BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 
 
  " แล้วนายมีคนรักไหม เอาแบบว่า จริงจังสุดๆอ่า" 
 
 
" ก็คิดว่าเคยมีนะ แต่ตอนนี้ไม่มี จะมีก็แค่คู่หมั้นอ่า " 
 
 
" ห๊ะ คู่หมั้นเหรอ "
 
 
" ก็ใช่นะซิ จะแหกปากทำไมเนี่ยเนี่ย" เค้าหันมาดุฉัน แล้วยกเบียร์ดื่มต่ออย่างไม่สนใจ อีตาบ้า จะว่ายังไงดีละ ตานี่ใช่คำว่า ก็แค่ กับคู่หมั้นของเค้า ตายแล้วยายฟาง แล้วคู่หมั้นเค้าจะรู้สึกยังไงเนี่ย
 
 
" แล้ว เค้าจะไม่...."
 
 
" พอเลยๆ แค่คู่หมั้นที่ไม่ได้รักกัน เข้าใจไหม" เค้าหันมาห้ามฉันก่อนที่ฉันจะถามเค้าจบด้วยซ้ำ
 
 
" ก็นั่นแหละ จะรักหรือไม่รัก นายก็มีคู่หมั้นแล้ว พาฉันมาแบบนี้ เคยคิดไหมเค้าจะรู้สึกยังไง"
 
 
" ก็ไม่อะไรนะ เพราะตอนนี้เค้าไปเที่ยวกับแฟนเค้าที่เชียงใหม่นะ"
 
 
" ห๊ะ แล้วนายก็ไม่โกรธ ทั้งๆที่รู้ว่าคู่หมั้นนายไป...เอ่อ กับแฟนเธออ่า"
 
 
" โกรธทำไมละ แฟนคู่หมั้นฉันเป็นเพื่อนรักฉันเอง" โอ้ย ฉันจะบ้า เค้าตอบมาหน้าตาย ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าผู้ชายคนนี้เค้านิสัยยังไงกันแน่นะ แปลกที่สุดในสามโลกที่ฉันเคยเจอมาเลย
 
 
" แล้วนาย ทำไมถึงหมั้นกับแฟนเพื่อนรักของนายละ" ฉันถามเพราะมันแปลกๆ ทั้งๆที่รู้ทำไมถึงไม่ปฎิเสธไปนะ
 
 
" ก็ตอนนั้น จริงๆต้องหมั้นกับน้องสาวเธอ แต่น้องสาวเธอหนีตามเพื่อนรักของฉันอีกคนนึงไปอ่า เธอเลยต้องหมั้น เพื่อรักษาหน้าพ่อแม่ของเราไว้ไง"
 
 
" พอเหอะ ฉันไม่เข้าใจหรอก" ฉันบอกเค้าก่อนจะยกเบียร์กินต่อ เพราะยิ่งฟังก็ยิ่งสับสน งง มากๆ เค้าก็แค่หันมามองแล้วยักไหล่แล้วดื่มต่อ
 
 
" นี่ พรุ่งนี้เราจะไปทำงานที่ไหนเหรอ ฉันจะได้แต่งตัวถูก"
 
 
" แล้วเธออยากไปไหนละ "
 
 
" ห๊ะ ฉันเลือกได้ด้วยเหรอ" ฉันงงๆ กับคำถามเค้า เพราะเค้าน่าจะรู้ว่ามันคือที่ไหน ไม่ใช่กลับมาถามฉันแบบนี้
 
 
" อืม จริงๆก็เลือกไม่ได้หรอก แค่ถามเฉยๆ"  หึหึ ฉันอยากจะเอากระป่องที่ฉันถืออยู่เขวี้ยงใส่หัวของเค้าจริงๆ
 
 
" ฉัน ไม่ค่อยเข้าใจนายหรอกนะ แต่ก็ขอบคุณ ที่ช่วยเหลือฉัน" ฉันที่เริ่มเมาๆ ก็พูดขอบคุณในความช่วยเหลือขึ้น
 
 
" อืม เธอเปลี่ยนคำขอบคุณ เป็นช่วยฉันไม่ให้แต่งงานแทนได้ป่าว " เค้ามองมาที่ฉัน
 
 
" ไม่มีทาง นายเชิญแก้ปัญหาเองเถอะ เรื่องนี้ฉันไม่ทำ" ฉันตอบก่อนหันหน้าหนีเค้า
 
 
" โธ่ ฟางงง ฉันสัญญา จะช่วยเธอเรื่องไอ้หหน้าอ่อนนั่น แต่เธอช่วยฉันเถอะ ฉันไม่เคยถูกชะตาใครเท่าเธอเลยนะ" นี่ฉันควรดีใจใช่ไหม ช่วยบอกทีเถอะ
 
 
" ฉันขอเหตุผลนายซักสามข้อซิ ว่าทำไมฉันถึงต้องช่วย"
 
 
" ได้ 1.ฉันไม่ได้รักกัน 2.เค้าเป็นแฟนเพื่อนฉัน 3. ฉันสงสารเพื่อนฉัน 4.ฉันยังอยากโสดอยู่เลย 5.เค้าไม่ใช่สเปคฉัน 6.ฉันกลัวฉันทิ้งเค้าในอนาคตเพราะฉันเฉยๆกับเค้า 7."
 
 
" พอๆๆๆ ฉันขอแค่สามข้อ แรกๆก็ดูเป็นคนดีอยู่หรอก หลังๆฟังแล้วชอบกลๆ"
 
 
" นี่เด็กๆนายไงละ นายคอนโทรลได้นะ ฉันบอกไว้ก่อนฉันคอนโทรลไม่ได้ เพราะงั้น น้องแบมเมื่อกี้ไง"
 
 
" โธ่ฟาง ถ้าเด็กพวกนี้ไม่คิดจะจับฉันจริงจัง ฉันคงขอให้ช่วยอยู่หรอก"
 
 
" นายนี่มันมั่นใจมาก พ่อคนหล่อ คนรวย" ฉันประชดเค้า แต่เค้ากลับอมยิ้มชอบใจแล้วพูดว่า
 
 
" ถึงมันจะจริง แต่ฉันก็เขินเป็นนะ " ทำท่าแอบแบ้วออกมาได้
 
 
" 5555555 " เราสองคนหัวเราะพร้อมกันเพราะความเมา ก่อนจะดื่มไปเรื่อยๆ
 
 
" ป๊อปปี้ นายไปนอนได้แล้ว นายมาววมากเลยนะ เอิ๊ก"  (พูดแบบคนเมา)
 
 
" หือ ไม่มาวว เธอมาพยุงฉันหน่อยซิ " นายเมามากป๊อปปี้ กริ้วววว
 
 
" อือ อ่าถึงแล้วนอนซะ ฝันดี" ฟางที่เมามากเหมือนกัน เดินไปจับแขนป๊อปปี้ แล้วทำเหมือนออกแรงลากจริงๆแล้ว เธอลากเค้ามาได้นิดเดียว แล้วปล่อยเค้านอนตรงทางเดินก่อนเข้าห้องนอนเค้ากับพื้นเลย แล้วหลังจากนั้นเธอก็พยายามพยุงตัวเองมานอนที่โซฟาห้องรับแขก (เอ่อ สภาพ แบบว่า 5555)
 
 
    เช้าอันแสนสดใจ พระอาทิตย์อุทัยเอ่ยทักทาย ลัลลา
 
 
" โอ้ยยย เมื่อจัง" ฟางที่บิดตัว ขยับดวงตาปรับแสงอาทิตย์ มองไปรอบๆห้องสภาพอันสกปรก น่าจะเป็นร่องรอยของการดื่มเมื่อคืน ค่อยๆดันตัวเองลุกขึ้น แล้วเก็บกวาดข้าวของ แก้ว ถ้วยจานไปทำความสะอาด ระหว่างเดินมาก็มาสะดุดกับชายที่นอนกับพื้นทำให้เธอแอบขำไม่ได้
 
 
" ฮิฮิ 5555555" ปล่อยก๊ากก ออกมาแบบกลั้นเสียงหัวเราะไม่ไหว กับสภาพชายหนุ่มสุดหล่อ เนี้ยบ รวย ที่นอนหมดสภาพกับพื้นห้อง เอานิ้วไปจิ้มแก้มเค้าแรงๆสองสามที
 
 
" โอ้ย อะไรของเธอเนี่ย คนจะหลับจะนอน" โวยวายใส่คนที่กวนเวลานอนเค้า
 
 
" ไปนอนดีๆในห้องนุ่น มาเกะกะอะไรตรงนี้ ฉันจะทำความสะอาดห้อง" เค้าค่อยๆลืมตามองเธอ แล้วมองรอบๆ
 
 
" เห้ย ฉันมานอนตรงนี้ได้ไงเนี่ย โอ้ย เมื่อย ปวดหลัง" ยันตัวเองลุกขึ้นมา แล้วบ่นทันที
 
 
" ไม่รู้ ฉันตื่นมาฉันก็นอนโซฟาเหมือนกันแต่ตอนนี้ นายไปนอนต่อข้างในเถอะ ฉันจะเก็บห้อง"
 
 
" อืม แล้วกี่โมงแล้วเนี่ย" เค้าถามฉัน ฉันส่ายหัวให้เค้าเพราะฉันไม่มีนาฬิกา เค้าหยิบโทรศัพท์ออกมาดู แล้วโยนไปที่โซฟา ก่อนจะเดินหันหลังเข้าห้องนอนไป ทันทีที่ฉันทำความสะอาดเสร็จ ก็อาบน้ำแต่งตัวในห้องรับแขกที่เค้าให้ฉันพักอีกห้องหนึ่ง ก่อนจะเดินไปดูเวลาที่นาฬิกาของเค้า
 
 
" ห๊ะ บ่ายโมงแล้วเหรอเนี่ย ถึงว่าทำไมหิวๆ" ฉันพูดก่อนเดินตรงไปเคาะประตูห้องนอนของเค้า
 
 
" ป๊อปปี้ ตื่นหรือยัง ป๊อปปี้" ฉันเรีกเค้า แล้วซักแปปก็มีเสียงคนเปิดประตูให้ฉัน ก่อนที่คนเปิด จะเดินกลับไปที่เตียงเค้าเพื่อหลับต่อ
 
 
" นี่ บ่ายโมงแล้วนะ เราต้องไปทำงานนะ ตื่นๆๆๆ" ฉันเดินตามเข้ามาเขย่าตัวเค้า
 
 
" โอ้ย วันนี้ลา นอนง่วง" หือ นี่มันอะไรกันเนี่ย หมอนี่เอาแต่ใจชะมัด เพิ่งชวนฉันมาช่วยงานเมื่อวาน วันนี้มันลาซะงั้น
 
 
" นายจะบ้าเหรอ นายเพิ่งชวนฉันมาทำงานเมื่อวาน วันนี้ นายจะให้ฉันลาบ้าหรือไงละ " ฉันพูดแล้วเขย่าเค้า
 
 
" เออๆ ว่าแต่จะไปทำงานที่ไหนดีละ" นั่นไง ชีวิตนายนี่มีอะไรน่าเชื่อถือบ้างไหมเนี่ย ฉันซิต้องถามมัน
 
 
" ฉันจะไปรู้กับนายเหรอห๊ะ " ฉันตะคอกใส่เค้า
 
 
" เออๆ หัวหินละกัน ใกล้ๆ อีสิบนาทีค่อยมาปลุกฉันใหม่นะ" ห๊ะ อีตาบ้าเลือกที่ทำงานแบบนี้เลย แล้วยังมีหน้านอนต่ออีก
 
 
" นี่ตาบ้า.... ฮึ่ย  ป๊อปปี้ ฉันหิวข้าว" ฉันหงุดหงิดใส่เค้าไป ก่อนจะนั่งลงบนเตียงพูดกับเค้าเสียงปรกติ
 
 
" แล้วก็ไม่บอก " เค้าลุกขึ้นจากเตียง ทำให้ฉันยิ้มขึ้น เพราะเค้ารู้สึกในสิ่งที่ฉันบอก แล้วเค้าก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวยื่นให้ฉัน
 
 
" หือ อะไรของนายอีกละ"
 
 
" อาบน้ำให้หน่อย" ตานี่บอกแล้วอมยิ้ม อ๊ายยยยย น่าหมั้นใส้ชะมัดเลย
 
 
" จะบ้าหรือไงละ นายโตแล้วนะไม่ใช่เด็ก อีกอย่างฉันเป็นผู้หญิง ทำแบบนั้นได้ไงกัน"
 
 
" ได้ดิ ก็แค่อาบน้ำให้ฉัน " เค้าไม่พูดเปล่าลากฉันเข้าไปในห้องน้ำด้วย
 
 
" ป๊อปปี้ ไม่เอาน่า นายอย่าแกล้งฉันซิ นายโตแล้วนะ ฉันไปรอข้างนอกดีกว่า"
 
 
" ไม่เอา เธออาบให้ฉันนะ นะๆๆๆ" เค้าเอาแก้มมาถูไถแขนฉัน
 
 
" ป๊อปปี้ ฉันอาบแล้ว ไม่อยากเปี๊ยก แล้วอีกอย่างนายคิดถึงความรู้สึกฉันบ้างไหม" ฉันบอกแล้วแววตาหมอง
 
 
" อ่า งั้นเธอก็ไปรอข้างนอกก่อน คิดด้วยละว่าอยากกินอะไร ฉันขี้เกียจคิด" ฉันเหลือบไปเห็นแววตาสำนึกผิดที่เค้าส่งมา ทำให้ฉันรู้สึกว่า เค้าไม่ใ่ช่คนมักมากอย่างที่เค้าแสดงออกมาหรอก แล้วฉันก็เดิออกมานั่งรอที่ห้องรับแขก
 
 
" เสร็จแล้ว กินไรดียายเตี้ย" เค้าเรียกฉันแบบนี้เพราะว่าอยู่ในห้องฉันถอดรองเท้าส้นสูงนั่นเอง ทำให้ฉันชำเรืองมองเค้าแบบไม่พอใจ (ฉันขอถอนคำพูดที่ว่านายนี่เป็นคนดีอ่า ชิส์)
 
 
" ฉันชื่อฟาง ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยวอ่า"
 
 
" อืม ร้านไหนก็บอกละกัน" เค้าบอกก่อนที่เราสองคนจะเดินออกจากคอนโดมา
 
 
" ป๊อปปี้ ไปทำงานต้องนอนค้างหรือเปล่า"
 
 
" ดูก่อนว่าเสร็จทันไหม" ตอบไปงั้นๆ จริงๆเค้าไปค้างอยู่แล้ว ๕๕๕
 
 
" อือ แค่ไม่ได้เตรียมของมาอ่า" ฉันตอบเค้าไป เพราะฉันก็เพิ่งรู้ว่าต้องมาทำงานที่ไหนก่อนหน้านี้แค่ยี่สิบนาทีเอง
 
 
" ค่อยหาซื้อใหม่ เอาร้านนี้ละกัน อร่อยมาก" เค้าบอกแล้วเลี้ยวรถไปจอด ร้านอาหารร้านหนึ่ง ซึ่งมีทั้งก๋วยเตี๋ยว แล้วก็บะหมี่เป็ด เย็นตาโฟต่างๆ มันดูหรูน่าดูเลย
 
 
"อืม " เราสองคนเดินเข้ามาในร้าน ก่อนจะสั่ง บะหมี่เป็ด ง่ายๆ กัน
 
 
" เออ ทำไมนายไปทำงานสายขนาดนี้เจ้านายไม่ด่าเหรอ" ฉันถามเค้าด้วยความสงสัย
 
 
" อะ อะ ฮึก อ่อ ออกแบบ มันมีเวลากำหนด ขอแค่เสร็จทันเวลาที่กำหนดพอ จะส่งเมื่อไหร่ก็ได้" เค้าสำลักก่อนตอบ
 
 
" เจ้านายของนายเนี่ย ใจดีน้อ เออ แล้วทำไมนายถึงเป็นเพลย์บอยละ อย่าตอบไร้สาระ เพราะฉันอุตส่าห์เห็นความดีในตัวนาย" ฉันบอกอย่างรู้ทัน เมื่อเค้าทำท่าจะตอบตามสไตล์ของเค้า
 
 
" แหม รู้ทันจนได้ ก็เคยโดนเหมือนเธอนั่นแหละ รักแรกของฉัน แต่เธอเห็นเงินสำคัญกว่า เลยทิ้งฉันในวันวาเลนไทม์" เค้าบอกแล้วก้มลง
 
 
" ฉันขอโทษนะ รีบกินแล้วไปทำงานกันดีกว่า" บอกเสร็จเราสองคนก็รีบกิน แล้วขับรถตรงไปหัวหินทันที
 
 
" แก้ว วันนี้ไปกินอาหารพื้นเมืองกัน" โทโมะที่เข้ามากอดแฟนสาว พูดขึ้น
 
 
" แหม แก้วรู้ทันพี่โมะหรอก ว่าชอบอาหารเหนือนะ ทำมาเป็นชวนแก้ว" บอกเค้ายิ้มๆ อย่างรู้ทัน
 
 
" แหม รู้ทันจนได้ ว่าแต่ พ่อได้บอกหรือยังครับ ว่าต้องแต่งงานวันไหน"
 
 
" ก็น่าจะอีกสามสี่เดือนนะค่ะ แต่แก้วก็พยายามบอกพ่อตลอดนะ ว่าแก้วกับพี่ป๊อปไม่ได้รักกัน"
 
 
" อืือ พี่แค่เตรียมการไว้เฉยๆ ไอ้ป๊อปมันกลัวพลาด"
 
 
" ไม่หรอกค่ะ นอกซะจากว่า พี่โมะจะไม่รักแก้วแล้ว" เอ่ยแซวแฟนหนุ่ม
 
 
" ไม่มีทาง จริงๆพี่อยากเข้าไปบอกพ่อแก้วด้วยซ้ำว่าเราเป็นแฟนกัน ท่านน่าจะเข้าใจเรา"
 
 
" มันก็จริงอย่างที่พี่ว่า แต่ปัญหาคือ พ่อพี่ป๊อปเค้าสัญญากับแม่พี่ป๊อปไว้ว่าจะให้แต่งกับเราสามพี่น้อ พ่อแก้วกับพ่อพี่ป๊อปเป็นเพื่อนรักกัน พอยายเฟย์หนีไป เลยจับแก้วลงมาแทนไงละ"
 
 
" พ่อไอ้ป๊อปน่าจะเข้าใจนะ ถ้าเราไปบอกเค้าทั้งสามคน"
 
 
" งั้นก็รอปรึกษาพี่ป๊อปด้วยก่อนละกันค่ะ ว่าเราจะเอายังไง"
 
 
" เอ่อ แล้วน้องสาวของแก้วอีกคนละ ทำไมไม่ให้หมั้น"
 
 
" คงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ น้องฟางอยู่กับแม่แก้ว อีกอย่างน้องฟางแยกตัวออกมาอยู่กับแฟนแล้วละ เรื่องที่แก้วมีคู่หมั้นน้องฟางก็ไม่รู้ แก้วสงสารน้องนะค่ะ ไม่อยากทำร้ายน้องอีก ไม่อยากให้น้องโดนบังคับ "
 
 
" เห้อ ไงกลับไปพี่จะลองปรึกษาไอ้ป๊อปดู"
 
 
" ค่ะ " ตอบรับแฟนหนุ่ม ก่อนที่ควงแขนกันออกจากที่พัก เพื่อไปหาของกินกัน
 
 
 
 
 
 
เม้นท์+โหวตให้เค้าบ้างนะ...น๊าๆๆๆๆ