รักที่เป็นไป..ไม่ได้

MEMORY'S ROOM
 
ตุบ~
 
          ฉันกำลังจะย่องเข้าไปในห้อง กลับเดินแตะถุงของที่อยู่บนพื้นซะได้ พื้นมันเต็มไปด้วยของจริงๆ แทบจะ
 
ไม่มีที่เดินเลยด้วยซ้ำ พอเสียงเกิดขึ้นก็ทำให้โทโมะที่หันหลังจัดของหันหน้ามามองฉัน
 
"อ้าวเธอเองหรอ? น้องเมมหลับไปแล้วรึไง?" โทโมะหันหน้ามาในสภาพที่เหงื่มชุ่มเต็มหน้า เต็มตัว
 
"อืม คุณแม่เฝ้าให้อยู่นะ" ฉันพูดแล้วก็หาทางที่จะเดินเข้าไปยืนอยู่ตรงกลางห้อง
 
"เดินเข้ามาืทำไมเล่า เธอไปพัีกเถอะ"โทโมะพูดเพราะว่าเป็นห่วงแก้วต้องดูแลน้องเมมทั้งวันทั้งคืนคงจะเหนื่อย
 
"ฉันช่วยจัด" พูดแล้วก็เดินเข้าไปแย่งชุดของน้องเมมที่โทโมะถืออยู่
 
"เธอควรจะไปพักผ่อนมากกว่า" โทโมะไม่พูดเปล่ามือก็หยิบชุดของน้องเมมขึ้นมาใหม่อีกชุดหนึ่ง
 
"ฉันว่าชุดแบบนี้เราพับเก็บใส่ตู้ก่อนดักว่านะ" ฉันออกความเห็น
 
"ทำไมอ่ะ?" โทโมะถาม
 
"ก็น้องเมมยังเล็กคงจะยังไม่ถึงวัยที่จะใส่เสื้อผ้าแบบนี้ ตอนนี้คงจะใช้ผ้าอ้อมอย่างเดียว" ฉันพูดแล้วก็เร่งพับเสื้อ
 
ผ้าของน้องเมมเข้าไปไว้ในตู้เสื้อผ้าทันที
 
"กาน้ำร้อนไว้ตรงไหนอ่ะ?" โทโมะเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องกาน้ำีร้อน
 
"ไว้่ตรงมุมห้องข้่างๆเตียงก็ได้นะจะได้ใช้ได้สะดวก" แก้วพูดแล้วก็ชี้ไปที่มุมห้องเพราะจะได้ใกล้มือเวลาชงนมให้
 
น้องเมมกิน โทโมะก็ยกกาน้ำร้อนไปไว้ตามที่แก้วบอก
 
"O_O" โทโมะตกใจที่อยู่ดีๆแก้่วก็เดินเข้ามาเช็ดเหงื่อให้โทโมะ
 
 
ฉันกลัวเหงื่อจะเข้าตานาย ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย
 
 
"เอ่อ.." แก้วกำลังจะดึงมือออกเพราะโดนโทโมะจ้องหน้าจนทำตัวไม่ถูก
 
"นาย!" แก้วที่กำัลังจะดึงมือออกแต่ก็โดนโทโมะจัีบมือไว้
 
"เหนื่อยไหม?" โทโมะถาม
 
"ไม่เหนื่อย ถึงเหนื่อยแต่ก็มีความสุข" ฉันพูดแล้วก็ยิ้ม
 
 
มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้นายนะสิ >///<
 
 
"มีความสุขเรื่อง?" โทโมะถามมือก็ยังจับมือแก้วไม่ปล่อย
 
"มีความสุขเพราะได้จัดห้องให้ลูก ได้ทำอะไรเพื่อลูกตั้งหาก" จริงๆมันก็เป็นส่วนหนึ่งเท่านั้น
 
"หมั่นไส้!" โทโมะำพูดแล้วก็ปล่อยมือแก้ว
 
 
เธออยู่กับฉันแล้วไม่มีความสุขมั้งรึไงกัน
 
 
"เป็นอะไรอ่า?"  ฉันเดินเข้าไปจับไหล่โทโมะ
 
"เปล่า แค่เหนื่อย" โทโมะพูดแต่จริงๆไม่ใช่ อาจจะแค่น้อยใจ แต่ก็ยังไม่ยอมหันหน้ามาหาแก้ว
 
"งอนรึไง? โตขนาดจะเป็นพ่อคนแล้ว ยังงอนเป็นเด็กไปได้ ไม่แมนเลย" ฉันแกล้งพูดไปเพื่อจะหายงอน
 
"..." เงียบอ่า งอนจริงหรอเนี่ย?
 
 
 
จุ๊ฟ~
 
         ในเมื่อพูดดีๆด้วยไม่ยอมคุย เลยจุ๊ฟแก้มไปซะเลย พอจ๊ฟก็รีบวิ่งออกมาจากห้องด้วยความเขิน
 
"O_O" โทโมะหลังจากโดนจุ๊ฟแก้มก็นิ่งไปในทันที ก่อนจะหันหน้าไปทางที่แก้วเดินออกไป
 
"หึ" โทโมะหัวเราะเล็กน้อยพร้อมส่ายหน้ากับความน่ารักของแก้ว อยู่ๆก็มาหอมแก้มซะงั้น น่ารักจริงๆ
 
 
 
ห้องนอนของแก้วกับโทโมะ
 
"แก้วไม่ไปพักผ่อนหรอ? เดี๋ยวแม่ดูน้องเมมให้ก็ได้นะ" แม่โทโมะพูด
 
"ไม่เป็นอะไรค่ะคุณแม่ แก้วไม่อยากรบกวน" ฉันพูดแล้วก็เดินไปนั่งบนเตียงข้างๆน้องเมมที่หลับอย่างน่าเอ็นดู
 
"แล้วโทโมะละลูก? " แม่โทโมะถามถึงลูกชายตัวเอง
 
"จัดห้องของน้องเมมอยู่นะค่ะ" ฉันตอบไป ตาก็มองที่น้องเมมแล้วก็ลูบหัวลูกสาวตัวเองเบาๆ
 
"ลูกรู้แล้วหรอว่าโทโมะทำห้องไว้" แม่โทโมะุถาม
 
"ค่ะ ทำไมหรอค่ะ?" แค่ฉันลูกว่าเป็นห้องของน้องเมม ทำไมอ่ะ มันมีอะไร?
 
"โทโมะบอกแม่ว่าจะเก็บห้องไว้เซอร์ไพรส์หนูนะสิ แต่หนูรู้ซะได้" แม่้โืทโมะพูดแล้วก็ส่ายหน้าเีสียดาย
 
"โทโมะบอกแบบนั้นหรอค่้ะ?" ฉันถามคุณแม่ไป ในใจแอบรู้สึกดีแล้วก็ดีใจอย่่างบอกไม่ถูก
 
"ใช่จ๊ะ โทโมะแอบทำห้องไว้ตั้งแต่เขารู้ว่าหนูท้องนั้นแหละ" แม่โทโมะพูด
 
"ทำไมหนูไม่รู้เลยละค่ะ"
 
"โทโมะแอบเข้าไปทำช่วงมืดๆนะลูกตอนที่หนูหลับแล้ว แล้วก็ตอนที่หนูไปอยู่บ้านนู้น เพียงแต่ว่าหนูอาจจะไม่รู้
 
เท่านั้น อาจจะคิดว่าเป็นห้องว่างๆเพราะตอนนั้นยังไม่ได้แขวนป้ายห้องนะจ๊ะ" แม่โทโมะอธิบายยาวเหยียด
 
"งั้นหรอค่ะ" รู้สึกอึ้งๆ ไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย
 
 
ทำอะไรน่ารักๆกับเขาก็เป็นนะ ^^
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วน๊า ดูมันเน่าๆอ่ะ แบบว่าคิดไม่ออก นั่งแต่งนานมาก ยังไงก็ฝากด้วยนะค่ะ จะได้มีำกำลังใจ อยากอัพให้นะค่ะ แต่ไม่มีเวลาเลยอ่้้า่ ขอโทษจริงๆนะค่ะืีที่หายไปนานมาก อาทิตย์หนึ่งอ่า เพราะวันหยุดก็จะอัพให้ ยังไงก็ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอบคุณมากค่า