รักแท้ยังมีอยู่จริง

"นะ นายจะทำอะไรฉ๊านนนนนนนน"
บอกกับร่างสูงที่ค่อมอยู่บนตัว แล้วดิ้นอย่างแรง
"นี่! ไม่ต้องดิ้นหรอกน่ะ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก"
ดิ้นอยู่ได้ เดี๋ยวก็เอาซะนิ
"นายจะบอกว่านายเป็นสุภาพบุรุษรึไงห๊ะ!"
พูดกวนโอ๊ยร่างสูงไป
"ป่าว ฉันทำไม่ลง"
สะใจ ฮ่าๆ
"ไอบ้า"
ด่าแล้วดิ้นแต่ไอบ้านั้นก็ไม่ปล่อยซะที
"ไปเสริมมั่งก็ได้น้ะ หน้าอกอ่ะ แบนซะ เห็นก็หมดอารมณ์แล้ว"
พูดกวนประสาท แต่ตอนนี้ร่างบางโกรธจนหน้าแดงแล้ว
"ไอบ้า นายมีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์หน้าอกคนอื่นห๊ะ!  ลุกออกไป!"
ร่างบางว่าโทโมะ แล้วผลักร่างสูงออก แล้ววิ่งไปยืนอยู่ที่มุมห้อง
"รีบลงไปข้างล่างได้แล้ว"
บอกร่างบางก่อนที่ตัวเองจะเดินลงไป
 
 
ผ่านไป 20 นาที ร่างบางก็ยังไม่ลงไปตามที่ร่างสูงสั่ง เอาแต่เดินวนอยู่ในห้อง แล้วด่าร่างสูงไป หยิบตุ๊กตาปาใส่พื้นมั่ง ปาใส่ประตูมั่ง
 
~~~แกร็ก~~~
"เห้ย!"
ร่างสูงส่งเสียงออกมา เพราะร่างบางโยนตุ๊กตามาดีทีปิดประตูทัน เลยไม่โดนตุ๊กตา
"นี่! ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย"
เดินเข้าไปด้วยอารมณ์โมโห
"สมน้ำหน้า น่าจะให้โดนหัวสักที"
ร่างบางทำปากเบ้ใส่ร่างสูง
"พอเลย นี่จะพังบ้านฉันรึไงห๊ะ!"
ร่างสูงเห็นสภาพห้องของร่างบางที่เละเทะ ร่างสูงพูดด้วยความโมโห แล้วกระชากแขนร่างบางขึ้นมา
"ฉันพังบ้านนายได้ ฉันพังไปแล้ว!"
ถึงแม้จะเจ็บข้อมือที่ร่างสูงกระชาก แต่ในใจก็ยังอยากจะด่า อยากจะแกล้งให้มันสุดๆไป ยอมไม่ได้หรอก
"ลงมาข้างล่างกับฉัน"
ลากร่างบางออกมาจากห้อง แล้วลากลงบันได ไม่เหลียวหลังดูว่าร่างบางจะเดินทันไหม
"ปล่อยน่ะ ฉันเจ็บ!"
ร่างบางที่โดนลาก เดินไม่ค่อยจะทัน จะตกบันไดอยู่แล้ว แถมเจ็บข้อเท้าอีกตั้งหาก
"ว้าย ตายแล้ว"
แม่นมเห็นร่างสูงลากร่างบางออกมาก็ตกใจ
"ช่วยหนูด้วยค่ะ ไอบ้านี่มันผีเข้า ช่วยด้วยค่ะ"
เมื่อเห็นแม่นม ก็รีบฟ้องแม่นมทันที
"ไปนั่งที่โต๊ะ แล้วเตรียมทานข้าว"
บอกให้ร่างบางไปนั่งที่โต๊ะ
"มะ ..."
ร่างบางจะปฏิเสธ แต่ร่างสูง.
"ไม่ต้องมาปฏิเสธ ไม่งั้นเธอ...."
ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างบาง ที่ไม่พูดเพราะว่าแม่นมอยู่ด้วยเลยใช้สายตาแทน
"ไอ..ฮึ้ย"
นึกคำด่าไม่ออก แต่ก็เดินไปนั่งอย่างว่าง่าย แต่จะเดินไปลำบากเพราะรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าหน่อยๆ
 
ณ โต๊ะทานข้าว
บนโต๊ะก็มีอยู่แค่ 2 คน คือโทโมะกับแก้ว เพราะพ่อกับแม่ร่างสูงออกไปเดทกัน
"กินสิ"
บอกร่างบางที่เอาแต่มองอาหารไม่ยอมกิน
"โทโมะค่ะ"
เสียงู้หญิงคนนึงเรียกร่างสูง
"อ้าว พิม"
ร่างสูงยืนขึ้นแล้วเดินเข้าไปกอด
ฮึ้ย! จะทำอะไรเกรงใจฉันหน่อยนะ นั่งหัวโด๋อยู่ตรงนี้ยังกล้ากอดกันได้
"คุณมาได้ไงเนี่ย"
ร่างสูงพูดพร้อมเจ็บมือพิมไว้
"ก็ฉันคิดถึงคุณนิค่ะ"
พิมเดินเข้าไปสวมกอดร่างสูงอีกครั้ง
"ไปทานข้าวกับผมดีกว่านะ"
เดินไปลากเก้าอี้ให้พิมนั่ง
แหม่. ทีกับยัยนี่ลากเก้าอี้ให้นั่ง ทีกับฉันลากลงจากบันได เปลี่ยนสรรพนามเรียกซะ ผม คุณ ทีกับฉัน ยัยแบน
"จะไปไหนน่ะ"
ร่างสูงถามร่างบางที่ลุกออกจากโต๊ะไป
"จะไปนอน!"
บอกร่างสูงไป อยู่ต่อไม่ไหว เลี่ยนเกิน
"แต่ยังเธอยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ"
"ฉันกินไม่ลง จะอ้วก!"
พูดใส่หน้าร่างสูง แล้วเดินขึ้นห้องไป
 
เวลา 3 ทุ่มครึ่ง ณ ห้องของร่างบาง
ง่ะ! หิวข้าวชะมัดเลย ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าเลย รู้งี้รีบกินก่อนทียัยนั่นจะมาดีกว่า แต่ตอนนี้หิวมาก ทำไงดีเนี่ย
------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ ไรเตอร์กลับมาอ่านของตัวเองรู้สึกว่าพิมพ์ผิดเยอะมากกก ขอโทษด้้วยละกันเนอะ
ถ้าลีดเดอร์อ่านไม่เข้าใจหรืองงกับการพิมพ์ของไรเตอร์ก็บอกได้นะค่ะ กลัวลีดเดอร์อ่านแล้วงงจริงๆ
อย่าลืมเม้น + โหวตด้วยนะค่ะ