เพื่อนกัน...ฉันรักเธอTK

Keaw talk
ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับหัวสมองมึนตึบ โอ้ยยย~ ปวดหัวจัง เมื่อวานวุ่นวายชมัด
ฉันลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำ  เเละลงไปกินข้าว แต่เอ้ะ..
มีpost it ติดอยู่หน้าประตูห้องน้ำด้วย
'แก้ว..พี่ขอโทษนะที่วันนนี้พี่ทำไม่ดีกับแก้ว พี่ขอโทษที่ทำให้แก้วเจ็บนะ เห็นแก้วนอนทั้งๆที่ยังมีแต่คราบน้ำตาแล้วพี่อดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ ยาวางอยู่บนโต้ะ ทานข้าวเสร็จอย่าลืมทานยานะ พี่ต้องออกไปธุระ
                                                                                  พี่ขอโทษจริงๆ
                                                                                      พี่กวิน '
ฮือออออออ ทำไมนะ ฉันถึงเป็นคนใจอ่อนขนาดนีี้้ ฉันก็เกลียดตัวเองนะ ที่ใจอ่อนง่ายๆอย่างนี้ แหม..ฉันมันแม่พระน่ะ คิคิ (ยี๋= =)
เดี๋ยว!
นั่นไม่ใช่ประเด็น...
พี่กวิน  ไปเอากุญเเจเข้าห้องมาจากหนายยยย>O<
ฉันวิ่งไปที่ประตูห้องน้ำก็ชี้เเจงแถลงไข 
...ฉันลืมล็อคประตู =[]=
แก้วนะแก้ววว T+T
.
.
ฉันอาบน้ำเสร็จเเล้วล่ะ ได้ลงไปกินข้าวซะทีอยากรู้จัง ว่าโมะจะทำอะไรให้กิน งืมม ว่าเเต่พี่กวินไปไหนนะ ออกไปเที่ยวล่ะมั้ง ตั้งเเต่มาก็ไม่ค่อยเห็นไปไหนเลยเนอะ=3=
"โมะจ๋าาาาา โมะทำอะไรกินอ่าาาาาา^3^"ฉันเดินเข้าไปในครัว
"ข้าวผัดน่ะ อ่ะ"โมะตักข้าวผัดใส่จานเเล้วเดินออกจากครัวไปเลย อะ..อะ..อะไรของเขา ' '?
"โมะจะไปไหนอ่ะ"ฉันวิ่งตามโมะออกไปที่ประตูหน้าบ้าน
"ข้างนอกน่ะ"อ๋อ เหรอคะ ==
"คือ  ออกไปข้างนอกน่ะจะออกไปไหน' '?"
"ฉันจำเป็นต้องบอกเธอด้วยเหรอ"สรรพนามเปลี่ยน  ใครทำอะไรโมะ โมะโดนคุณไสยเหรอ TT
"โมะ  โมะเป็นอะไรโมะโกรธอะไรแก้ว"
"ฉันไม่ได้โกรธอะไรเธอ"โมะตอบเสียงเรียบ เชื่อชมัด- -
"แล้วทำไมโมะถึงใช้คำว่าฉันกับเธอแทนที่จะเป็นแก้วกับโมะล่ะ"
"แล้วทำไมต้องใช้โมะแก้วล่ะ"
"โมะ ครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันโมะก็ยังดีๆอยู่นะ โมะโกรธอะไรบอกแก้วตรงๆสิ อย่ามาประชดกัน"
"ฉันไม่ได้ประชดเธอหรอกนะ"
"ทำไมล่ะ โมะชอบตอบแก้วอย่างนี้ตลอดอะ แต่สีหน้าเเละการกระทำของโมะมันตรงกันข้ามนะ"
"งั้นเหรอ โทษทีล่ะกัน"อ๋อจ้าา ไม่เป็นไร  = =;
"เอ้ะโมะ!!! โมะจะไปไหนน่ะ"ฉันตะโกน และจับมือโมะไว้
"ก็แล้วมันจะเ็ป็นเหรอที่ฉันต้องบอกเธอ!"
"จำเป็นสิ !"
"เราเป็นอะไรกัน !"โมะขึ้นเสียงใส่
"เราเป็นเพื่อน...สนิทกัน"ฉันตอบเสียงอ่อยลง
"ฟังนะ..ฉันสนิทกับเขื่อนกับป๊อบมากพอๆกับเธอ มันยังไม่มาถามอะไรฉันจู้จี้เลยนะ"
"โมะจะบอกว่าแก้วผิด"
"ฉันไม่ได้พูด เธอคิดไปเอง..ไปล่ะ"โมะแกะมือฉันออก ฉันก็ยอมปล่อยแต่โดยดี
"แล้วรีบกลับมานะ"ฉันพูดเเล้วเดินหันหลังเข้าบ้าน
"ฉันจะไปบ้านพิมน่ะ ไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหน ไม่ต้องรอ"
"อ๋อ..อืม ขอให้สนุกนะ :)"
"ไม่ต้องบอกก็สนุก"โมะพูดเท่านี้..แล้วก็เดินไป
แหมะๆๆ น้ำตาไหลออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว
..นี่ฉันผิดมากมั๊ยนะ ฉันเเค่เป็นห่วงเอง
แต่แค่ดูเหมือนโมะไม่ต้องการมันเลย
...จะพอดีมั๊ยนะ ล้มเลิกทุกอย่างดีมั๊ยนะ
                                                     "ไม่ได้!! ฉันจะล้มเลิกไม่ได้ เจ็บกว่านี้ก็เคยมาเเล้ว เจ็บอีกสักทีจะเป็นอะไรไป จะทำอะไรก็ให้มัน สุดๆไปเลยดีกว่า!!"
---------------------------------------------------------------------------------------------
กุ๊กกู๋ๆๆๆๆ แอบมาอัพตอนตีสาม สั้นไปหน่อยแต่ตั้งใจเเต่งน้าาา^3^ ไม่ค่อยว่างเลยมีเเต่เรียนๆ คิดถึงรีดเดอร์นะ แต่รีดเดอร์คงไม่คิดถึงเค้าใช่ม้าาาาาTOT เ้ม้นหน่อยน้าาา เเค่นี้เองเนอะ ให้หนูได้มีกำลังใจเเต่งต่อหน่อยน้าาา
                                                                         รีดเดอร์ของหนูน่าฮักทุกคน ><