รักครั้งนี้ต้องลุ้นเอาเอง

     >>>> สวนสัตว์นานาชาติ @ กรงสัตว์เลื้อยคลาน <<<<
 ตอนนี้ทุกๆคน ได้ย่างกายเข้าสถานที่ต้องห้ามแล้ว มันคือแหล่งที่อยู่อาศัยของบรรดาสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย ไม่ว่าจะงู จระเข้ หรือกิ้งก่าทุกชนิด เรียกได้ว่า สถานที่แห่งนี้รวมเอาสัตว์เลื้อยคลานทุกประเภทที่มีอยู่ทั่วทุกมุมต่างๆของโลก นำมาเลี้ยงไว้เพื่อให้ผู้คนทั้งหลายได้เชยชมกันเลยทีเดียว
 " ว่าแต่เราจะมากันที่นี้จริงๆน่ะเหรอ " โทโมะดูกล้าๆกลัว เมื่อตนเหยียบเข้ามาในสถานที่ดังกล่าว 
 " กลัวรึไง ไอ้ผีดิบ " แก้วถามโทโมะ ที่ดูเหมือนเขาจะยืนขาสั่นอย่างตื่นกลัว 
 " ป่ะๆๆๆ ป่าวนะโว้ยยัยทอม หน้าอย่างฉันไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว " โทโมะตอบอย่างมั่นใจ แต่ขาของเขายังสั่นๆ ราวกับว่ากำลังยืนอยู่ท่ามกลางพายุหิมะยังไงยังงั้น 
 " กลัวก็บอกมาเหอะน่า " ป๊อปปี้พูดให้โทโมะยอมรับความกลัวนั้นสักที 
 " นี่ไอ้ป๊อปปี้ นายกำลังดูถูกฉันอยู่นะโว้ย " โทโมะพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด ที่ทำไมเพื่อนของเขา ที่น่าจะเข้าใจตัวเองดี จึงพยายามให้เขาเปิดปากยอมรับในสิ่งที่ตนกลัว เพราะถ้าเขายอมรับ ก็เท่ากับว่าตนจะเสียหน้าและอาจถูกหัวเราะเยาะก็เป็นได้ 
 " เลิกทะเลาะกันได้ล่ะ เรามาที่นี้เพื่อมาเที่ยวนะ ไม่ใช้ให้มาวิวาท์การซะหน่อย " เคนตะที่ดูเหมือนจะหมดความอดทนก็ปริปากออกมา 
 " จริงอย่างที่ไอ้เคนตะมันพูดนะ เรามาเที่ยวไม่ใช่มาทะเลาะกัน ใช่ป่าวยัยอ้วน " เขื่อนเห็นด้วยกับเคนตะ จากนั้นก็ถามความเห็นจากเฟย์บ้าง 
 " ที่จริง นายก็พูดดีเหมือนกันนี่ แต่เสียอย่างเดียว หน้านายมันเหมือนกบซะจนทำให้ฉันไม่อยากจะมอง "
 เฟย์ตอบอย่างกวนๆ 
 " นี่ยัยหมูอ้วน เธออย่างจะมีเรื่องกับฉันมากรึยังไง " เขื่อนเริ่มมีน้ำโห 
 " เฮ้.....!!! พวกเรามาทางนี้สิ มีงูเยอะแยะเต็มไปหมดเลย " ฟางตะโกนเรียกทุกคนให้มาอีกมุมนึง 
 " งูยังงั้นเหรอ " จู่ๆจองเบก็พูดออกมา  
 " เป็นอะไรป่าวไอ้จองเบ " โทโมะถามขึ้นอย่างแปลกใจ 
 " ป่าวน่า เร็วเข้าเถอะ เดี๋ยวฟางจะรอนาน " จองรีบเร่งให้ทุกคนเดินไปหาฟาง 
 " โอโห!!! ใครเอางูเห่ากับงูจงอางมาเลี้ยงไว้ด้วยกันเนี่ย ดูดิงูจงอางมันแผ่แม่เบี้ยใส่งูเห่าใหญ่เลย " แก้วพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น 
 " ไม่เคยเห็นล่ะสิท่าัยัยทอมเน่า " โทโมะพูดขึ้น พลางหัวเราะใส่แก้ว 
 " แล้วนายจะทำไมห่ะ " แก้วเริ่มหาเรื่องโทโมะอีกครั้ง 
 " เอาอีกแล้ว 2 คนนี้นี่ เมื่อไรจะเลิกทะเลาะกันซะทีเนี่ย ฉันชักจะรำคาญแล้ว " เฟย์บ่นออกมาอย่างเซงๆ
 " นั่นน่ะสิเน่อะ ฉันก็ชักจะรำคาญเหมือนกันนะเนี่ย " เขื่อนพูดขึ้น พร้อมกับเดินมายืนอยู่ข้างๆเฟย์ 
 " นี่ไอ้กบบ๊อง ฉันไปเป็นเพื่อนนายตั้งแต่เมื่อไหร่  อย่าคิดมาตีสนิทฉันซะให้ยากเลย เพราะว่าฉันน่ะเกลียดใบหน้าอ๊บๆ อย่างนายที่สุด " เฟย์ใช้วาจาที่เย็นชา จนทำให้เขื่อนดูง๋อยลงอย่างเห็นได้ชัด
  " ไม่เป็นไรน่าไอ้เขื่อน นายยังมีโอกาสจีบอีกเยอะ จนกว่าจะปิดเทอมเลยนะ " เคนตะเข้ามาปลอบเขื่อน ซึ่งดูเหมือนจะรู้สึกดีขึ้นมามาก 
 " ว่าแต่พวกเราจะไปไหนกันดีอ่ะ " ป๊อปปี้ขัดขึ้น 
 " ฉันว่าไปดูเสือกันดีกว่า " แก้วรีบเสนอออกมา เพราะตนตั้งใจตั้งแต่แรกแล้วว่า วันนี้จะต้องไปดูให้สิ่งที่ตนอยากเห็นให้ได้ 
 " ฉันว่าไปสิงโตก่อนดีกว่า กรงเสือมันอยู่ตั้งไกล " โทโมะไม่เห็นด้วยกับแก้ว
 " นี่ไอ้ผีดิบ ฉันบอกแล้วไงว่าต้องไปดูเสือก่อน " แก้วเปิดศึกอีกครั้งนึ่ง
 " เธอพูดไม่รู้เรื่องรึไง เสือของเธอน่ะมันอยู่ไกล "  โทโมะบอกให้แก้วเข้าใจ
 " พอกันได้แล้วทั้งสองคนน่ะ งั้นให้ฟางตัดสินใจล่ะกัน ว่าควรจะไปดูสิงโตหรือเสือก่อนดี " ป๊อปปี้เข้าไปห้าม
 " งั้นไปดูเสือก่อนล่ะกัน " ฟางบอกกับทุกคน
 " ไงล่ะ ไอ้ผีดิบ ทุกคนบอกว่าไปดูเสือก่อน ฮ่าๆๆๆ " แก้วพูดเป็นเชิงเยาะเย้ยโทโมะ
 " ยัยบ้าเอ้ย " โทโมะกัดฟันกร๊อด ดูเหมือนเขาจะเริ่มมีน้ำโห
   จากนั้นทุกคนก็เริ่มเดินไปดูกรงเสือที่แก้วนั้น ดูจะตื่นเต้นกว่าใครเพื่อน
----------------------------------------------------------------------------------------------
 >>>> กรงเสือ <<<<  
 ณ เขตสัตว์ดุร้าย เป็นแหล่งอาศัยของพวกเสือนานาชนิด ไม่ว่าจะเป็น เสือโคร่งไซบีเรีย เสือขาว หรือแม้กระทั่งเสือดำก็ตาม แก้วที่มาถึงก่อนเพื่อน เผอิญไปเจอเด็กผู้หญิง ที่เฝ้ามองเสือพวกนั้นอย่างใจจดใจจ่อ แก้วอดเป็นห่วงไม่ได้ จึงเดินเข้าไปถามเด็กคนนั้น
 " ว่าไงเด็กน้อย มาทำอะไรอยู่ที่นี้ล่ะจ๊ะ " แก้่วถามเด็กคนนั้น อย่างเป็นห่วง
 " คือ....ว่าตุ๊กตาของหนู น่ะ " เด็กคนนั้นพูดขึ้น ก่อนที่จะชี้ไปที่ตุ๊กตาสีน้ำเงิน ที่นอนข้างๆก้นของเสือโคร่งตัวใหญ่  
 " ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่เอาไหมจ๊ะ " แก้วพยายามปลอบเด็กคนนั้น ที่ดูเหมือนว่้าเจ้าตัวกำลังจะร้องไห้
 " ไม่เอาๆ หนูจะเอาตัวนี้ มันเป็นตุ๊กตาของพี่ชาย " เด็กคนนั้นโวยวายใหญ่ คำพูดของเด็กคนนั้นทำให้แก้วนึกถึงตุ๊กตาของเธอที่จองเบมอบให้ หลังจากนั้นเธอจึงตัดสินใจกระทำบางอย่าง แก้วเดินไปที่กรงของเสือจากนั้นเธอก็เริ่มปีนขึ้นไปอย่างไม่ลังเล  ทุกคนที่วิ่งตามมาพอดีก็มาเจอกับแก้วเข้า ที่บัดนี้เธอปีนไปถึงจุดสูงสุดของกำแพงแล้วล่ะ  
 " ยัยแก้วเธอจะทำอะไรของเธอเนี่ย รีบๆลงมาเดี๋ยวนี้เลย " ฟางรีบห้ามแก้วไว้
 " นี่แก้ว อย่าคิดทำอะไรบ้าๆนะ " เฟย์พูดขึ้นบ้าง  แต่แก้วดูเหมือนจะไม่ฟังใครทั้งนั้น เธอยังคงก้าวย่างเข้าสู่มือของมัจจุราจเต็มที  
 " ไอ้จองเบแฟนนายกำลังไปหาที่ตายอยู่แล้วนะ นี่ไอ้จองเบ ไอ้..จองเบบบบบ ฟังฉันอยู่รึป่าววะ "
โทโมะใช้น้ำเสียงที่ดังที่สุดของเขาเพื่อเรียกเจ้าเพื่อนตัวแสบ แต่ดูเหมือนว่าจองเบจะช๊อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนตัวเองคงสติเอาไว้ไม่ได้  
 " ไอ้จองเบเป็นลมไปแล้วนี่ ดูดิ ตบหน้า ตบหัวยังไงก็ไม่ตอบสนองเลย " เขื่อนพูดขึ้น หลังจากเช็คดูอาการของเพื่อน
   จากนั้นแก้วก็ลงมาจากรั้ว และเดินเข้าไปหาเสือตัวนั้น ซึ่งบัดนี้ เสือในกรงที่ดูจะตื่นเต้นมาก ราวกับว่าอาหารอันโอชะกำลังรออยู่ตรงหน้าของพวกมัน  
 " นี่ยัยทอม เธออย่าทำอะไรบ้าๆนะ ถ้าเกิดเธอเป็นอะไรไปล่ะก็ ตัวฉันจะมีชีวิตต่อไปได้ยังไงกันล่ะ " 
 โทโมะดูจริงจังมากขึ้น เขาเอามือทุบที่กรงซ้ำๆหลายๆครั้ง เพื่อที่จะให้เสือในกรงมุ่งความสนใจมาหาเขา  " ไอ้โทโมะ ใจเย็นๆหน่อยสิวะ " เคนตะรีบเตือนสติ
 " แกอย่ายุ่งได้ไหมวะ ไอ้เคนตะ ยัยทอมกำลังจะตายอยู่แล้วนะ จะให้ฉันเย็นอยู่ได้ยังไงกัน " โทโมะใช้เสียงที่กระแทกกระทันใส่เคนตะอย่างแรง
 " โอ้ย!!!! " แก้วถูกเสือตัวหนึ่งเข้าตะปบที่ไหล่ด้านซ้ายของแก้ว แต่แก้วใช้ขาขวาถีบเสือตัวนั้นไปได้ บัดนี้เสือทุกตัวในกรง ตีวงล้อมแก้วอยู่ พวกมันดูเหมือนจะรอโอกาสแบบนี้มานาน
 " ยัยบ้าเอ้ย รีบๆออกมาซะทีเถอะ ฉันน่ะ.. ฉันน่ะ...ชอบเธอมาตลอดเลยนะ "  โทโมะพูดตะกุก ตะกักด้วยความเขินอาย แต่ว่าเหตการณ์มันลุมเล้าซะจนอดไว้ไม่ไหว
 " หาา!!!! สารภาพเลยเหรอ " ทุกคนพูดหร้อมกันอย่างตกใจ ยกเว้นจองเบที่หมดสติไปแล้ว
     โปรดติดตามตอนต่อไป ^___^
  ต้องขอโทษที่ไม่ได้อัพนานนะครับ ตอนหน้ามาลุ้นกันว่าแก้วจะหลุดพ้นจากคมเขี้ยวมรณะได้หรือไม่ และคำสารภาพของโทโมะจะทำให้แก้วรู้สึกอย่างใด ติดตามได้ใน รักครั้งนี้ต้องลุ้นเอาเอง