รักแท้ยังมีอยู่จริง
เขียนโดย 
toey
วันที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.28 น.
แก้ไขเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
44) วิศว ณัชชา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฮึก..ข้าวผัด" ฉันเปิดกล่องออกมาก็เจอข้าวผัดมีตา มีจมูก มีปากเหมือนครั้งแรกที่พี่เขามาให้กิน ฉันตักข้าวผัด
เข้าปากพร้อมน้ำตา รสชาติมันยังอร่อยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงแต่ที่เปลี่ยนคงจะเป็นใจของพี่โมะล่ะมั้ง
"รูปข้าวผัดนิ" มีรูปใบหนึ่งติดอยู่ใ้ต้กล่องข้าวผัด มันเป็นรู้ที่เขาเคยให้ฉัน แต่ฉันคงลืมเอาไว้ในห้องตอนที่ไปเอา
ของล่ะมั้ง และข้างหลังภาพ ขวามือด้านล่างสุดก็เขียนว่า
พี่รักแก้วเสมอและจะรักตลอดไป
"ฮึก..รักแก้วแล้วทำแบบนี้ทำไม?" พูดแล้วก็ร้องไห้ คำพูดหรืออะไรมากมายที่เขาแสดงออก มันไม่สามารถทำให้
ฉันเชื่อได้แล้วว่าเขายังรักฉันอยู่่
ผ่านไป 1 เดือน
"แก้ว เอ่อ.." เฟย์ฟางเดินเข้ามาแล้วก็ซ่อนอะไรไว้ข้างหลังก็ไม่รู้
"มีอะไร ซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง เอามาให้ฉันดูเลยนะ" ฉันพูดแล้วก็วิ่งไปแย่งจากมือของเฟย์
งานมงคลสมรส
ระหว่าง วิศว กับ ณัชชา
"ตะ..แต่งงานหรอ" ฉันพูดได้แค่นั้นก่อนจะทรุดลงไปนั่งกับพื้น
"แก้ว แกเป็นอะไรไหม?" ฟางรีบเดินเข้ามา
"ฮึก..เขาไม่รักฉันแล้ว" เข้าไปกอดฟางอย่างแน่น
ตอนกลับบ้าน
"น้องแก้วจ๊ะ น้องแก้ว" เกลเดินเข้ามาหาแก้วระหว่างที่ฉันกำลังเดินกลับบ้าน
"..." ไม่ตอบ แต่จะเดินหนีั
"แค่นี้รับไม่ได้รึไง โทโมะจะแต่งงานกับฉันแล้ว รู็รึยังจ๊ะน้องแก้ว" เกลพูแล้วก็ทำหน้ากวนประสาทใส่แก้ว
"เธอมันก็ดีแต่แย่งแฟนคนอื่นหาเองไม่ได้ เธอมันก็แค่พวก ขาดผู้ชายไม่ได้!!" ถึงจะดูว่าฉันอาจจะเรียบร้อบ แต่
ความอดทนของเรามันมีขีดจำกัด อยากจะเอาตัวเขาก็เอาไปสิ ไม่ต้องมาหัวเราะเยาะฉัน ฉันรู้ว่าฉันไม่เหลืออะไร
แล้ว ไม่มีอะไรต้องเสียใจอีกแล้ว
"แก!! นังแก้ว" พูดแล้วก็ง้างมือจะตบ
"ครั้งนี้ฉันไม่ยอมให้เธอตบฉันแน่!!" ฉันพูดแล้วก็จับมือไว้ จะไม่ยอมโดนตบเหมือนครวที่แล้วแน่นอน คราวที่แล้ว
ฉันยังอ่อนแอเกินไป!
เพี๊ยะ~
มือฉันฟาดไปที่หน้าของเกลอย่างแรง จนเกลหน้าหัน เกลก็ง้างมือจะตบคืน
"เกลพอแล้ว" โทโมะเดินเข้ามาดึงมือของเกลไว้
"คุณปล่อยฉันนะ ฉันจะสั่งสอนนังนี่" เกลพูดแล้วก็จะเดินเข้าไปตบแก้ว
"คุณเจ็บรึเปล่า ผมเป็นห่วงคุณนะ" โทโมะเดินเข้าไปจับหน้าของเกลที่มีรอบแดง แล้วก็พูดคำว่า 'เป็นห่วง' ออก
มา จริงๆแล้วห่วงแก้วตั้งหาก แต่ที่ต้องพูดออกไปเพราะเกลจะได้จบๆเรื่องนี้ไป เกลขู่โทโมะเอาไว้ว่าถ้าไำม่ยอมทำ
ตามที่เกลสั่ง ทุกอย่างจะมาลงที่แก้วคนเดียว โทโมะเลยต้องทำตาม
"ฉันจะไม่เอาคืน วันนี้ฉันมีนัดกับว่าที่สามี" เกลพูดแล้วก็จิกตาใส่แก้ว แล้วก็ควงแขนโทโมะเดินออกไป
"ไหนบอกว่ารักแก้ว? ทำไมต้องเป็นห่วงคนอื่นต่อหน้ากันด้วย" พูดไป ถึงไม่มีน้ำตาแต่ในใจยั้ยเปียกชุ่มไปด้วย
น้ำตาหมดแล้ว
ฟิ้ว~
ฉันเดินไปเรื่อยๆตามทางกลับบ้าน อย่างน้อยก็เป็นเวลาที่ได้คิดอะไรบ้าง เป็นเวลาที่ได้อยู่กลับตัวเอง
แต่ฉันเดินไปกลับเห็นรถของโทโมะที่คุ้นหน้าขับผ่านไปโดยมีเกลนั่งอยู่ด้วย ที่ตรงนั้นมันเคยเป็นที่ของฉัน แต่ตอน
นี้มันเป็นอดีตไปแล้ว
"แก้วเกลียดพี่!" ตะโกนว่าตามหลังรถไป ถึงรู้ว่าไม่ได้ยินแต่ก็ไม่อาจจะเก็บไว้อีกแล้ว ฉันเดินมาเรื่อยๆจนถึงบ้าน
ของตัวเอง
"แก้วกินข้าวลูก" แม่เรีัยกลูกสาวของตัวเอง
"แก้วไม่กินค่ะ" พูดจบก็วิ่งขึ้นห้องนอนไปเลย
ณ ห้องนอนของแก้ว
พอขึ้นมาเปิดประตูเข้ามากลับเจอมิกกี้เม้าส์นอนอยู่บนเตียงสองตัว ยิ่งพอเห็นมิกกี้เม้าส์ยิ่งนึกถึงหน้า
คนให้เข้าไปใหญ่ ฉันเลยจับมันปาไปที่มุมห้องอย่างแรง ยิ่งเห็นยิ่งเสียใจ สู้ไม่เห็นมันจะดีกว่า
"ฮึก..ทำไม่ได้ ฮือ.." ฉันต้องเดินลุกไปเก็บมิกกี้เม้าส์ที่ปาไปอยู่มุมห้องมากอดไว้ อยากจะทิ้งมันไปเลยก็ดี แต่
มันก็สำคัญ ฉันทิ้งมันไม่ได้ ถึงจะรู้ว่าเก็บไว้แล้วต้องเจ็บอยู่ดี แต่อย่างน้อยมันก็ยังมีความรู้สึกดีๆ ที่ฉันยังอยากจะ
นึกถึง เป็นใครจะทำลง ทิ้งของที่สำคัญ ของที่เรารักมากที่สุด ยังไงหลายๆคนก็คงต้องเลือกที่จะเก็บไว้อยู่ดี
"ฮือ..แก้วคิดถึงพี่นะ" ได้แต่พูดอยู่กลับตุ๊กตามิกกี้เม้าส์ที่อยู่ในอ้อมอก พูดไปทุกวัน
ถึงแต่ว่าเจ้าของจะไม่เคยรู้ก็เถอะ
มหาลัย
"แก้วจะไปงานแต่งของพี่โทโมะป่ะ?" เฟย์เดินเข้ามาถาม
"ไป ฉันอยากเห็นเขามีความสุข" ตอบไปอย่างไม่ต้องคิด ในเมื่อเขาเลือกที่จะแต่งงานกับเกลก็แสดงว่าเขาต้องมี
ความสุขกับสิ่งที่เขาเลือกแล้ว ฉันก็แค่ไปร่วมแสดงความยินดีเท่านั้น
"แกแน่ใจหรอแก้ว แน่ใจว่าแกจะไม่ร้องไห้"ฟางถาม
"ถ้าฉันร้อง ฉันจะกลับทันที" ถ้าร้องหมายถึงว่าถ้าเกิดฉันจะร้องไห้ ฉันก็กลั้นมันไว้ให้อยู่ แต่ถ้าน้ำตามันไหลออก
มาจริงๆ แสดงว่าฉันเจ็บเกินไปแล้ว คงจะไม่ทนดูภาพบาดตาต่อไปอีก
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ อัพได้แค่วันละตอนเองอ่ะ จะบอกว่า เค้าติดแก้วกลางดง ฮ่าๆ ต้องรีบไปดูเลยอ่ะ
ยังไงก็ขฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
