รักจาก...หัวใจ
siscode
25)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฮัลโหลแก้ว เป็นยังบ้าง"ฟางที่ทราบเรื่องมาจากป๊อปปี้ก็รีบโทรหาเพื่อนสาวทันที
"ไม่เป็นอะไรหรอกฟาง"
"แล้วคุณโทโมะเขาทำอะไรแก้วหรือป่าว"
"ป่าวหรอก ก็แค่โดนขังอยู่ในห้อง"
"เขาคงไม่อยากให้แกหนีไปไหน"
"แต่ฉันอยากหนี หนีไปให้พ้นจากที่นี้ ช่วยฉันหน่อยสิฟาง"
"จะบ้าหรอแก้ว!! ถ้าคุณโทโมะเขารู้เรื่องเข้า เขาไม่เอาฉันตายเลยหรอ"
"เขาไม่กล้าทำอะไรแกหรอกฟาง นะๆๆๆช่วยฉันหน่อย"
"เออๆ ก็ได้ๆ"
"เยส! รักฟางที่สุดเลย งั้นเดี๋ยว..."จากนั้นทั้งสองสาวก็วางแผนกันไว้อย่างแนบเนียน
.
.
.
"คุณโทโมะมาขอพบครับ"บิลเดินเข้ามาในห้องพักของเฟลอร์
เฟลอร์ที่ตอนนี้ท้องโตขึ้นมากแล้วก็กำลังนั่งดูทีวีอยู่ เมื่อได้ยินว่าโทโมะจะมาหาก็ยิ้มหน้าบานทันที
"ผมจะให้คุณตรวจดีเอ็นเอ"
เมื่อเข้ามาในห้องยังไม่ทันที่จะทักทายอะไร โทโมะก็เอ่ยเข้าประเด็นทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา
"ฉันก็นึกว่าคุณคิดถึงฉันก็เลยมาหา แต่เมื่อกี้คุณบอกจะให้ฉันตรวจดีเอ็นเอหรอ?"
"ใช่"
"ก็เอาสิ"เฟลอร์พูดอย่างมั่นใจ เพราะมั่นใจมากว่าลูกในท้องของเธอต้องเป็นลูกของโทโมะแน่ๆ
"ได้ ฉันจะให้บิลมานัดวันอีกที" โทโมะพูดจบก็สะบัดตัวเดินหนีออกไป แต่...
"คุณจะรีบไปไหนค่ะ ไม่มารื้อฟื้นความหลังกันหน่อยหรอค่ะ"เฟลอร์เดินเข้ามากอดทางด้านหลังของโทโมะ
"ฉันไม่ยักจะจำได้ว่าเรามีความหลังอะไรกันที่จะต้องมานั่งรื้อฟื้น" โทโมะพูดเสียงเย็นชาใส่แล้วสะบัดมือ
เฟลอร์ที่เกาะอยู่ตรงเอวเขาออก
"คุณพูดแบบนี้หมายความว่าไง!!!"เฟลอร์กรีดร้องออกมาแล้วพุ่งตรงเข้าไปตบหน้าโทโมะอย่างแรงจน
เลือดออก
เพี๊ย!!!
"เธอ!!!บัง-อาจ-มาก"โทโมะมองเธออย่างเคียดแค้น พร้อมกับบีบข้อมือของเธอแน่นจนมือนั้นซีดเซียว
"จะ...เจ็บ"
"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน"
.
.
.
เมื่อตอนกลางวันโทโมะแวะมาดูแก้วที่อยู่ห้องพักชั้นล่าง เพราะกลัวว่าเธอจะไม่ยอมกินข้าว หลังจากที่โท
โมะกลับไปทำงานต่อข้างบนห้องทำงาน แก้วก็รีบวิ่งขึ้นมาเก็บของบนห้องแล้วนั่งรอเวลาที่ฟางจะมารับ
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง แก้วมองนาฬิกาที่บ่งบอกเวลาว่าบ่ายสองโมงตรงแล้ว และมันก็ถึงเวลาที่ฟางจะมารับ
แล้วด้วย
แก้วมองซ้ายมองขวาตรงทางเดิน เมื่อไม่เห็นว่ามีใครก็รีบวิ่งออกไปที่หน้าประตูโรงแรมแล้วขึ้นรถตู้สีดำที่
จอดรออยู่ที่หน้าโรงแรมไป
"มีคนตามมาหรือป่าว" เฟย์ชะโงกหน้ามาถามแก้ว
"ไม่มี"
"แกแน่ใจนะแก้ว"ฟางที่นั่งอยู่ข้างๆถามขึ้น
"แน่ใจ แล้วนี้เราจะไปอยู่ที่ไหนกัน"
"ไปอยู่ที่บ้านอีกหลังของพวกเราไง ไม่มีใครรู้เลยนะ แม้แต่คุณเขื่อน คุณโทโมะ คุณป๊อป"
"รวมถึงฉันด้วยใช่มั้ย?"แก้วถามอย่างงอนๆ
"แกก็รู้แล้ว จะงอนอะำไรอีกล่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ"
.
.
.
ห้องโถงของโรงแรมที่ใช้ต้อนรับแขก ตอนนี้กลับกลายเป็นลานประหารชีวิตของบอร์ดี้การ์ดนับร้อยคน
"พวกแกทำงานประสาอะไร ถึงปล่อยให้แก้วหนีไปได้!!!"โทโมะซัดหมัดใส่หัวหน้าการ์ดที่ดูแลแก้ว
"ตอนนั้นพวกผมกำลังผลัดกันอยู่ พวกผมไม่คิดว่าเธอจะ..."
"ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัว!!!"ตอนนี้โทโมะไม่ต่างอะไรกับจอมมารที่พร้อมจะล้างผลาญทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่
ตรงหน้า
"แก้วตอนนี้เธออยู่ไหน"โทโมะพึมพำออกมา ดวงตาเหม่อลอยมองออกไปข้างนอก เป็นห่วงคนตัวเล็กจับใจ
เพราะโลกข้างนอกมันน่ากลัวเกินไปสำหรับคนอย่างเธอ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
