รักที่เป็นไป..ไม่ได้

"นี่สมุดจดอะไรเนี่ย" โอ๊ยตาย แก้วอ่านไม่ออก
 
"ก็วิชาคณิตศาสตร์" คณิต! ฉันว่าปีนี้ฉันตกแน่ ยิ่งไม่ค่อยเข้าใจอยู่ได้
 
"นี่เป็นอะไร ทำไมทำหน้าอยากงั้นอ่ะ" แล้วนายจะให้ทำหน้าแบบไหนอ่ะ
 
"ฉันไม่เข้าใจนิ"
 
"วิชาคณิตนะหรอ?"
 
"อือ ยิ่งมาหยุดเรียนอีก ยิ่งโง่้กว่าเก่าอีก" ตก ตก ตก! มีคำเดียวอยู่ในหัวฉัน
 
"ฉันช่วยเอามั้ย?" ช่วยให้ฉันตกรึไงห๊ะ
 
"ช่วยอะไร"
 
"ช่วยสอนให้ไง" โอ๋โห่ ช่างเป็นคนดีจริงๆ แปะ แปะ(ตบมือให้)
 
"ไม่เอา ฉันไม่ไว้ใจนาย" ถ้าเกิดสอนผิดๆมาำ ฉันก็ตกอ่ะสิ เก็บไว้ให้ยัยฟางสอนดีกว่า ชัวร์กว่า
 
 
เมื่อความคิดถึงมาพร้อมกับฝน ห่วงหาใครบางคนเมื่อฝนเป็นสาย~(ริงโทนแก้ว)
 
"ฮาโหล" ยัยฟางโทรมา
 
(แกได้สมุดยังอ่ะ ฉันให้โทโมะเอาไปให้แกแล้ว)
 
"อือๆ แต่แกเขียนอะไรเนี่ย งงมากอ่ะ"
 
(ฉันก็เขียนงานสิ แกงงก็ให้โทโมะช่วยสอนละกัน เพราะโทโมะก็สอนฉันมาเหมือนกัน) O_O ไอ้ตุ๊ดสอนหรอเนี่ย
 
ไม่น่าเชื่อ แล้วฉันก็วางสายจากฟางไป
 
"โอเคฉันให้นายสอนก็ได้" ฉันไม่อยากสอบตกอะน่ะ เลยให้สอนก็ได้
 
"เป็นบ้าอะไรรึป่าวว ทำไมให้สอนง่ายจังอ่ะ"
 
"นายจงภูมิใจไว้ซะเถอะที่ได้สอนคนอย่างฉัน" วางมาดหน่อย ฮ่าๆ
 
"จะไม่เชิญฉันเข้ามากหน่อยรึไง"
 
"เชิญก็ได้ มันเป็นมารยาทของผู้ดี" จริงๆฉันไม่เชิญหรอกนะ แต่ต้องตามมารยาทไป
 
ในบ้านแก้ว
 
"เราจะเริ่มอะไรก่อนดีล่ะ"
 
"นายจะถามฉันทำไมล่ะ อยากสอนอะไรก็สอนสิ" บ้ารึป่าว ตัวเองเรียนมาแท้ๆยังจะมาถามคนอื่นอีก
 
             หลังจากนั้นโทโมะก็ร่ายยาวสอนคณิตศาสตร์ฉันไปทีละข้อละข้อ ครูนี่ก็จริงๆเลย ให้มาเยอะจริง แก้วใจ
 
ไม่เข้าใจสักข้อ ก็บอกแล้วว่าไม่เก่งคณิตนิหน่า แต่ก็ต้องยอมรับว่าตาโทโมะนี่เก่งจริงๆเลยล่ะ สอนฉันได้ทุกข้อ
 
เชียว แถมฉันถามอะไรก็ยังตอบได้อีกตั้งหาก ดูแล้วเป็นคนใจเย็นด้วย ฉันไม่เข้าใจยังสอนซ้ำได้เลยอ่ะ ก็แค่อยาก
 
จะบอกว่า แก้วใจหัวช้านะ ต้องสอนเยอะๆ แบบย้ำๆ มีหวังคนที่ได้ตาโทโมะเป็นแฟนคงจะสบายน่าดูไม่ได้อะไรก็
 
มาถามถ้าการบ้านทำไม่ทัน ฉันว่านายนี่ต้องทำให้ด้วยแน่เลยล่ะ เห็นแล้วอิจฉา อย่างมีแฟนแบบนี้บ้าง เห้ย! ไม่ใช่
 
ล่ะ ไปไกลแล้ว แต่ดูๆไปก็น่ารักดีออกตอนแรกอาจจะกัดกันไปหน่อยแต่ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีได้คนนึงเลยล่ะ
 
"อ่ะ เสร็จแล้ว เข้าใจรึป่าว?" ตายแล้ว มัวแต่นั่งคิดอะไรไปเลย ไม่ได้ฟังที่โทโมะสอนเลยอ่ะ
 
"หึ" ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบ
 
"นี่ฉันสอนเธอหลายรอบแล้วนะ ฉันไม่เข้าใจอีกหรอ" เขาทำหน้าเซ็งจิตมาก เมื่อกี้อุตส่าห์ชมนะ ถอนคำพูดทันมั้ย
 
"ชิ! ไม่ต้องสอนแล้ว! ฉันอ่านเองก็ได้" ฉันจิ๊ปากใส่ ก่อนจะหยิบหนังสือสมุดของยัยฟางมานั่งหลบมุมข้างๆเสา
 
อ่านคนเดียว
             โอ๊ย! อะไรก็ไม่รู้ งงได้อีกนะ ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่ไำด้อยากเกิดมาหัวทึบอย่างนี้หรอกนะ แต่มันเลือกไม่
 
ได้นิ ถ้าเลือกได้นะ ขอเกิดมาเป็นฟางเลยดีกว่า ทั้งสวยทั้งน่ารัก มีความอ่อนหวานด้วย แถมยังเฉลยอีกตั้งหาก
 
ผิดกับฉันที่เหมือนทอม หัวก็ช้า แถมยังไม่มีความอ่อนหวานอีกตั้งหาก คิดแล้วก็น้อยใจโชคชะตา~
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ 100% ฝากเม้น+โหวตด้วยนะค่ะ