สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK
tumm
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแก้วที่เดินเข้ามาในบ้านก็ถูกพ่อเรียกให้มาทานข้าวเย็น ก่อนที่เธอจะขึ้นไปอาบน้ำและลงมานั่งเล่นคนเดียวที่สนามหญ้าหน้าบ้าน
" ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ" จีโฮเดินเข้ามาทักหญิงสาว แก้วไม่ตอบได้แต่พยักหน้า
" นายทำงานที่นี้มานานแล้วเหรอ" แก้วเอ่ยถามโดยที่ไม่มองหน้า
" พอควรครับ"
" ว่าแต่พี่แก้วเป็นอะไหรือเปบ่าครับ ผมเห็นพี่แก้วดูท่าทางเศร้าๆ" จีโฮเอ่ยถามหญิงสาว
" ไม่มีอะไรหรอก แค่อกหัก"
" ยังมีคนที่กล้าหักอกพี่แก้วอกหรอครับ พี่ออกจะสวย น่ารัก ขนาดนี้"
" มีสิ แถมยังทำให้เจ็บมาสองครั้งแล้วด้วย" แก้วเอ่ยบอกพร้อมน้ำใสๆ ที่ไหลออกมาจากตาอีกครั้ง
" อย่าคิดมากสิครับพี่แก้ว เดี๋ยวพี่ก็ต้องผ่านมันไปได้"
" ขอบใจนะ นายไปพักเถอะ เดี๋ยวพี่ก็จะไปพักเหมือนกัน" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ
" แล้วพรุ่งนี้เช้าเจอกันนะครับ" จีโฮบอกแล้วลุกเดินออกไป
วันรุ่งขึ้นแก้วอยู่ในชุดกางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำกับเสื้อยืดแขนยาวพอดีตัวออกมาเดินเล่นหน้าบ้าน
" อยากไปเที่ยวไหนไหมครับพี่แก้ว" จีโฮเดินเข้ามาถาม
" ยังดีกว่า อากาศเย็นๆ พี่ไม่อยากออกไปไหนอ่ะ" แก้วบอกแล้วเดินไปทางรีสอร์ท จีโฮเดินตามหญิงสาวมาห่างๆ
" นายได้เข้ามาดูแลตรงนี้บ้างไหม"
" ก็มาช่วยบ้างครับ ยุ่งช่วงเทศกาลแขกเข้าพักเยอะมากครับ"
" เอาล่ะ ฉันอยากลองเรียนรู้งานที่นี้บ้าง จะได้ไหม" แก้วหันไปถามจีโฮ ชายหนุ่มยิ้มให้ก่อนจะพาหญิงสาวเดินเข้ามา
" สวัสดีค่ะคุณแก้ว" พนักงานที่เคาเตอร์ลุกขึ้นไหว้หญิงสาว แก้วยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้าไปดูการทำงานของพนักงาน
" ลูกค้าคนนี้จองสองอาทิตย์เลยเหรอ" หัวหน้าหนุ่มเอ่ยถามลูกน้อง
" ใช่ค่ะคุณวิศว ไทยนนท์จองสองอาทิตย์ค่ะ" พนักงานสาวเอ่ยตอบ แก้วที่ได้ยืนชื่อของชายหนุ่มถึงกับอึ้งที่เขาตามมา เขาอาจจะมาพักผ่อนก็ได้มั้ง
" ผมวิศว ไทยานนท์ครับ" โทโมะเดินเข้ามาแต่ไม่เห็นหญิงสาวที่โดนยืนบังอยู่
" รอสักครู่ค่ะ" พนักงานเอ่ยบอก
" เป็นอะไรครับพี่แก้ว" จีโฮเอ่ยถามด้วยความสงสัย
" เอ่อ พี่ไม่ถูกกับผู้ชายคนนี้อ่ะ ช่วยพี่หน่อยนะ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
" คุณแก้วจะเริ่มเรียนรู้งานเลยไหมครับ"
" ไม่ดีกว่าค่ะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินก้มหน้าออกไป โดยจีโฮเดินตามไปติดๆ
" แก้ว" ชายหนุ่มเรียกทำให้จีโฮคว้ามือแก้ววิ่งออกไปทันที
" ตามไปเร็ว" โทโมะเอ่ยสั่งลูกน้องทั้งสองให้วิ่งตามไป
" มีอะไรหรือเปล่าครับ" ผู้จัดการเดินเข้ามาถามชายหนุ่ม
" ไม่มีอะไรครับ" โทโมะมองตามไปอย่างเป็นห่วง ไม่นานลูกน้องก็กลับมารายงายเจ้านาย
" ตามไม่ทันครับ มีคนพาคุณแก้วหนีไป"
" จับตาดูให้ดึ แก้วจะต้องอยู่ที่นี้" โทโมะเอ่ยสั่งก่อนที่จะเดินไปขึ้นไปยังห้องพักก่อนจะส่งกุญแจให้กับลูกน้องคนสนิท
" อือๆๆอือ ทำไม ทำไมนายต้องมาที่นี้ด้วยนะ ไอ้คนบ้า ไอ้คนใจร้าย" แก้วแอบมานั่งร้องไห้อยู่คนเดียวที่ระเบียงบนบ้าน
" เป็นอะไรลูกสาวพ่อ ใครทำให้หนูร้องไห้ได้เนี่ย"
" ป่าวค่ะพ่อ" แก้วบอกแล้วปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะหันมากอดพ่อไว้
" ป่าว แล้วเป็นอะไรล่ะ"
" หนุแค่เสียงใจค่ะพ่อ เสียใจที่เขาโกหกหนู" แก้วเอ่ยบอกพร้อมเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้พ่อฟังเพื่อเป็นการระบาย
" พ่อว่าลูกน่าจะฟังทางนู้นเขาก่อนนะว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับแฟนของลูกหรือเปล่า เราฟังความข้างเดียวไม่ได้นะลูก"
" แต่หนูกลัวว่าเขาจะโกหกหนูอีกอ่ะพ่อ"
" เราอยากเอาความผิดครั้งก่อนของเขามาทำให้เราคิดมากสิลูก คนรักกันก็ต้องเชื่อใจกัน รับฟังกันและกัน"
" หนูไม่รู้ หนูกลัว"
" ค่อยๆ คิด เดี๋ยวทุกอย่างมันก็ดีขึ้น เชื่อพ่อสิ" พ่อของแก้วเอ่ยปลอบลูกสาว
" ก็ได้ค่ะพอ แต่แก้วขอเวลาทำใจก่อนนะค่ะ"
" ไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้" พ่อบอกก่อนจะพาลูกสาวมาส่งถึงห้อง แก้วเองเมื่อเข้าห้องมาก็นอนคิดไปเรื่อยๆ แล้วหลับไปในที่สุด
เช้าวันนี้โทโมะเองก็ออกเดินตามหาหญิงสาวแต่เช้าจนทั่วโรงแรมก็ยังไม่พบ แต่เขาเห็นไกลว่าน่าจะใช่หญิงสาวก็รีบวิ่งเข้าไป
" พี่แก้วครับ ผู้ชายคนนั้น" จีโฮบอกแล้วบอกให้หญิงสาวหันไปมอง
" ไม่ต้องบอกว่าพี่อยู่นี้นะ" แก้วบอกแล้วเลี่ยงไปยืนแอบไว้
" แก้วอยู่ไหน" โทโมะตามมาคว้าคอเสื้อของชายหนุ่มที่ยืนอยู่
" ไม่ทราบครับ" จีโฮเอ่ยถามแล้วมองหน้าชายหนุ่ม
" เมื่อกี้แก้วยืนอยู่ตรงนี้"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
