My host,My love

"เมื่อไหร่จะพากลับบ้าน"แก้วนั่งทำหน้ามุ่ยอยู่ข้างคนขับ หลังจากที่โทโมะพาเธอไปทานข้าวเรียบร้อยแล้ว ก็

 

 

พาเธอตะลอนไปทั่วจนถึงเย็น เขาก็ยังไม่ยอมพาเธอกลับบ้านสักที

 

 

"ไม่สนุกหรือไง อุตส่าห์พามาเที่ยว"

 

 

"ก็ไม่ได้อยากมาตั้งแต่แรกนิ"

 

 

โทโมะที่ได้ยินก็เกิดอาการน้อยใจหญิงสาว นี่ขนาดเขาเอาอกเอาใจเธอ เธอยังไม่สนใจเขาเลย ทำำำไมกัน

 

 

นะ? แก้วที่เห็นโทโมะเงียบไปก็หันหน้าไปมอง เพราะปกติโทโมะก็ต้องพูดจาเหมือนจีบเธอประมาณนี้ แต่

 

 

ทำไมอยู่ีดีๆเขาถึงเงียบไปล่ะ

 

 

"นี่ เป็นอะไรอ่ะ"แก้วเขย่าแขนโทโมะ แต่โทโมะก็เมินเฉยไม่สนใจ

 

 

"นี่!!อย่าเงียบสิ"แก้วที่เห็นโทโมะเมินเฉย ก็เริ่มจะร้องไห้ ไม่เคยมีใครเมินใส่เธอแบบนี้นะ แล้วอีกอย่างเขา

 

 

เมินใส่เธอเรื่องอะไรกัน งี่เง่า!

 

 

"จอด!! จอดเดี๋ยวนี้เลยนะ บอกให้จอดไงเล่า!!!"แก้วเริ่มร้องโวยวายน้ำตาคลอ พยายามจะแย่งพวงมาลัย

 

 

จากโทโมะ จนรถเริ่มที่จะทรงตัวไม่อยู่

 

 

"อยู่เฉยๆสิ!"โทโมะตะคอกใส่คนตัวเล็กกว่า แก้วที่ได้ยินก็สะดุ้งตกใจ เลยได้แต่นั่งร้องไห้เงียบๆ

 

 

พอถึงบ้านของแก้ว แก้วก็รีบเปิดประตูรถวิ่งเข้าบ้านไปทันที

 

 

"เด็กหนอเด็ก"โทโมะส่ายหัวไปมาให้กับความเอาแต่ใจของเธอ โทโมะลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านตามแก้ว

 

 

ไป 

 

 

"เกิดอะไรขึ้นหรอลูก"แม่ของแก้วถามโทโมะ

 

 

"น้องเขาคงโกรธที่ผมไม่ยอมพูดด้วยมั้งครับ"

 

 

"อ้าว แ้ล้วทำไมเราถึงไม่พูดกับน้องเขาล่ะ"

 

 

"ผมคงบอกไม่ได้นะครับ^^ ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ มีงานต้องทำต่อ"

 

 

"งั้นขับรถดีๆนะ น้าว่าเราน่าจะเปลี่ยนงานมาทำตอนกลางวันนะ ทำตอนกลางคืนมันอันตรายยังไงไม่รู้"

 

 

"ไว้ผมจะลองไปคิดดูนะครับ"

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

"ฮึก ฮืออ งี่เง่า!"แก้วนอนกอดหมอนร้องไห้อยู่บนเตียง พร้อมก่นด่าโทโมะไปเรื่อยๆ

 

 

"ฮึก พี่โทโมะ"

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

เพี๊ย!

 

 

"ไอ้ป๊อป ตบหัวฉันทำไมว่ะ"โทโมะลูบหัวตัวเองไปมา

 

 

"ก็ฉันเรียกแกตั้งหลายรอบ แกก็ไม่ยอมหันมา มัวแต่เหม่ออยู่นั้นแหละ"ป๊อปปี้พูดอย่างฉุนๆ

 

 

"อย่าไปด่ามันเลยไอ้ป๊อป ช่วงโทโมะมันกำลังหลงเด็กอยู่"

 

 

"หลงเด็ก? เด็กที่ไหนว่ะ"ป๊อปปี้ถามอย่างสนใจ

 

 

"อย่ามายุ่งน่าไอ้ป๊อป"โทโมะบอกปัดๆ

 

 

"อะไรว่ะ อย่าห่วงไปหน่อยเลย"

 

 

"ไปถามไอ้เขื่อนเอาเองเถอะ"โทโมะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

"โอ๊ยยยย ทำไมอาทิตย์นี้มีแต่คนทำให้อารมณ์เสียนะ"เฟย์พูดอย่างโมโห หลังจากที่สะกิดแก้วที่เอาแต่

 

 

เหม่อ

 

 

"เอาน่าเฟย์ อย่าไปโกรธแก้วเลย"

 

 

"ชิ!"

 

 

"นี่ โรงเรียนที่เราไปเรียนทำขนมกันอ่ะ เขาบอกว่ามีงานให้พวกเรา่สามคนทำแล้วนะ"ฟางพูดอย่างตื่นเต้น

 

 

"เขาให้ทำอะไรอ่ะพี่ฟาง"

 

 

"ก็ทำขนมนั้นแหละ แต่ก็ทำหลายอย่างอยู่เหมือนกัน"

 

 

"แล้วมันเป็นงานอะไรอ่ะ"แก้วที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้น

 

 

"เห็นเขาบอกว่าเป็นงานที่ประธานบริษัทไดมอนท์จะเปิดตัวลูกชายนะ"

 

 

"บริษัทที่ส่งออกเพชรพลอยอ่ะหรอ แต่ว่าเขามีลูกชายด้วยหรอ ไม่ยักจะรู้"

 

 

"แล้งงานจะจัดวันไหนอ่ะ"แก้วถาม

 

 

"อาทิตย์หน้าจ๊ะ ยังมีเวลาอยู่อีกมาก"ฟางพูด

 

 

"อ๊ะ!แก้ว นั้นโทโมะ"แก้วหันไปนิ้วที่เฟย์ชี้ ก็เจอกับโทโมะที่เดินสวีตอยู่กัีบสาวอกไซส์บิ๊กบึ้มเดินเข้ามาใน

 

 

ร้านอาหาร

 

 

"กลับก่อนนะ"แก้วลุกพรวดออกจากที่นั่ง แต่ก็โดนยัยเพื่อนตัวแสบทั้งสองคนดึงแขนเอาไว้

 

 

"อยู่ด้วยกันก่อนสิ อ๊ะ! เขาเดินมาทางนี้แล้ว"