รักแท้ยังมีอยู่จริง

ณ ตอนเช้าซึ่งเป็นวันหยุด
      เย้! ได้หยุดซะที หึๆ หยุดอ่านหนังสืออ่ะ อาทิตย์หน้าก็จะสอบแล้ว ฉันก็เลยต้องฟิตอ่านหนังสือ(มั่ง)แต่รู้สึก
ขี้เกียดจังเลย ไม่อยากจะอ่านเลยอ่ะ
"จะสอบแล้วนิ อ่านหนังสือรึยัง?" มาวุ่นวายอะไรกับชีวิตฉัน ฉันจะนอน
"ยัง พี่ก็คงยังใช่มั้ยล่ะ" เอ๋! เหมือนพูดอะไรผิด
"เมื่อกี้เรียกฉันว่าอะไรนะ" นั้นไงเหมือนฉันจะเรียกสรรพนามผิดแน่เลย
"ฉันก็เรียกว่านายไง" แถค่ะ
"เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าพี่นิ"
"ก็ได้ยินนิ แล้วจะถามทำไม"
"ก็แค่ไม่แน่ใจ แต่เรียกพี่ก็ดีแล้ว น่ารักดี" อะไรนะ! น่ารัก โทโมะชมฉันว่าน่ารักหรอ? งั้นฉันจะเรียกพี่โทโมะ
ตลอดเลย ฉันจะได้น่ารัก ฮ่าๆ
"นี้่เป็นไร" โทโมะถามเมื่อเห็นแก้วยืนทำตาเยิ้ม
"ป่าวนิ ไม่ได้เป็นอะไร" ฉันจะบอกได้ไงว่าฉันเขินอยู่
"งั้นก็ไปอ่านหนังสือนิ ยืนทำซากอะไรล่ะ" พูดกับฉันเพราะมาก
"พูดกับฉันให้เพราะๆหน่อยสิ ไอ้พี่บ้า!" ชิ! งอน พูดไม่เพราะแก้วใจไม่ชอบ ฉันหันหลังให้เขา
"โอ๋ๆ อย่างอนน่ะ พี่ขอโทษนะ เด็กดี" ฉันเด็กดีพี่ไหนล่ะ
"แก้วงอนโอเคป่ะ"
"โห่ เดี๋ยวนี้มีพัฒนา พอได้มิกกี้เม้าส์ไปพูดเพราะขึ้นเลยนะ" โหยยฉันพูดเพราะเองไม่ได้รึไงกัน
"ก็พี่จะได้ซื้อให้อีกไง" พูดเพราะไว้แก้ว ถึงมันจะฝืนจิตใจก็เถอะ ฉันจะได้มิกกี้เม้าส์
"แผนสูงนักน่ะเรา ไปอ่านหนังสือเลยไปเร็วๆ" รู้ทันตลอดอ่ะ แต่หนังสือไม่อ่านได้มั้ยอ่ะ
"โอเคๆ ไปอ่านก็ได้" จำใจนะค่ะ จริงๆก็ไม่ได้อยากอ่านเท่าไรหรอก
 
         โอ๊ย! สนุกจังเลย พระเอกกับนางเอกหว๊านหวาน แก้วใจช๊อบชอบ พระเอกก็โหดได้จัง นางเอกก็ซื่อสุดๆ
ไปเลย อยากเป็นเหมือนในนิยายบ้าง ฮ่าๆ ตอนนี้ำไม่ได้อ่านหนังสือเรียนหรอก อ่านนิยายเรื่องใหม่ของแจ่มใสที่
ออกใหม่อยู่ สนุกที่สุดเลย ตอนนี้หลังสือเรียนปลิวหายไปแล้วล่ะ ในสมองเหลือแต่นิยาย
"เหมือนไรจะอ่านหนังสือเสร็จฮะ!" เสียงใครเนี่ยรบกวนสมาธิที่สุด
"เดี๋ยวอ่านน้า อ่านให้จบก่อน" ฉันตอบไปโดนที่ไม่ได้มองหน้าใครเลย
"หยุด!" โทโมะพูดหยุดอย่างเสียงดัง
"แม่ร่วง!" แฮ่ๆ คำอุทานฉันเองแหละ ก็คนมันตกใจนิหน่า
"ไป-อ่าน-หนัง-สือ " โทโมะพูดย้ำที่ละคำ
"เดี๋ยวค่อยอ่านได้มั้ย? แก้วขออ่านให้จบก่อนนะ" ฉันอ้อนวอนพี่โทโมะสุดฤิทธิ์เลยนะ
------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ