รักแท้ยังมีอยู่จริง
เขียนโดย 
toey
วันที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.28 น.
แก้ไขเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
46) ตัวจริงมา..ตัวสำรองไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโรงพยาบาล
โทโมะถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉินในสภาพที่เลือดท่วมตัว
"พี่โมะ" ฉันเป็นคนแรกที่มาถึงโรงพยาบาล จะวิ่งเข้าไปดูก็ทำไม่ได้ เลยได้แต่นั่งรออยู่ด้านนอกอย่างร้อนใจ
"แก้ว" เฟย์ฟางที่รู้ข่าวก็รีบวิ่งมาหาแก้ว
"ฮึก..พี่เขาจะเป็นอะไรไหม" แก้วพุ่งตัวเข้าไปกอดฟางด้วยน้ำตา
"พี่โมะต้องไม่เป็นอะไรนะ" ฟางพูดปลอบแก้ว
ทุกคนไม่ว่าจะเป็นเฟย์ ฟาง ป๊อปปี๊ เขื่อน ก็ต่างมาที่โรงพยาบาล แล้วก็นั่งรอโทโมะอยู่ด้านหน้าประตู
ห้องฉุกเฉิน ด้วยสภาพจิตใจที่ไม่ดีเลย โดยเฉพาะแก้วที่ร้องไห้ไม่หยุด
"หมอครับ เพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับ" หมอเดินออกมาป๊อปปี๊ก็วิ่งเข้าไปถามถึงอาการของโทโมะทันที
"ปลอดภัยแล้วครับ เหลือก็แต่บาดแผลตามร่างกาย รอยฟกช้ำนะครับ" หมอพูดแล้วก็เดินออกไป
โทโมะถูกนำตัวเข้าไปในห้องพักฟื้น
ห้องพักฟื้น ณ. 23.50 น.
"ฮ้าวว" เฟย์ฟางฮ้าวออกมา
"เฟย์ฟางกลับไปก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวคืนนี้ฉันเฝ้าเอง" ฉันเดินเข้าไปหาเฟย์ฟาง
"งั้นพวกฉันกลับก่อนนะ พรุ่งนี้มีเรียน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาใหม่" ป๊อปปี๊พูดแล้วก็เดินออกไป
แก้วเดินเข้ามาใกล้เตียงของโทโมะ ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ มือก็พรางจับมือของโทโมะ บีบเล็กน้อยเป็น
เชิงให้กำลังใจ ว่าเขาต้องหายไวๆ
'พี่ยังรักแก้วอยู่รึเปล่า?' คำถามมากมายต่างผุดขึ้นมาให้หัวจนตอบไม่ถูก
ตอนสายของวัน
ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงขาวสะอาดเริ่มรู้สึกตัวขึ้น ดวงตาค่อยๆลืมขึ้น กระพริบเล็กน้อยเพื่อปรับสาย ห้องสี
ขาวสะอาดตาทำให้เขารู้เลยว่า เขาอยู่ที่โรงพยาบาล
ร่างบางที่ฟุบหลับอยู่ข้างเตียง เริ่มตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกว่ามือของคนที่เธอรักขยับ หลังจากที่เํธอจับมือเขาไว้
ทั้งคืนไม่ยอมปล่อย
"แก้ว" โทโมะเอ๋ยออกมาเบาๆ แก้วพยายามจะดึงมือออก แต่โทโมะจับมือเอาไว้
"โทโมะเป็นยังไงบ้างลูก" แม่โทโมะเปิดประตูเข้ามาไม่ให้สุ่มให้เสียงด้วยความที่เป็นห่วงลูกชายมาก
แก้วที่เห็นว่าแม่ของโทโมะเข้ามาก็รีบดึงมือออกจากการเกาะกุมของโทโมะทันที
"หนูเป็นคนเฝ้าโทโมะหรอลูก?" แม่โทโมะถาม
"นะ..หนูไม่ได้เฝ้าค่ะ พอดีว่าเพื่อนหนูฝากให้ดูค่้ะ" บอกออกไปอย่างเกร็งๆ พยายามหลบสายตาที่โทโมะบอก
"งั้นแม่ฝากหนูดูโทโมะหน่อยนะลูก แม่ต้องกลับไปประชุม" อยู่ได้สักพักแม่โทโมะก็พูดขึ้น แก้วก็ได้แต่ตบปากรับ
คำไปไม่ได้ปฏิเสธอะไร แล้วแม่โทโมะก็เดินออกไป
"แก้วเดี๋ยว" ร่างสูงพูดเมื่อเห็นว่าร่างบางสะพายกระเป๋ษข้างแล้วเตรียมเดินออกจากห้อง
"ฉันจะไำปซื้อของ คุณมีอะไร" ร่างบางถามออกไป
"อย่าเย็นชาแบบนี้ได้ไหม?" โทโมะพูดขึ้นมา
"ไม่มีความจำเป็นที่ฉันจะต้องทำตามที่คุณบอก" แก้วพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่เย็นชากว่าเก่าเสียอีก แล้วก็ก้าวเม้า
จะเดินออกจากห้อง
"โอ๊ย~" โทโมะล้มลงไปอยู่ที่พื้น จะวิ่งตามแก้วแต่ก็ล้มลงเพราะเจ็บแผล แผลที่ยังไม่หายดีบวกกับการขยับ
ตัวอย่างรวดเร็วของร่างสูง ทำให้แผลฉีก สายน้ำเกลือก็หลุดออกจากข้อมือ
"คุณ!" ร่างบางพูดด้วยความตกใจแล้วก็รีบเข้าไปพยุงตัวของโทโมะนั่งบนเตียงแล้วก็เรียกหมอทันที
+
+
+
ตอนนี้โทโมะก็หลับไปเพราะยานอนหลับที่หมอให้ กว่าจะตื่นก็คงจะเย็น
"แก้วไอ้โมะเป็นยังไงบ้าง" ป๊อปปี้เดินเข้ามานั่งข้างๆแก้ว
"หลับไปแล้วล่ะ" ตอบออกไป ก่อนจะเอนหลังพิงโซฟา
"แก้วเป็นอะไรรึเปล่า? ดูเหนื่อยๆ" ฟางเดินเข้ามาถาม
"ไม่ๆ แล้วแม่พี่โมะล่ะ?" ถามเพราะแม่ของโทโมะหายไปนานแล้ว
"เห็นบอกว่าวันนี้เฝ้าไม่ได้นะ เลยฝากพวกเรา" เฟย์เดินเข้ามาตอบแทน
"อือ.." โทโมะครางออกมาเบาๆ ตื่นเร็วกว่าที่คิดนะ
"เป็นไงบ้าง ตายรึยัง?" เขื่อนเดินเข้ามาแซวเล่น
"พูดโคตรเป็นมงคลเลย" โทโมะพูด
"โทโมะเป็นยังไงบ้าง" เกลเดินเข้ามาในห้อง
"ดีขึ้นเยอะแล้ว" พูดแล้วก็ยิ้มให้เกล เขาทั้งสองคนเข้าใจกันแล้วล่ะ ส่วนเกลก็ปรับความเข้าใจกับกวินแล้ว
"แก้ววันนี้จะเฝ้าโทโมะรึเปล่า?" ป๊อปปี๊เดินเข้ามาถามแก้วทำเอาโทโมะอึ้ง เพราะตอนที่แม่ของโทโมะถาม
แก้วตอบว่า 'หนูไม่ได้เฝ้าค่ะ พอดีว่าเพื่อนหนูฝากให้ดูค่้ะ'
"แก้วไม่เฝ้าแก้วเหนื่อย แล้วอีกอย่างแก้วก็ไม่เคยเฝ้าใครด้วย" ร่่างตอบ ก็ใช่สิ! ตัวจริงเขามาแล้วนิ ตัวสำรอง
อย่างเราก็ต้องหันหลังแล้วเดินออกไป (แก้วยังไม่รู้ว่างานแต่งล่มเพราะเธอกลับบ้านไปก่อนเลยไม่รู้อะไรเลย)
"แก้วเดี๋ยว แก้ว!" เกลจะเดินตามออกไป แต่..
"ไม่ต้องหรอก" โทโมะห้ามเอาไว้
"ฉันขอโทษที่ทำให้นายกับแก้วต้องผิดใจกัน ฉันขอโทษจริงๆนะ" เกลรู้สึกผิดที่ไปทำลายความรักของทั้งสองคน
รู้สึกถึงความรู้สึกของแก้วแล้ว การที่โดนแย่งความรักไปมันรู้สึกยังไง
"ไม่เป็นไรหรอก เขาคงไม่ให้อภัยฉัน" โทโมะพูดน้ำเสียงเศร้าลง
"เดี๋ยวฉันจะอธิบายให้แก้วฟังเอง ยังไงนายกับแก้วก็ห้ามเลิกกัน" เกลพูด
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วน๊า เหมือนจะไม่มีคนอ่าน ช่างเถอะไม่อยากคิก คิดแล้วบั่นทอนกำลังใจตัวเองเปล่าๆ ยังไงก็ช่วยโหวตช่วยเม้นหน่อยน๊ส ขอบคุึฯมากค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
