บำเรอรัก...... Ver. TK

 
 
 
 
 
      หลังจากที่ปล่อยให้เฟย์อยุ่กับคนที่รักมาได้สักพัก เขื่อนก็เดินขึ้นมาดูอีกครั้ง  ร่างหญิงสาวยืน
  
จ้องมองที่หลุมฝังศพ ก่อนที่เธอจะสูดลมหายใจขึ้น  เช็ดน้ำตาออกหมด แล้วหันหน้ามาทางเขื่อน
  
  
  
“กลับบ้านกันเถอะ”
  
  
  
   เสียงหวานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง ทำให้ร่างชายหนุ่มลอบยิ้มออกมา อย่างน้อยเขาก็ดีใจที่คน
  
ที่ตนรักเข้มแข้งขึ้นได้บ้าง  และไม่โอดครวญกลับไปให้ลูกๆตนเห็น
 
 
เขื่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า ยิ้มกว้าง  เฟย์มองมือตรงหน้า ก่อนจะยิ้มออกมา เอื้อมมือไปแตะ  
 
ก่อนที่มือเธอจะถูกกุมพาเดินกลับไปที่รถ
 
 
 
“ฉันพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับเธอน่ะ  เฟย์”
 
 
 
“ขอบคุณน่ะเขื่อน   ที่คอยอยู่ข้างกายฉัน  ทั้งที่ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาไม่มีอะไรเลย ”
 
 
 
เขื่อนหยุดเดิน หันหน้ามามองคนข้างกาย   ก่อนที่มือทั้งสองข้างยกขึ้นแนบหน้าใสของเฟย์ 
 
ดวงตากลมโตจ้องมองเขานิ่ง นำตาค่อยๆคลอที่เบ้าตางามอีกครั้ง
 
 
 
“เธอคือคนพิเศษของฉัน   ต่อให้ฉันต้องตายเพื่อเธอให้อยู่รอดฉันพร้อมที่จะทำ”
 
 
 
“นาย....”
 
 
 
“อย่าคิดมาก เข้มแข็งไว้ เพื่อลูก......   กลับบ้านกันเถอะ ป่านนี้คุณหนูแก้วและคุณหนุหวายคงกลับ
มาแล้ว ”
 
 
 
“ฉันหวังว่าเป็นเช่นนั้น ”
 
 
 
      ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนที่เขื่อนจะพาหญิงสาวไปขึ้นรถ  แล้วขับมุ่งหน้ากลับบ้าน เฟย์จ้องมองด้าน
 
หลังที่รถขับผ่านออกมา ด้วยแววตาเศร้าสร้อยน้ำตาหยดน้อยๆก็พรั่งพรูออกมา  หญิงสาวเอื้อมมือไป
 
แตะกระจกหมายจะจับมือคนที่เธอเพิ่งจากมา  ร่างชายหนุ่มรูปหล่อที่เธอเคยคุ้นเคยกำลังยืนท่าม
 
กลางดอกซะกุระ ที่ร่วงโรยหล่นสุ่พื้นตลอดทางจ้องมองเธอด้วยแววตาเศร้าสร้อยเอื้อมมือออกมาหา
 
เธอก่อนจะแปลเปลี่ยนเป็น รอยยิ้มกว้าง  พร้อมกับโบกมือลาให้เธอ
 
 
 
 
“ลาก่อนดวงใจของฉัน ”
 
 
 
 
“ฮึก...กราฟ  ฮือๆ ”
 
 
 
 
เฟย์ปล่อยโฮออกมา จ้องมองร่างสูงตรงหน้าที่ค่อยๆเลือนลางหายไปพร้อมกับกลีบซากุระที่พักผ่าน
 
ร่างนั้นหายไปในพริบตา
 
 
 
เขื่อนได้ยินเสียงร้องไห้หันกลับมามองด้านหลังเห็นสาวสวยนั่งหันหลังเหมือนกำลังจ้องมองและจดจำ
 
ณ ... สถานที่แห่งนี้ไว้ในความทรงจำของเธอ   เขาถอนหายใจ ก่อนจะหันมาขับรถต่อ
 
 
 
 
****
 
     รถสปอร์ตสีเพลิงสุดหรูแล่นมาจอดเทียบท่าที่คฤหาสน์หลังโอ่อ่า แสนคุ้นเคยของแก้ว หญิงสาว
 
จ้องมองบ้านที่เงียบผิดปกติ ก่อนที่ดวงตากลมโตจะหันมามองชายหนุ่มคนที่พาเธอมาที่แห่งนี้
 
 
 
“ลงได้แล้ว”
 
 
 
“ฮึ่ย”
 
 
 
แก้วทำท่าขัดใจก่อนจะเปิดประตูรถออกมาปิดประตูเสียงดังปัง
 
 
ชายหนุ่มหันขวับมามองด้วยสายตาขุนเขียว  แต่ก็หาได้สร้างความเกรงกลัวให้กับหญิงสาวแต่อย่าง
 
ได้ หนำซ้ำเธอกลับขึ้นว่ามาที่ถิ่นของเอ  เธออาจจะได้เปรียบเขาซะงั้น  ขาเรียวงามก้าวทอดน่องเข้า
 
ไปในบ้านอย่างรวดเร็วโดยไม่รีรอหนุ่มหล่อที่เดินฮึดฮัดตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว  มือแกร่งเอื้อมไปคว้า
 
เอวบ้างเข้ามาแนบกาย  ก่อนที่จมูกโด่งฝังลงบนแก้มนวลฟอดใหญ่
 
 
 
“อ๊ายยย  ไอ้บ้า อย่ามาลามกแถวนี้น่ะ  ออกไป”
 
 
 
แก้วผลักร่างโทดมะออกไปอย่างแรง อย่างโมโห ง้างมือบ้างกะจะตบฉาดใหญ่ แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อ
 
นิ้วเรียวยกขึ้นชี้หน้าบอกให้เอหยุด  ไม่งั้นเธออาจจะโดนดี
 
 
“ฉันจะขึ้นไปอาบน้ำ ไปนั่งรอในห้องรับแขกก็แล้วกัน”
 
 
 
“เธอไม่จำเป็นต้องอาบน้ำอีก  เพราะฉันอาบให้เธอแล้ว”
 
 
 
“นายไม่ได้อาบน้ำให้ฉัน แต่นายทำ.....”
 
 
 
“ทำอะไร...เราสองคนทำอะไรกันหรือ”
 
 
 
โทโมะยิ้มกวน เดินเข้ามาประชิดโน้มหน้าเข้าไปใกล้ จนแก้วต้องถอยหลังหนี ให้ตายสิ เธอเกือบพูด
 
เรื่องบัดสีที่สุดออกมาซะแล้ว เมื่อเห็นว่าโทโมะรุกเข้ามา ขาเรียวงามค่อยๆก้าวถอยหลังหนีช้าๆจน
 
เธอติดแหง็กเข้ากับโซฟาจนล้มลงไปนอนโดยที่โทโมะโถมร่าลงมาคร่อมตัวเธอ
 
 
 
 
“นี่นาย...อะ..ออกไปน่ะ นี่มันบ้านฉันน่ะ!!!!!!!”
 
 
 
“บ้านเธอแล้วไง...ว่าไงหล่ะ  ถ้าฉันไม่ได้อาบน้ำให้เธอ   แล้วฉันทำอะไรเธอหรอ”
 
 
 
“ไอ้....น่ะ..นี่ ปล่อยฉันน่ะ  อย่าทำแบบนี้  ปล่อยๆๆ”
 
 
 
แก้วดิ้นขลุกขลัก เมื่อริมฝีปากบางก้มลงกดจูบ ดูดดุนลำคอขาวที่แทบจะไม่มีที่ว่างให้ผิวขาวโผล่ขึ้น
 
มาอวดสายตา กลับมีรอยแดงเป็นจ้ำที่คนลามกข้างบนทิ้งไว้ นี่ยังจะทำอีก เสียงหวานร้องเสียงหลง
 
เมื่อมือแกร่งยกขึ้นบีบที่อกอวบอิ่มอย่างแรงและดูเขาเหมือนจะเอาจริงซะด้วย
 
 
 
 
“พี่โมะ  แก้วขอร้อง  ไม่ใช่ตรงนี้”
 
 
 
 
เมื่อคิดหาทางหนีไม่ได้ เอต้องเอาไม้อ่อนดัดไม้แข็งอย่างเขา  หญิงสาวประคองหน้าหล่อให้เงยขึ้น
 
มองสายตาเว้าวอนของเธอ โทโมะยิ้มเยาะเมื่อเห็นความพ่ายแพ้ในดวงตากลมโตคู่นั้น  ก่อนที่เขาจะ
 
ขยับตัวเพื่อจะออกจากเธอ  ก่อนทีจะคว้าร่างบางของแก้วขึ้นอุ้มทันที
 
 
 
 
“งั้นถ้าบนห้องจะยอมใช่มั้ย”