My host,My love

"สวัสดีครับทุกคน"โทโมะทักทายสามสาว
 
 
"สวัสดีค่ะ"เฟย์ฟางตอบ ยกเว้นแก้วที่เมินใส่โทโมะ
 
 
"เอ่อ...คุณมาทานข้าวหรอค่ะ"ฟางถาม
 
 
"ครับ ผมฝากบอกแก้วด้วยนะครับ ถ้าผมทานอาหารเสร็จแล้วผมจะพาเธอไปส่งที่บ้าน"
 
 
"แล้วฉันล่ะค่ะโทโมะ"ผู้หญิงที่ควงแขนเขาอยู่ ก็ตะโกนโวยวายขึ้นมาทันที
 
 
"เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอ"โทโมะพูดเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว
 
 
"ฝากบอกแก้วด้วยนะครับ"โทโมะหันมาพูดกับสองสาวอีกครั้ง 
 
 
"ฉันไม่กลับกับคุณ เชิญคุณไปอยู่กับผู้หญิงของคุณเถอะ"แก้วพูดเสียงแข็ง
 
 
"เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่าขึ้นเสียงใส่ผู้ใหญ่สิ"โทโมะติแก้ว
 
 
"ฉันไม่นับถือคุณหรอก เฟย์ฟางฉันกลับบก่อนนะ"แก้วลุกออกจากที่นั่ง แล้วเตรียมจะเดินออกจากร้าน
 
 
"ถ้าก้าวออกจากร้านไป อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะแก้ว"
 
 
"คนแก่งี่เง่า!!!"แก้วหันมาว่าโทโมะ แต่โทโมะก็แค่ยิ้มๆเท่านั้น แก้วจำใจกลับไปนั่งที่เดิมแล้วรอเวลา
 
 
"เมื่อไหร่จะได้กลับบ้านอ่ะ"
 
 
"เดี๋ยวก็ได้กลับแล้ว"ฟางปลอบแก้ว
 
 
"แกยังดีที่ได้เจอโทโมะ ฉันกับพี่ฟางไปเจอไอ้โรคจิต เอ่อ หมายถึงป๊อปปี้กับเขื่อนอ่ะ สองคนนั้นมัวแต่ตาม
 
 
รังควานตลอดเวลา"
 
 
"มันก็ไม่ต่างกันหรอกน่า ใช่ว่าพี่โทโมะจะดีไปซะทุกอย่าง"
 
 
"พี่โทโมะ เขินอ่ะพี่ฟาง>///<"
 
 
"-///-"
 
 
"อย่าไปล้อแก้วสิเฟย์ แต่พี่ก็เขินเหมือนกัุนอ่ะ"
 
 
"แก้ว กลับกันเถอะ"ก่อนที่สองพี่น้องจะล้อแก้วไปมากกว่านี้ โทโมะก็เดินเข้ามาพอดี
 
 
"อืม ไปล่ะนะ"แก้วบอกลาเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะเดินตามหลังโทโมะไป
 
 
บนรถ
 
 
"กินข้าวหรือยัง"โทโมะถามคนตัวเล็ก
 
 
"กินแล้ว"
 
 
"เมื่อตอนที่อยู่ในร้านเรียกผมว่าอะำำไรนะ"
 
 
'ตอนที่อยู่ในร้าน?'แก้วคิดในใจ
 
 
"ฉันไม่กลับกับคุณ เชิญคุณไปอยู่กับผู้หญิงของคุณเถอะ"
 
 
"เอ่อ..."
 
 
"คิดออกแล้วสิ เตรียมใจกับบทลงโทษไว้เลย"โทโมะพูดเสียงเจ้าเล่ห์
 
 
"-///-"
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
"สวัสดีครับสองสาว"เสียงทะเล้นดูน่ารักสำหรับผู้หญิงคนอื่น แต่สำหรับเธอสองคนมันเหมือนเสียงโหยหวน
 
 
ที่คอยตามรังควานเธอไม่เลิก
 
 
"ให้พวกเราไปส่งที่บ้านมั้ยครับ"
 
 
"กลับกันสองคนมันจะอันตรายเอานะครับ ยิ่งเป็นผู้หญิงทั้งคนยิ่งอันตรายใหญ่เลย"
 
 
"ฉันว่ากลับกับพวกคุณอันตรายกว่า"
 
 
"อันตรายตรงไหนหรอครับฟาง"ป๊อปปี้พูด พร้อมเน้นย้ำชื่อของเธอ
 
 
"คุณ!!รู้จักชื่อฉันได้ยังไงกัน"
 
 
"ก็ผมเก่งไงล่ะครับ"ป๊อปปี้ขยิบตาให้ฟางทีนึง
 
 
"คนเจ้าเล่ห์"ฟางบ่นอุบอิบ
 
 
"ที่นี้จะกลับกับผมได้หรือยังล่ะ"
 
 
"ไม่เอานะพี่ฟาง อย่าทิ้งเฟย์ไว้กับไอ้โรคจิตนะ"เฟย์กระซิบเบาๆ เพราะกลัวเขื่อนจะได้ยินชื่อตัวเอง
 
 
"พี่ไม่ใช่คนที่เห็นผู้ชายดีกว่าน้องสาวตัวเองนะ"
 
 
"ฉันกลับก่อนดีกว่า เดี๋ยวพ่อกับแม่จะว่าเอา"
 
 
"กลับกับผมดีกว่า ถึงเร็วด้วยนะครับ"สองหนุ่มก็ยังไม่ลดละความพยายาม
 
 
"ไม่!!"พูดจบสองสาวก็วิ่งหนีออกไปตามเคย
 
 
"เฮ้อ! สองคนนี้ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆที่ฉันเคยเจอเลย"ป๊อปปี้พูดอย่างเหนื่อยใจ
 
 
"ผู้หญิงมันก็มีหลายแบบนะไอ้ป๊อป"
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
"โทรไปบอกแม่ว่าวันนี้จะค้างกับผมที่คอนโด"
 
 
"ไม่เอา แก้วจะกลับบ้าน"
 
 
"โทรเดี๋ยวนี้แก้ว อย่าให้ผมโมโหนะ"
 
 
"แก้วจะกลับบ้าน กลับบ้านๆๆๆๆ"
 
 
"เอาโทรศัพท์มา ผมโทรเอง"โทโมะจอดรถข้างทาง ก่อนจะเอี้ยวตัวไปค้นหาโทรศัพท์
 
 
"อย่ามายุ่งกับกระเป๋าแก้วนะ"
 
 
"งั้นก็โทรเองสิ"
 
 
"ไม่เอา จะกลับบ้าน แล้วทำไมแก้วต้องไปค้างที่คอนโดพี่ด้วยล่ะ"
 
 
"ก็เพราะผมมีบทลงโทษไว้ให้แก้วแล้วไงล่ะครับ"