รักที่เป็นไป..ไม่ได้

"ชอบชุดนี้หรอ?" โทโมะเดินเข้ามาเพราะเห็นแก้วจ้องชุดเด็กอยู่นานสองนาน

 

"อือ น่ารักดีอ่ะ" แก้วหันไปตอบโทโมะ

 

"ไหน ฉันดูบ้าง" โทโมะหยิบชุดที่แก้ว ฉันก็ไม่ได้พูดอะไร ก็ปล่อยชุดนั้นให้โทโมะดู

 

"นี่มัีนชุดผู้ชายชัดๆ" โทโมะพูดหลังจากที่ดูชุดเรียบร้อย มันเป็นกางเกงนะสิ

 

"ไม่ใช่นะหน่อย ขอผู้หญิงตั้งหาก แค่เป็นกางเกงเท่านั้นเอง" ฉันหันไปค้อนโทโมะ ชุดออกจะน่ารัก บอกว่าเป็นชุด

 

ของผู้ชายซะงั้น!

 

"เธอจะให้ลูกเป็นทอมตั้งแต่เด็กเลยรึไง" โทโมะพูด

 

"แค่ใส่กางเกง ไม่จำเป็นต้องเป็นทอมนิ!" พูดใส่หน้าโทโมะ

 

"น้องเมมเป็นผู้หญิงก็ต้องใส่กระโปรงสิ แบบนี้ถึงจะน่ารัีก" โทโมะเดินไปหยิบชุดกระโปรงยาวสีขาว

 

ลายดอกไม้น่ารักๆ 

 

"ฉันเลือกชุดไม่เป็น เลือกได้ก็แบบที่ฉันใส่อยู่ งั้นนายก็เลือกไปเลยไป๊!" พูดด้วยความโมโห ก่อนจะเดินออกไป

 

อีกทางอย่างอารมณ์เสีย จะให้ทำไง ก็รสนิยมเธอเป็นแบบนี้อ่ะ! ไม่เคยเลือกชุดเด็ก ไม่เคยเลือกชุดหวานๆ ฉันไม่

 

เหมาะกับการซื้อเสื้อผ้าให้น้องเมมแน่!

 

+

 

+

 

+

 

          หลังจากที่ตัวเองซื้อเสื้อผ้าให้ลูกไม่ได้ ก็เลยเดินเลี่ยงออกมา ให้โทโมะเลือกไปคนเดียว ส่วนฉันเลยเดิน

 

ไปซื้อรองเท้า แล้วก็พวกผ้าอ้อม ขวดนม จุกน้ำ แล้วก็จะดูเปลอีกซักอัน

 

"เอาคู่นี่แล้วกัน" ฉันตัดสินใจเลือกรองเท้าคู่ที่เล็กที่สุด เป็นสีชมพูหนึ่งคู่ เพราะคิดว่าโทโมะต้องซื้อชุดสีชมพูหรือ

 

ไม่ก็สีหวานๆแน่ แล้วก็เอาคู่่สีขาวอีกคู่หนึ่ง เพราะร้องเท้าสีขาวใส่ได้กับเสื้อผ้าแทบทุกชุด

 

"ซื้อเสร็จรึยัง?" โทโมะเดินเข้ามาหาฉัน พร้อมกับถุงเสื้อผ้าเต็มมือ

 

"ซื้อรองเท้า ผ้าอ้อม ขวดนมแล้ว ฉันจะไปดูเปลหน่อยนะ" ฉันพูดแล้วก็กำลังจะเดินออกไป

 

"ไม่ต้องหรอก กลับบ้านกันเถอะ เมื่อกี้แม่โทรมาบอกว่าน้องเมมร้องไห้ไม่หยุดเลย" โทโมะำพูด

 

"งั้นก็ไปซิ ยืนทำไมเล่า!" เมื่อรู้แบบนั้นก็เร่งโทโมะ ตัวเองก็รีบเดินขึ้นรถทันที ด้วยความที่เป็นห่วงลูกสาวของตัว

 

เองเป็นอย่างมาก

 

 

 

บ้านโทโมะ

 

"โอ๋ๆ เลิกร้องได้แล้วนะหลานย่า โอ๋ๆ" พอฉันเดินเข้ามาก็เห็นแม่ของโทโมะเดินวนรอบบ้าน แล้วก็อุ้มน้องเมมที่

 

ร้องไห้แอ๋อยู่

 

"ม๊ามาแล้วนะลูก" แม่โทโมะพูดแล้วก็ยื่นให้แก้วอุ้ม

 

"แอ แอ~" น้องเมมยังร้องไห้ไม่หยุด

 

"แก้วขอตัวก่อนนะค่ะ สงสัยน้องเมมจะหิวนม" ฉัีนวางของที่ซื้อมาลงบนโซฟา แล้วก็อุ้มน้องเมมขึ้นไปที่ห้องทันที

 

"แม่แก้วล่ะครับ?" โทโมะที่พึ่งจะเดินเข้ามาถามขึ้น

 

"พาลูกขึ้นไปบนห้องนะ" แม่โทโมะบอก

 

"ผมขอตัวนะครับ" โทโมะพูดแล้วก็หยิบของทั้งหมดที่ซื้อมาวันนี้แล้วเดินขึ้นข้างบนไป

 

 

ห้องนอนของแก้วกับโทโมะ(เมื่อก่อน)

 

"เฮ้อ~ กว่าจะหลับได้" ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนกับการให้นมน้องเมม กว่าจะกล่อมจนหยุดร้อง

 

กว่าจะหลับไปได้นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ

 

"ตัวเล็กหลับแล้วหรอลูก" แม่โทโมะเดินเข้ามาให้ห้องแล้วถามขึ้น

 

"ค่ะคุณแม่" ตอบแม่ของสามีไปแล้วก็ยิ้มให้หนึ่งที

 

"หนูจะไปจัดของรึเปล่าลูก? เดี๋ยวแม่ดูน้องเมมให้" แม่โทโมะำพูด

 

"ขอบคุณมา่กนะค่ะ" พูดแล้วก็เดินออกไปจากห้อง แล้วก็เดินลงมาข้างล่าง เพื่อที่จะเอาของที่ซื้อมาไปเก็บ แต่ก็

 

หาของไม่เจอ(โทโมะหยิบไปแล้ว) เลยเดินขึ้นไปเพื่อที่จะไปถามแม่ของโทโมะ แต่ก็..

 

 

 

"ห้องอะไรอ่ะ" เดินขึ้นมาชั้นบนของบ้านก็เจอห้องใหม่ห้องหนึ่ง ตอนที่อุ้มน้องเมมขึ้นมาให้นมไม่ทันได้สังเกตเลย

 

ไม่เห็น จำได้ว่าเมื่อสามเดือนที่แล้วที่มาอยู่ที่นี่ ห้องนี้เป็นห้องว่างนะ ฉันเลยเดินเข้าไปดู

 

 

MEMORY'S  ROOM

(หน้าห้องมีป้ายติดเอาไว้)

 

 

                พอเปิดเข้าไปก็เจอหลังของชายหนุ่มที่คุ้นเคย กำลังวุ่นอยู่กับการจัดของภายในห้อง ของที่ซื้อมา

 

วันนี้อยู่ในห้องนี้หมด ในห้องนี้ผนังเป็นลายมิกกี้เม้าส์กับมินนี่เม้าส์ทั้งห้อง มีเตียงเดี่ยวสองเดินถูกคั่นกลางไว้ด้วย

 

ชั้นเตี้ยๆที่มีโคมไฟตั้งไว้อยู่ มีตู้เสื้อผ้าตู้ใหญ่กับตู้เล็กตั้งไว้คู่กัน มีโต๊ะเครื่องแป้ง มีทุกอย่างเหมือนกับของนอน

 

ของโทโมะเพียงแต่ห้องนี้ของทั้งหมดดูจะเป็นของๆเด็ก สีจะฉูดฉาดมากกว่้าของห้องโทโมะที่สีจะเรียบๆ

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้ว ขอโทษทีน๊ามันช้ามากอ่ะ อาทิตย์หนึ่งมั้ง? ฮ่าๆ ตอนนี้เป็นไงบ้างอ่ะ ดูเน่าๆไม่มีอะไรเลย

มีใครแอบคิดมั้งป่าวว่า ทำไมไรเตอร์แต่งยืดจังว่ะ  ถ้าเบื่ออ่านเบื่อรอกันแล้วบอกได้นะ จะได้แต่งให้มันตัดจบเลย

แต่เค้าจะเสียใจมากถ้าบอกแบบนั้น

 

ลองคิดดูสิว่าห้องที่แก้วเจอเป็นห้องอะไร?  เจอกันตอนหน้านะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยน๊า 

ป.ล. รักรีดเดอร์ทุกคน