BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หัวหิน....
" เฮ้อ ถึงซักที ง่วง" ผมพูดทันทีที่ขับเลี้ยวเข้ามาถึงรีสอร์ทของครอบครัวผม
" เฮ้ ไม่ได้เลยนะ ทำงานก่อน จะได้รีบๆกลับกัน" ฟางบอกกับผม แต่คนอย่างผมจะฟังเธอเหรอ ผมเดินลงรถ แล้วเดินเข้าไปด้านในทันที โดยมีเธอที่กำลังโวยวาย เดินตามผมเข้ามาติดๆ
" สวัสดีค่ะ คุณภาณุ" พนักงานต้อนรับเอ่ยทักทายผม
" ครับ ผู้จัดการอยู่ไหม" ผมถามถึงผู้จัดการ ก่อนที่เธอจะขอตัวไปตามผู้จัดการมาพบผม โดยผมนั่งรอตรงล็อบบี้ดื่มเวลคัมดริ้งรอ จริงๆผมน่าจะเรียกผู้จัดการไปพบผมที่ห้องส่วนตัวผม แต่ผมแค่นึกสนุกไม่อยากให้ยายฟางรู้อะไรเกี่ยวกับตัวผมมากมายต่างหากละ
" นี่ๆๆ โรงแรมนี้สวยน้อ แล้วเราต้องทำอะไรบ้างละ"
" ยังไม่รู้อ่า กำลังรออยู่ว่ามีงานอะไรบ้างนะ" ผมตอบคำถามฟางไป
" สวัสดีค่ะคุณภาณุ มีอะไรให้แอร์รับใช้ค่ะ" ผู้จัดการสาวสวยเดิมเข้ามาทักทายผม
" ป่าวครับ แค่จะถามถึงโครงการ ยิม ฟิตเนสแอนส์สปาร์นะครับ ว่าสร้างไปถึงไหนแล้ว ผมจะมาเก็บดีเท็ลเล็กๆน้อยๆด้วยนะ"
" ค่ะ ตอนนี้ใกล้สมบูรณ์แล้วค่ะ เหลือแค่ตกแต่งภายใน กับภายนอกอีกนิดหน่อยนะค่ะ จะให้แอร์ตามหัวหน้าวิศวะกรให้ไหมค่ะ" เธอถามผมอย่างรู้หน้าที่
" ยังไม่ดีกว่าครับ อ่อ เปิดห้องให้ผมห้องหนึ่งนะครับ เอาห้องปรกติละ"
" ค่ะ " ถึงจะงงนิดๆแต่ก้ทำตามอย่างว่าง่าย เพราะปรกติเจ้านายเธอจะพักห้องพักส่วนตัวสุดหรู แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่พักห้องนั้น
" เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฟางถือเองก็ได้" ฉันหันไปบอกพนักงานยกกระเป๋า ที่กำลังจะเอื้อมมือมาช่วยถือกระเป๋าโน๊ตบุ๊คกับกล้องที่ตานั่นสั่งให้ฉันถือตามเค้าตลอดเวลา นี่แหละคือหน้าที่ฉัน ตานั่นบอกมา
" เร็วๆซิ ฉันง่วงจะแย่ละ" ฉันรีบเดินตามนายนั่นขึ้นลิฟท์ไปทันที
" ป๊อป วันนี้ต้องค้างเหรอ แล้วนายจะให้ฉันนอนที่ไหนเหรอ" ฉันถามเค้าขณะที่อยู่ในลิฟท์
" ก็ห้องเดียวกับฉันไง" เค้าหันมาตอบฉันหน้าตาย
" นายจะบ้าเหรอ ฉันเป็นผู้หญิงนะย๊ะ"
" แหม เรารู้ๆกันอยู่นะ เมื่อคืนเธอก็นอนห้องเดียวกับฉัน" ผมตอบเธอแล้ว หันหน้ายิ้มเยาะเธอที่กำลังทำท่าจะกินไส้ผม
แล้วเราสองคนก็ออกจากลิฟท์มา คุณแอร์ผู้จัดการตามผมขึ้นมาด้วยลิฟท์อีกตัวหนึ่ง แล้วเดินนำทางผมกับฟางไปยังห้องพักของเราคืนนี้
" นี่ค่ะ มีอะไรเรียกแอร์ได้ตลอดเลยนะค่ะ" ผมได้แต่ยิ้มน้อยๆ จริงๆแอร์ก้คือเด็กเก่าผมคนนึง เพื่อตำแหน่งผู้จัดการ เธอเลยคบกับผม แต่ก็แค่สองวัน ผมบอกแล้วผมมันเพล์บอย หึหึ
" ฉันหนัก" ทำไมถึงยังไม่รีบเปิดย๊ะ ฉันส่งเสียงขัดขึ้น ก็เพราะหมั่นไส้เหลือเกินกับอาการส่งยิ้มเล็กน้อยให้กันไปมา เพราะฉันอยากรีบทำงานเสร็จเร็วๆ แล้วจะได้ไปจากนายนี่ซะที
" นี่เมื่อกี้ เธอกำลังหึงฉัน" ทันทีที่เดินเข้าห้องมา นายนั่นก็พูดขึ้นทันที
" เฮ้อ นายนี่ท่าจะหลงตัวเองขนาดหนัก ว้าววว ห้องสวยจัง" ฉันหันไปจิกเค้า แล้วหันมาสนใจห้อง
" เธอมันก็พวกปากแข็ง ไม่ยอมรับความจริง" เค้าแอบจิ๊กฉันกลับก่อนเราสองคนจะเดินออกไประเบียงเพื่อดูวิว
" นี่ ป๊อปห้องมันมีเตียงเดี่ยวอ่า ฉันต้องนอนโซฟาใช่ปะ" ฉันถามเค้าแล้วทำท่าถอนหายใจ
" ทำไมเหรอ ก็เธอบอกฉันเองนี่ว่า ให้ฉันรวมค่ากินพักให้ด้วย มันก็ต้องห้องเดียวกันแหละ"
" เห้อ ไหนบอกว่ารวยไง ที่แท้ก็งก เชอะ" ฉันตอบแล้วหันหน้ามองวิวทะเล
" คนรวยประหยัดไม่เป็นหรือไงละ อีกอย่างหัดไว้จะได้ชิน เพราะต่อจากนี้เธอต้องเป็นแฟนฉัน"
" ห๊ะ นายจะบ้าหรือไงกันละ ใครเค้าจะเป็นแฟนนายกัน"
" ไม่รู้ ก็เมื่อคืน เธอรับปากฉันแล้ว"
" ฉันไปรับปากนายตอนไหนย๊ะ"
" เอาน่าตอนไหนก้ตอนนั้นแหละ เธอนี่พูดมากจริงๆเลย"
" นี่ ฉันยืนยันคำเดิม ฉันไม่ทำ"
" ถ้าเธอไม่ทำ ฉันก็.......อะไรดีนะ " เค้าหยิบโทรศัพท์ของเค้าขึ้นมา แล้วทำท่าคิด
" แล้วนายจะทำไม ห๊ะ "
" ปล่อยคลิปคืนนั้นไงละ อ่อ อย่านึกว่าแค่ขโมยโทรศัพท์ไปลบก็จบละ ฉันส่งเข้าอีเมล์ฉันหมดแล้ว 5555"
" หึ ฉันก็หลงคิดว่านายเป็นคนดี ที่แท้นายก็..." น้ำตาเธอค่อยๆไหลออกมา
" เห้อ เธอก็แค่ทำตามที่ฉันขอ ฉันสัญญาว่าพอทุกอย่างเรียบร้อย ฉันจะให้เธอลบมันเองกับมือเธอ "
" ฉันยังเชื่อนายได้อยุ่อีกเหรอ"
" หรือเธอจะเสี่ยงละ " เค้าถามเธอเสียงเย็นชา
" ก็ไม่แน่ คนอย่างฉันมันไม่เหลืออะไรแล้วนิ จะโดนแบบนี้อีก มันก็คงไม่มีใครสนใจหรอก"
" แต่ฉันสัญญา ว่าถ้าเธอตกลงช่วยฉัน ฉันจะเอาคอนโดเธอคืนมาให้เธอ แถมระหว่างนั้น เธอก็จะมีค่าจ้างรายเดือนที่ต้องช่วยงานฉันต่างหากอีก"
" แต่ .... ฉัน"
" เอาเถอะ ฉันคิดว่าเธอเองก็คงไม่มีทางเลือกอะไรมากมาย เธอก็รู้ว่าคอนโดมันราคาประมาณเท่าไหร่ ไม่อยากได้ของคืนเหรอ แถมยังได้แหกหน้าไอ้นั่นอีก "
ฉันที่นิ่งคิดกับคำพูดเค้า เค้าพูดถูก คอนโดไม่ใช่ราคาถูกๆ เป็นสิบล้าน ฉันคงไม่มีปัญญาเอาคืน แล้วพวกมันก็ต้องเอาเงินไปผลาญเล่น แถมพวกมันยังต้องหัวเราะฉันอีก ฉันยอมไม่ได้หรอก
" แล้วนายจะทำอะไรฉันไหม" ฉันหันไปมองเค้าอย่างคาดคั้นความจริง
" ไม่รู้ ดูก่อน ตามความเหมาะสม "
" เหอะๆ ฉันนี่เหมือนผู้หญิงขายตัวเข้าทุกวันๆแล้วนะเนี่ย" นั่งลงปาดน้ำตาตัวเอง
" ฉันจะซื้อ ถ้าเธอจะขายให้ฉัน" เค้าพูดจริงจัง แล้วมองหน้าฉัน
" หึ นายมันไม่ใช่คน เคยคิดถึงจิตใจความรู้สึกของคนอื่นบ้างไหม ทั้งๆที่นายก็มีใครเยอะแยะ นายจะมาซื้อฉันทำไม"
" เพราะฉันสงสารเธอ ไม่อยากให้เธอทนอยู่แบบนี้อีก ฉันรู้ว่าการโดนทรยศแล้วเหลือตัวคนเดียว มันทรมานแค่ไหน"
" ฟังเหมือนดูดีนะ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจนายอยู่ดี" ฉันปาดน้ำตา แล้วลุกออกไปยังวิวเดิม นอกระเบียง
" เห็นนั่นไหม พรุ่งนี้เราต้องไปตรวจสอบ ออกแบบ ตกแต่ง ทุกอย่างมีไอเดียอะไรเสนอได้เลยนะ" เค้าชี้ให้ฉันมองลงไปที่ริมทะเลที่มีห้องกระจกขนาดใหญ่ ดูหรูหรามาก แต่ยังไม่มีอะไรตกแต่งข้างใน
" อืม " ฉันตอบแล้วเดินเข้าห้องไป
" ไปซื้อเสื้อผ้ากันไหม ไม่ได้เตรียมมาไม่ใช่เหรอ" เค้าเดินตามเข้ามาแล้วเอ่ยถามฉันขึ้น หลังจากที่ฉันนั่งดูทีวีตรงโซฟา
" อืม " ฉันตอบเค้าแค่นั้น
" นี่แหละ สถานการณ์แบบนี้แหละ ที่ฉันไม่รับปาก ว่าเธอจะโดน" เค้าพูดเสร็จก็ตรงเข้ามาจูบฉัน โดยไม่เปิดโอกาสให็ฉันได้คิดทางหนีได้เลย ลิ้นเค้าหยอกล้อกับลิ้นของฉัน ทำให้ฉันเผลอเคลิ้มกับสิ่งที่เค้าส่งให้ แล้วครางออกไปอย่างลืมตัว
" ไง จะต่อหรือจะไป" เค้าผละออกจากจูบแล้วถามฉันขึ้น มองหน้าฉันยิ้มอย่างพอใจ
" อะ อืม " ฉันก้มหน้าตอบเค้าไป ไม่รู้ว่าเมื่อกี้ฉันเผลอไปได้ยังไง
" ตอบแบบนี้ ต้องการต่อใช่ไหมละ" ทันทีที่เค้าผลักฉันลงเตียง ฉันก็ตะโกนขึ้น
" ไม่ต่อ ไปซื้อเสื้อผ้าย่ะ" ฉันตอบแล้วผลักอกเค้าออกจากฉัน
" หึหึ นึกว่าอยากต่อ เห็นครางออกมา" เค้ายิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะก่อนถามฉัน
" อ๊ายยย อีตาบ้าป๊อปปี้" ฉันที่ทุบเค้า รีบเดินออกจากห้องมาทันทีโดยไม่หันมองหน้าเค้าเลยซักนิด
ผมขำยายนั่นชะมัดเลย จริงๆที่ผมอยากให้เธอมาแกล้งเป็นแฟนผมก็เพราะว่าเธอไม่หวังจะจับผม พอจบเรื่องผมจะได้สลัดเธอทิ้งแบบไม่ต้องอะไรมากมาย แล้วอีกอย่างเธอไม่งอแง ทำตัวเป็นเด็กคงจะทำให้พ่อผมเปิดรับเธอได้ไม่อยาก
" หิวอะไรหรือเปล่า" ผมถามยายนั่นหลังจากขับรถออกมา
" ฉันอยากกินอาหารทะเล" ฉันบอกแล้วยิ้มให้เค้าอย่างเจ้าเล่ห์
" 555 นึกว่าอะไร อันนั้นตอนเย็นค่อยกินละกัน กลับไปกินที่โรงแรม " ผมบอกเธอ แล้วขับรถเลี้ยวเข้า ห้างสรรพสินค้าไปทันที
มาทางด้านแก้วกับโทโมะบ้าง
" สวัสดีค่ะ " หลังจากที่เสียงโทรศัพท์ปัญญาอ่อนของแก้วดังขึ้น แก้วก็กดรับทันที
" พี่แก้ว เฟย์นะ พี่เป็นไงบ้าง สบายดีไหม"
" ยายเฟย์ เป็นไงมั่งเราพี่สบายดี คิดถึงเฟย์จัง "
" เฟย์ก็คิดถึงพี่แก้ว แล้วตอนนี้พี่อยุ่ไหนเหรอ เฟย์โทรไปหาพ่อมา พ่อบอกพี่ เออ... เอ่อ ไปเที่ยวนะ"
" อ่อ พี่อยุ่เชียงใหม่ พี่มาเที่ยวนะ มีอะไรเหรอ"
" พี่แก้ว เฟย์ขอโทษนะค่ะ ที่ทำให้พี่ต้องมาลำบาก พี่ป๊อปเค้าทำอะไรพี่หรือเปล่า"
" โธ่ยายเฟย์ พี่ไม่ได้มาเที่ยวกับพี่ป๊อป พี่มากับพี่โมะ"
" อ่าว แต่คุณพ่อบอกเฟย์่ว่า พี่ไปกับพี่ป๊อป"
" พวกพี่โกหกนะ ขึนบอกไปตามความตริง พี่คงได้ออกมาอยู่หรอก "
" แล้วพี่กับพี่โมะ..."
" ยายเฟย์ พี่ป๊อปรู้ว่าพี่กับพี่โมะรักกัน พี่ป๊อปไม่เคยทำอะไรพี่ แถมยังคอยช่วยพี่กับพี่โมะอีก เฟย์สบายใจเถอะ"
" แต่เมื่อตอนวันหมั้น พี่ป๊อปอาละวาดน่ากลัวมากเลยนิค่ะ"
" พีป๊อปนะ แค่ไม่รู้ว่าเฟย์กับพี่เขื่อนเป็นแฟนกันมาก่อน แกเลยโวยวายที่โดนหักหน้านะ"
" แล้ว แบบนี้ พี่ป๊อปเข้าใจพวกเฟย์หรือยังค่ะ"
" ก็ พอรู้อะไรบ้างแล้ว แต่พี่ป๊อป เฟย์ก็น่าจะรู้นิสัย ชอบวางฟอร์ม ให้พี่เขื่อนกลับมาง้ออธิบายนิดหน่อย ก็หายแ้ล้ว"
" ค่ะ ถ้าเฟย์กลับไป เฟย์จะไปขอโทษพี่ป๊อปกับพี่เขื่อนเอง อ่อ พี่เจอพี่ฟางบ้างไหมค่ะ"
" ช่วงนี้ไม่เลยนะ พี่โทรไปก็ไม่ติด "
" เฟย์ว่าเฟย์เห็นพิชชี่กับผู้หญิงคนอื่นนะพี่แก้ว ยังไงพี่แก้วดูแลพี่ฟางหน่อยนะ"
" โอเคๆ แล้วพี่จะพยามติดต่อฟางแล้วดูแลให้ ยังไงพี่จะโทรหานะ"
" ค่ะฝากบอกพี่ฟางด้วยนะค่ะว่าคิดถึงมากๆ รักพี่แก้วกับพี่ฟางค่ะ"
" พี่ก็รักเราสองคน"
" เฟย์เหรอครับ " โทโมะถามแฟนสาวเมื่อเธอคุยเสร็จ
" ค่ะ โทรมานึกว่าแก้วอยุ่กับพี่ป๊อปนะค่ะ" ตอบแล้วยิ้มให้แฟนหนุ่ม
กลับมายัง ป๊อปปี้-ฟาง
" เป็นอะไร หือ" ผมเข้าไปกอดฟางจากด้านหลัง เพราะผมเห็นเธอยืนเหม่อมองไปนอกระเบียงตั้งแต่กลับมาจากซื้อของแล้วละ
" ปะ ป่าว หิวหรือยัง " เธอที่แกะมือผมออก หันมาถามผม
" หิวอะไรละ.....เธอ หรือ ข้าว" ผมแซวเธอ ทำให้เธอก้มหน้าไป
" ฉะ ฉันหิวแล้ว ไหนละอาหารทะเลฉัน" ฟางบอกแล้วเดินแทรกตัวเข้ามานั่งในห้อง
" อืม ลงไปกินกันดีกว่า ฉันสั่งให้เค้าทำไว้ให้แล้ว" ผมบอกแล้วเดินจูงมือเธอ
" เออ ฉันว่าฉันเดินตามนายก็ได้" เธอบอกผม แล้วมองมาที่มือที่ผมจับ
" ฉันเคยจับเยอะกว่านี้อีก แล้วเวลาอยู่กับฉัน เลิกเกรงได้แล้ว ให้มันสมบทบาทหน่อย"
" อ้ายยยย ชิส์" ฉันมองหน้าเค้าแบบไม่สบอารมณ์ แต่ก็ยอมเดินไปควงแขนเค้าที่ยื่นมาให้ฉันควงอย่างเลี่ยงไม่ได้จริงๆ
" 555 ฉันชอบเธอที่ขี้วีนแบบเมื่อกี้มากกว่านะ " เค้าบอกแล้วเราก็เดินคงกันลงไปที่ร้านอาหารภายในโรงแรม
เม้นท์+โหวตด้วยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
