My host,My love
siscode
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"สวัสดีครับทุกคน"โทโมะทักทายสามสาว
"สวัสดีค่ะ"เฟย์ฟางตอบ ยกเว้นแก้วที่เมินใส่โทโมะ
"เอ่อ...คุณมาทานข้าวหรอค่ะ"ฟางถาม
"ครับ ผมฝากบอกแก้วด้วยนะครับ ถ้าผมทานอาหารเสร็จแล้วผมจะพาเธอไปส่งที่บ้าน"
"แล้วฉันล่ะค่ะโทโมะ"ผู้หญิงที่ควงแขนเขาอยู่ ก็ตะโกนโวยวายขึ้นมาทันที
"เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอ"โทโมะพูดเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว
"ฝากบอกแก้วด้วยนะครับ"โทโมะหันมาพูดกับสองสาวอีกครั้ง
"ฉันไม่กลับกับคุณ เชิญคุณไปอยู่กับผู้หญิงของคุณเถอะ"แก้วพูดเสียงแข็ง
"เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่าขึ้นเสียงใส่ผู้ใหญ่สิ"โทโมะติแก้ว
"ฉันไม่นับถือคุณหรอก เฟย์ฟางฉันกลับบก่อนนะ"แก้วลุกออกจากที่นั่ง แล้วเตรียมจะเดินออกจากร้าน
"ถ้าก้าวออกจากร้านไป อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะแก้ว"
"คนแก่งี่เง่า!!!"แก้วหันมาว่าโทโมะ แต่โทโมะก็แค่ยิ้มๆเท่านั้น แก้วจำใจกลับไปนั่งที่เดิมแล้วรอเวลา
"เมื่อไหร่จะได้กลับบ้านอ่ะ"
"เดี๋ยวก็ได้กลับแล้ว"ฟางปลอบแก้ว
"แกยังดีที่ได้เจอโทโมะ ฉันกับพี่ฟางไปเจอไอ้โรคจิต เอ่อ หมายถึงป๊อปปี้กับเขื่อนอ่ะ สองคนนั้นมัวแต่ตาม
รังควานตลอดเวลา"
"มันก็ไม่ต่างกันหรอกน่า ใช่ว่าพี่โทโมะจะดีไปซะทุกอย่าง"
"พี่โทโมะ เขินอ่ะพี่ฟาง>///<"
"-///-"
"อย่าไปล้อแก้วสิเฟย์ แต่พี่ก็เขินเหมือนกัุนอ่ะ"
"แก้ว กลับกันเถอะ"ก่อนที่สองพี่น้องจะล้อแก้วไปมากกว่านี้ โทโมะก็เดินเข้ามาพอดี
"อืม ไปล่ะนะ"แก้วบอกลาเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะเดินตามหลังโทโมะไป
บนรถ
"กินข้าวหรือยัง"โทโมะถามคนตัวเล็ก
"กินแล้ว"
"เมื่อตอนที่อยู่ในร้านเรียกผมว่าอะำำไรนะ"
'ตอนที่อยู่ในร้าน?'แก้วคิดในใจ
"ฉันไม่กลับกับคุณ เชิญคุณไปอยู่กับผู้หญิงของคุณเถอะ"
"เอ่อ..."
"คิดออกแล้วสิ เตรียมใจกับบทลงโทษไว้เลย"โทโมะพูดเสียงเจ้าเล่ห์
"-///-"
.
.
.
"สวัสดีครับสองสาว"เสียงทะเล้นดูน่ารักสำหรับผู้หญิงคนอื่น แต่สำหรับเธอสองคนมันเหมือนเสียงโหยหวน
ที่คอยตามรังควานเธอไม่เลิก
"ให้พวกเราไปส่งที่บ้านมั้ยครับ"
"กลับกันสองคนมันจะอันตรายเอานะครับ ยิ่งเป็นผู้หญิงทั้งคนยิ่งอันตรายใหญ่เลย"
"ฉันว่ากลับกับพวกคุณอันตรายกว่า"
"อันตรายตรงไหนหรอครับฟาง"ป๊อปปี้พูด พร้อมเน้นย้ำชื่อของเธอ
"คุณ!!รู้จักชื่อฉันได้ยังไงกัน"
"ก็ผมเก่งไงล่ะครับ"ป๊อปปี้ขยิบตาให้ฟางทีนึง
"คนเจ้าเล่ห์"ฟางบ่นอุบอิบ
"ที่นี้จะกลับกับผมได้หรือยังล่ะ"
"ไม่เอานะพี่ฟาง อย่าทิ้งเฟย์ไว้กับไอ้โรคจิตนะ"เฟย์กระซิบเบาๆ เพราะกลัวเขื่อนจะได้ยินชื่อตัวเอง
"พี่ไม่ใช่คนที่เห็นผู้ชายดีกว่าน้องสาวตัวเองนะ"
"ฉันกลับก่อนดีกว่า เดี๋ยวพ่อกับแม่จะว่าเอา"
"กลับกับผมดีกว่า ถึงเร็วด้วยนะครับ"สองหนุ่มก็ยังไม่ลดละความพยายาม
"ไม่!!"พูดจบสองสาวก็วิ่งหนีออกไปตามเคย
"เฮ้อ! สองคนนี้ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆที่ฉันเคยเจอเลย"ป๊อปปี้พูดอย่างเหนื่อยใจ
"ผู้หญิงมันก็มีหลายแบบนะไอ้ป๊อป"
.
.
.
"โทรไปบอกแม่ว่าวันนี้จะค้างกับผมที่คอนโด"
"ไม่เอา แก้วจะกลับบ้าน"
"โทรเดี๋ยวนี้แก้ว อย่าให้ผมโมโหนะ"
"แก้วจะกลับบ้าน กลับบ้านๆๆๆๆ"
"เอาโทรศัพท์มา ผมโทรเอง"โทโมะจอดรถข้างทาง ก่อนจะเอี้ยวตัวไปค้นหาโทรศัพท์
"อย่ามายุ่งกับกระเป๋าแก้วนะ"
"งั้นก็โทรเองสิ"
"ไม่เอา จะกลับบ้าน แล้วทำไมแก้วต้องไปค้างที่คอนโดพี่ด้วยล่ะ"
"ก็เพราะผมมีบทลงโทษไว้ให้แก้วแล้วไงล่ะครับ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
