BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

9.4

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.

  40 chapter
  760 วิจารณ์
  98.28K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
        ห้องอาหาร THAI STLY
 
 
 
" ว้าววววว น่ากินมากๆเลย" ฉันที่เดินลงมาจากห้องพักมายังห้องอาหารไทยบุฟเฟท์ภายในโรงแรมก็ดีใจมาก ที่เห็นอาหารระรานตาขนาดนี้
 
 
 
" จะกินอาหารทะเลไม่ใช่เหรอ" นายป๊อปปี้ถามฉันแล้วเดินนำฉันเข้าไป
 
 
   แล้วหลังจากนั้น ฉันก็เลือกกินอาหารทะเลอย่างมีความสุข เค้าก็็กินนิดหน่อยๆ แล้วก็สั่งไวน์ขาวมากิน กับอาหารมื้อนี้ บอกตรงๆตอนกินเนี่ย ฉันมีความสุขที่สุดแล้วละ
 
 
" ป๊อปปี้ วันพรุ่งนี้มากินอีกนะ ฉันชอบกินกุ้ง " ฉันบอกเค้าแล้วก้มลงกินต่อ
 
 
" ไม่เบื่อหรือไง " เค้าถามฉันเสียงขำๆ
 
 
" ก็มันอร่อยนี่ แล้วอีกอย่าง ฉันชอบกินกุ้ง" ฉันหน้ามุ่ยหันไปย้ำคำตอบ แล้วก้มกินต่อ
 
 
" เธอนี่เลอะเทอะใหญ่แล้ว เช็ดมั่งนะ ทั้งปากทั้งมือเลย หึหึ" เค้าบอกแล้วก็หัวเราะฉัน
 
 
" อ่าว สวัสดีครับผมนั่งมองคุณมาตั้งนาน ไม่คิดว่าจะมาเที่ยวที่นี่ได้ บังเอิญจังนะครับ" ฉันหันมองเสียงชายปริศนาที่คาดว่าน่าจะตั้งใจมาถามใครซักคนในโต๊ะฉัน
 
 
" หึ เวรกรรมมากกว่าบังเอิญละมั้ง" ฉันเมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มคนนั้นก็พูดขึ้น
 
 
" โธ่ คุณครับแฟนคุณคงเกลียดผมมาก ผมฝากบอกเธอด้วยนะครับ เธอเข้าใจผมผิด " เค้าหันไปบอกป๊อปปี้
 
 
" หึ ไอ้หน้าตัวเมีย คนอย่างแก นรกส่งลงมาเกิด ชีวิตก็ได้แค่เกาะผุ้หญิงกิน" ฉันมองหน้านิ่งจ้องตอบทันที
 
 
" นี่คุณ ... " นายนั่นแอ๊บโวยวาย ฉันว่าคำด่าจากปากฉันมันยังเบาสำหรับคนเลวแบบนายนั่นนะ
 
 
" ฟาง มากไปแล้วนะ เค้าเป็นแขกของโรงแรมนะ ขอโทษเค้าเดียวนี้" ป๊อปปี้หันมาตวาดฉัน
 
 
" ไม่มีทาง คนแบบนายฉันจำได้ดี อ่อ นั่นเหยื่อรายใหม่ซินะ ยังคุณสมบัติเหมือนเดิมเลยนะ สเปคนายนะ" ฉันพุดขึ้นแล้วรีบเดินออกไปทันที
 
 
" เอ่อ ผมขอโทษแทนเธอด้วย หวังว่าคุณคงไม่รังเกียจที่ผมจะขอเป็นเจ้ามืออาหารของคุณมื้อนี้" ป๊อปปี้พุดขึ้น
 
 
" ครับ ไม่ต้องเลี้ยงผมหรอก ผมแค่อยากปรับความเข้าใจกับน้องฟางบ้าง น้องฟางเข้าใจผมผิด เรื่องของวันนั้น"
 
 
" เอ่อ คือขอโทษนะครับ คุณเป็นอะไรกับแฟนผม" ป๊อปปี้ถามอย่างสุภาพ หลังจากเชิญเค้านั่ง เทไวน์ให้ลิ้มรส
 
 
" คือ ผมมีศักดิ์เป็นพี่ชายเธอนะครับ แม่เธออุปการะผม ผมเป็นนายแบบ เธอเข้าใจว่าผมเอาเงินแม่เธอไปหมด แล้วเธอก็หนีออกจากบ้านไปอยู่กับแฟน ผมพยายามตามหาเธอ แต่แล้วผมก็เจอ แต่สภาพที่เจอแม่เรารับไม่ได้ แม่เธอเลยสิ้นใจนะครับ เธอเลยโทษว่าผมเป็นสาเหตุที่ไปฟ้องแม่เธอ ทำให้แม่เธอตายนะครับ "
 
 
" ไม่เป็นไรครับ ผมจะัจัดการกับเด็กดื้อคนนี้เอง" ป๊อปปี้บอกชายนิรนามนั้นไป
 
 
" ครับ คุณเหมือนน้องเขยผม ยังไงฝากขอโทษเธอด้วยนะครับ" 
 

" ครับ " แล้วป๊อปปี้ ก็ลุกออกไป ทำให้ชายที่นั่งชิมไวน์แสนหรู ยิ้มอย่างมีเลศนัย
 
 
" หยิ่งนักนะ เดี๋ยวก็รู้ ฉันจะทำให้เธอเลิกกับแฟน แล้วมากราบขอเป็นของฉัน หึหึ" เค้าพูดแล้วหัวเราะในลำคอ
 
 
 
                     ฉันที่วิ่งขึ้นมาบนห้อง ก็อดเก็บน้ำตาไว้ไม่อยุ่ เมื่อเห็นหน้าสัตว์ตัวนั้นทำให้เธอคิดถึงเรื่องในอดีต
 
เหตุการณ์ที่นายนั่นกำลังจะข่มขืนฉัน แม่ที่ไล่ฉันออกมา แล้วที่สำคัญ หลังจากที่ฉันออกมาไม่ถึงเดือน แม่ฉันก็
 
เสียชีวิต แล้วบ้านของแม่ฉันก็โดนขายทอดตลาด แล้วฉันมารู้ข่าวของเค้าว่าไปมีเมียใหม่ ก้คือผู้หญิงที่เค้าพามา
 
ด้วยที่นั่งรอเค้าที่โต๊ะวันนี้นี่เอง ความแค้นทั้งหลายมันจุกอกแน่น ทำให้ฉันเผลอต่อยกับผนังห้องไป
 
 
 
" โอ้ย " หลังจากที่หลุดออกจากความคิด ฉันก็รุสึกเจ็บจี๊ดมาที่มือฉันทันที
 
 
" เห้ย ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย" ผมที่ตามเธอมาทีหลังพอเปิดประตูห้องมาก้ต้องตกใจ กับเธอที่นั่งลงกับพื้นน้ำตา
ไหล แถมมือที่เธอกำหมัดไว้มีเลือดไหลด้วยนะซิ
 
 
" ป่าว ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ" เธอบอกผมแล้วกำลังจะเดินไปอาบน้ำ ผมเลยดึงเธอไว้
 
 
" เดี๋ยว รีบๆอาบละ จะได้ทำแผล" ผมบอกก่อนจะค่อยๆปล่อยมือเธอไป แล้วไปหาอุปกรณ์ทำแผล
 
 
            หลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จ ผมก็ได้แต่หายาต่างๆมารอทำแผลให้เธอ
 
 
" เสร็จแล้วเหรอ มานั่งนี่ เร็วๆ" ผมรีบเรียกเธอนั่งลงที่โซฟาข้างๆผมทันที
 
 
" โอ้ย เบาๆซิ " เธอดุผม น่าขำชะมัดเลย ดูหน้าเธอดิ เหมือนเด็กๆเลย
 
 
" ทีเมื่อกี้ยังเห็นเก่ง ด่าเค้าฉอดๆๆๆอยุ่เลย" ผมแซวเธอ
 
 
" นายเรียกนายนั่นว่าคนงั้นเหรอ "
 
 
" อืม เค้าเป็นพี่ชายเธอนี่ จะให้ฉันไปว่าเค้าได้ไง ฉันเป็นเขยนะ เธอลืมไปแล้วเหรอ" ผมบอกเธอไป
 
 
" หึ " ฟางเพียงแต่แสยะยิ้ม แล้วเงียบไป ทำให้ผมก้มลงทำแผลต่อ
 
 
" ทำไมถึงเข้าใจกันผืดขนาดนี้ จริงๆเรื่องนี้เธอก็ผิดนะ " ป๊อปปี้พูดขึ้น ฉันไม่รู้หรอกว่านายนั่นจะแต่งเรื่องอะไรให้ป๊อปปี้ฟัง 
 
 
" ไม่รู้เรื่องอะไรอย่าพูดเลยดีกว่า" ฉันบอกแล้วดึงมือออกทันทีหลังจากที่เค้าทำผลให้ฉันเสร็จ
 
 
" อ่าว เธอก็เล่ามาซิ ฉันจะได้รู้"
 
 
" ฉันง่วงแล้ว ขอนอนก่อนละกัน พรุ่งนี้ต้องทำงานเช้าอีก" ฉันบอกแล้วเบี่ยงตัวออกมาจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
เอาไป 50%ก่อนนะ พรุ่งนี้เดี๋ยวต่อให้ 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา