บำเรอรัก...... Ver. TK
aeytomokaew
21)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“งั้นถ้าบนห้องจะยอมใช่มั้ย”
“พวกเธอทำบ้าอะไรกัน ไอ้เลวแกมาเหยียบบ้านฉันทำไม แก้วมานี่ มาหาแม่”
“แม่”
เสียงหวานเอ่ยตวาดขึ้น ทำให้ทั้งสองต้องผละออกจากกันหันใบหน้าไปทางต้นเสียง ที่เจ้าของร่าง
กำลังยืนมองด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยวและแอบดีใจที่เห็นลูกสาวตนเองกลับมาบ้าน แต่คงจะดีกว่านี้ถ้า
ไม่มากับสัตว์เหลือเดนที่มาแย่งชิ้นเนื้อดวงใจของเธอไปเมื่อคืน แก้วจ้องมองใบหน้าผู้เป็นแม่นิ่ง
ก่อนที่จะขยับกายถอยห่างจากโทโมะเล็กน้อยแต่ก็ใช่ว่าจะลุกขึ้นไปหาเฟย์ตามคำสั่ง
“สวัสดีครับคุณเฟย์ ผมว่าคุณมานั่งก่อนเถอะครับ เรามีเรื่องที่จะคุยกันอีกยาว”
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนอย่างแก ออกไปจากบ้านฉันน่ะ!!!”
“จุ๊ๆ ไม่เอาน่า คุณเห็นอะไรนี่มั้ย หึหึ ว่าไงหล่ะ”
โทโมะยิ้มเยาะยกมุมปาก มือแกร่งชูซองเอกสารสีน้ำตาลขึ้นอวด แก้วหันขวับมามองอย่างสงสัยว่า
นั่นคือซองอะไรแต่ก็ไม่ได้ปริปากถาม รอดูสถานการณ์ต่อไปดีกว่า เพราะคนอย่างโทโมะร้าย เจ้าเล่ห์
กว่าที่เธอคิดไว้เยอะ ก่อนที่ดวงตากลมโตจะจ้องมองไปยังปฎิกิริยาผู้เป็นแม่ ที่ตาลุกวาวอย่างเห็น
ได้ชัด
“ฉันไม่คิดว่านายจะเอาเรื่องนี้มาขู่ฉันน่ะ คุณวิศว”
เฟย์หันไปพยักหน้าให้เขื่อนก่อน ที่เขาจะพยุงเอมานั่งที่โซฟาตรงข้ามกับโทโมะและแก้ว
“ผมคิดว่าผม ไม่ได้เล่นตลกเช่นกัน ทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนความคิดอันเล่ห์เหลี่ยม แผนการที่
ทุเรศและเลวที่สุดที่ผมได้เจอของคุณ เพียงแค่คุณ....”
“หึหึ..ฉันทำไมค่ะคุณโทโมะ...คุณมาหาว่าฉันเลวไม่ได้ เพราะอย่างน้อยฉันก็เลวน้อยกว่าสัตว์เดียจ
ฉานที่ชอบแว้งกัดฉกชิ้นเนื้ออย่างคุณ”
ถ้อยคำกระแทกรุนแรงปลุกเพลิงอารมณ์ให้แต่ละฝ่าย ทำให้แก้วผู้เป็นเหยื่อ หรือเรียกง่ายๆตัวแก้ว
หมายถึงชิ้นเนื้อที่โดนแย่งชิงกันไปมานั่นเอง นั่งมองบทสนทนาด้วยสีหน้างุนงงสุดขีด หันไปขอ
ความคิดเห็นจากการ์ดคนสนิท แต่คำตอบที่ได้รับกลับเป็นการส่ายหน้าแทนคำตอบเบาๆ
“พวกคุณพูดเรื่องอะไร ทำไมฉันไม่เข้าใจ”
“เขื่อน พาแก้วขึ้นห้องไปก่อน ฉันมีธุระอันสำคัญกับโทโมะ”
“ว้ายย...ไอ้บ้าปล่อยน่ะ”
แก้วร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆมือแกร่งของโทโมะก็กระชากตัวเธอไปนั่งบนตัก โอบรัดเอวเธอแน่น
สีหน้าของเขายิ้มร้าย กวนยียวนกับคนตรงหน้าอย่างเฟย์เป็นอย่างมาก
“แก้วไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น...เธอต้องรับรุ้เรื่องนี้”
“หยุดน่ะโทโมะ....เรื่องนี้ฉันได้พูดกับนายไว้แล้ว อย่าแม้จะให้มันเล็ดลอดออกมา”
“หึหึ....โทษทีน่ะครับคุณเฟย์ คุณมันเป็นนางพญางูเห่า ที่ผมไม่ควรไว้ใจซ้ำสอง แก้วฟังฉันน่ะ...
แม่ของเธอ..”
“บอกว่าอย่าพูดไง เขื่อนไปเอาตัวแก้วออกมา”
“ระหว่างฉันกับผู้หญิงคนนั้นมึงจะเลือกใครเขื่อน แก้วสมควรตาสว่างเสียที แก้วจะไม่เป็นหุ่นที่ให้
ผู้หญิงคนนี้เชิดอีกต่อไป นายควรเข้าใจฉันน่ะ”
โทโมะเอ่ยกับเขื่อน ที่ดูเหมือนเขาจะเห็นด้วยกับประเด็นนี้ ก่อนที่เขื่อนจะเดินไปหยิบซองเอกสาร
สีน้ำตาล มาเปิดดูดวงตาคมโตกวาดไปทั่วเอกสาร ก่อนจะเดินไปจับแขนบางของเฟย์ไว้
“ตกลงตามสัญญา...งานแต่งคุณกับคุณแก้วจะเกิดขึ้นอีก 3วันข้างหน้าอย่างยิ่งใหญ่ หวังว่าคุณจะทำ
ตามสัญญาเช่นกัน ทุกอย่างจะจบอย่างสวยงาม”
โทโมะยิ้มรับ ก่อนจะช้อนร่างบางของแก้วขึ้นอุ้ม แล้วพาเดินออกไป
“ไม่น่ะ อย่าเอาลูกฉันไป ฮึก....เขื่อนนายทำบ้าอะไร นายปล่อยเขาไปทำไม”
“พอสักทีเถอะเฟย์ เธออย่าพรากพวกเขาอีกเลย ในนี้มีโฉนดที่ดินสนามกอล์ฟที่เชียงรายและ
เชียงใหม่ รวมถึงพัทยา ที่เธอต้องการแล้ว แลกกับตัวแก้ว สินสอดแค่นี้คงพอแล้ว เธอไว้ใจฉัน
เถอะ โทโมะจะไม่บอกรื่องนี้กับแก้วหรอก”
“แต่ฉันเป็นห่วงแก้ว....ฉันกลัว”
“ผมเชื่อว่าผู้ชายคนนี้สามารถเติมเติมส่วนที่ขาดให้แก้วได้ เชื่อใจผมน่ะ”
เขื่อนคว้าร่างบางมากอดปลอบใจ เขาต้องการให้ทุกอย่างจบ จบเสียที
อัพแล้วน่ะจ้ะ
สุขสันต์วันปีใหม่น่ะ
เม้นเยอะ+โหวตเยอะ ไรเตอร์อาจใจดี
อัพต่ออีก รวมถึงเรื่อง อื่นๆของไรเตอร์ด้วย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
