บำเรอรัก...... Ver. TK
aeytomokaew
20)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากที่ปล่อยให้เฟย์อยุ่กับคนที่รักมาได้สักพัก เขื่อนก็เดินขึ้นมาดูอีกครั้ง ร่างหญิงสาวยืน
จ้องมองที่หลุมฝังศพ ก่อนที่เธอจะสูดลมหายใจขึ้น เช็ดน้ำตาออกหมด แล้วหันหน้ามาทางเขื่อน
“กลับบ้านกันเถอะ”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง ทำให้ร่างชายหนุ่มลอบยิ้มออกมา อย่างน้อยเขาก็ดีใจที่คน
ที่ตนรักเข้มแข้งขึ้นได้บ้าง และไม่โอดครวญกลับไปให้ลูกๆตนเห็น
เขื่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า ยิ้มกว้าง เฟย์มองมือตรงหน้า ก่อนจะยิ้มออกมา เอื้อมมือไปแตะ
ก่อนที่มือเธอจะถูกกุมพาเดินกลับไปที่รถ
“ฉันพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับเธอน่ะ เฟย์”
“ขอบคุณน่ะเขื่อน ที่คอยอยู่ข้างกายฉัน ทั้งที่ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาไม่มีอะไรเลย ”
เขื่อนหยุดเดิน หันหน้ามามองคนข้างกาย ก่อนที่มือทั้งสองข้างยกขึ้นแนบหน้าใสของเฟย์
ดวงตากลมโตจ้องมองเขานิ่ง นำตาค่อยๆคลอที่เบ้าตางามอีกครั้ง
“เธอคือคนพิเศษของฉัน ต่อให้ฉันต้องตายเพื่อเธอให้อยู่รอดฉันพร้อมที่จะทำ”
“นาย....”
“อย่าคิดมาก เข้มแข็งไว้ เพื่อลูก...... กลับบ้านกันเถอะ ป่านนี้คุณหนูแก้วและคุณหนุหวายคงกลับ
มาแล้ว ”
“ฉันหวังว่าเป็นเช่นนั้น ”
ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนที่เขื่อนจะพาหญิงสาวไปขึ้นรถ แล้วขับมุ่งหน้ากลับบ้าน เฟย์จ้องมองด้าน
หลังที่รถขับผ่านออกมา ด้วยแววตาเศร้าสร้อยน้ำตาหยดน้อยๆก็พรั่งพรูออกมา หญิงสาวเอื้อมมือไป
แตะกระจกหมายจะจับมือคนที่เธอเพิ่งจากมา ร่างชายหนุ่มรูปหล่อที่เธอเคยคุ้นเคยกำลังยืนท่าม
กลางดอกซะกุระ ที่ร่วงโรยหล่นสุ่พื้นตลอดทางจ้องมองเธอด้วยแววตาเศร้าสร้อยเอื้อมมือออกมาหา
เธอก่อนจะแปลเปลี่ยนเป็น รอยยิ้มกว้าง พร้อมกับโบกมือลาให้เธอ
“ลาก่อนดวงใจของฉัน ”
“ฮึก...กราฟ ฮือๆ ”
เฟย์ปล่อยโฮออกมา จ้องมองร่างสูงตรงหน้าที่ค่อยๆเลือนลางหายไปพร้อมกับกลีบซากุระที่พักผ่าน
ร่างนั้นหายไปในพริบตา
เขื่อนได้ยินเสียงร้องไห้หันกลับมามองด้านหลังเห็นสาวสวยนั่งหันหลังเหมือนกำลังจ้องมองและจดจำ
ณ ... สถานที่แห่งนี้ไว้ในความทรงจำของเธอ เขาถอนหายใจ ก่อนจะหันมาขับรถต่อ
****
รถสปอร์ตสีเพลิงสุดหรูแล่นมาจอดเทียบท่าที่คฤหาสน์หลังโอ่อ่า แสนคุ้นเคยของแก้ว หญิงสาว
จ้องมองบ้านที่เงียบผิดปกติ ก่อนที่ดวงตากลมโตจะหันมามองชายหนุ่มคนที่พาเธอมาที่แห่งนี้
“ลงได้แล้ว”
“ฮึ่ย”
แก้วทำท่าขัดใจก่อนจะเปิดประตูรถออกมาปิดประตูเสียงดังปัง
ชายหนุ่มหันขวับมามองด้วยสายตาขุนเขียว แต่ก็หาได้สร้างความเกรงกลัวให้กับหญิงสาวแต่อย่าง
ได้ หนำซ้ำเธอกลับขึ้นว่ามาที่ถิ่นของเอ เธออาจจะได้เปรียบเขาซะงั้น ขาเรียวงามก้าวทอดน่องเข้า
ไปในบ้านอย่างรวดเร็วโดยไม่รีรอหนุ่มหล่อที่เดินฮึดฮัดตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว มือแกร่งเอื้อมไปคว้า
เอวบ้างเข้ามาแนบกาย ก่อนที่จมูกโด่งฝังลงบนแก้มนวลฟอดใหญ่
“อ๊ายยย ไอ้บ้า อย่ามาลามกแถวนี้น่ะ ออกไป”
แก้วผลักร่างโทดมะออกไปอย่างแรง อย่างโมโห ง้างมือบ้างกะจะตบฉาดใหญ่ แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อ
นิ้วเรียวยกขึ้นชี้หน้าบอกให้เอหยุด ไม่งั้นเธออาจจะโดนดี
“ฉันจะขึ้นไปอาบน้ำ ไปนั่งรอในห้องรับแขกก็แล้วกัน”
“เธอไม่จำเป็นต้องอาบน้ำอีก เพราะฉันอาบให้เธอแล้ว”
“นายไม่ได้อาบน้ำให้ฉัน แต่นายทำ.....”
“ทำอะไร...เราสองคนทำอะไรกันหรือ”
โทโมะยิ้มกวน เดินเข้ามาประชิดโน้มหน้าเข้าไปใกล้ จนแก้วต้องถอยหลังหนี ให้ตายสิ เธอเกือบพูด
เรื่องบัดสีที่สุดออกมาซะแล้ว เมื่อเห็นว่าโทโมะรุกเข้ามา ขาเรียวงามค่อยๆก้าวถอยหลังหนีช้าๆจน
เธอติดแหง็กเข้ากับโซฟาจนล้มลงไปนอนโดยที่โทโมะโถมร่าลงมาคร่อมตัวเธอ
“นี่นาย...อะ..ออกไปน่ะ นี่มันบ้านฉันน่ะ!!!!!!!”
“บ้านเธอแล้วไง...ว่าไงหล่ะ ถ้าฉันไม่ได้อาบน้ำให้เธอ แล้วฉันทำอะไรเธอหรอ”
“ไอ้....น่ะ..นี่ ปล่อยฉันน่ะ อย่าทำแบบนี้ ปล่อยๆๆ”
แก้วดิ้นขลุกขลัก เมื่อริมฝีปากบางก้มลงกดจูบ ดูดดุนลำคอขาวที่แทบจะไม่มีที่ว่างให้ผิวขาวโผล่ขึ้น
มาอวดสายตา กลับมีรอยแดงเป็นจ้ำที่คนลามกข้างบนทิ้งไว้ นี่ยังจะทำอีก เสียงหวานร้องเสียงหลง
เมื่อมือแกร่งยกขึ้นบีบที่อกอวบอิ่มอย่างแรงและดูเขาเหมือนจะเอาจริงซะด้วย
“พี่โมะ แก้วขอร้อง ไม่ใช่ตรงนี้”
เมื่อคิดหาทางหนีไม่ได้ เอต้องเอาไม้อ่อนดัดไม้แข็งอย่างเขา หญิงสาวประคองหน้าหล่อให้เงยขึ้น
มองสายตาเว้าวอนของเธอ โทโมะยิ้มเยาะเมื่อเห็นความพ่ายแพ้ในดวงตากลมโตคู่นั้น ก่อนที่เขาจะ
ขยับตัวเพื่อจะออกจากเธอ ก่อนทีจะคว้าร่างบางของแก้วขึ้นอุ้มทันที
“งั้นถ้าบนห้องจะยอมใช่มั้ย”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
