สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK
18)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ “ เข้ามาทำไมโมะ ออกไปเลย” แก้วผลักอกชายหนุ่มให้ออกไปจากห้องน้ำ
" อาบด้วยสิ หนาวๆ แบบนี้ต้องอาบด้วยกัน" โทโมะก้าวเข้ามาในห้องน้ำก่อนจะล็อคประตูทันที ก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าออกทันที
" ถอดเสื้อผ้าสิแก้ว จะได้อาบน้ำกัน"
" ไม่เอา แก้วอายเป็นนะ"
" อายอะไร ทำกับอย่างไม่เคย" โทโมะเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าให้หญิงสาว
" พอเลย เดี๋ยแก้วทำเอง" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มพร้อมกับถอดเสื้อผ้าแล้วเอาไปแขวนไว้ โทโมะจัดการเปิดน้ำอุ่นให้ไหลลงมาสู้ร่างกายของทั้งสองที่ยืนอยู่ใต้ฝักบัว
" สระผมให้หน่อย" โทโมะเอ่ยบอกแฟนสาว ก่อนจะย่อตัวลงมาให้หญิงสาวสระผมได้ถนัด แก้วไม่ว่าอะไรเทยาสระผมลงบนผมของชายหนุ่มแล้วออกแรงเกาไปทั่วๆ
" โมะ อยู่เฉยๆ สิ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มที่เริ่มไม่อยู่สุข
" อยู่เฉยๆ ไปเลย ไม่งั้นมีมากกว่านี้" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะซุกหน้าลงกับอกของหญิงสาวอย่างช้าๆ
" อืม" แก้วครางบอกมาอย่างรู้สึกเสียว ก่อนจะรีบสระผมให้ชายหนุ่มเสร็จไวๆ
" เสร็จแล้ว แก้วจะอาบน้ำบ้าง หนาวแล้ว" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะจัดการอาบน้ำ เช่นเดียวกับโทโมะก่อนที่ทั้งสองจะออกมาเก็บเต้นท์เพื่อเดินทางกลับบ้าน
โทโมะที่มัวแต่เก็บของแฟนสาวก็ถูกหนุ่มชาวต่างชาติเข้ามาคุยด้วยอย่างสนิท พอโทโมะหันมาอีกทีก็มองหาแฟนสาวไม่เจอ ก่อนจะเก้บของใส่รถจนหมดแล้วออกเดินตามหา
" แก้ว ออกมาไกลๆ เลย" โทโมะดึงแขนแฟนสาวออกมาจากวงสนทนา
" อะไรอ่ะคุณมาเฟีย แก้วค่ะคุยกับคนต่างชาติเท่านั้นเอง"
" ไม่ได้ ไปหาอะไรกินได้แล้ว พี่หิวข้าว" โทโมะบอกแล้วจับหญิงสาวยัดเข้าไปในรถก่อนจะเดินอ้อมมายังฝั่งคนขับแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
" ช้าๆ หน่อยก็ได้ แก้วยังอยากมีชีวิตอยู่นะ"
" ขอโทษ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะค่อยๆ ชะลอความเร็วลง
" กินข้าวร้านนี้ก็ได้ ท่าทางจะอร่อย" แก้วเอ่ยบอก โทโมะทำตามที่หญิงสาวบอกก่อนจะเดินลงมาเข้ามาในร้านอาหาร
" ข้าวมันไก่สองจาน เกาเหลาหมูน้ำตกถ้วยนึงค่ะ" แก้วบอกแล้วลากชายหนุ่มไปนั่งรอที่โต๊ะ
" แก้ว เดี๋ยวแวะหาซื้อของฝากไปฝากพ่อ แม่ และพี่ชายของแก้วกันไหม" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาว
" ก็ได้ค่ะ"
" เดี๋ยวกลับไปค้างที่บ้านแก้วคืนหนึ่ง และเราก็ออกเดิรทางกลับกรุงเทพฯ เลยนะ" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว
" อะไรล่ะ แก้วยังอยากอยู่เที่ยวก่อน"
" ไม่ให้ กลับเถอะนะครับ พี่ต้องทำงานและพี่ก็ไม่อยากห่างแก้วด้วย" โทโมะเอ่ยอ้อนหญิงสาว
" ก็ได้ค่ะ" เมื่ออาหารมาทั้งสองก็นั่งทานกันจนอิ่มและออกเดินทางต่อ โทโมะขับรถเข้ามาจอดที่หน้าร้านขายของฝากร้านใหญ่ที่สุดของจังหวัด ทั้งสองลงไปช่วยซื้อของทั้งน้ำพริกหนุ่ม แคบหมู ไส้อั่ว และขนมแปรรูปอีกหลายอย่าง
" ยังไม่พออีกเหรอแก้ว" โทโมะเอ่ยถามคนรักที่เลือกของไม่ยอมหยุดจนเต็มตะกร้าไปสองใบแล้ว
" พอก็ได้" แก้วบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม ไม่นานโทโมะก็ขับรถกลับมาถึงรีสอร์สของพ่อหญิงสาว ทั้งสองเดินเข้ามาในบ้านก็เจอคุณพ่อนั่งรออยู่
" กลับมาแล้วค่ะ" แก้วบอกพร้อมวิ่งเข้าไปกอดมารดา
" ว่าไงลูก เที่ยวสนุกไหม"
" สนุกมากค่ะ อาการศดีมากเลย"
" คุณพ่อครับ ผมขอยืมรถตู้กลับไปหน่อยได้ไหมครับ แล้วจะให้ลูกน้องขับมาคืน" โทโมะเอ่ยบอกกับบิดาของหญิงสาว
" ได้สิ ว่าแต่ทำไมถึงจะเอารถตู้กลับไปล่ะ"
" ก็แก้วนะสิครับ ซื้อของฝากกลับไปเยอะแยะเลย ผมกลัวจะใส่ไม่หมดนะครับ" โทโมะเอ่ยบอก
" เดี๋ยวพ่อให้คนไปเตรียมรถให้" พ่อบอกแล้วจัดการเรื่องรถให้ โทโมะจึงขอตัวไปดูให้ลูกน้องขนของขึ้นรถ ก่อนจะจัดการเรื่องที่นอนในรถ รถตู้คันนี้ปิดกั้นระหว่างคนขับกับคนนั่งด้านหลัง ถ้าจะคุยกับคนขับก็กดปุ่มลำโพงคุยกัน
" จัดการเช็ครถ เต็มน้ำมันให้ดีล่ะ พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางกันในตอนสายๆ" โทโมะบอกแล้วเดินกลับไปยังบ้านพัก
" ไปอาบน้ำค่ะ เดี๋ยวจะได้ลงมาทานข้าวกัน" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
" แล้วแก้วไม่ไปอาบเหรอ"
" แก้วอาบแล้วค่ะ เสียใจด้วย" แก้วยิ้มให้ก่อนจะเดินไปยังห้องครัวเพื่อดูแลเรื่องอาหาร
" ใจร้ายอ่ะ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินขึ้นไปอาบน้ำ
เช้าวันรุ่งขึ้นทั้งสองทานข้าวกับพ่อของแก้วก่อนจะออกเดินทาง โทโมะเมื่อเห็นว่าอยุ่กับหญิงสาวสองคนโดยไม่มีสายตาของลูกน้องก็เริ่มออดอ้อนหญิงสาว
" แก้วจะอ่านหนังสือทำไมอ่ะ เดี๋ยวเสียสายตา" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะดึงหนังสือนิยายจากมือหญิงสาวออก
" เอามานะ แก้วอยากอ่าน" แก้วพยายามดึงหนังสือคืน แต่โทโมะก็ไม่ยอม
" แก้วไม่สนใจโมะเลยนะ"
" เดี๋ยวก็ได้อยู่ด้วยกันอีกนาน ให้แก้วอ่านก่อนนะ กำลังสนุกเลย" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะหอมแก้มชายหนุ่มแล้วดึงหนังสือกลับมาอย่างรวดเร็ว
" ไม่ให้อ่านแล้ว" โทโมะดึงกลับมาอีกครั้งก่อนโยนเก็บไปในช่องเก็บของแล้วปิดลงอย่างรวดเร็ว แก้วที่ทำท่าจะลุกไปหยิบก็โดนชายหนุ่มดึงลงมานั่งบนตัก
" ทำอะไร ปล่อยแก้วนะ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
" ไม่เอา ไม่ปล่อย"
" ไม่หนักไง"
" ไม่ ตัวเบาเบาที่สุด" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเลื่อนหญิงสาวลงมานั่งข้างๆ
" ปากหวานอีกแล้วนะ"
" จริงเหรอ ทำไมโมะไม่เห็นรู้เลยอ่ะ สงสัยต้องลองชิมบ้างแล้ว" โทโมะบอกก่อนจะก้มลงมาใกล้หญิงสาว
" อย่านะโทโมะ" แก้วเอามือดันหน้าชายหนุ่มไว้
" ทำไมอ่ะ"
" ไม่เอา เดี๋ยวลูกน้องพี่ก็ได้ยินหรอก" แก้วเอ่ยบอก
" พี่ทดสอบแล้ว ไม่ได้ยินหรอก" โทโมะบอกก่อนจะปิดปากหญิงสาวที่ทำท่าจะแย้งขึ้นมาอีกครั้ง มือหนาเลื่อนมากอบกุมที่ทรวงอกทั้งสองข้างของหญิงสาว
" มะ โมะ พอเลย" แก้วดันหน้าอกชายหนุ่มที่ดันให้หญิงสาวลงมานอนราบกับเบาะรถตู้
" ทำไมอ่ะ ไม่รักเขาเหรอที่รัก"
" รักมันก็รัก แต่มันจะน่าเกลียดไปไหมค่ะ" แก้วเอ่ยถามพร้อมลุกขึ้นมานั่งก่อนจะติดกระดุมเสื้อ
" แบบนี้สิ ไม่น่าเกลียดหรอก" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดเพลงให้มีเสียงดังนิดหนึ่งก่อนจะเอนเบาะให้อยู่ในระดับที่พอควร พร้อมกับม่านในรถตู้ที่ปิดสนิททุกบาน
" มาต่อกันดีกว่าที่รัก" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะปลดเสื้อผ้าของหญิงสาวและตัวเองออกจนหมด
" ไม่เอา แล้วดูดิเปิดเพลงอะไรเนี่ย" แก้วเอ่ยถามก่อนจะดึงผ้าห่มข้างตัวมาปิดร่างกายไว้
" ก็เพลงหลงทางไง มันเข้าก็โมะดีเพราะโมะหลงทางในใจแก้วนานแล้ว" โทโมะว่าก่อนจะดึงผ้าห่มออกจากหญิงสาวมาคลุมร่างตัวเองที่ขึ้นคร่อมหญิงสาวไว้
" อื้อ...อือ" แก้วที่ยังไม่ได้ทันพูดอะไรต่อก็ถูกชายหนุ่มปิดปาก
" หวานจริงๆ ด้วย ทำไมโมะไม่เคยรู้เลยเนี่ย สงสัยต้องชิมบ่อยๆ แล้วสิ" โทโมะถอนปากออกมาเพื่อให้หญิงสาวได้หายใจอย่างสะดวก
" บ้า ทำเป็นจูบมากๆ เถอะ เดี๋ยวมันหายหวานแล้วแก้วจะต้องไปเติมความหวานกับคนอื่น"
" ลองไปสิ จะจับกดไม่ให้มีแรงออกไปหาคนอื่นเลย" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะลูบไล้ไปตามลำตัวของหญิงสาว
" โรคจิต"
" ยอมรับ" โทโมะยิ้มก่อนจะกดลองมาสูดกายหญิงสาวก่อนจะขบเม้มไปตามลำคอระหงส์ และฝากรอยไปตามตัวหญิงสาวจนเต็มไปหมด แก้วที่เคลิ้มไปกับการกระทำของชายหนุ่มจึงสอดมือเข้าไปในกลุ่มผมของชายหนุ่มเพื่อนระบายความเสียวซ่าน โทโมะที่รับรู้ถึงความพร้อมของหญิงสาวจึงค่อยๆ จับความเป็นชายเข้าไปในกายหญิงสาวอย่างช้าๆ
" อื้อออออ" แก้วครางอย่างเสียวซ่านกับการกระทำของชายหนุ่ม
" อืมมม แน่อยู่เสมอนะครับ" โทโมะกระซิบบอกหญิงสาวก่อนจะปิดปากแก้วอีกครั้ง บทเพลงรักของทั้งสองยังดำเนินการไปต่อ พร้อมเสียงเพลงจากเครื่องเล่นที่ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเพิ่มเสียงให้ดังกว่านี้
" อืมมมมมมม" แก้วครางออกมาด้วยความเหนื่อยก่อนจะปาดหยดน้ำบนหน้าออก ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศในรถก็เย็น แต่ร่างกายของทั้งคู่กลับร้อนแรงเหลือเกิน
" ต่อนะ"
~~~ อัพแล้วนะ หลังจากหายไปนาน ไม่รู้ว่าจะชอบหรือเปล่า เม้น โหวตให้ด้วยนะจ๊ะ ขอบคุณมาก ~~~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ