รักครั้งนี้ต้องลุ้นเอาเอง

>>> ควรเดิมตอนที่แล้ว <<<

 ขอโทษ ฉันขอโทษ  

 ทุกคนต่างอึ้งในคำพูดของโทโมะเขาเพิ่งจะพูดคำว่าขอโทษเป็นครั้งแรก

------------------------------------------------------------------------------------------------

 ฮ่าๆๆๆ ไอ้โมะแกพูดคำว่าขอโทษก็เป็นด้วยหรอวะ แปลกจริงๆเลยนะ ฮ่าๆๆ จองเบที่จู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา 

แกไม่ได้ป่วยหรอเนี่ย ทุกคนตะโกนพร้อมกัน

พวกนายเสร็จฉันแล้วล่ะ เป็นไงไอ้เขื่อนเนียนป่าว จะจำไว้ใช้กับคนอื่นก็ได้นะ ฉันไม่ว่า 

 แต่ทำไมแกถึงตัวร้อนได้ล่ะ ป๊อปปี้สงสัย

 อืม...นั่นสินะ แล้วจองเบก็หยิบสิ่งหนึ่งมาให้ทุกคนได้เห็น ก็นี่ไง ไดร์เป่าผม ฉันเอาเป่าหน้าของฉันตั้งแต่เมื่อเช้าล่ะ จะไม่ให้ร้อนได้ยังไงกัน แล้วก็ฉันเตรียมการมาตั้งแต่เมื่อคืนล่ะ ฮ่าๆๆๆ จองเบหัวเราะไม่หยุด และดูภูมิใจมากที่แผนของตนสำเร็จ 

 พี่จองเบ ทำไมถึงทำแบบนี้กับแก้วได้ล่ะ ฉันอ่ะนะ...ฉันนะ... แก้วที่พูดพร้อมน้ำตาเสร็จ ก็รีบวิ่งออกจากห้องไป 

อ้าวแก้ว แก้วจะไปให้นะ เดี๋ยวอาจารย์จะเข้าแล้วนะ ฟางตะโกนเรียกแก้ว แต่ก็ไม่ทันการเสียแล้ว 

 นี่แก ไอ้จองเบ แกทำไมถึงได้ โทะโมะที่ดูท่าทางหงุดหงิดมาก ก็กระชากเข้าที่เสื้อของจองเบ

ทำไมน่ะเหรอ เพราะว่า มันสนุกดียังไงเล่า จองเบตอบพร้อมทำหน้ากวนๆ 

เพี้ยย!!! เสียงตบที่ดังสนั่น เป็นเสียงจากมืออันทรงพลังของเฟย์นั่นเอง เฟย์ตบเข้าที่ใบหน้าของจองเบเต็มๆ จนทำให้แว่นของเขาปลิวกระเด็นไปไกล เผยให้เห็นดวงตาที่เศร้าสร้อยแต่ปากของเขายังยิ้มอยู่นิดๆ

 นายทำแบบนั้นไปได้ยังไงกัน แก้วน่ะเป็นห่วงนายมากนะ ไอ้แว่น ฉันรู้ว่าสมองนายน่ะดีกว่าใครๆก็จริง แต่ก่อนจะทำอะไรลงไป หัดคิดถึงความรู้สึกของคนอื่นซะหน่อยจะำได้ไหม ฉันน่ะเกลียดนายที่สุดเล้ยยย เฟย์ที่พูดจบก็วิ่งออกนอกห้องไป 

เฟย์รอด้วย ไอ้จองเบแกนี่อ่ะนะ เฮ้อ..... เขื่อนรีีบวิ่งตามเฟย์ทันที 

  ว่าแต่เมื่อกี่เห็นแก้วมันเรียก แกว่าพี่นี่ ไอ้จองเบ บอกมานะว่าเป็นอะไรกับแก้วน่ะ เคนตะถามถึงข้อสงสัยบางอย่าง

ก็ฉันเป็นแฟนของแก้วไง แฟนจะเรียกพี่ไม่ได้หรอวะ ไอ้เคนตะ จองเบตอบหน้าตาย 

ฉันล่ะเบื่อกับแกจริงๆเล้ย จากนั้นป๊อปปี้กับเคนตะก็ออกจากห้องไป เหลือแต่เพียงฟางและจองเบ 

 เมื่อทุกคนออกไปแล้ว จองเบที่ดูท่าทางยิ้มๆนั้น ก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ดูเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด

จองเบ ครั้งนี้นายทำเกินไปแล้วนะ ฟางพูดขึ้น 

แก้วคงจะเกลียดฉันแล้วล่ะ จองเบที่เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา 

ก็นายอยากจะไปแกล้งเขาก่อนนี่ นายอย่าเศร้าไปเลยนะเพราะยังไงฉันก็เข้าใจนาย ฟางพูดปลอบใจจองเบ 

เธอคิดว่าฉันจะแกล้ง เพียงเพราะความสนุกไปวันๆเท่านั้นเองหรอ ที่ฉันทำไปก็เพื่ออยากจะทดสอบบางอย่างเท่านั้นเอง (ในที่สุดนายก็ชอบแก้วจริงๆด้วย ไอ้โมะ)

แล้วทดสอบเรื่องอะไรล่ะ ฟางถามถึงเรื่องที่จองเบบอก

เรื่องนั้นน่ะ เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก เพราะถ้ารู้ไปความลับที่ฉันอุตส่าเก็บไว้มันก็หมดกันอ่ะดิ

เรื่องนั้นน่ะฉันรู้อยู่แล้วล่ะ 

ฟาง เออ...เธอคิดว่าโทะโมะกับแก้วเป็นไง จองเบถามขึ้น พร้อมปาดน้ำตาตัวเอง

ก็ดูเหมาะสมกันดีนี่ แต่ว่าเจอกันทีไรทะเลาะกันทุกที เหมือนทำเวรทำกรรมร่วมกันมายังไงยังงั้น

ยังงั้นเองหรอกเหรอ (ไอ้โมะเอ้ย เพิ่งมีความรักแต่ไม่รู้ว่าจะแสดงออกมายังไง เฮ้อ)

นี่จองเบ คือว่าฉันมีเรื่องจะบอกอย่างนึ่งน่ะ 

เรื่องอะไรล่ะ จองเบถามพร้อมทำหน้าหงุนงง 

คือว่า...คือว่าฉัน..ฉันชอบ  

จองเบที่มองนัยต์ตาของฟาง ก็รู้แล้วว่าเธอกำลังคิดยังไงกับเขา 

(ขอบคุณนะ ฟางในความรู้สึกดีๆ แต่ร่างกายของฉันนะ อ่อนแอเกินที่จะรักใครแล้วล่ะ แม้แต่ตัวของฉันเองก็ยังไม่สามารถดูแลได้เลย ถ้าขืนเธอยังมารักคนอย่างฉันล่ะก็ เธอคงไม่พบเจอกับความสุขหรอก) จองเบที่คิดอยู่นานก็พูดคำๆหนึ่งขึ้น

เอออออ... พอดีฉันลืมไปว่าลืมกินข้าวกลางวันน่ะ ขอตัวก่อนนะฟาง จองเบรีบเผ่นก่อนที่ฟางจะพูดบางอย่าง

-----------------------------------------------------------------------------------------------

>>> ตักมาที่โทะโมะกับแก้ว <<<

 โทะโมะที่ตามแก้วมาติด แล้วจู่ๆ แก้วก็มาหยุดพักที่ต้นไม้ใหญ่หลังโรงเรียน 

นี่ยัยทอมเธอเป็นไรมากรึเปล่า โทะโมะถามถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย

ฉันไม่เป็นไรหรอก นายจะไปไหนก็ไปเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว แก้วตอบแบบปัดๆ แต่ว่ายังร้องไห้อยู่ 

ไอ้เบไม่น่ามาทำกับเธอเลยนะ มันหน้านัก 

เขาไม่ผิดหรอก คนที่ผิดก็คือฉันเองแหละ ที่มั่วแต่คิดถึงเรื่องของตัวเองจนไม่สนใจเขา 

เธอจะผิดได้ไง ก็แค่ไปกินข้าวกับฉัน ไอ้บ้านั่นอ่ะ ปล่อยมันไปเถอะ ไม่เห็นมันจะห่วงเธอเลยแม้แต่นิด ฉันเชื่อว่ายังมีผู้ชายดีๆที่เข้ามาในชีวิตเธออีกมากนะ 

นายจะไปรู้เรื่องอะไร คนอย่างนายอ่ะเหรอจะมาเข้าใจฉัน มีแต่จองเบเท่านั้นแหละ ที่ไม่เคยคิดจะทิ้งฉัน 

เธอคงจะชอบมันมากสินะ 

ใช่ แล้วจะทำไมล่ะ ถามแบบนี้หมายความว่าไงห่ะ 

ก็เพราะฉัน...ฉันชอบ..ฉันนนชอบบบ โทะดมะที่กำลังอ่ำๆ อึ้งอยู่นั่น

อ้าวมาอยู่ที่นี่เอง ฉันล่ะตามหาตั้งนาน เฟย์ทีเดิมมาพร้อมกับเขื่อนพูดขึ้น 

นี่ัยัยอ้วน เธอจะตามหายัยทอมนี่ทำไมห่ะ 

ก็แก้วเป็นเพื่อนของฉันนี่ ฉันเป้นห่วงก็เลยตามมาย่ะ 

ยัยนี่ไม่เป็นไรหรอก แต่เธอนี่กล้ามากเลยนะ ที่ตบไอ้จองเบมันนะ ฉันล่ะก็ซะใจสุดๆเลย 

นี่ยัยเฟย์เธอตบ จองเบทำไม่อ่ะ เขายิ่งไม่ค่อยสบายอยู่นะ  แก้วที่นั่งปาดน้ำตาอยุ่ก็พูดขึ้นมาอย่างตกใจ

รู้สึกว่าเธอจะรู้เรื่องของไอ้จองเบมันดีจังนะ เป็นห่วงมันมากล่ะสิ 

แล้วนายจะทำไมล่ะ มันเป็นเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับนาย

ยังปากดีอยู่นี่ แสดงว่าไม่เป็นไรแล้วซินะ งั้นฉันไปก่อนล่ะยัยทอมเน่า

เดี๋ยว ยังไงก็ขอบใจนะ 

เออ รู้แล้วนะ ฉันก็ขอโทษด้วยเหมือนกัน โทะดมะตอบด้วยหน้าแดง แล้วก็รีบหนีไปก่อนที่เขาจะทนกับความรู้สึกไม่ไว้ 

ฉันไม่ยกโทษให้เธอหรอกนะยัยอ้วน 

ฉันไปทำอะไรให้นายห่ะ ไอ้กบบ๊อง 

ก็เธอเ้อาหัวใจฉันไปนี่ ยัยอ้วน แต่ไม่ต้องเอามาคืนฉันนะเพราะว่าฉันฝากไว้ให้เธอดูแลแล้วล่ะ เขื่อนที่พูดจบก็วิ่งหนีทันที เหมือนกับรู้ว่าอีกฝ่ายจะโต้ตอบยังไง

อย่าหนีนะ ไอ้กบบ้า หยุดนะ เฟย์รีบตามไปทันที 

(ไอ้ผีดิบนั่นทำไมอยู่ๆ ถึงมาทำดีกับฉันนะ มันต้องมีแผนอะไรแน่ๆ) แก้วที่กำลังคิดถึงคำพูดของโทะโมะ 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

>>> บ้านจองเบ แก้ว หลังเลิกเรียน <<<

แก้วที่ทำอาหารเสร็จก็ยกมาเสริพพี่ชายทันที 

แก้วเป็นไรป่าว ยังโกรธพี่อยู่หรอ 

แก้วไม่ตอบแต่ยังกิน ข้าวที่ตนทำขึ้นมากับมือ 

นี่ฟังพี่อยู่รึเปล่าเนี่ย เธอทำให้พี่น้อยใจแล้วนะแก้ว 

แก้วนำอาหารที่กินไปใส่ไว้ที่ อ่างล้างจาน แล้วก็เดินขึ้นห้องไป

(ยัยนี่ ง่อนเป็นเด็กๆไปได้ ) จองเบเดินตามแก้วไปเพื่อที่จะไปง้อน้องสาว แต่ว่าแก้วปิดประตูและล๊อคห้องไว้ 

นี ยัยแก้วเปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี่นะ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย เธอจะให้่พี่ทำยังไงล่ะพูดมาสิ 

แก้วยังเงียบอยู่

ถ้าพี่หายไป เธอคงจะมีความสุขมากนี่สิซะ 

(หายไปเหรอ) 

 ตอนหน้ามาดูกันครับ ว่าจองเบเขาจะมีวิธีง้อน้องสาวอย่างไร