รักที่เป็นไป..ไม่ได้

              พอรถจอดหน้าบ้านของแก้ว แก้วก็รีบเปิดประตูแล้วก็หิ้วของเดินลิ่วเข้าบ้านไปทันที
 
"แก้วลูกซื้อของได้ไหม?" แม่แก้วเดินเข้ามาหา แต่แก้วก็เลี่ยงที่จะไม่ตอบแล้วก็เดินขึ้นห้องไปเลย
 
"โทโมะแก้วเป็นอะไร?" แม่แก้วถามทันทีที่เห็นโทโมะเดินเข้ามา
 
"ทะเลาะกันนิดหน่อยนะครับ" โทโมะพูด
 
"ยัยแก้วไม่ยอมฟังโทโมะ แล้วก็ดื้อด้วยใช่ไหม?" แม่แก้วถาม
 
"ครับ แก้วจะเดินตากฝนเพื่อที่จะกลับบ้าน ผมเลยตวาดไป ผลออกมาก็คือ..อย่างที่เห็นนะครับ" โทโมะพูด(ฟ้อง)
 
"ฮะๆ อารมณ์คนท้องนะ ตามใจยัยแก้วหน่อยเถอะ คนท้องเขามักจะขี้น้อยใจ อะไรนิดอะไรหน่อยก็บ่อน้ำตาแตก
 
แม่ฝากโทโมะด้วยนะลูก ยังไงน้องก็ท้องอยู่ อย่าถือสาน้องเลยนะลูก" แม่แก้วอธิบายให้โทโมะฟัง
 
"ครับคุณแม่ ผมขอตัวไปดูแก้วก่อนนะครับ" พูดแล้วก็ยิ้มให้แม่แก้ว แล้วก็เดินขึ้นข้างบนไป
 
 
 
ห้องนอนของแก้ว
 
"ฮึก..ทำไมต้องตวาดด้วย ฮือ.." แก้วนั่งลงบนเตียงแล้วก็ร้องไห้ออกมา
 
"ทำไมต้องทำเป็นเย็นชาด้วย  ฮึก..."
 
 
 
แอ๊ด~
 
          โทโมะเปิดประตูเข้ามา แก้วก็รีบเอามือเช็ดน้ำตาทันที
 
"จะไปไหน?" โทโมะเดินเอาตัวไปขว้างทางเมื่อเห็นว่าแก้วจะเดินหนี
 
"จะไปอาบน้ำ ถอย" พูดเสียงสั่นๆ แต่ก็พยายามทำเสียงให้ปกติที่สุด
 
 
ควับ~
 
           โทโมะดึงคนท้องขี้น้อยใจเข้ามากอดแนบอก
 
"น้อยใจอะไร?" โทโมะถามแก้วที่อยู่ในอ้อมกอด
 
"เปล่า ฮึก.."อ้อมกอดนี่มันช่างอุ่นเหลือเกิน อุ่นจนแก้วร้องไห้ออกมา
 
"ร้องไห้อีกแล้ว ไม่เอาไม่ร้องนะ" โทโมะผลักแก้วออกจากอ้อมกอด แล้วก็เอานิ้วเกลี่ยน้ำตาให้
 
"ฮึก..ฮือ" ยิ่งเห็นเขาทำดีให้ก็ร้องไห้ไม่หยุด นึกว่าเขาจะโกรธจนไม่ยอมคุยกับเธอซะแล้ว
 
"เป็นอะไร? บอกได้ไหม?" โทโมะถามด้วยเสียงที่อ่อนโยน เดี๋ยวจะทำคนขี้แงร้องไห้อีก
 
"..." เงียบไม่ยอมตอบ มันเป็นเรื่องเล็กๆที่ฉันงอนเขา เป็นเพราะฉันดื้อเอง เขาไม่ได้ผิดอะไรทั้งนั้น คนที่ผิดมัน
 
คือฉัน ไม่ยอมฟังเขา แถมตัวเองยังจะมางอแงทั้งๆที่เราผิดเต็มๆ
 
"ขอโทษที่ตวาดเธอ ขอโทษที่เย็นชา ฉันแกล้งเธอเล่นเองนะ" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้ม
 
"นายแกล้งหรอ? แกล้งฉันทำไมอ่า ฮึก.." มือก็ฟาดไหล่เขาไปทีหนึ่ง น้ำตาก็ไหลอีกแล้ว
 
"ฮ่าๆ ไม่ร้องแล้ว" โทโมะพูดแล้วก็ขยี้หัวแก้ว
 
"รวมเรื่องหวายด้วยรึเปล่า นายแกล้งฉันรึเปล่า?" ถามโทโมะเรื่องหวาย เขาแกล้งไม่เดินมาหาฉันรึเปล่า แกล้งที่
 
จะไปกับหวายก่อน แล้วค่อยมาหาฉัน หรือว่าเขาไปด้วยกันจริงๆ
 
"เรื่องหวายทำไม?" โทโมะถามงงๆ ไม่เข้าใจที่แก้วพูด
 
"นายคิดยังไงกับหวาย นายเป็นอะไรกับหวายรึเปล่า?" รู้ว่าไม่น่าถาม แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมปากถึงพูดออกไป
 
"คิดอะไร ก็แค่เพื่อนนะ" โทโมะพูด สงสัยที่แก้วโกรธเพราะเรื่องหวายรึเปล่า?
 
"เพื่อนกัน ทำไมต้องหอมแก้มด้วย!"
 
"ฮะๆ อย่าบอกนะว่าหึง" โทโมะพูด
 
"อือ หึง!!" พูดออกไปตามความจริง
 
"^///^" คนจริงที่แก้วพูดทำให้โทโมะยิ้มไปด้วยแล้วก็เขินไปด้วย
 
"แก้มนี่ ฉันหอมได้คนเดียวย่ะ!" เอามือไปจับแก้วนุ่มๆของโทโมะ ก่อนจะพูดออกไป แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้ว เมื่อวานหายไปฮ่าๆ การบ้านจัดเต็มกันเลยทีเดียว ฮิๆ ยังไงก็ฝากด้วยน๊า เรื่องอื่นๆจะค่ิอยๆตามมา
(ถ้าไม่มาก็ขอโทษด้วย) ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค๊า