รักจาก...หัวใจ
siscode
26)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อ้วกกกก"เสียงอาเจียนดังออกมาจากในห้องน้ำ
"แก้วๆเป็นไงบ้าง"ฟางรีบเข้ามาประคองแก้วที่อาเจียนจนหน้าซีด
"มะ...ไม่เป็นไร"
"พูดออกมาได้ว่าไม่เป็นไร" เฟย์เข้ามาช่วยประคองแก้วอีกคน แล้วพามานั่งที่โซฟาที่หอยู่ในห้ิองรับแขก
"ก็ไม่เป็นไรจริงๆ" แก้วพูดพร้อมหลับตาไปเงียบๆ
"นี่. อย่าพึ่งมาหลับซิ มากินข้าวก่อน"เฟย์เขย่าตัวแก้ว
"ไม่เอา ไม่กิน"
"แกเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ ไปหาหมอหน่อยดีมั้ย" ฟางพูด เพราะแก้วอาเจียนแบบนี้มาตั้งแต่วันที่หนี
โทโมะมาอยู่ที่นี้
"ไม่เอาอ่ะ นอพักแปปเดียว เดี๋ยวก็หาย"
"อย่าดื้อสิแก้ว"
แก้วไม่สนใจคำพูดของฟาง ล้มตัวลงนอนราบกับโซฟาแล้วหลับไป
.
.
.
ปัง!!!
โทโมะตบโต๊เสียงดัง แล้วไล่พวกลูกน้องออกไป ตอนนี้ในห้องเหลือเพียงแต่บิลที่เป็นลูกน้องคนสนิท
"ทำงานกันยังไง แค่ผู้หญิงคนเดียวทำไมถึงหาไม่เจอ"
"คงเป็นเพราะเธอไม่ญาติสนิทที่ไหนมั้งครับ"
"แล้วเฟย์ฟางล่ะ อันนั้นเขาไม่นับว่าเป็นญาติหรือไง"โทโมะพูดเสียงเย็น
"เอ่อ...เท่าที่สืบมา ตอนนี้คุณเฟย์กับคุณฟางย้ายบ้านไปแล้วครับ" บิลพยายามที่จะไม่ตอบคำถาม
"ย้ายบ้าน ย้ายไปอยู่ที่ไหน"
"ไม่มีข้อมูลในส่วนนี้ครับ"
"ไปสืบหามาให้เจอ"โทโมะสั่งเฉียบขาด บิลโค้งรับแล้วเดินออกไป
เมื่อคนสนิทเดินออกไปโทโมะก็ต่อสายหาป๊อปปี้ทันที
"ฮัลโหลไอป็อป มาเจอกันที่คลับหน่อย"
หลังจากที่นัดแนะกันเสร็จเรียบร้อย โทโมะก็หันกลับมาเคลียร์งานให้เสร็จเรียบร้อย
คลับแห่งหนึ่ง
้โทโมะเดินผ่านเหล่าผีเสื้อราตรีที่คอยส่งสายตาเย้ายวนมาให้ตลอดทาง จนเห็นป๊อปปี้ที่โบกมือเรียกอยู่
ไกลๆ ด้านข้างของป๊อปเป็นเขื่อนที่มีเหล่าผีเสื้อราตรีคลอเคลียอยู่ข้างๆ
"ใครเชิญไอ้นี่มา"โทโมะพยักเพยิดไปทางเขื่อน
"ฉันเองแหละ ขอโทษที เผื่อฉันเมาฉันจะได้ให้มันหิ้วฉันกลับบ้าน"
"ฉัีนมีความสำคัญแค่นี้เองหรอว่ะ น่าน้อยใจว่ะ"
"เข้าเรื่องกันเถอะ แกเรียกฉันออกมาทำไม"ป๊อปปี้ถามเนือยๆ เพราะเขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะมานั่งดริ้งค์
สังสรรค์กับเพื่อนตอนนี้
"ตอนนี้ฟางย้ายไปอยู่ที่ไหน"
"ฉันไม่รู้ ถ้าแกจะมาถามฉันเรื่องของฟาง ฉันขอตัว"ป๊อปปี้ลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าว่าจะเดินออกไป แต่ก็ถูก
โทโมะท้วงขึ้นมาก่อน
"งั้นแสดงว่าแกรู้ว่าฟางย้ายไปอยู่ที่ไหน บอกฉันมา"โทโมะลุกขึ้นขวางทางป๊อปปี้
"ฉันไม่รู้ ฉันบอกแกไปแล้วนิ ถอย!"
"แกรู้!! อย่ามาทำเป็นไขสือนะไอ้ป๊อป!!"โทโมะกระชากคอเสื้อของป๊อปปี้
"เห้ย! ใจเย็นเพื่อน"เขื่อนรีบแยกทั้งสองคนออกจากกัน ไม่งั้นได้เดิการแลกหมัดกันแน่ๆ
"ปล่อยกูไอ้เขื่อน!!!! ไอ้ป๊อปมึงบอกมาเดี๋ยวนี้ว่าฟางอยู่ที่ไหน"
"ก็ไอ้ป๊อปมันบอกไปแล้ว มันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้ฟางย้ายไปอยู่ที่ไหน อย่าพึ่งไปถามมันเรื่องฟางตอนนี้
เลยมันยิ่งทำใจไม่ได้อยู่ ไม่ใช่แกคนเดียวนะเว้ยที่สติแตกเป็นหมาบ้าแบบนี้"เขื่อนพูด ทำให้โทโมะสงบสติ
อารมณ์ได้ จากนนั้นก็นั่งลงกุมขมับเอาไว้แน่น เขื่อนที่เห็นว่าโืทโมะสงบแล้วก็เดินกลับไปนั่งที่เดิม ส่วน
ป๊อปปี้ก็เดินออกจากคลับไป
.
.
.
"กรี๊ดดดดดดด ไม่จริง!!!!"เฟลอร์กรี๊ดออกมาลั่นโรงพยาบาล หลังจากที่ได้รู้ผลตรวจแล้วว่าลูกในท้องของ
เธอไำม่ใช่ลูกของโทโมะ
"ที่นี้เธอก็เลิกยุ่งกับฉันและเมียฉันได้แล้วนะ หวังว่าเราคงไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีก"โทโมะมีสีหน้าโล่งใจ
มาก ตอนนี้ต้องรีบเตรียมวางแผนที่จะไปตามหาคนตัวเล็กให้เจอ
"คุณ!! คุณยัดเงินให้โรงพยาบาลใช่มั้ย!!!"เฟลอร์ไม่ลดละความพยายามที่จะยัดเยียดตำแหน่งสามีให้
โทโมะ
"โรงพยาบาลนี้เธอเป็นคนเลือกเอง ลืมไปแล้วหรอ"
"มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด ลูกในท้องฉันเป็นลูกของคุณจริงๆนะ"
"หลอกตัวเองไปเถอะ อ้อ!เธอไม่ต้องกลัวนะว่าลูกในท้องของเธอจะไม่มีพ่อ เพราะฉันหาพ่อตัวจริงมาให้
แล้ว"โทโมะพูดจบก็เดินออกไปทันที พ่อตัวจริงที่ว่าก็คือ คู่ขาของเธออีกคน
"ไม่!!!ฉันไม่ยอมรับมันหรอก"เฟลอร์พูดอย่างเคียดแค้น จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อสายถึงบุคคลหนึ่ง
"จัดการนังแก้วซะ ก่อนที่โทโมะจะหามันเจอ"
........................................................................................................................
หลังๆมันเริ่มยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก 5555 ตอนหน้าโทโมะจะได้เจอแก้วแล้วนะ>< อาจจะมาอัพให้พรุ่งนี้ ถ้า
มันไม่เหตุขัดข้องใดๆ เจอกันตอนหน้านะ ฝันดีทุกคน^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
