สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK

            " เจ้านายครับ ถึงบ้านแล้วครับ" ลูกน้องคนสนิทเอ่ยเรียกเจ้านายที่นอนหลับอยู่
         " อืม แก้วตื่นได้แล้ว" ชายหนุ่มที่ลืมตาเอ่ยเรียกหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆ โดยไม่ได้หันไปมอง
         " คุณแก้วกลับบ้านไปแล้วครับ"
         " ใครสั่ง เดี๋ยวนี้กล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ" โทโมะเอ่ยบอกอย่างหงุดหงิด
         " เอ่อ..ก็คุณแก้วสั่งผมนิครับ ผมเองก็ไม่กล้าจะขัดใจ" ลูกน้องเอ่ยเจ้านายอย่างกล้าๆ กลัวๆ
         " เอาของเข้าไปเก็บในบ้านให้หมดนะ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินขึ้นบ้านไปอย่างหงุดหงิด   ทางด้านแก้วเองที่ได้คุยกับพี่ชายก็นั่งรถแท็กซี่มาที่บ้านของชายหนุ่มทันที
         " โทโมะล่ะ" แก้วเอ่ยถามลูกน้องที่กำลังยกกระเป๋าลงมาจากรถ
         " ขึ้นบ้านไปแล้วครับคุณแก้ว"
         " โกรธฉันไหม"
         " จะเหลือเหรอครับ ผมก็เกือบตาย" ลูกน้องของโทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว
         " อันนี้ฉันเอามาฝากนายสองคน และถุงนี้ให้แม่บ้านจัดโต๊ะให้ด้วย" แก้วบอกพร้อมถุงอาหารให้ลูกน้องก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนของชายหนุ่ม

     ก๊อก ก๊อก ก๊อก
         " ไปไกลๆ เลยไอ้พวกไม่ได้เรื่อง" ชายหนุ่มตะโกนออกมาจากในห้องนอน
         " อยากให้ไปไกลๆ ใช่ไหม ได้" หญิงสาวว่าก่อนจะหันหลังเดินออกไป  ก่อนจะได้ยินเสียงประตูเปิดออกอย่างไวพร้อมกับร่างบางโดนกอดจากด้านหลัง
         " ปล่อยค่ะ  แก้วจะกลับแล้ว"
         " จะรีบไปไหนครับ" ชายหนุ่มเอ่ยถามก่อนจะเกยคางไว้บนไหล่ของหญิงสาว
         " ไปไกลๆ ไงค่ะ เพราะแก้วเป็นคนไม่ได้เรื่อง" หญิงสาวประชดชายหนุ่มกลับไปบ้าง
         " ไม่เอาน่ะ ไม่ให้ไป" ไหนเจ้าพ่อมาเฟียกลายเป็นลูกแมวขี้อ้อนได้ไงเนี่ย  หญิงสาวคิดในใจก่อนจะหันมามองหน้าชายหนุ่ม
         " งั้นลงไปกินข้าวกัน" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะจับมือชายหนุ่มเดินลงมาข้างล่าง 
         " ทำมาให้เหรอ"
         " เปล่าค่ะ แม่แก้วเป็นคนทำ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินมานั่ง โดยมีชายหนุ่มนั่งอยู่ข้างๆ
         " แก้ว โมะขอโทษนะ" โทโมะเอ่ยบอกกับหญิงสาว
         " ขอโทษเรื่องไร"
         " ก็เรื่องบนรถที่พูดออกไปจนแก้วงอนไง" มาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกหญิงสาว
         " ก็ได้ แก้วไม่โกรธ แก้วผิดเองที่ลืมไปว่าโมะเป็นมาเฟีย" แก้วเอ่ยบอกพร้อมตักอาหารใส่จานให้ชายหนุ่ม
         " โมะเลิกเป็นมาเฟียไหม"
         " เป็นไปเถอะ แก้วไม่ว่าอะไรหรอก แค่เป็นห่วงเฉยๆ"
         " แต่แก้วไม่ชอบไม่ใช่เหรอ"
         " ถ้าไม่รักไม่ชอบจะตกลงแต่งงานด้วยเหรอ"
         " แก้วว่าอะไรนะ แก้วยอมแต่งงานกับโมะแล้วใช่ไหม" โทโมะเอ่ยถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจที่ได้ยินไม่ผิด
         " ไม่รู้ พูดไปแล้วถ้าไม่ได้ยินก็ตามใจ"
         " ได้ยินแล้ว แก้วตอบตกลงว่าจะแต่งงานกับโมะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกหญิงสาวด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจ

        หลายวันผ่านไปหลังจากที่หญิงสาวตอบตกลงแต่งงานและเขาเองก็ได้เขาไปคุยเรื่องแต่งงานกับพ่อแม่ของหญิงสาว พ่อของแก้วจึงเดินทางลงมาที่กรุงเทพฯ ด้วย
         " มาแต่เช้าเลยนะโทโมะ" พ่อของแก้วเอ่ยทักชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในบ้าน
         " จะมารับแก้วไปลองชุดแต่งงานนะครับ"
         " สงสัยยังไม่ตื่นมั้ง"
         " งั้นผมขอขึ้นไปดูนะ" โทโมะเอ่ยขออนุญาติ
         " ตามสบายเลย" โทโมะที่ได้รับคำอนุญาติจึงเดินขึ้นไปยังห้องนอนของหญิงสาวทันที
      ก๊อก ก๊อก ก๊อก
         " เข้ามาค่ะ" แก้วเอ่ยบอก
         " ทำไมยังไม่ลงไปอีกครับที่รัก" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวที่ยังนอนอยู่ใต้ผ้าห่ม
         " ง่วงอ่ะ" แก้วเอ่ยบอก
         " ไม่เอานะครับ วันนี้โมะมารับไปลองชุดแต่งงานนะครับ"
         " ล้อเล่นค่ะ แก้วตื่นนานแล้ว" หญิงสาวลุกขึ้นมาทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าโดนหญิงสาวหลอก  เธอได้แต่งตัวเรียบร้อยนั่งรอเขาอยู่บนห้องอยู่แล้ว
         " หลอกมาเฟียเหรอ เดี๋ยวจะโดนทำโทษไม่น้อยนะครับ"
         " ไปดีกว่าค่ะ เดี๋ยวสาย" แก้วว่าพร้อมกระโดดลงไปอยู่อีกฝั่งของเตียง  ก่อนจะวิ่งหนีลงไปข้างล่าง
         " แล้วโทโมะไปไหนล่ะแก้ว" พ่อเอ่ยถามลูกสาว
         " นั้นไงค่ะ" แก้วว่าก่อนจะพยักหน้าไปยังคนตัวโตที่เดินลงมา
         " ขอตัวนะครับ" โทโมะเอ่ยบอกพร้อมยกมือไหว้บิดาของหญิงสาว
         " ไปนะค่ะพ่อ" แก้วบอกแล้วกระโดดหอมแก้มบิดาก่อนจะเดินออกไปพร้อมชายหนุ่ม  
         " อยากได้บ้างอ่ะ แบบนั้น" โทโมะเอ่ยบอกเมื่อเข้ามานั่งเบาะหลังพร้อมหญิงสาว