลือกห้องทีเป็นเตียงคู่  หญิงสาวเดินมาล้มตัวนอนอีกเตียงหนึ่งและหลับไปทันที
        โทโมะที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็มองไปรอบๆ อย่างแปลกตาก่อนจะหันไปเห็นหญิงสาวที่นอนอยู่อีกเตียงก่อนจะยิ้มออกมา เขาลุกเดินไปหาหญิงสาวก่อนจะจูบมอร์นิ่งคิสกับปากบางของหญิงสาว
      " อื้ออออ" แก้วบิดตัวก่อนจะค่อยๆ ลืมตาปรับเข้ากับแสงแดดที่ส่งเข้ามาจากหน้าต่าง
      " ตื่นได้แล้วครับคนดี" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว  แก้วลุกขึ้นมานั่งก่อนจะลุกเดินไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า  โทโมะก็มองตามหญิงสาวที่งอนเขาตั้งแต่เมื่อวานและไม่ยอมคุยเขาเลย
     หมับ
       " แก้ว โมะขอโทษ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วดึงหญิงสาวที่เดินออกมาจากห้องน้ำเข้ามากอด
       " ปล่อย แก้วจะไปแต่งตัว" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มและดิ้นออกจากอ้อมกอด
       " ยกโทษให้โมะก่อนแล้วจะปล่อย"
       " ไม่ได้โกรธ พอใจยังจะได้ไปแต่งตัว" แก้วเอยบอกชายหนุ่ม
       " ไม่เชื่อ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะพาหญิงสาวไปนั่งที่ปลายเตียงนอน
       " ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ ออกไปไกลๆ เลยนะ" แก้วเอ่ยพร้อมดันตัวชายหนุ่มไว้เพราะตอนนี้เขาเริ่มดันเธอให้นอนราบลงมากับเตียงแล้ว
      " ต้องพิสูจน์ก่อนว่าไม่ได้โกรธ"
      " อุ๊บ.." แก้วปิดปากชายหนุ่ม ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานแล้วถอนปากออกมา
      " พอใจยัง" แก้วเอ่ยบอกหลังถอนปากออกมา
      " ยัง มันต้องแบบนี้" ชายหนุ่มจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่ม  มือหนาลูบไล้ที่ต้นขาก่อนจะล้วงเข้าไปในผ้าขนหนูที่พันตัวเอาไว้ก่อนจะปลดมันออกแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี
      " พอก่อน แก้วอยากกลับบ้าน" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะดันตัวชายหนุ่มให้พ้นทางแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ  โทโมะเองก็รู้ว่าหญิงสาวยังโกรธเข้าไปเลิก  จึงปล่อยไปก่อนไว้อารมร์เย็นลงแล้วค่อยคุยกันใหม่  เมื่อแก้วเดินออกมาโทโมะจึงเดินไปอาบน้ำทันที  ไม่นานก็เดินออกมาแต่ก็ไร้วี่แววของหญิงสาว ชายหนุ่มจึงรีบแต่งตัวและเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าลงมาทันที

        " เห็นแก้วไหม" โทโมะเอ่ยถามลูกน้องพร้อมส่งกระเป๋าเสื้อผ้าให้เอาไปเก็บ
        " อยู่ที่ห้องอาหารครับ" โทโมะที่ได้ยินรีบเดินไปทันที
        " แก้ว"
        " แก้วสั่งอาหารให้แล้ว ทานสิเดี๋ยวเย็นมันจะไม่อร่อย" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะก้มหน้าทานอาหารของตัวเอง
        " ขอบคุณนะครับที่รัก" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะลงมือทานบ้าง  แก้วที่ทานหมดก่อนจึงนั่งมองไปเรื่อยๆ เพื่อรอชายหนุ่มที่กำลังทานอยู่   หญิงสาวที่เห็นว่าชายหนุ่มทานเสร็จแล้วจึงเดินนำไปที่รถก่อน  โทโมะวางเงินไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินมาจับมือหญิงสาวเดินไปที่รถด้วยกัน
        " แก้ว เป็นอะไรครับ ยังโกรธโมะอยู่อีกเหรอ"
        " เปล่า แก้วเวียนหัวอ่ะ" แก้วบอกแล้วเดินขึ้นมานั่งบนรถ  ตลอดทางหญิงสาวเอาแต่นอนโทโมะได้แต่อยู่ข้างๆ ไม่ไปไหนจนหญิงสาวหลับไป  โทโมะจึงพักสายตาบ้าง
         แก้วที่ตื่นขึ้นมาก่อนจะเปิดม่านมองออกไปข้างนอกก่อนจะเกิดปุ่มเพื่อคุยกับคนขับรถ
        " ไปส่งฉันที่ร้านอาหารที่คอนโดด้วยนะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่เบาะข้างๆ
        " ถึงแล้วครับคุณแก้ว" คนขับบอกก่อนจะจอดรถและเดินมาเปิดประตูรถให้
        " เอากระเป๋าฉันลงและก็กลับไปได้เลย" แก้วเอ่ยบอก
        " แล้วคุณโทโมะล่ะครับ"
        " ก็พาเจ้านายของนายกลับไปบ้านสิ" แก้วบอกแล้วรับกระเป๋ามาก่อนจะเดินเข้าไปในร้านอาหารของมารดา
        " กลับมาแล้วค่ะแม่ พี่กราฟ" แก้วตะโกนเมื่อเดินเข้ามาในร้าน
        " แล้วแฟนแกล่ะ ไม่ลงมาส่งด้วยเหรอ" กราฟเอ่ยถามน้องสาว
        " นอนอยู่ค่ะ แก้วไม่อยากรบกวน" หญงิสาวว่าก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว
        " เป็นอะไรเรา ยังเคลียร์กันไม่ลงตัวอีกเหรอ" กราฟจับแขนน้องสาวก่อนจะเอ่ยถาม
        " เดี๋ยวคุยด้วย ขอกินข้าวก่อน หิว" แก้วบอกแล้วเดินไปทำอะไรกินในครัวก่อนจะเดินออกมานั่งที่โต๊ะ
        " ว่าไง ยังเคลียร์กันไม่จบอีกเหรอ"
        " เรื่องเก่าจบแล้ว มีเรื่องใหม่นิดหน่อย" แก้วว่าพร้อมตักอาหารเข้าปาก
        " เรื่องไร" กราฟถามน้องสาว  แก้วจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ชายฟัง
        " เรื่องเล็กนิดเดียวเอง ทำเป็นโกรธไปได้"
        " แต่แก้วอย่าลืมนะว่าโทโมะเป็นมาเฟียอยู่  ถ้าคิดจะรักจะแต่งงานกับเขา  แก้วเองก็ควรจะทำตามเขา  เพราะเขาจะต้องเป็นผู้นำสำหรับคนอื่น แต่ถ้าเขาอยู่บ้านเขาจะยอมอ่อนข้อให้กับแก้วเอง" กราฟเอ่ยบอกน้องสาว
        " อืม" แก้วบอกอย่างใช่ความคิด