ความรัก Love (TK)

9.9

เขียนโดย toey

วันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.30 น.

  4 chapter
  200 วิจารณ์
  13.38K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

31 ธันวาคม เวลา 23:59:55             

       

            รู้สึกใจหายน้อยๆที่แก้วไม่ได้อยู่กับผมตั้ง 2 อาทิตย์  เราตั้งใจกันไว้ว่าวันปีใหม่จะไปเคาท์ดาวน์กันตาม

 

สถานที่ต่างๆ จากนั้นก็คงไม่เที่ยวกันเล็กน้อย แต่ทุกอย่างก็จบลงเพราะแก้วต้องไปทะเลกับทางมหาลัย ถ้าถามว่า

 

เสียใจมั้ย? อย่าเรียกว่าเสียใจเลยดีกว่า ผมแค่รู้สึกน้อยใจ วันสำคัญๆแบบนี้เราก็น่าจะได้อยู่ด้วยกัน เดินจับมือกัน

 

กอดกันจนถึงเช้า แต่มันก็ไม่ใช่ แต่ก็เอาเถอะ ผมยอมให้เธอได้ไปมีความสุขกับเพื่อนๆ ถึงแม้ว่าผมจะเหงาและ

 

เดียวดายสักแค่ไหนผมก็ยอม

 

“5     4    3     2     1    0  สวัสดีปีใหม่!!!”  เสียงจากโทรทัศน์ที่มีการถ่ายทอดสดบรรยากาศฉลองปีใหม่ดัง

 

ขึ้นอย่างกึกก้องอยู่ในห้องของผม จากที่วางแผนไว้ว่าจะไปเที่ยว แต่พอเอาเข้าจริงผมกลับอยู่ในห้องคนเดียว

 

เพียงแค่เธอคนนั้นไม่อยู่เท่านั้นเอง ผมได้แต่มองภาพในโทรทัศน์  ผู้คนที่มีเคาท์ดาวน์กัน เขามาเป็นคู่ๆ จับมือ

 

แล้วเฮไปด้วยกันในเวลาเที่ยงคืนตรง ผมนั่งอยู่บนโซฟาภายในห้อง ปิดไฟมิดมีแต่แสงเทียนเท่านั้น บนโต๊ะมีแค่

 

ถ้วยมาม่าที่โดยผมซัดไปหมดแล้ว ทำไมจิตใจมันถึงห่อเหี่ยวขนาดนี้ ทั้งๆที่มันเป็นวันปีใหม่แล้วแท้ๆ ใครๆก็

 

บอกว่าวันปีใหม่จะมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต แต่ทำไมปีนี้มันถึงมีแต่เรื่องทุกข์ใจ

 

“พี่คิดถึงเราจัง” ผมได้แต่บ่นกับตัวเอง พูดคำนี้ไปวันหนึ่งก็นับไม่ถ้วน แค่เวลานี้อยากมีคนข้างๆมานั่งอยู่ด้วยกัน

 

ไม่ให้คืนนี้เป็นคืนที่เหงา แต่ความคิดเหล่านี้มันก็ไม่มีทางเป็นจริง

 

 

 

ตู๊ด~ ตู๊ด~

       

              ผมตัดสินใจโทรหายัยแสบนั้นเพราะทนแรงคิดถึงไม่ไหวจริงๆ

 

(ว่าไงค่ะพี่โมะ?) ปลายสายตอบรับมาอย่างเสียงดัง  ผมแทบจะไม่ได้ยินเสียงแก้วเพราะเสียงรอบข้างของแก้วมัน

 

ดังมาก เหมือนจัดเลี้ยงอะไรกันอยู่ แต่ผมก็พยายามที่จะฟังอยู่นะ แค่ได้ยินเสียงแก้วมันก็ทำให้ผมดีขึ้น

 

มาได้(นิดนึง)

 

“ทำอะไรอยู่ ทำไมเสียงดังจัง?” ผมถามออกไป ไขข้อสงสัยของตัวเอง

 

(ฉลองปีใหม่กันนะค่ะ) แก้วตอบกลับมาด้วยเสียงที่ดังเช่นเคย

 

“อย่าดื่มหนักนะ พี่เป็นห่วง” ผมพูดออกไป  ที่บอกอย่าดื่มหนักเพราะเดี๋ยวจะเผลอไปถอดเสื้อโชว์คนอื่นอีก แก้ว

 

เป็นพวกเมาถอดเสื้อ พอเมาทีมือก็จะถอดเสื้อเลยแหละ

 

(ค่ะพี่โมะ แค่นี้ก่อนนะค่ะ เสียงดังมากเลยแก้วไม่ค่อยได้ยิน) ปลายสายพูดอย่างเร่งรีบ

 

“โอเค พี่รักกะ...”

 

 

ตู๊ดๆๆๆๆๆ~ 

       

         ปลายสายกดวางก่อนที่ผมจะพูดจบ

       

          แค่เวลาที่เราสองคนจะคุยกันมันยังไม่มีเลย วันนี้เป็นวันแรกที่แก้วไปเที่ยวกับทางมหาลัย วันนี้แค่วันเดียว

 

ผมโทรหาแก้วเกือบสิบสาย แต่แก้วรับจริงๆแค่ 3 สายเท่านั้น เพราะแก้วกำลังทำกิจกรรม พอได้ยินแบบนั้นผมก็

 

ไม่ได้อยากจะโทรไปกวนอะไรเธอมาก แต่ครั้งนี้ที่ผมโทรไปเพราะคิดถึงแล้วก็อยากได้ยินเสียงจริงๆ แต่พอแก้วรับ

 

เรากลับไม่มีเวลาได้คุยกัน

 

 

 

ปัง! ปัง!

 

“พี่มายด์เปิดประตูหน่อย เอิ้ก~” เสียงหญิงสาวนิรนามที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนตะโกนเข้ามาในห้องผม ผมตัดสิน

 

ใจเดินไปที่หน้าประตู

 

 

 

แอ๊ด~

       

           ผมค่อยๆแง้มประตูดูว่าเสียงหญิงสาวที่ได้ยินนั้นเป็นของใคร

 

“เฮ้ยคุณ!!” ผมรีบใช้มือทั้งสองข้างรับตัวผู้หญิงคนหนึ่งไว้ทันที พอผมเปิดประตูผู้ญิงคนนั้นก็เอนตัวเข้ามาหาผม

 

เหมือนว่าเธอกำลังพิงประตูพอผมเปิดประตูเธอเลยไม่มีที่ให้พิงนั้นเอง

       

          เอาไงล่ะเนี่ยกลิ่นเหล้าฉุนเลย ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงใส่เหล็กดัดฟัน ใส่แว่นเหมือนเด็กเนิร์ดจะกินเหล้า

 

ได้เมามายขนาดนี้ ผมตัดสินใจอุ้มเธอมาวางไว้ที่โซฟา ที่ไม่อุ้มเธอไปไว้ในห้องเพราะเกรงว่าเธอจะเป็นผู้เสียหาย

 

นั้นเอง

 

“อือ..” เธอลุกขึ้นมานั่งอย่างงัวเงีย หน้าแดงกล่ำเหมือนจะยังไม่สร่างเมาเลย

 

“ฉันจะ..อ้วก แหวะ~” เธอพูดยังทันขาดคำ เพราะรู้แล้วว่าเธอจะอาเจียนเพราะสีหน้ามันบ่งบอก แต่ถ้าจะอาเจียน

 

ขนาดนี้ต่อให้เป็นนักวิ่งระดับชาติก็วิ่งไปหยิบถุงให้ไม่ทันหรอก ผลสรุปอ้วกเลยอยู่เต็มเสื้อผมเลย TT

 

 

 

ตุ๊บ~

       

           พอเธออาเจียนเสร็จก็ล้มลงนอนอย่างสบายใจ เหมือนว่าตัวเองได้ระบายอะไรบางอย่างออกไปเรียบร้อย

 

จนไม่สังเกตเลยว่าตัวเองเข้าห้องผิด แถมยังเข้าห้องของผู้ชายอีกต่างหาก ผมมองเธอแล้วส่ายหน้าก่อนจะเดินเข้า

 

ห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อ พอเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

 

“อือ..ร้อนจัง~” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเธอคนนั้นพูดอย่างไม่ลืมตา มือของตัวเองพยายามจะถอดเสื้อผ้า

 

ของตัวเอง

 

“เฮ้ยๆ! อย่าถอดนะ!!” ผมรีบหาผ้ามาคลุมตัวเธอไว้ ก่อนที่เธอจะนอนนิ่งไปอย่างสงบ(หลับ)

       

            เห็นเธอคนนี้แล้วก็อดคิดถึงแก้วไม่ได้จริงๆ เวลาแก้วเมาก็จะเป็นแบบนี้เช่นกัน จะอาเจียน จะถอดเสื้อผ้า

 

ตลอดเลย ตอนนี้คงจะกำลังสนุกกับเพื่อนๆของเธออยู่ ผิดกับผมอย่างมหัน เอาเถอะ ยิ้มสู้ไว้ ^^

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพเรื่องสั้นแล้วนะีค่ะ 555555555555

ประกาศก่อนเนอะเพื่อบางคนยังไม่รู้ นิยายของราทุกเรื่องทั้งเรื่องสั้นด้วยตอนนี้รวมอยู่ที่ฟิคชั่นแล้วนะค่ะ

ช่วยเม้น+โหวตหน่อยค่า ปริ้งๆ 55555555

18 มกราคม 2555

18:51  TOEY

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา