รักครั้งนี้ต้องลุ้นเอาเอง

 (หายไปยังงั้นหรอ)
แก้วที่ได้ยินพี่ชายพูดว่าตนกำลังจะหายไป ก็รีบเปิดประตูทีนที (แก้วนั้นไม่ได้โกรธจองเบหรอก แต่เพราะว่าแก้วรู้สึกผิดที่ไม่สามารถดูแลจองเบได้ดีเท่านั้นเอง) แต่ว่าจองเบก็หายไปจริงๆ 
พี่จองเบอยู่ที่ไหนน่ะ ออกมานะ ฉันไม่ได้โกรธพี่ซะหน่อย นี่เลิกเล่นได้แล้ว
แก้วที่ตะโกนเรียกหาพี่ชายตัวเอง ก็เผอิญเดินผ่านประตูสีฟ้าที่มีตุ๊กตาโดราเอม่อนอยู่หน้าประตูใบนั้น แก้วจึงเดินไปหยิบเจ้าตุ๊กตาตัวนั้น แล้วจู่ๆก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง ใบหน้าขาวใสสไตส์เกาหลี สวมหูฟังอันหนึ่งตรงปากมีไมด์อันเล็ก มือซ้ายของเขากำแว่นไว้แน่น ส่วนมือขวาก็ถือตุ๊กตาตัวที่ 15 ปีก่อน ดวงตาของเขามีน้ำไหลออกมาจำนวนหนึ่ง ถึงแม้จะดูเหมือนว่าเขากำลังร้องไห้ แต่ปากเขายังยิ้มอยู่ 
ร้องไห้ทำไมล่ะพี่จองเบ ง่อนแก้วรึไง แล้วเอาตุ๊กตาของแก้วมาทำไม นี่มันตัวที่แก้วรักนะ
ขอโทษนะ แก้ว  จองเบตอบสั้นๆ
แก้วที่ได้ยินคำพูดจากจองเบ ก็ชะงักอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็โผเ้ข้ากอดที่จองเบทันที
ขอโทษนะที่แก้วดูแลพี่ไม่ดี 
 ฉันตั้งหากที่ต้องขอโทษเธอนะ ฉันคิดว่าเธอจะเข้มแข็งกว่านี่เสียอีก ฮ่าๆๆ ไม่นึกว่าเธอจะร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้อ่ะ 
 ว่าแต่คนิื่นตลอดเลยนะพี่จองเบ พี่ก็ร้องซะแต๋วแตกเลยนี่น่าตะกี้อ่ะ 
 เธอตาฟ่าดไปรึป่าวยัยทอม 
 นี่!!! อย่ามาเรียกแก้วว่าทอมเหมือนกับไอ้ผีดิบนั่นนะ แก้วไม่ชอบ 
แก้วเกลียดโทะโมะมากขนาดนั้นเลยหรอ 
ไม่เชิงเกลียดหรอก แต่รำคาญอ่ะ หมอนั่นนะ ถ้าวันไหนไม่กวนประสาทฉันฝนก็คงจะตกแล้วมั่ง 
ตกลงหายโกรธพี่แล้วเหรอ 
ฉันไม่ได้เหลียดพี่ซะหน่อย ก็ฉันมีพี่อยู่คนเดียวนี่ ใครจะโกรธได้ลง แล้วก็ต่อไปก็อย่าหาเรื่องแกล้งคนอีกล่ะ เดี๋ยวเป้นเรื่องอีก
เรื่องนั้นพี่คงทำให้ไม่ได้หรอก เพราะว่า...
เพราะอะไรหรอ ตอบมาดิ 
เพราะว่าเธอเป็นทอมไง ฮ่าๆๆๆ  จองเบที่พูดจบก็รียวิ่งหนีัไป แต่ยังคงทำท่าทางกวนๆ เพื่อให้แก้วตามมา ซึ่งก็เป็นตามที่เขาคาดไว้ แก้ววิ่งตามจริงๆด้วย โดยดูเหมือนว่าเขาคิดอะไรบางอย่างไว้หมดแล้ว 
อย่าหนีนะ พี่จองเบ วันนี้ฉันจะเอาคืนให้สาสมเลย  ซึ่งแก้วนั้นวิ่งเร็วอยู่แล้ว จึงวิ่งเข้าไปกระชากที่เสื้อของเป้าหมายทันที  แต่ว่า 
นี่ยัยทอมเน่า เธอมาดึงเสื้อของฉันทำไมอ่ะ โทะโมะตกใจในการกระทำของแก้ว 
นายมาที่นี่ได้ยังไงไอ้ผีดิบญี่ปุ่น 
ก็ไอ้เบมันนัดมากินข้าวน่ะ เพื่อแทนคำขอโทษของมัน ว่าแต่เธอมาอยู่ที่บ้านของไอ้เบได้ยังไงกัน 
ก็ฉันเป้นแฟนเขานี่ทำไม แฟนจะนอนบ้านแฟนไม่ได้ล่ะห่ะ 
นี่ถึงขนาดนอนด้วยกันเชียวหรอเนี่ย โทะดมะสงสัยเป็นอย่างมาก 
อ้าวไอ้โมะมาแล้วหรอ มาๆ ฉันซื้อขนมมาน่ะ เร็วมากินด้วยกัน จองเบที่เข้ามาขัดจังหวะของอีกฝ่ายพอดี
แกไปไหนมาว่ะไอ้เบ แล้วก็เอายัยทอมนี่มานอนด้วยเลยหรอวะ 
แกก็ว่าไปนั่น พอดีแม่ของแก้วฝากให้ฉันดูแลน่ะ ฮ่าๆๆ
(ใครดูแลใครกันแน่) เสร็จธุระของนายแล้วใช่ไหม รีบๆกลับไปซะทีเถอะ 
นี่เธอไล่ฉันรึไง ยัยทอมเน่า เจ้าบ้านเขายังไม่เห็นว่าอะไรเลย
นั่นสิแก้ว ฉันสัญญากับไอ้โมะไว้แล้วนะว่าจะเลี้ยงข้าวนะ แล้วยัยแก้ว เธอไปทำกับข้าวมาให้กินหน่อยดิ 
เฮ้อออ ก็ได้
ไอ้เบตกลงแกเป็นแฟนกับแก้วจริงๆหรอวะ 
ก็คงงั้นมั้ง 
อ้าวไอ้นี่ ฉันถามดีๆนะว้อย 
 อืม...
ในขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนาอยู่นั้น  แก้วก็ทำอาหารเสร็จพอดี จากนั้นก็ยกมาเสริฟให้ทั้งสองหนุ่ม
เอานี่ ไอ้ผีดิบ รีบๆกินแล้วก็ รีบๆไปได้แล้ว
นี่เธอกะจะหาเรื่องฉันหรือยังไง
พอทั้งคู่เลย มากินกันดีกว่าน่า วันนี้ทำอะไรให้กินล่ะเนี่ย 
ก็มีปูผัดผงกระเทยทุ่ย ต้มยำผีดิบ แล้วชุปญี่ปุ่นตกอับ 
โห... แต่ละเมนู 
นี่เธอยั่วโมโหฉันมากไปแล้วนะ 
ใจเย็นๆ รีบๆกินเถอะวะ
โทะโมะที่จ้องอาหารอยู่นาน เหมือนไม่กล้ากินอาหารที่แก้วทำ แต่เห็นเฟย์เคยพูดว่าอาหารของแก้วอร่อยมาก ก็เลยอยากจะลองดู 
อ้ำ...หืม.. โทะโมะฉงักเล็กน้อย (อร่อยอย่างที่ไม่เคยกินมาก่อนเลย )
เป้นไงล่ะไอ้ผีดิบ อาหารของฉันสุดยอดไปเลยสินะ 
ก็งั้นๆน่ะ 
(ปากแข็งจริงไอ้โมะ) อร่อยก็บอกมาเถอะน่า 
ของพวกนี้อ่ะนะ ไข่เจียวฉันยังจะอร่อยกว่าซะอีก 
ให้มันแน่เถอะ 
----------------------------------------------------------------------------------------------
 >>> ผ่านไป 10 นาที <<<  
 อาหารของแก้วจากที่เคยเต็มจาน ตอนนี้จานกลับสะอาดเหมือนกับว่าไม่เคยมีอาหารพวกนั้นอยู่บนจานแม้แต่น้อย ซึ่งฝีมือการกินอาหารพวกนี้ ส่วนใหญ่เป้นโทะโมะทีซัดซะหมดถ้วย จองเบและแก้วต่างอึ้งที่ตอนแรกทำเป็นอย่างนู่นอย่างนี่ แต่ตอนนี้เขากับกินจนพุ่งกางเป็นลูกบอลแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างเอิบอิ่ม 
นี่ไอ้ผีดิบ ไหนบอกว่าอาหารไม่อร่อยไง นี่กินคนเดียวซะหมดจานเลย 
 ก็เธออุตส่าทำอาหารให้ฉัน ถ้าหากฉันกินไม่หมด กลัวกว่าเธอจะร้องไห้อ่ะดิ
ยังงั้นเองเหรอ อาหารก็หมดแล้วนี่ ก็รีบๆกลับบ้านไปเถอะ 
ไม่เอา ฉันจะนอนที่นี่ 
แต่ว่านายต้องกลับไป ไม่งั้นฉันจะเตะนายออกไปเอง 
ไอ้เบ แกต้องช่วยฉัน ไม่งั้นฉันจะไม่ยกโทษให้แกเด็ดขาด  โทะโมะกระซิบบอกจองเบ 
อืม จองเบตอบสั้นๆ
แก้วให้มันนอนที่นี่เถอะ คงไม่เป็นไรหรอก สภาพแบบนี้คงจะกลับบ้านยาก 
นี่จองเบก็เป็นไปกับเขาอีกคนรึไง 
เอาเป็นว่าฉันขอร้องล่ะกัน แล้วก็ฉันห่วงแล้วล่ะ อยากจะไปนอนล่ะ ยังไงก็อย่าเสียงดังล่ะ ฉันรำคาญ 
อย่าลืมกินยาก่อนนอนด้วยนะ ฉันเตรียมไว้ข้างเตียงแล้วล่ะ
อืมๆ ขอบใจนะ จองเบที่พูดจบก็หอมแก้มที่แก้ว แล้วเดินขึ้นไปข้างบน
---------------------------------------------------------------------------------------------
 ตอนนี้เหลือแก้วกับโทะโมะอยู่ด้วยกันสองต่อสองที่ห้องนั่งเล่น
(สนิทกันจังนะ)
 ไอ้ผีดิบ นายชอบดูหนังหรือป่าว แก้วถามโทะโมะเพื่อต้องการอะไรสักอย่าง 
 แก้วดูเป้นบางครั้งอ่ะนะ 
 งั้นนายไปดูเป้นเพื่อนฉันหน่อย เพราะหนังเรื่องนี่มันสนุกมาก 
(หนังที่แก้วจะดูเป็นหนังประเภทสยองขวัญ โดยหน้าปกของหนังกำชับคำสีแดงไว้ว่า "ห้ามดูคนเดียว" ซึ่งแก้วกลัวมาก จึงไม่กล้าบอกกับโทะโมะตรงๆ เพราะไม่อยากให้โทะโมะเยาะเย้ยในตัวเธอ)
งั้นก็รบกวนหน่อยล่ะกัน โทะโมะเดินตามแก้วเข้าห้องไปเพื่อดูดัง 
  

 จบไปอีกตอนแล้วนะครับ ยังไงก็ตอนหน้าสนุกแน่ครับ แล้วก็ช่วยลุ้นกันว่าจะมีฉากเลิฟซีนกันรึป่าว แฮะๆ 
  เอาล่ะวันผมก็ขอสวัสดีทุกคนนะครััับ