My host,My love

"จะ...จะทำอะไร"แก้วนั่งกระวนกระวายใจอยู่ที่โซฟา หลังจากที่ถูกลากเข้ามาในห้องของคนเอาแต่ใจ โทโมะ

 

 

ถอดเสื้อเชิ้ตออก เผยให้เห็นร่างกายกำยำ ที่สาวๆทุกคนเห็นเป็นต้องใจละลาย

 

 

"ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่กันสองต่อสอง แก้วคิดว่าเขาจะทำอะไรกันล่ะ"โทโมะก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกชนกัน

 

 

"อย่ามาพูดจาทะลึ่่ง"

 

 

"เรานั่นแหละที่คิดทะลึ่ง เป็นเด็กเป็นเล็กริอาจคิดเรื่องแบบนี้ในหัว"

 

 

"ก็เพราะใครมันพูดให้คิดล่ะ!!"

 

 

"อ๊ะๆ อย่าขึ้นเสียงใส่ผู้ใหญ่สิครับ ไม่มีมารยาทเอาซะเลย"โทโมะผละออกจากแก้ว ก่อนจะเดินเข้าไปใน

 

 

ครัวเพื่อหาขนมให้้เด็กน้อยของเขา

 

 

"นี่ เมื่อไหร่จะพากลับบ้าน"แก้วเดินตามโทโมะเข้าไปในครัว ก่อนจะเอานิ้วจิ้มไปที่แผ่นหลังเปลือยเปล่า

 

 

ของโทโมะ

 

 

"ใครบอกว่าจะพากลับกัน"

 

 

"กลับบ้าน นะๆ กลับบ้าน"แก้วพูดเสียงอ่อย จนโทโมะเห็นใจหันกลับมาคุยกับแก้วที่อยู่ด้านหลัง

 

 

"ถ้ายังไม่ถึงพรุ่งนี้ ผมก็ยังไม่พากลับ"โทโมะพูดจบก็หันกลับไปที่เดิม แก้วที่ได้ยินก็หน้างอ เดินกลับไปนั่ง

 

 

รอเขาที่โซฟาที่เดิม

 

 

"กินนี่รองท้องไปก่อน เดี๋ยวตอนเย็นจะทำกับข้าวให้"แก้วไม่อยากจะทะเลาะกับโทโมะเลยหยิบขนมไปกิน

 

 

ชิ้นนึง

 

 

"จะ...จะทำอะไร อื้อ~"

 

 

โทโมะก้มหน้าลงบรรจงประทับริมฝีปากกับริมฝีปากหวานของคนตรงหน้า ละเมียดละไมค่อยๆลิ้มลองของ

 

 

หวานตรงหน้าอย่างช้าๆ ก่อนจะสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็กกว่า จากจูบที่แสนอ่อน

 

 

อ่อนหวานเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นจูบที่เร่าร้อน จนแก้วเคลิ้มเผลอจูบตอบโทโมะอย่างไร้เดียงสา

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

"วันนี้จะไปไหนกันจ๊ะสองสาว"มารดาของเฟย์ฟางแซวลูกสาวทั้งสอง

 

 

"จะไปรับออเดอร์ที่มีลูกค้ามาสั่งไว้นะค่ะ"

 

 

"ที่ลูกจะทำไปส่งที่บริษัทไดมอนท์ใช่มั้ยลูก"

 

 

"ค่ะ"

 

 

"งั้นรีบไปเถอะ อย่ากลับเย็นล่ะแม่เป็นห่วง"

 

 

"สวัสดีครับคุณแม่"ยังไม่ทันที่สองสาวจะก้าวขาออกจากบ้าน ป๊อปปี้กับเขื่อนก็เข้ามาทักทายมารดาของตน

 

 

"แม่ฉันมีลูกแค่สองคนย่ะ"ฟางแขวะ

 

 

"คุณแม่ ดูลูกสาวของคุณแม่สิครับ"ป๊อปปี้เดินเข้าไปอ้อน

 

 

"พอๆเลิกทะเลาะกันก่อน นี่ไหนๆก็มากันแล้ว แม่ฝากไปส่งเฟย์ฟางที่โรงเรียนทำขนมหน่อยสิ แม่ไม่อยาก

 

 

ให้ไปกันสองคน มันอันตราย"

 

 

"ได้อยู่แล้วครับ ถึงคุณแม่ไม่บอก ผมก็จะำพาไปส่งอยู่ดี"

 

 

"จ๊ะๆ งั้นรีบไปเถอะ เดี๋ยวมันจะมืดค่ำเสียก่อน แล้วเย็นนี้ป๊อปปี้กับเขื่อนอยู่กินข้าวกับแม่ก่อนนะลูก"

 

 

"ครับผม"

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

หลังจากที่จบจูบมาราธอนของโทโมะไปแล้ว แก้วก็นอนหอบอยู่บนโซฟา ไม่กล้าสบตาคนที่อยู่ตรงหน้า

 

 

"อะไรกัน จูบแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว สงสัยต้องจูบบ่อยๆจะได้ไม่เหนื่อยง่าย"

 

 

"ไม่ให้จูบแล้ว"

 

 

"คิดว่าห้ามพี่ได้ก็เอาสิ"

 

 

"อย่า!"แก้วรีบยกมือปิดปากโทโมะเป็นพัลวัน เมื่อโทโมะตั้งท่ากำลังจะจูบเธออีกครั้ง

 

 

"หิวข้าวแล้ว แก้วหิวข้าว"

 

 

"ปล่อยไปก่อนก็ได้ แต่วันหลัง..."โทโมะยักคิ้วให้แก้ว แล้วก้มลงจูบแก้มเนียนสีชมพู ก่อนจะลุกเดินหาย

 

 

เข้าไปในครัวเพื่อหาของกินให้หญิงสาว

 

 

"คนแก่มันหื่นแบบนี้ทุกคนหรือป่าวเนี่ย"แก้วพึมพำเบาๆ

 

 

.......................................................................................................................

 

 

เมื่อกี้ขอโทษด้วย พอดีว่าคอมมันมีปัญหา ตอนนี้ก็แก้ให้เรียบร้อย เดี๋ยวสักพักจะมาลงอีกตอนให้นะ 

 

 

ขอโทษด้วยค่ะ