ความรัก Love (TK)
9.9
toey
แชร์นิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความKAEW TALK
โทโมะใจร้าย TwT ไม่ช่วยเค้าจัดกระเป๋าแล้วยังหนีไปนอนอีก แล้วทีนี้จะจัดของยังไงล่ะ? ต้องเตรียม
อะไรบ้างก็ยังไม่รู้เลย เอาของใช้ที่เกี่ยวกับหัวก่อนแล้วกัน ฉันเดินไปหยิบแชมพูกับครีมนวดมาถุงไว้ก่อน เอ๊ะ!
แล้วต้องเอาอะไรอีก? โอ๊ย~ คิดไม่ออก ไปเตรียมเสื้อผ้าก่อนแล้วกัน แล้วมันต้องเอาไปกี่ชุดล่ะเนี่ย!! ฉันเดินไป
เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเพ้งเล็งเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้ หยิบมันไปให้หมดนั้นแหละ!!
“ไม่จัดแล้ว!” ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย ฉันโยนเสื้อผ้าลงกระเป๋า ปาแชมพูและครีมนวดลงบนเสื้อผ้า ไว้ค่อยจัดตอน
เช้าก็ได้ไว้หลอกถามพี่โมะเอา!!
TOMO TALK
เวลา ตี 4 กว่าๆ
ผมตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับ แก้วหายไปไหนล่ะ? ผมเดินลงจากเตียงแล้วเดินไปเปิดไฟ หึ..แก้วนั่งหลับ
ซบกับกระเป๋า ท่าทางคงจะงวนกับการจัดกระเป๋าทั้งคืน แค่จัดกระเป๋มันยากขนาดนั้นเลยรึไงกัน? ผมชันเข่ามานั่ง
ข้างๆแก้วที่หลับอยู่ ในมือของแก้วมีรายการของที่ต้องจัด แถมกระดาษแผ่นนั้นยังเปื้อนไปด้วยรอยขีดฆ่าของ
ปากกา เธอยังเด็กเกินกว่าที่จะอยู่ตัวคนเดียว ผมอุ้มฉันขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนที่ตัวเองจะมาจัดกระเป๋าให้แก้ว
“สงสารหรอกนะ ถึงยอมจัดให้” ผมพูดกับตัวเองแล้วลงมือจัดกระเป๋าให้แก้ว โห~ ดูเอาเสื้อผ้ามาสิ จะหมดตู้อยู่
แล้วนั้น ผมเลือกชุดที่เรียบร้อย ไม่ได้โชว์อะไรมาก ผมพับชุดใส่ในกระเป๋าประมาณ 7 ชุด เป็นชุดนอน 2 ชุด ส่วน
อีก 5 ชุดเป็นชุดที่ใช้ทำกิจกรรม ในกระเป๋าผมเจอแชมพูกับครีมนวดไว้แล้ว เจ้าตัวคงยัดไว้นานแล้ว แต่แก้วลืมหวี
นะ ฮ่าๆ ผมจัดของใส่ในกระเป๋าแก้วเรียบร้อย เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ ผมก็จัดกระเป๋าให้จนตัวแสบเสร็จเรียบร้อย
“อือ..กระเป๋า!” แก้วลืมตาตื่นขึ้นมาก็ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ก่อนจะรีบวิ่งมาเปิดกระเป๋าของตัวเองดู
“พี่จัดให้แล้ว” ผมพูด
“จริงอ่ะ! ขอบคุณค่า” ฉันกอดหมับเข้าไปที่เอวหนาของพี่โทโมะ
“อย่าลืมเอาของสำคัญไปด้วยล่ะ” พี่โทโมะพูดก่อนจะยิ้มหน้าทะเล้น ต้องมีอะไรแน่ๆ
“ของสำคัญ? อะไรค่ะ?” ฉันถามด้วยความงุนงง
“ผ้าอนามัย เกิดเป็นรอบเดือนขึ้นมาแล้วจะซวยนะ ฮ่าๆ” เขาพูดแล้วยิ้ม ไม่อายบางรึไงที่พูดมาเนี่ย -///-
“คนบ้า!!” ฉันหันไปว่าพี่เขาด้วยใบหน้าที่เขินอาย
“ไปมหาลัยเถอะ เดี๋ยวไปส่ง” โทโมะพูดแล้วยกกระเป๋าให้แก้ว ก่อนจะเดินนำออกจากห้องไป
ณ มหาลัย
“ดูแลตัวเองด้วย ถึงแล้วโทรหาพี่ด้วยเข้าใจรึเปล่า?” พี่โมะพูด
“ค้า เค้าดูแลตัวเองอยู่แล้วน๊า” ฉันพูดแล้วตรงเข้าไปกอดพี่โทโมะ
“พี่โทรไปต้องรับสายพี่ทุกครั้ง ถ้าไม่รับสายพี่จะไปรับเราถึงที่” พี่โมะพูดแล้วทำหน้าเครียด
“ค่า แก้วไปแล้วน่ะ” ฉันพูดแล้วหยิบกระเป๋าที่อยู่ในรถออกมา
“เดี๋ยวๆ” พี่โทโมะจับมือฉันไว้ก่อนที่ฉันจะเดินออกไป
“มีอะไรค่ะ?” ฉันถาม
“อ่ะนี้ เก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ เวลาเปิดกระเป๋ามาจะได้นึกถึงหน้าพี่” พี่โมะหยิบรูปของตัวเองออกมาจากกระเป๋า
ตังค์ของตัวเองแล้วเอามาให้ฉัน รูปนี้เป็นรูปคู่ของฉันกับพี่โมะ เป็นรูปที่เราสองคนทำหน้าทะเล้นกัน ฉันทำปาก
พองๆ พร้อมนิ้วชี้ทั้งสองข้างชี้อยู่ที่แก้มของตัวเอง ส่วนพี่โมะกลับทำตาเหล่ พร้อมกับทำปากเป็ด ตลกชะมัด ฮ่าๆ
“แก้วก็นึกว่ารูปนี้หายไปไหน พี่เอาไปเก็บไว้นี่เอง” ฉันพูดกับพี่โมะ เพราะรูปนี้เป็นรูปที่ฉันชอบมากรูปหนึ่ง
“แล้วก็นี่เก็บไว้เพื่อตังค์โทรศัพท์หมด ในนี้มีเงิน 300 บาท” พี่โทโมะยื่นซิมการ์ดมาให้ฉัน ก่อนจะอธิบายว่าฉัน
ควรจะทำอย่างไร
“ขอบคุณค่า” ฉันรีบก้มหัวให้พี่เขาหนึ่งที
“พี่รู้ว่าเราไม่ชอบเติมตังค์โทรศัพท์เอง” พี่โมะพูด รู้ใจฉันไปซะทุกอย่างเลยจริงๆ ><
“แล้วนี่เงินค่าขนม” พี่โมะยื่นแบงค์พันมาตรงหน้าฉันห้าใบ
“ไม่เอาอ่ะ มันเยอะไป นี่เงินพี่ทั้งนั้นเลยนะ แก้วมีเงินติดตัวอยู่ค่ะ” ฉันพูดแล้วส่ายหน้ารัวๆ
“ให้ค่าขนมสองพันแล้วอีกสามพันซื้อของมาฝากพี่ด้วย” ผมพูดเพราะรู้อยู่แล้วว่าแก้วไม่รับเงินไว้แน่ๆ เลยอ้างว่า
ฝากซื้อของ แต่พอกลับมาทีไร เงินก็หมดทุกทีแถมของก็ไม่มีมาให้ ผมตั้งใจจะให้แก้วเอาไปใช้ซื้อของส่วนตัว
จริงๆนั้นแหละ
“โด่~ ไอ้เราก็นึกว่าพี่ใจปล้ำ ที่ไหนได้ก็ฝากซื้อของ” แก้วพูดแล้วทำหน้าเบ้~ พอรู้ว่าฝากซื้อของหน่อยก็คง
เสียดายอีกสามพันล่ะสิท่า ฮ่าๆ
“แต่เราจะเอาไปซื้อของพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” ผมพูดแล้วยิ้มแฉ่ง
“ขอบคุณนะค่ะ” ฉันพุ่งเข้าไปกอดเอวพี่โมะอีกรอบ
“แก้วๆ เร็วเข้า รถจะออกแล้ว!!” เพื่อนของฉันตะโกนมาทำให้ฉันต้องรีบปล่อยกอดออกจากเอวพี่โทโมะ
ฟอด~
ผมโน้มตัวลงไปหอมแก้มแก้ว
“พี่รักแก้วนะ” ผมพูดกับแก้วด้วยประโยคที่แสนธรรมดา แต่มันมีความหมายสำหรับผมมาก
“แก้วก็รักพี่ค่ะ แก้วไปแล้วนะ ฟอด~” แก้วพูดแล้วกระโดดหอมแก้วผม จากนั้นแก้วก็รีบวิ่งไปขึ้นรถทันที ผมรอส่ง
แก้วจนรถของทางมหาลัยแล่นออกไปจนลับสายตา
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยค่า
21:38 TOEY
30 ธันวาคม 2555
โทโมะใจร้าย TwT ไม่ช่วยเค้าจัดกระเป๋าแล้วยังหนีไปนอนอีก แล้วทีนี้จะจัดของยังไงล่ะ? ต้องเตรียม
อะไรบ้างก็ยังไม่รู้เลย เอาของใช้ที่เกี่ยวกับหัวก่อนแล้วกัน ฉันเดินไปหยิบแชมพูกับครีมนวดมาถุงไว้ก่อน เอ๊ะ!
แล้วต้องเอาอะไรอีก? โอ๊ย~ คิดไม่ออก ไปเตรียมเสื้อผ้าก่อนแล้วกัน แล้วมันต้องเอาไปกี่ชุดล่ะเนี่ย!! ฉันเดินไป
เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเพ้งเล็งเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้ หยิบมันไปให้หมดนั้นแหละ!!
“ไม่จัดแล้ว!” ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย ฉันโยนเสื้อผ้าลงกระเป๋า ปาแชมพูและครีมนวดลงบนเสื้อผ้า ไว้ค่อยจัดตอน
เช้าก็ได้ไว้หลอกถามพี่โมะเอา!!
TOMO TALK
เวลา ตี 4 กว่าๆ
ผมตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับ แก้วหายไปไหนล่ะ? ผมเดินลงจากเตียงแล้วเดินไปเปิดไฟ หึ..แก้วนั่งหลับ
ซบกับกระเป๋า ท่าทางคงจะงวนกับการจัดกระเป๋าทั้งคืน แค่จัดกระเป๋มันยากขนาดนั้นเลยรึไงกัน? ผมชันเข่ามานั่ง
ข้างๆแก้วที่หลับอยู่ ในมือของแก้วมีรายการของที่ต้องจัด แถมกระดาษแผ่นนั้นยังเปื้อนไปด้วยรอยขีดฆ่าของ
ปากกา เธอยังเด็กเกินกว่าที่จะอยู่ตัวคนเดียว ผมอุ้มฉันขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนที่ตัวเองจะมาจัดกระเป๋าให้แก้ว
“สงสารหรอกนะ ถึงยอมจัดให้” ผมพูดกับตัวเองแล้วลงมือจัดกระเป๋าให้แก้ว โห~ ดูเอาเสื้อผ้ามาสิ จะหมดตู้อยู่
แล้วนั้น ผมเลือกชุดที่เรียบร้อย ไม่ได้โชว์อะไรมาก ผมพับชุดใส่ในกระเป๋าประมาณ 7 ชุด เป็นชุดนอน 2 ชุด ส่วน
อีก 5 ชุดเป็นชุดที่ใช้ทำกิจกรรม ในกระเป๋าผมเจอแชมพูกับครีมนวดไว้แล้ว เจ้าตัวคงยัดไว้นานแล้ว แต่แก้วลืมหวี
นะ ฮ่าๆ ผมจัดของใส่ในกระเป๋าแก้วเรียบร้อย เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ ผมก็จัดกระเป๋าให้จนตัวแสบเสร็จเรียบร้อย
“อือ..กระเป๋า!” แก้วลืมตาตื่นขึ้นมาก็ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ก่อนจะรีบวิ่งมาเปิดกระเป๋าของตัวเองดู
“พี่จัดให้แล้ว” ผมพูด
“จริงอ่ะ! ขอบคุณค่า” ฉันกอดหมับเข้าไปที่เอวหนาของพี่โทโมะ
“อย่าลืมเอาของสำคัญไปด้วยล่ะ” พี่โทโมะพูดก่อนจะยิ้มหน้าทะเล้น ต้องมีอะไรแน่ๆ
“ของสำคัญ? อะไรค่ะ?” ฉันถามด้วยความงุนงง
“ผ้าอนามัย เกิดเป็นรอบเดือนขึ้นมาแล้วจะซวยนะ ฮ่าๆ” เขาพูดแล้วยิ้ม ไม่อายบางรึไงที่พูดมาเนี่ย -///-
“คนบ้า!!” ฉันหันไปว่าพี่เขาด้วยใบหน้าที่เขินอาย
“ไปมหาลัยเถอะ เดี๋ยวไปส่ง” โทโมะพูดแล้วยกกระเป๋าให้แก้ว ก่อนจะเดินนำออกจากห้องไป
ณ มหาลัย
“ดูแลตัวเองด้วย ถึงแล้วโทรหาพี่ด้วยเข้าใจรึเปล่า?” พี่โมะพูด
“ค้า เค้าดูแลตัวเองอยู่แล้วน๊า” ฉันพูดแล้วตรงเข้าไปกอดพี่โทโมะ
“พี่โทรไปต้องรับสายพี่ทุกครั้ง ถ้าไม่รับสายพี่จะไปรับเราถึงที่” พี่โมะพูดแล้วทำหน้าเครียด
“ค่า แก้วไปแล้วน่ะ” ฉันพูดแล้วหยิบกระเป๋าที่อยู่ในรถออกมา
“เดี๋ยวๆ” พี่โทโมะจับมือฉันไว้ก่อนที่ฉันจะเดินออกไป
“มีอะไรค่ะ?” ฉันถาม
“อ่ะนี้ เก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ เวลาเปิดกระเป๋ามาจะได้นึกถึงหน้าพี่” พี่โมะหยิบรูปของตัวเองออกมาจากกระเป๋า
ตังค์ของตัวเองแล้วเอามาให้ฉัน รูปนี้เป็นรูปคู่ของฉันกับพี่โมะ เป็นรูปที่เราสองคนทำหน้าทะเล้นกัน ฉันทำปาก
พองๆ พร้อมนิ้วชี้ทั้งสองข้างชี้อยู่ที่แก้มของตัวเอง ส่วนพี่โมะกลับทำตาเหล่ พร้อมกับทำปากเป็ด ตลกชะมัด ฮ่าๆ
“แก้วก็นึกว่ารูปนี้หายไปไหน พี่เอาไปเก็บไว้นี่เอง” ฉันพูดกับพี่โมะ เพราะรูปนี้เป็นรูปที่ฉันชอบมากรูปหนึ่ง
“แล้วก็นี่เก็บไว้เพื่อตังค์โทรศัพท์หมด ในนี้มีเงิน 300 บาท” พี่โทโมะยื่นซิมการ์ดมาให้ฉัน ก่อนจะอธิบายว่าฉัน
ควรจะทำอย่างไร
“ขอบคุณค่า” ฉันรีบก้มหัวให้พี่เขาหนึ่งที
“พี่รู้ว่าเราไม่ชอบเติมตังค์โทรศัพท์เอง” พี่โมะพูด รู้ใจฉันไปซะทุกอย่างเลยจริงๆ ><
“แล้วนี่เงินค่าขนม” พี่โมะยื่นแบงค์พันมาตรงหน้าฉันห้าใบ
“ไม่เอาอ่ะ มันเยอะไป นี่เงินพี่ทั้งนั้นเลยนะ แก้วมีเงินติดตัวอยู่ค่ะ” ฉันพูดแล้วส่ายหน้ารัวๆ
“ให้ค่าขนมสองพันแล้วอีกสามพันซื้อของมาฝากพี่ด้วย” ผมพูดเพราะรู้อยู่แล้วว่าแก้วไม่รับเงินไว้แน่ๆ เลยอ้างว่า
ฝากซื้อของ แต่พอกลับมาทีไร เงินก็หมดทุกทีแถมของก็ไม่มีมาให้ ผมตั้งใจจะให้แก้วเอาไปใช้ซื้อของส่วนตัว
จริงๆนั้นแหละ
“โด่~ ไอ้เราก็นึกว่าพี่ใจปล้ำ ที่ไหนได้ก็ฝากซื้อของ” แก้วพูดแล้วทำหน้าเบ้~ พอรู้ว่าฝากซื้อของหน่อยก็คง
เสียดายอีกสามพันล่ะสิท่า ฮ่าๆ
“แต่เราจะเอาไปซื้อของพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” ผมพูดแล้วยิ้มแฉ่ง
“ขอบคุณนะค่ะ” ฉันพุ่งเข้าไปกอดเอวพี่โมะอีกรอบ
“แก้วๆ เร็วเข้า รถจะออกแล้ว!!” เพื่อนของฉันตะโกนมาทำให้ฉันต้องรีบปล่อยกอดออกจากเอวพี่โทโมะ
ฟอด~
ผมโน้มตัวลงไปหอมแก้มแก้ว
“พี่รักแก้วนะ” ผมพูดกับแก้วด้วยประโยคที่แสนธรรมดา แต่มันมีความหมายสำหรับผมมาก
“แก้วก็รักพี่ค่ะ แก้วไปแล้วนะ ฟอด~” แก้วพูดแล้วกระโดดหอมแก้วผม จากนั้นแก้วก็รีบวิ่งไปขึ้นรถทันที ผมรอส่ง
แก้วจนรถของทางมหาลัยแล่นออกไปจนลับสายตา
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยค่า
21:38 TOEY
30 ธันวาคม 2555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
