สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK

         แก้วที่เดินเข้ามาในบ้านก็ถูกพ่อเรียกให้มาทานข้าวเย็น  ก่อนที่เธอจะขึ้นไปอาบน้ำและลงมานั่งเล่นคนเดียวที่สนามหญ้าหน้าบ้าน
     " ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ" จีโฮเดินเข้ามาทักหญิงสาว  แก้วไม่ตอบได้แต่พยักหน้า
     " นายทำงานที่นี้มานานแล้วเหรอ" แก้วเอ่ยถามโดยที่ไม่มองหน้า
     " พอควรครับ"
     " ว่าแต่พี่แก้วเป็นอะไหรือเปบ่าครับ ผมเห็นพี่แก้วดูท่าทางเศร้าๆ" จีโฮเอ่ยถามหญิงสาว
     " ไม่มีอะไรหรอก แค่อกหัก"
     " ยังมีคนที่กล้าหักอกพี่แก้วอกหรอครับ พี่ออกจะสวย น่ารัก ขนาดนี้"
     " มีสิ แถมยังทำให้เจ็บมาสองครั้งแล้วด้วย" แก้วเอ่ยบอกพร้อมน้ำใสๆ ที่ไหลออกมาจากตาอีกครั้ง
     " อย่าคิดมากสิครับพี่แก้ว เดี๋ยวพี่ก็ต้องผ่านมันไปได้"
     " ขอบใจนะ นายไปพักเถอะ เดี๋ยวพี่ก็จะไปพักเหมือนกัน" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ
     " แล้วพรุ่งนี้เช้าเจอกันนะครับ" จีโฮบอกแล้วลุกเดินออกไป
 
 
         วันรุ่งขึ้นแก้วอยู่ในชุดกางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำกับเสื้อยืดแขนยาวพอดีตัวออกมาเดินเล่นหน้าบ้าน
     " อยากไปเที่ยวไหนไหมครับพี่แก้ว" จีโฮเดินเข้ามาถาม
     " ยังดีกว่า อากาศเย็นๆ พี่ไม่อยากออกไปไหนอ่ะ"  แก้วบอกแล้วเดินไปทางรีสอร์ท จีโฮเดินตามหญิงสาวมาห่างๆ
     " นายได้เข้ามาดูแลตรงนี้บ้างไหม"
     " ก็มาช่วยบ้างครับ ยุ่งช่วงเทศกาลแขกเข้าพักเยอะมากครับ" 
     " เอาล่ะ ฉันอยากลองเรียนรู้งานที่นี้บ้าง จะได้ไหม" แก้วหันไปถามจีโฮ ชายหนุ่มยิ้มให้ก่อนจะพาหญิงสาวเดินเข้ามา
     " สวัสดีค่ะคุณแก้ว" พนักงานที่เคาเตอร์ลุกขึ้นไหว้หญิงสาว  แก้วยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้าไปดูการทำงานของพนักงาน
     " ลูกค้าคนนี้จองสองอาทิตย์เลยเหรอ" หัวหน้าหนุ่มเอ่ยถามลูกน้อง
     " ใช่ค่ะคุณวิศว ไทยนนท์จองสองอาทิตย์ค่ะ" พนักงานสาวเอ่ยตอบ  แก้วที่ได้ยืนชื่อของชายหนุ่มถึงกับอึ้งที่เขาตามมา เขาอาจจะมาพักผ่อนก็ได้มั้ง
     " ผมวิศว ไทยานนท์ครับ" โทโมะเดินเข้ามาแต่ไม่เห็นหญิงสาวที่โดนยืนบังอยู่
      " รอสักครู่ค่ะ" พนักงานเอ่ยบอก
      " เป็นอะไรครับพี่แก้ว" จีโฮเอ่ยถามด้วยความสงสัย
      " เอ่อ พี่ไม่ถูกกับผู้ชายคนนี้อ่ะ ช่วยพี่หน่อยนะ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
      " คุณแก้วจะเริ่มเรียนรู้งานเลยไหมครับ"
      " ไม่ดีกว่าค่ะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินก้มหน้าออกไป โดยจีโฮเดินตามไปติดๆ
      " แก้ว" ชายหนุ่มเรียกทำให้จีโฮคว้ามือแก้ววิ่งออกไปทันที
      " ตามไปเร็ว" โทโมะเอ่ยสั่งลูกน้องทั้งสองให้วิ่งตามไป
      " มีอะไรหรือเปล่าครับ" ผู้จัดการเดินเข้ามาถามชายหนุ่ม
      " ไม่มีอะไรครับ" โทโมะมองตามไปอย่างเป็นห่วง  ไม่นานลูกน้องก็กลับมารายงายเจ้านาย
      " ตามไม่ทันครับ มีคนพาคุณแก้วหนีไป"
      " จับตาดูให้ดึ แก้วจะต้องอยู่ที่นี้" โทโมะเอ่ยสั่งก่อนที่จะเดินไปขึ้นไปยังห้องพักก่อนจะส่งกุญแจให้กับลูกน้องคนสนิท
 
 
     " อือๆๆอือ ทำไม ทำไมนายต้องมาที่นี้ด้วยนะ ไอ้คนบ้า ไอ้คนใจร้าย"  แก้วแอบมานั่งร้องไห้อยู่คนเดียวที่ระเบียงบนบ้าน
     " เป็นอะไรลูกสาวพ่อ ใครทำให้หนูร้องไห้ได้เนี่ย"
     " ป่าวค่ะพ่อ" แก้วบอกแล้วปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะหันมากอดพ่อไว้
     " ป่าว แล้วเป็นอะไรล่ะ"
     " หนุแค่เสียงใจค่ะพ่อ เสียใจที่เขาโกหกหนู" แก้วเอ่ยบอกพร้อมเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้พ่อฟังเพื่อเป็นการระบาย
     " พ่อว่าลูกน่าจะฟังทางนู้นเขาก่อนนะว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับแฟนของลูกหรือเปล่า  เราฟังความข้างเดียวไม่ได้นะลูก"
     " แต่หนูกลัวว่าเขาจะโกหกหนูอีกอ่ะพ่อ"
     " เราอยากเอาความผิดครั้งก่อนของเขามาทำให้เราคิดมากสิลูก คนรักกันก็ต้องเชื่อใจกัน รับฟังกันและกัน"
     " หนูไม่รู้ หนูกลัว"
     " ค่อยๆ คิด เดี๋ยวทุกอย่างมันก็ดีขึ้น เชื่อพ่อสิ" พ่อของแก้วเอ่ยปลอบลูกสาว
     " ก็ได้ค่ะพอ  แต่แก้วขอเวลาทำใจก่อนนะค่ะ"
    " ไปพักผ่อนเถอะ  เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้" พ่อบอกก่อนจะพาลูกสาวมาส่งถึงห้อง  แก้วเองเมื่อเข้าห้องมาก็นอนคิดไปเรื่อยๆ แล้วหลับไปในที่สุด
 
 
        เช้าวันนี้โทโมะเองก็ออกเดินตามหาหญิงสาวแต่เช้าจนทั่วโรงแรมก็ยังไม่พบ  แต่เขาเห็นไกลว่าน่าจะใช่หญิงสาวก็รีบวิ่งเข้าไป
     " พี่แก้วครับ ผู้ชายคนนั้น" จีโฮบอกแล้วบอกให้หญิงสาวหันไปมอง
     " ไม่ต้องบอกว่าพี่อยู่นี้นะ" แก้วบอกแล้วเลี่ยงไปยืนแอบไว้
     " แก้วอยู่ไหน" โทโมะตามมาคว้าคอเสื้อของชายหนุ่มที่ยืนอยู่
     " ไม่ทราบครับ" จีโฮเอ่ยถามแล้วมองหน้าชายหนุ่ม
     " เมื่อกี้แก้วยืนอยู่ตรงนี้"