รักแท้ยังมีอยู่จริง
เขียนโดย 
toey
วันที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.28 น.
แก้ไขเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21) จูบ จูบ จูบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่เข้าไปสักทีสิ ยืนทำตาแบ๋วอยู่ได้" ไอ้ตาบ้า! อารมณ์เสียแล้วมาพาลฉันหรอ เดี๋ยวก็ไม่ได้ตายดีหรอกก
"นาย..ไม่เป็นไรใช่มั้ย?" เห็นว่านายดูเศร้าไปหรอกนะ ฉันถึงถาม ไม่ได้เป็นห่วงอะไรเล๊ย
"ฉันก็เป็นคนหล่อไง" โทโมะว่าแล้วก็เดินเข้าบ้านไปเลย นายคงจะไม่เป็นไรแล้วมั่ง กวนประสาทฉันได้แล้วนิ
"ไ้อ้บ้า โรคจิต!" ไม่ได้ด่าต่อหน้า ด่าลับหลังก็ยังดี แล้วฉันก็ต้องเดินตาม พร้อมกับลากกระเป๋าอันหนักอื้อของตัว
เองขึ้นบ้านไป โทโมะเป็นสุภาพบุรุษจริงๆเล๊ย <<แก้วใจประชด
ณ ห้องนอนของแก้ว
"โอ๊ย! ถึงซะที เหนื่อยจัง" ฉันว่าแล้วพร้อมล้มตัวลงนอนราบบนเตียงด้วยความเหนื่อยอ่อน
"ถ้าได้มิกกี้เม้าส์มาก็ดีซิ จะได้นอนกอดด้วย" คิดแล้วก็เศร้า+เซ็ง รู้งี้ฉันไม่ยอมไปหอมแก้มนายนั้นแน่ แถมจะไม่
ยอมให้จูบฟรีๆอีกด้วย แต่จะทำไงได้..ในเมื่อมันไม่ทันแล้ว
ก๊อกๆ~
ใครมาอีกแล้วเนี่ย
"เข้ามาเลยค่ะ ไม่ได้ล็อก" ขอโทษที่ฉันเสียมารยาทที่ไม่ไปเปิดให้ แต่ฉันลุกไม่ไหวแล้วเปิดมาเองละกันนะ
ปัก~
อะไรเนี่ย โดนหน้าเต็มๆเลย
"เห้ย!" ตกใจสุดขีด เมื่อเห็นสิ่งตรงหน้ามันคือ..
"มิกกี้เม้าส์!" ในที่สุดมันก็มาแล้ว
"ไหนเฟย์บอกว่าเราไม่ได้ไง แล้วไหงมาอยู่้ืที่นายอ่ะ" ฉันถามไอ้บ้านั้นไป
"คู่เราอ่ะ ไม่ได้ แต่ฉันไปซื้อมาให้" O_O ซื้อมาให้!
"แล้วนายไปซื้ือตอนไหน?" ฉันว่าฉันก็อยู่กับโทโมะนะ แต่ไม่เห็นว่าเขาจะไปซื้อเลยนิ ไปขโมยใครมารึเปล่าเนี่ย
ฉันไม่อยากรับของโจรน่ะ
"ซื้อตอนที่เธอไม่รู้ไง" น้อยๆหน่อยก็ดี กวนฉันอีก
"เอาดีๆสิ ถ้าฉันรู้ฉันไม่ถามหรอกนะ" ฉันจะโมโหแล้วนะ
"ก็ตอนที่เธอหลับไง" ใช่! ตอนขากลับฉันนั่งหลับอยู่
"รีบนอนได้แล้ว ดึกแล้ว เดี๋ยวไม่สบายอีก ขี้เกียดพาไปหาหมอนะ ยิ่งขี้โรคอยู่ด้วย" ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นซะ
หน่อย โทโมะพูดจบก็กำลังจะเดินออกไป
"โอ๊ะ!" เสียงโทโมะเองแหละ คงตกใจมั่งที่อยู่ๆฉันก็..
"มากอดฉันทำไมเนี่ย" ตอนนี้ฉันกอดโทโมะทางด้านหลังอยู่ แค่รู้สึกดีใจแปลกๆ
"ขอบใจนะ ในที่สุดฉันก็ได้มิกกี้เม้าส์มาจนได้" พูดทั้งๆที่ตัวเองก็ยังไม่ยอมปล่อยมือของจากเอวของโทโมะ
"อือ..เอ่อ" ผู้ชายอะไรแค่ตอนผู้หญิงกอดหน่อย พูดติดอ่างเลยหรอ
"เป็นไรของนายเนี่ย" ปล่อยมือออกจากเอวโทโมะ แล้วเงยหน้าขึ้นมาถาม
อุ๊บ~
อยู่ๆโทโมะก็พุ่งหน้าตรงมาฉกชิมริมฝีปากฉันอยากรวดเร็ว จนฉันตั้งรับไม่ทัน ขามันไม่มีแรงแต่ดีที่เขาจับเอวไว้อยู่
แต่ว่าจะมาจูบฉันทำไมละเนี่ย ไหนฉันบอกกับตัวเองแล้วไง ว่าจะไม่ยอมให้เขาจูบฟรีๆอีก แต่ทำไมเวลาโดนจูบฉัน
ถึงไม่ขัดขืนเลยแม้แต่นิดเดียว
"ดีจัง ไม่เป็นลมแล้วหรอ?" มาจูบฉัน ยังจะกะล่อนได้อีกนะ
"ไอ้บ้าปล่อยเลย" ฉันพยายามดิ้นให้หลุด แต่ตานี่มือเหนียวอย่างกับติดกาวตาช้างมาแหนะ
"โอเคๆ" แล้วโทโมะก็ปล่อยมือออก ฉันก็เลยหลุดเป็นอิสระ
"ฝันดีนะ" โทโมะมาจับหัวฉันแล้วก็โยกเบาๆ
"อือๆ นายด้วย"
จุ๊บ~
ไอ้บ้านั้นชวยโอกาสอีกแล้ว โทโมะจุ๊บฉันที่ปากอีกแล้ว แต่ครั้งนี้รวดเร็วมาก จนฉันอึ้งกิมกี่ไปเลย แล้วตานั้นก็วิ่ง
ออกจากห้องไปเลย กลับมาให้ฉันด่าก่อนก็ไม่ไำ้ด้ เล่นมาจูบแบบนี้ ฉันละหัวใจจะวาย~
"ปากหวานดีนะ เป็นของหวานที่ดีเลย" อยู่ๆโทโมะก็เปิดประตูเข้ามาแล้วก็พูดไอ้บ้า ยังมีหน้าเปิดประตูเข้ามาอีกนะ
พอพูดเสร็จก็ออกไปเลย
"ไอ้บ้า ปากฉันจะบวมมั้ยเนี่ย" ฉันนั่งบ่นงุบงิบอยู่คนเดียวให้ห้อง แล้วก็หยิบมิกกี้เม้าส์มาเล่น มากอด จนหลับไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะคะ่ เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ ฝากเรื่องอีกด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
