รักหวานๆของคลาสโนว่าตัวพ่อ

    เพียงไม่นานแก้วก็อยู่วางลงบนเตียงของโทโมะ และโทโมะก็ยืนขวางแก้วพร้อมค่อยๆเข้าใกล้ร่างบางอย่างแนบชิดเพียงไม่นาน..........

แก้ว - โอ๊ยยย ไม่น่ะโทโมะๆ อย่าน่ะอย่า กรี๊ดดด อื้ออออ อ่อย แอ้ว

โทโมะ - อื้มมม หวานน อืมมม (โทโมะไม่รอช้ากดไหล่แก้วลงบนเตียงนุ่มแล้วปะกบปากหนาเข้าปากบางทันที ลิ้นหนาก็ควานไปหาลิ้นเล็กด้วยความกระหาย จูบแลกลิ้นอยู่นานเมื่อเห็นคนใต้ร่างเริ่มขาดอากาศเขาก็ผละออกจากปากบางทันที)

แก้ว - โทโมะ ฮือๆๆๆๆๆๆ ทำแบบนี้ ทำแบบนี้กับแก้วทำไม แก้วเป็นอะไรกันแน่เห็นแก้วเป็นแค่ที่ระบายเท่านั้นใช่ไหม

โทโมะ - โมะขอโทษครับแก้ว โมะแค่หึงแก้ว โมะรักแก้วน่ะครับ โมะเสียใจแต่ที่โมะทำไปโมะรักแก้วจริงๆ

แก้ว - ฮือๆรักแก้วแล้วทำแบบนี้กับแก้วทำไม แก้วทำอะไรให้โทโมะไม่พอใจ ทำไมไม่พูดไม่ถามกันดีๆมาใช้อารมณ์แบบนี้ทำไม ไหนบอกว่ารักกันแล้วมาทำลายแก้วทำไม

โทโมะ - ขอโทษน่ะครับคนดี (ดึงแก้วไปกอดทันทีพร้อมกับพร่ำขอโทษไม่ขาดปาก แก้วเองทีตอนแรกดิ้นหวังจะหลุดออกจากอ้อมกอดที่แข็งแกร่งอ้อมกอดนี้ำก็หยุดดิ้นเมื่อเห็นว่าคนตัวโตสำนึกผิดจริงๆ) แก้วบอกโมะทีได้ไหมว่าผู้ชายคนเมื่อเช้าเขา้เป็นใคร สำคัญกับแก้วแค่ไหน 

แก้ว - ใครผู้ชายคนไหน ......... คนที่ใส่เสื้อหนังสีดำ กางเกงขาเดฟสีซีดขับรถบีเอ็ม สีขาวใช่ไหม

โทโมะ - ใช่คนนั้นล่ะบอกโมะได้ไหม ว่าเขาเป็นใคร

แก้ว - ทำไมโทโมะหึงแก้วเหรอ 

โทโมะ - ใช่โมะหึง หวง มาก แก้วสำคัญสำหรับโมะมากรู้ไหมครับคนดี 

แก้ว - หึๆ คนบ้า เขาชื่อไมค์เป็นเพื่อนสมัยเด็กของแก้ว เมื่อก่อนก่อนเขาไปเรียนเมืองนอก เราสนิทกันมากจนสาบานว่าเราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุขเราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป

โทโมะ - อ๋อ เป็นเพื่อนใช่ไหม งั้นโมะก็สำคัญกว่าเขาสิน่ะ เพราะโมะจะเป็นสามีของแก้ว โอ๊ยยยยยยยยยย เจ็บน่ะแก้วตีโมะทำไมล่ะครับ

แก้ว - ใครๆสามี พูดให้มันดีๆน่ะโทโมะ ว้ายยยยยยย

โทโมะ - อยากพิสูจน์ไหมครับคนดี หอมมมชื่นใจ อืมมมมมมมมมส์

        (ว่าแล้วโทโมะก็จับกดอีกครั้ง ทีแรกกะจะแกล้งสะหน่อย กับเคลิ้มกับกินกายของหญิงสาวจนอดห้ามใจไม่ได้ แก้วเองที่เริ่มเคลิ่มกับการจูบของสาวหนุ่มก็พาอารมณ์ที่อ่อนหวานที่ได้รับจากชายหนุ่ม)

แก้ว - อืมมม โทโมะไม่น่ะ อ่าาาาส์ อย่ากะแกล้งแก้วสิ อืมมมม

โทโมะ - ขอ น่ะครับ แก้วโมะไม่ไหวแล้วจริงๆ จุฟฟฟ

            (จากนั้นจูบของโทโมะที่อ่อนหวานก็รุนแรงตามความต้องการมากยิ่งขึ้น มือหนาก็เริ่มลูบไร้ร่างบางชวนให้ร่างบางหวิวๆ ไปอย่างเคลิบเคลิ่ม มือหนาวนมาทางกระดุกเสื้อนักศึกษาของหญิงสาว เขาค่อยๆปลดกระดุมออกจากเม็ดแรก เม็ดที่สอง จนหมดสาบเสื้อถูกเปิดออก โทโมะจูบไล่ลงมาตามคอกระหงของแก้ว และกดสร้างตราประทับตามทางซอกคอของแก้วไปจนทั่วเมือหนา วนอยู่บริเวณหน้าทอง ไล่ขึ้นไปถึงอกอวบใต้บราเซียสีขาวที่ตอนนี้เขามองดูแล้วยิ่งทวีความต้องการ ของเขามากยิ่งขึ้นมือหนาค่อยๆปลดตะขอออกไม่ช้าเขาก็ดึงบราเซียขวางตาเขาออก เขาไม่รอช้าเริ่มโลมเลียยอดอกที่เขาห้ามใจไม่อยู่ ปลายลิ้มก็ลิ้มลองอกอวบมืออีกข้างก็คอยนวดเคล้นอกอวบอีกข้าง แก้วเองอารมณ์ที่อยู่เกินควบคุมปล่อยให้โทโมะสร้างความเสี่ยวซ่านให้เธออย่างเต็มใจและด้วยความยินยอม)

แก้ว - โทโมะแก้วเจ็บอย่ากัดแรงสิ อืมมมม

โทโมะ - แก้วจ้าโมะไม่ไหวแล้วขออีกนิดแล้วกันน่ะที่รัก 

         (โทโมะจัดการกับสิ่งกรีดขวางส่วนล่างของแก้วทันทีตอนนี้แก้วเหลือเพียงแพตตี้สีขาวที่ปกปิดพื้นที่สงวนของร่างบางเท่านั้น โทโมะมองแก้วด้วยความต้องการมากยิ่งขึ้นเขารีบจัดการตัวเองจนไม่เหลือสิ่งปกปิดแก้วที่เห็นก็รีบปิดตาทันทีเพราะเธอไม่เคยนึกว่าตนเองจะมาถึงในขั้นนี้มาก่อนโทโมะไม่รอช้า รีบปะกรบปากคนตัวเล็กและลูบไร้สร้างความเสี่ยวซ้านให้ร่างบางอีกครั้ง และแล้วทั้งสองก็ไร้อาภรณ์ใดๆปกปิด ความเสี่ยวซ้านที่ร่างบางได้รับตอนนี้ไร้ซึ่งความอายเหลือเพียงความต้องการทางกายของทั้งคู่ โทโมะจูบไล่ลงไปเรื่อยจนถึงที่สงวนของร่างบาง เขาก็เริ่มดูดดมโลมเลียจนแก้วที่ตกใจจนหนีบขาของตน โทโมะที่รู้ทันจับแยกออกและเพิ่มแรงการโลมเลียจนแก้วที่ตอนนี้เพิ่มความต้องการมากยิ่งขึ้นๆจนในที่สุดแก้วก็ถึงสวรรค์โดยมีโทโมะเป็นผู้ส่งแก้วถึงจุดความสุขนั้น)

โทโมะ - แก้วจ้า ช่วยโมะก่อนหมดแรงสิครับที่รักตอนนี้ที่รักพร้อมแล้วใช่ไหม ช่วยโมะก่อนน่ะครับคนดี

        (พูดจบโทโมะก็จับน้องชายของเขาสอดเข้าไปทางช่องรักของแก้วด้วยความคับแน่นทำให้แก้วกรี๊ดออกมาด้วยความเจ็บปวดโทโมะต้องหยุดการดันน้องชายของเขาและจูบปลอดแก้วรอเพื่อให้แก้วปรับสภาพได้เขาก็เริ่มขยับจากจังหวะช้าๆจนเร็วขึ้น แก้วที่เจ็บในตอนแรกตอนนี้กลายเป็นความเสี่ยวซ้านแทนที่ ทั้งแก้วและโทโมะต่างหฤหรรษกับเกมรักในครั้งใช้เวลาราวสี่ชั่วโมงทั้งคู่ก็นอนสลบไปด้วยความอ่อนล้า)

ทางฝ่ายหวาย ฟาง เฟย์ เขื่อน ป๊อปปี้ ที่กำลังนั่งหาลือเรื่องการดัดนิสัยพิมกันโดยมีการประชุมสายกับไมค์ที่ร้านกาแฟที่ประจำของกลุ่มโทโมะนั้นเอง

หวาย - ไมค์แผนนายน่ะพอจะบอกฉันได้รึยังว่านายจะจัดการยังไง

ไมค์ - ก็หักหลังพิม ทำทุกอย่างที่พิมอยากให้ฉันกำจัดแก้วแบบไหน ฉันก็จะใช้กำจัดแก้วโดยคนที่โดนคือพิมเอง

หวาย - ไม่ได้น่ะนั้นพิมเพื่อนฉันน่ะ ยัยพิมเป็นผู้หญิง เสียหายนายมันดูถูกพิมที่สุด

ไมค์ - แล้วที่เพื่อนเธอทำกับเพื่อนฉันล่ะหวายไม่ต่างกันหรอก และที่สำคัญพิมเองก็ไม่มีอะไรที่จะให้เสียหายได้แล้วด้วย เธอก็น่าจะรู้น่ะว่าฉันกับพิมเราไปถึงขั้นไหนต่อไหนกันแล้ว

หวาย - นะนาย ตามใจฉันจะไม่ยุ่งเรื่องในมุ้งของนายถ้ามันไม่ไปเกี่ยวกับพี่ชายฉัน

ไมค์ - พี่กราฟน่ะเหรอ หวายเธอนี่มันตกข่าวไปไหนต่อไหนแล้ว พี่กราฟน่ะตอนนี้มาคบกับยัยจีจี้น้องสาวฉันได้สองอาทิตย์กว่าๆแล้ว ทีนี้เธอก็ไม่ต้องไปแคร์อะไรพิมเขาแล้วล่ะน่ะ น้องสาวของน้องเขย ฮ่าๆ

หวาย - ตกลงนายตามสบาย ฉันไม่มีอะไรต้องแคร์แล้วนี่ งั้นแค่นี้น่ะไมค์

ฟาง/เฟย์ - ไมค์นี่น่ากลัวจริงๆไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนยัยแก้วก็แสบใช่เล่นน่ะนี่ 

ป๊อปปี้ - ไม่ร้ายก็ไม่ใช่ผู้ชาย

ฟาง - ว่าอะไรน่ะป๊อป ป๊อปอยากเปลี่ยนแฟนใหม่เหรอ อืมโอเครได้ๆ

ป๊อปปี้ - ป๊อปป่าวน่ะฟางก็ป๊อปไม่มีใครนอกจากฟางแล้ว อย่าพูดแบบนี้ครับฟาง

เฟย์ - เขื่อนไปซื้อของกันพี่ฟางเจอกันที่บ้านน่ะ หวายให้เราไปส่งไหมไปเถอะๆ

  ณ คอนโด

แก้ว - อึ๋ยยย ทำไมฉันยอมได้ขนาดนี้น่ะ เฮ่ออ (แก้วที่ลืมตาตื่นก็ตกใจในสภาพของตนเองที่อยู่ในอ้อมกอดของโทโมะ)

โทโมะ - ฟอดดดด ตื่นแล้วเหรอครับที่รัก โมะขอโทษน่ะครับที่ห้ามใจไว้ไม่อยู่ แก้วเจ็บไหมครับ

แก้ว - เจ็บสิ แต่ไม่ต้องขอโทษก็ได้แก้วก็ผิดด้วยที่เผลอตัวให้ขนาดนี้ ถ้าแก้วไม่ยอมก็ไม่เลยเถิดขนาดนี้หรอก

โทโมะ - โมะรักแก้วน่ะครับคนดี โมะไม่เสียใจเลยที่ทำกับแก้วแบบนี้โมะยินดีที่จะดูแลแก้วตลอดไปน่ะครับ

แก้ว - สัญญาน่ะว่าจะไม่ทิ้งกัน จะดูแลแก้วตลอดไปน่ะ ก็ได้งั้นแก้วคบกับโมะน่ะ รักแก้วให้มากๆด้วยน่ะ

โทโมะ - สัญญาครับตัวเล็กของโมะ แก้วให้โมะรักแก้วมากๆใช่ไหม โอ๊ยยยยยย ตีโมะทำไม

แก้ว - รักที่ว่าคือรักจากใจไม่ใช่ให้รักแบบนั้น ...................... 

อ๊ากกกกกกกกก เอ็นซีเค้าห่วยมาก บิ้วแล้วบิ้วอีกได้แค่นี้ ให้อภัยเขาน่ะ

ตอนหน้าจะเป็นภาคของพิมกับไมค์ ไม่นานก็จบแล้ว อาจมีเอ็นซีห่วยๆอีกสองสามตอน

ยังไงฝากเรื่องนี้อีกหน่อย ค่อยเจอกันในเรื่องใหม่กันน่ะค่ะ รักน่ะจิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟ >x,<