รักหวานๆของคลาสโนว่าตัวพ่อ

แก้ว - โทโมะ ปล่อยแก้วได้แล้ว แก้วอยากไปอาบน้ำเหนี่ยวตัวด้วย เหม็นเหงื่อจะตายแล้วนี่

โทโมะ - ไหนโมะขอพิสูจน์กลิ่นหน่อยสิ อืมมมมม ไม่เห็นเหม็นเลยหอมจะตาย

แก้ว - อึ๋ยยยย อย่ามาหื่นแถวนี้พอได้แล้วแก้วอยากอาบน้ำนี่ก็จะสองทุ่มแล้ว หิวด้วยปล่อยได้แล้ว

โทโมะ - กินโมะแทนก็ได้ มามะ อ๊ากกกกกกกก เจ็บน่ะแก้วกัดมาได้ เจ็บๆๆๆๆๆ

แก้ว - แง่มๆๆๆ ก็บอกว่าหิวก็ไม่เชื่อ ปล่อยยังถ้ายังจะกัดกว่าเดิมเลยคอยดู แง่มๆๆๆ

โทโมะ - ปล่อยแล้วครับๆ ปล่อยแล้ว ดูสิคอเป็นรอยฟันแน่ๆเลย

แก้ว - แบร่ โอ๊ยยยยยยยยยย (แก้วที่คว้าเสื้อของโทโมะมาพันตัวเองแล้วเดินลงจากเตียงเป็นอันต้องล้มพับข้างเตียงเพราะเจ็บจากการกระทำของทั้งสองซึ่งเป็นครั้งแรกของแก้ว ทำให้เจ็บเป็นอย่างมาก)

โทโมะ - โมะลืมไปครั้งแรกแก้วเลยเจ็บมากสิน่ะครับไปโมะพาไปอาบเอง (ว่าแล้วโทโมะก็พาแก้วไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระคราบที่กระทำในครั้งที่ผ่านมา หลังจากนั้นโทโมะก็พาแก้วมาแต่งตัวโดยแก้วบอกโทโมะว่าแก้วมีชุดเปลี่ยนในห้องของเธอทิ้งไว้สองสามชุดแก้วเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้นทันทีที่อาบน้ำเสร็จ)

แก้ว - โทโมะๆ ไปหาอะไรกินกันแก้วหิวข้าวมากเลยไปไหนดี

โทโมะ - อยากกินอะไรครับ อาหารจีน อาหารญี่ปุ่น อาหารฝรั่ง อาหารไทย เลือกมาได้เลยโมะพาแก้วไปได้ทั้งนั้น

แก้ว - อาหารลาว เชอะ กินข้างทางก็ได้แก้วไม่เรื่องมากเดี๋ยวมันจะดึกไปกว่านี้กว่าจะถึงบ้านแก้วแล้วกว่าจะกลับบ้านของโทโมะอีก เอาง่ายๆนี่แหละป่ะ

โทโมะ - คร้าบบบบ (โทโมะก็ขยี้ผมแก้วแล้วจูงมือแก้วไปที่รถทันที แก้วเองก็ปรับตัวยังไม่ค่อยชินก็ยังเดินแบบไม่เต็มก้าวเท่าไหร่ โทโมะจึงต้องประครองไปตลอดทาง และไม่นานโทโมะก็พาแก้วแวะร้านอาหารริมทางและสั่งอาหารทานกันทั้งคู่ใช้เวลาทานอาหารเกือบชั่วโมงก็ออกเดินทางไปบ้านแก้ว และถึงบ้านแก้วก็เกือบห้าทุ่ม)

เกล - พี่แก้ว หายไปไหนมาเหรอค่ะ เกลสอบเสร็จก็เจอพี่เควินมานั่งรอหน้าตึกเลย สวัสดีค่ะพี่โทโมะ ไปด้วยกันมาเหรอค่ะ กิ๊วววว อ่อใช่ๆ พี่แก้วพี่เควินฝากรายงานมาให้ 

แก้ว - อ้าวงานพี่ส่งให้อาจารย์นี่ ทำไม เควินเอามาได้ไง หรือว่า.......

เกล - พี่เควินบอกว่าอาจารย์ให้พี่ช่วย เอาไปทำสำเนาอีกหนึ่งชุด งานพี่จะได้รับส่งพิจารณาคะแนนดีเด่นค่ะ พี่สาวเกลเก่งที่สุดเลย สวยก็สวย เก่งก็เก่ง แบบนี้พี่โทโมะรักตายเลยใช่ไหมค่ะพี่โทโมะ(เกลที่กระโดดกอดแก้วพูดล้อเลียนแก้วกับโทโมะ พร้อมยักคิ้วให้โทโมะอีกด้วย)

โทโมะ - ถึงไม่เก่งพี่ก็หลงพี่สาวเกลจะแย่อยู่แล้ว พี่สาวเกลทำให้พี่เหนื่อยมากจนหลงทางหลายรอบแล้ว

เกล - ทำไมเหรอค่ะ พี่แก้วชอบวิ่งหนีพี่เหรอค่ะ

โทโมะ - ก็น่ารักจนทำให้พี่หลงรัก จนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วสิเนี๊ยะเหนื่อยที่จะกระโดดออกหรือวิ่งหนีจนแล้วจนรอดก็ไม่หลุด แต่พี่ก็ยอมน่ะ

เกล - ฮั่นแน่ๆ เมื่อไหร่จะมีข่าวดีน๊าาาาาาาาาา

แก้ว - บ้า 0///////////////////////0 พูดอะไรหัดอายปากตัวเองด้วยน่ะ ไปกลับบ้านโทโมะไปได้แล้ว อ๊ะปล่อยมือสิมีอะไร

โทโมะ - คืนนี้โมะจะนอนด้วย ขี้เกียจกลับบ้านแล้ว อ๊ะๆอย่าไล่น่ะครับคนสวยวันนี้โมะไม่ไปแน่นอน ถ้าไล่โมะจะบอก อุ๊บบบบ

แก้ว - ก็ได้ๆๆ แค่วันนี้วันเดียวน่ะ เดี๋ยวแก้วบอกพี่ใจให้เตรียมห้องให้น่ะ

เกล - เกลง่วงแล้ว ไปนอนก่อนน่ะค่ะพี่แก้วฟอดดดดด ไปน่ะค่ะฝันดีค่ะพี่เขยบาย

แก้ว - ยัยเกล หึยยย ยัยเด็กแสบบ 

โทโมะ - ฝันดีครับน้องเกล ป่ะไปนอนกันดึกแล้วที่รัก ห้องเราอยู่ไหนอ่ะ

แก้ว - ห้องเราอะไร พูดอะไรของโทโมะ ห้องโทโมะนู่นห้องนอนแขก แก้วจะนอนห้องแก้วห้องนี้ บายน่ะโทโมะพรุ่งนี้เจอกันบาย ว้ายยยยยย โทโมะอย่าทำบ้าๆน่ะ (โทโมะอุ้มแก้วเข้าห้องของแก้วทันทีและแล้วทั้งคู่ก็นอนหลับไปพร้อมๆกัน)

ณ ไนท์คลับ 

พิม - หมายความว่าไงน่ะำพี่กราฟขอเลิกพิม ห๊ะ พี่มีสิทธิ์อะไรมาบอกเลิกพิม ถ้าพิมไม่เลิกพี่จะทำอะไรได้

กราฟ - พิมพี่รักพิมมาก รักมาตลอด แต่พิมไม่เคยเห็นพี่สำคัญเลยพิมมองข้ามพี่มาตลอด คบพี่เพื่อแก้เหงา พี่คิดว่าพี่ไม่ไหวแล้วเลิกกันดีกว่า

พิม - หึ มาคิดได้อะไรตอนนี้ มาฉลาดเอาอะไร ไม่ยังไงพิมก็ไม่เลิก ถ้าจะเลิกก็เลิกต่อเมื่อพิมจะบอกเลิกพี่เท่านั้นพี่ไม่มีสิทธิ์มาบอกเลิกพิม

กราฟ - พิม ก็บอกเลิกพี่มาสิ พี่ยอมให้พิมบอกเลิกก็ได้ บอกพี่มาสิ

พิม - เลิกเพื่อให้พิมเสียหน้า เพราะพี่จะไปคบใครอีกคนน่ะเหรอฝันไปเหอะ พิมไม่เลิกพิมจะทำให้ยัยนั้นเป็นคนที่ถูกมองว่ามันมาแย่งคนของพิม โดยที่พิมจะกลายเป็นคนถูกแย่งแฟน จำเอาไว้ว่าพิมไม่เลิก

กราฟ - พิมๆๆๆๆ กลับมาคุยกับพี่ให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้น่ะพิมๆๆๆๆๆ

ไมค์ - ไงกราฟ นายนี่เฮ่อออ ฉันบอกแล้วว่ายัยนี้มันร้ายกว่าที่คิด เฮ่อออออ

กราฟ  - พิมเธอเจ็บมากเท่าไหร่ที่ฉันพูดไปแบบนั้น อยากให้รู้ไว้ว่าฉันเองก็เจ็บมากเท่ากับเธอเช่นกัน

ไมค์ - ทำใจเหอะกราฟ พูดอะไรไปตอนนี้พิมก็ไม่ได้ยินแกหรอก ยัยจี้น่ะเป็นผู้ใหญ่พอมันไม่งี่เง่าเรื่องแกกับพิมหรอก สงสัยงานนี้ฉันต้องดัดนิสัยเธอจริงๆจังแล้วสิน่ะ เอาดื่มกันดีกว่ากราฟ ชนแก้ว

ทางด้านพิมที่ตั้งตัวไม่ติดกับเรื่องที่ผ่านมา เธอได้แต่สับสนคิดอะไรไม่ออก เธอไม่นึกมาก่อนว่ากราฟผู้ชายที่รักเธอมากกว่าใครจะกล้าบอกเลิกเธอ กราฟในสายตาของพิม พิมคิดมาตลอดว่าเขาคือของตายของเธอ เพราะไม่ว่าเธอจะนอนกับใคร หรือควงใคร เขาก็ไม่เคยตีจาก จากเธอเลยเขาก็ยังเคียงข้างยามเธอไม่มีใคร มาตอนนี้เขากับเป็นฝ่ายจะตีจากเธอไปโดยเธอไม่นึกมาก่อน..........

พิม - กรี๊ดดดดดดดดดด นายมีสิทธิ์อะไรกราฟ ไม่จริงๆๆ ฉันสรุปฉันจะไม่เหลือแล้วใช่ไหม แม้กระทั่งนายกรี๊ดดดดดดดดไม่จริง 

แม่พิม - พิมลูกเปิดประตูให้แม่หน่อยพิม หนูเป็นอะไรไปลูก พิมๆๆๆๆๆๆ

พิม - พิมอยากอยู่คนเดียวแม่จะไปไหนก็ไป กรี๊ดดดดดดด ไม่ต้องมายุ่งกับพิม

แม่พิม - พิม ๆๆๆๆๆๆ เปิดประตูเดี๋ยวนี้น่ะพิมเราต้องคุยกันน่ะลูกพิมยัยพิม แม่บอกให้เปิด เปิดเดี๋ยวนี้น่ะ

พิม - ไม่ พิมไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น แม่จะไปไหนก็ไปเลย ฟังพิมน่ะว่าพิมไม่เปิด กรี๊ดดดดดดดดดด พิมเกลียดทุกคน ทุึกอย่างจอมปลอมไม่จริงใจไปหมด ฮืออออออออออออ

แม่พิม - พิม................................

หวานไหมค่ะโทโมะแก้วตอนนี้ (มีใครบางคนถามไรเตอร์ว่าโทโมะแก้วอ่ะปล่าวหรือว่าเรื่องของคนอื่นใช่ค่ะ ของโทโมะแก้วถูกแล้วค่ะ)  ตอนหน้าจะจัดเต็มโมค์พิมแล้วน่ะค่ะ มาดูสิว่าพิมจะโดนไมค์จัดการยังไงและพิมจะทำอะไรให้ไมค์โกรธ ติดตามกันไปเรื่อยๆน่ะค่ะ คืนนี้ฝันดีกันน่ะค่ะทุกๆคน รักน่ะจิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟ>x,<