รักที่เป็นไป..ไม่ได้

MEMORY'S ROOM

 

ตุบ~

 

          ฉันกำลังจะย่องเข้าไปในห้อง กลับเดินแตะถุงของที่อยู่บนพื้นซะได้ พื้นมันเต็มไปด้วยของจริงๆ แทบจะ

 

ไม่มีที่เดินเลยด้วยซ้ำ พอเสียงเกิดขึ้นก็ทำให้โทโมะที่หันหลังจัดของหันหน้ามามองฉัน

 

"อ้าวเธอเองหรอ? น้องเมมหลับไปแล้วรึไง?" โทโมะหันหน้ามาในสภาพที่เหงื่มชุ่มเต็มหน้า เต็มตัว

 

"อืม คุณแม่เฝ้าให้อยู่นะ" ฉันพูดแล้วก็หาทางที่จะเดินเข้าไปยืนอยู่ตรงกลางห้อง

 

"เดินเข้ามาืทำไมเล่า เธอไปพัีกเถอะ"โทโมะพูดเพราะว่าเป็นห่วงแก้วต้องดูแลน้องเมมทั้งวันทั้งคืนคงจะเหนื่อย

 

"ฉันช่วยจัด" พูดแล้วก็เดินเข้าไปแย่งชุดของน้องเมมที่โทโมะถืออยู่

 

"เธอควรจะไปพักผ่อนมากกว่า" โทโมะไม่พูดเปล่ามือก็หยิบชุดของน้องเมมขึ้นมาใหม่อีกชุดหนึ่ง

 

"ฉันว่าชุดแบบนี้เราพับเก็บใส่ตู้ก่อนดักว่านะ" ฉันออกความเห็น

 

"ทำไมอ่ะ?" โทโมะถาม

 

"ก็น้องเมมยังเล็กคงจะยังไม่ถึงวัยที่จะใส่เสื้อผ้าแบบนี้ ตอนนี้คงจะใช้ผ้าอ้อมอย่างเดียว" ฉันพูดแล้วก็เร่งพับเสื้อ

 

ผ้าของน้องเมมเข้าไปไว้ในตู้เสื้อผ้าทันที

 

"กาน้ำร้อนไว้ตรงไหนอ่ะ?" โทโมะเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องกาน้ำีร้อน

 

"ไว้่ตรงมุมห้องข้่างๆเตียงก็ได้นะจะได้ใช้ได้สะดวก" แก้วพูดแล้วก็ชี้ไปที่มุมห้องเพราะจะได้ใกล้มือเวลาชงนมให้

 

น้องเมมกิน โทโมะก็ยกกาน้ำร้อนไปไว้ตามที่แก้วบอก

 

"O_O" โทโมะตกใจที่อยู่ดีๆแก้่วก็เดินเข้ามาเช็ดเหงื่อให้โทโมะ

 

 

ฉันกลัวเหงื่อจะเข้าตานาย ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย

 

 

"เอ่อ.." แก้วกำลังจะดึงมือออกเพราะโดนโทโมะจ้องหน้าจนทำตัวไม่ถูก

 

"นาย!" แก้วที่กำัลังจะดึงมือออกแต่ก็โดนโทโมะจัีบมือไว้

 

"เหนื่อยไหม?" โทโมะถาม

 

"ไม่เหนื่อย ถึงเหนื่อยแต่ก็มีความสุข" ฉันพูดแล้วก็ยิ้ม

 

 

มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้นายนะสิ >///<

 

 

"มีความสุขเรื่อง?" โทโมะถามมือก็ยังจับมือแก้วไม่ปล่อย

 

"มีความสุขเพราะได้จัดห้องให้ลูก ได้ทำอะไรเพื่อลูกตั้งหาก" จริงๆมันก็เป็นส่วนหนึ่งเท่านั้น

 

"หมั่นไส้!" โทโมะำพูดแล้วก็ปล่อยมือแก้ว

 

 

เธออยู่กับฉันแล้วไม่มีความสุขมั้งรึไงกัน

 

 

"เป็นอะไรอ่า?"  ฉันเดินเข้าไปจับไหล่โทโมะ

 

"เปล่า แค่เหนื่อย" โทโมะพูดแต่จริงๆไม่ใช่ อาจจะแค่น้อยใจ แต่ก็ยังไม่ยอมหันหน้ามาหาแก้ว

 

"งอนรึไง? โตขนาดจะเป็นพ่อคนแล้ว ยังงอนเป็นเด็กไปได้ ไม่แมนเลย" ฉันแกล้งพูดไปเพื่อจะหายงอน

 

"..." เงียบอ่า งอนจริงหรอเนี่ย?

 

 

 

จุ๊ฟ~

 

         ในเมื่อพูดดีๆด้วยไม่ยอมคุย เลยจุ๊ฟแก้มไปซะเลย พอจ๊ฟก็รีบวิ่งออกมาจากห้องด้วยความเขิน

 

"O_O" โทโมะหลังจากโดนจุ๊ฟแก้มก็นิ่งไปในทันที ก่อนจะหันหน้าไปทางที่แก้วเดินออกไป

 

"หึ" โทโมะหัวเราะเล็กน้อยพร้อมส่ายหน้ากับความน่ารักของแก้ว อยู่ๆก็มาหอมแก้มซะงั้น น่ารักจริงๆ

 

 

 

ห้องนอนของแก้วกับโทโมะ

 

"แก้วไม่ไปพักผ่อนหรอ? เดี๋ยวแม่ดูน้องเมมให้ก็ได้นะ" แม่โทโมะพูด

 

"ไม่เป็นอะไรค่ะคุณแม่ แก้วไม่อยากรบกวน" ฉันพูดแล้วก็เดินไปนั่งบนเตียงข้างๆน้องเมมที่หลับอย่างน่าเอ็นดู

 

"แล้วโทโมะละลูก? " แม่โทโมะถามถึงลูกชายตัวเอง

 

"จัดห้องของน้องเมมอยู่นะค่ะ" ฉันตอบไป ตาก็มองที่น้องเมมแล้วก็ลูบหัวลูกสาวตัวเองเบาๆ

 

"ลูกรู้แล้วหรอว่าโทโมะทำห้องไว้" แม่โทโมะุถาม

 

"ค่ะ ทำไมหรอค่ะ?" แค่ฉันลูกว่าเป็นห้องของน้องเมม ทำไมอ่ะ มันมีอะไร?

 

"โทโมะบอกแม่ว่าจะเก็บห้องไว้เซอร์ไพรส์หนูนะสิ แต่หนูรู้ซะได้" แม่้โืทโมะพูดแล้วก็ส่ายหน้าเีสียดาย

 

"โทโมะบอกแบบนั้นหรอค่้ะ?" ฉันถามคุณแม่ไป ในใจแอบรู้สึกดีแล้วก็ดีใจอย่่างบอกไม่ถูก

 

"ใช่จ๊ะ โทโมะแอบทำห้องไว้ตั้งแต่เขารู้ว่าหนูท้องนั้นแหละ" แม่โทโมะพูด

 

"ทำไมหนูไม่รู้เลยละค่ะ"

 

"โทโมะแอบเข้าไปทำช่วงมืดๆนะลูกตอนที่หนูหลับแล้ว แล้วก็ตอนที่หนูไปอยู่บ้านนู้น เพียงแต่ว่าหนูอาจจะไม่รู้

 

เท่านั้น อาจจะคิดว่าเป็นห้องว่างๆเพราะตอนนั้นยังไม่ได้แขวนป้ายห้องนะจ๊ะ" แม่โทโมะอธิบายยาวเหยียด

 

"งั้นหรอค่ะ" รู้สึกอึ้งๆ ไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย

 

 

ทำอะไรน่ารักๆกับเขาก็เป็นนะ ^^

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วน๊า ดูมันเน่าๆอ่ะ แบบว่าคิดไม่ออก นั่งแต่งนานมาก ยังไงก็ฝากด้วยนะค่ะ จะได้มีำกำลังใจ อยากอัพให้นะค่ะ แต่ไม่มีเวลาเลยอ่้้า่ ขอโทษจริงๆนะค่ะืีที่หายไปนานมาก อาทิตย์หนึ่งอ่า เพราะวันหยุดก็จะอัพให้ ยังไงก็ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอบคุณมากค่า