รักแท้ยังมีอยู่จริง

ช่วงค่ำ พิธีฉลองงานแต่งระหว่างวิศวกับณัชชา
 
              ทั้งสองคนยืนต้อนรับแขกกันอยู่หน้างาน เกลดูจะมีความสุขมากกว่าคนอื่น หน้าตายิ้มแย้มบานเป็นจาน
 
ดาวเทียม ผิดกับโทโมะที่หน้าเบื่อโลกอยากเห็นได้ชัด ในใจเขานึกถึงแค่ผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น คนเดียวที่เป็นเจ้า
 
ของตัวใจ คนเดียวที่เขารักมากที่สุด
 
"น้องแก้ว น้องเฟย์ น้องฟางมาถ่ายรูปกันดีกว่าค่ะ" เกลที่เห็นทั้งสองเดินเข้ามาร่วมงานก็ฉุดแขนแก้วดึงเข้ามาถ่าย
 
รูปด้วยกัน
 
"แก้ว" โทโมะเรียกชื่อแก้วออกมาอย่างแผ่วเบา ตกใจที่ได้เจอ
 
"พร้อมนะครับ 1..2..แช๊ะ~"   ภาพที่ออกมามีโทโมะกับเกลยืนอยู่ตรงกลางเฟย์ฟางยืนอยู่ฝั่งเดียวกับโทโมะ แต่
 
ฉันอยู่ฝั่งเดียวกับเกล โดนเกลดึงมานั้นแหละ ภาพโทโมะหันหน้ามามองแก้ว ส่วนแก้วก็หันหน้าหนีไปทางอื่น กลัว
 
เองทั้งสองคนจะมีอนาคตร่วมกันก็ยังทำใจไม่ได้
 
 
+
 
+
 
+
 
            งานดำเนินมาช่วงสุดท้ายของคืนนี้ก่อนจะส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอ
 
"จูบเลย จูบเลย" คนที่อยู่ด้านล่างเวลาต่างส่งเสียงเชียร์ทั้งสอบคน
 
 
อุ๊บ~
 
           เกลดึงคอเสื้อของโทโมะแล้วก็ประกบปากกับริมฝีปากของโทโมะทันที
 
"ฮึก.." สะอื้นแล้วก็ตกใจกับภาพต้องหน้า ทำใจไม่ได้จนน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
 
"แกอย่าร้องไห้เลยนะ" เฟย์ฟางยืนขนาบข้างฉัน มือของทั้งาองคนก็ช่วงประคองช่วยกอดฉันเอาไว้
 
'เขาทั้งสองคนรักกัน ฉันควรจะมีความสุขสิ'
 
"ฉันกลับก่อนนะ" พูดแล้วก็เดินออกไป บอกแล้วไงถ้าฉันร้องไห้ออกมา แสดงว่าฉันเจ็บเกินไปแล้ว ฉันไำม่อยาก
 
เจ็บอีกแล้ว ฉันก้าวเท้าเดินออกมาจากงานแต่ก็สวนทางกับใครบ้างคน
 
"แก้ว"
 
"กวิน!" แฟนเก่าของฉันเอง
 
"เธอมาทำอะไรที่นี่" กวินเดินเข้ามาจับมือจับไม้ของแก้ว
 
"อย่ามายุ่งกับฉันปล่อย!" สะบัดมือออก
 
"เกลรักโทโมะมากๆค่ะ" เสียงเกลที่พูดใส่ไมค์ดังออกมาถึงที่ที่เราสองคนอยู่ ฉันกับกวินก็หันไปมองตามเสียง
 
"เกล" กวินพูดออกมา กวินรู้จักเกลด้วยหรอ?
 
"นายรู้จักเกลได้ยังไง?" ฉันถามออกไปเพื่อไขข้อข้องใจของตัวเอง
 
"ฉันเป็นแฟน(เก่า)เขา  ฉันจะมาเอาเขาคืน" กวินพูดแล้วก็เดินเข้าไป ฉันก็ยังงงๆ แต่ก็คงจะเข้าไปในงานไปไม่อีก
 
แล้ว ไม่อยากจะร้องไห้ เลยขอตัวแล้วก็กลับบ้านไป
 
 
งงกันไหมค่ะ คือว่าตอนแรกแก้วกับกวินเป็นแฟนกัน แต่แก้วโดนกวินบอกเลิกเพื่อที่จะไปคบกับเกล เช่นเดียวกันโทโมะก็โดนเกลบอกเลิกเพื่อที่จะไปคบกับกวิน แก้วกับโทโมะเลยอกหัก พอต่อมาเกลก็บอกเลิกกวินแล้วก็กลับมาหาโทโมะ แต่เกลยังคงคิดถึงกวินอยู่ : Toey
 
 
 
ผัวะ~
 
          กวินขึ้นไปต่อยหน้าของโทโมะบนเวที จนโทโมะล้มลง
 
"กวิน!" เกลตกใจที่เห็แฟนของตัวเอง
 
"แกแย่งเกลไปจากฉัน!" กวินชี้หน้าโทโมะ
 
"ฉันได้ไม่รักเกล!" โทโมะที่อารมณ์ขึ้นก็พูดออกไป
 
"หมายความว่าไงที่แกไม่ได้รักเกล?" กวินถาม
 
"ฉันก็มีคนที่ฉันรักอยู่แล้วเว้ย!! ฉันไม่ได้รักเกลแล้วก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเกลด้วย! ส่วนคนที่แย่งเกลไปมัน
 
คือแกไม่ใช่ฉัน!!" โทโมะพูดใส่อารมณ์
 
"พอซะที" เกลเดินเข้าไปห้ามเพราะไม่อยากให้งานมันพังไปมากกว่านี้
 
"งั้นก็ดี แกก็ไปหาคนที่แกรักซะ! เพราะเกลเขารักฉันแล้วฉันก็รักเกล" กวินพูด โทโมะก็กระโดดลงจากเวทีแล้วก็
 
เดินออกจากงานไปเลย
 
 
 
 
~ถ้าไม่แคร์ไม่แคร์ฉันก็มีคนอื่น เรื่องของเธอของเธอถ้าไม่จำก็ลืม~ (เสียงมือถือแก้วดังขึ้น)
 
"จะโทรมาทำไมเนี่ย!" ฉันโวยขึ้นมาเมื่อเห็นชื่อคนโทรมา ฉันเลยตัดสายทิ้ง จากนั้นโทโมะก็โทรมาเป็นสิบๆสาย
 
แต่ฉันไม่รับหรอกนะ
 
 
 
ด้านโทโมะในรถ
 
"โธ่เว้ย! ทำไมไม่ีรับว่ะ" โทโมะสถบออกมา ก่อนจะปามือถือลงเบาะข้างๆ แต่โทรศัพท์กลับเด้งลงไปอยู่ที่พื้นของ
 
ฝั่งคนนั่ง
 
~ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ~ (เสียงโทรศัพท์ของโทโมะดังขึ้น)
 
"แก้ว" โทโมะชะเง้อคอบอกโทรศัพท์ที่ตกอยู่ที่พื้นก็เห็นว่าเป็นแก้ว เลยรีบก้มลงไปหยิบโดยไม่สนใจว่าตัวเอง
 
กำลังขับรถอยู่ พอหยิบโทรศัพท์ได้ก็กดรับ ก้อนจะเงยหน้าขึ้นมา
 
"เฮ้ย!"
 
 
 
เอี๊ยด~ โครม!!
 
(พี่โมะๆ) แก้วที่อยู่ในสายได้ยินเสียงก็ร้องเรียก ที่เธอโทรกลับเพื่อคิดได้ว่าเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว
 
อยากน้อยเธอก็ควรที่จะรักษามิตรไมตรีเอาไว้ อย่างน้อยก็ยังเป็นพี่ชายน้องสาวกันได้ คงไม่มีเหตุผลที่เธอจะต้อง
 
ไปตัดสายแล้วก็ไม่รับโทรศัพท์เขาแบบนี้ เธอเลยโทรกลับไป
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วน๊า ไม่มีคนอ่านใช่ไหม? ร่วมเรื่องรูมเมทด้วย เสียใจลึกๆครับ T^T ฝากด้วยค่ะ