สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK

     “ ไม่มีครับ ไม่มีใครยืนอยู่ตรงนี้” จีโฮเอ่ยบอกชายหนุ่ม  โทโมะมองไปรอบๆ ก่อนเดินกลับออกไป แต่ชายหนุ่มมั่นใจว่าผมหญิงที่ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นแก้ว  เขาเดินห่างออกมาก่อนจะหลบแอบอยู่ที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง

    “ เขาไปแล้วใช่ไหมจีโฮ”

    “ ครับพี่แก้ว” จีโฮเอ่ยบอก  แก้วจึงเดินนำไปเพื่อสำรวจรอบๆ รีสอร์ท

    “ พี่ว่าสวนตรงนี้เริ้มจะยาวแล้ว หาคนมาจัดการด้วยนะ” แก้วเอ่ยบอกกับชายหนุ่มก่อนจะหันไปมองข้างหลัง  เธอรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามมา

    “ มีอะไรหรือเปล่าครับพี่แก้ว”

    “ ไม่มีจ๊ะ นี้มันก็จะเที่ยงแล้ว ไปทานข้าวกันดีกว่า” แก้วเอ่ยชวนชายหนุ่มที่เดินมาข้างๆ

    “ ไม่ดีกว่าครับ ปกติผมทานกับเพื่อนๆ ที่โรงอาหารของโรงแรม” จีโฮลอกแล้วยิ้มให้หญิงสาว

    “ งั้นตอนบ่ายเจอกันนะ” แก้วบอกแล้วเดินแยกออกไปทางบ้านพักของตัวเอง  จีโฮมองตามก่อนจะเดินแยกไปทางโรงอาหารของโรงแรมที่เตรียมไว้สำหรับพนักงาน

      แก้วที่เดินมาก็รู้สึกเหมือนว่ามีคนตามมาก็หันไปมองก็ไม่เจอกันอะไร  ก็เดินต่อไปแล้วหันมามองเป็นระยะ  เมื่อมาถึงหญิงสาวก็รีบวิ่งเข้าบ้านไปทันที

     “ แก้ว เดี๋ยวพ่อไปในเมืองนะลูก อาจจะกลับค่ำ ไม่ต้องรอ” พ่อบอกแล้วเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป  แก้วเข้ามานั่งทานข้าวก่อนจะขึ้นไปนอนพักผ่อน

     “ ถ้าจีโฮมาตามบอกว่าฉันไม่สบาย ห้ามรบกวนนะ” แก้วเอ่ยบอกกับแม่บ้านแล้วเดินขึ้นไปทันที  โทโมะที่แอบตามหญิงสาวมาที่บ้านก็มองให้แน่ใจก่อนว่าไม่มีใครเห็น  ก่อนจะย่องๆ เข้าไปในบ้านของหญิงสาวก่อนจะตรงขึ้นไปที่ห้องอนอน  โทโมะไล่เปิดดูที่ละห้องก่อนจะมาถึงห้องของหญิงสาว

     “ แก้วบอกว่าอย่ารบกวนไงค่ะ” แก้วเอ่ยบอก เมื่อลุกขึ้นมาดูว่าเป็นใครก็ตกใจ

     “ โทโมะ” แก้วเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่ม  แต่โทโมะก็วิ่งเข้ามาสวมกอดหญิงสาวด้วยความรักและคิดถึง

     “ ปล่อยฉันนะ” แก้วพยายามผลักชายหนุ่มออก

     “ ไม่ปล่อย โมะจะไม่มีวันปล่อยแก้วไป” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะกอดเอาไว้ไม่ให้เธอหนีเขาไปอีก

     “ ปล่อยแก้วไปเถอะ ถ้าไม่รักกันก็อย่าทำแบบนี้” แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มทั้งน้ำตา

     “ แก้ว คุณกำลังเข้าใจผมผิด  ผมออกไปทำงานและผมก็ไม่ได้นัดใครไว้ด้วย  ผู้หญิงคนนั้นจะมาทำให้คุณกับผมแยกทางกัน  และผมก็ไม่ยอมเป็นอันขาด” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว

     “ ฉัน.อะ..อุ๊บ” หญิงสวไม่ทันได้พูดอะไรก็ถูกชายปิดปากทันที  แก้วเองก็จูบตอบกลับไปด้วยความรัก ก่อนจะสอดมือเข้าไปในกลุ่มผมของชายหนุ่ม 

     “ โมะรักแก้วคนเดียว คิดถึงแก้วคนเดียว หัวใจของมาเฟียคนนี้อยู่ที่แก้วแล้วนะ” โทโมะถอนจูบออกมาก่อนจะจ้องตาหญิงสาว  แก้วเองกก็จ้องเข้าไปในดวงตาของชายหนุ่มเช่นกัน

     “ แก้วจะเชื่อใจโมะได้สักแค่ไหน” แก้วเอ่ยถามอย่าหวั่นใจ

     “ ตามที่แก้วเชื่อใจโมะ แต่โมะเชื่อใจแก้วนะ ถึงไอ้หน้าอ่อนคนนั้นมันจะมองแก้วด้วยรอยยิ้มก็ตาม  แต่โมะก็เชื่อใจแก้วเสมอ” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว

     “ เดี๋ยวไอ้หน้าอ่อนนั้นคือใคร” แก้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย

      “ ก็ไอ้คนที่เดินอยู่กับแก้วไง  โมะอ่ะเดินหาแก้วมาตลอดจนมาเจอแล้วก็แอบเดินตามแก้วมาที่นี้ไง” ชายหนุ่มเอ่ยบอกหญิงสาว

     “ โอเค แก้วจะเชื่อใจโมะอีกสักครั้ง ถ้ามีอีกครั้งนะ แก้วจะไปที่อื่นให้ไกลกว่าที่นี้เลย” แก้วบอกอย่างงอนๆ

     “ โมะก็จะตามหาแก้วให้เจอเลย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม” โทโมะเอ่ยบอกแล้วกอดเอวหญิงสาวไว้  แก้วเองก็กอดชายหนุ่มตอบก่อนจะเอาศรีษะพิงกับอกแกร่งของชายหนุ่ม

     “ แก้ว ต่อไปนี้มีเรื่องอะไร แก้วถามโมะก่อนนะ อย่าหนีมาแบบนี้” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว

     “ ค่ะ แก้วจะลองทำตามที่พ่อแก้วบอกนะ”

     “ ยังไง”

     “ คนรักกันก็ต้องเชื่อใจกัน  แก้วจะลองเชื่อใจโมะดู  แต่ถ้าเจ้าชู้แอบไปมีคนอื่นนะ” แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม

     “ ทำไม แก้วจะทำไมโมะ” โทโมะเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

     “ แก้วก็จะมีบ้างอ่ะสิ”

     “ ไม่เอา โมะไม่ยอมให้เมียโมะไปมีคนอื่นแน่” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะประกบปากอย่างดูดดื่ม  มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกายของหญิงสาว

      ก๊อก ก๊อก ก๊อก

~~ อัพให้แล้วนะ หลังจากสมองไม่แล่นมาสองวันได้ เม้น โหวตให้ด้วยนะ ~~