BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
แล้วอีตานั่นก็ลากฉันนั่งรถมากับเค้า โดยที่ฉันไม่พูดอะไรซักคำ ส่วนเค้า พูดอะไรไม่รู้อยู่ได้..ตาบ้า
" นี่ เงียบทำไมอ่า ปากเหม็นเหรอ จริงซิเธอคงยังไม่ได้ทำความสะอาดร่างกาย" พูดแล้วมองเธอหัวจรดเท้า
" ......................" ฉันยังคงเงียบต่อไป
" ฉัน คิดไว้ไม่มีผิด ป่ะ" อะไรของนายอีกเนี่ย พูดเองเออเอง แถมยังจอดรถอีก แล้วเค้าก็ลากฉันลงรถ
" อะไรของนาย จะพาฉันไปไหน"
" พูดได้แล้วเหรอ ก็มาซื้อของใช้ไงละ มีเสื้อผ้าไหม"
" แล้วนายเห็นฉันมีอะไรติดตัวอีกไหม นอกจากชุดเนี้ย"
" เห็นทั้งตอนมีติด แล้วก็ไม่มีติดเลยละ" เค้าบอกแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
" หึ นายนี่มัน โอ้ยย ช่างเหอะ " แล้วฉันก็เดินไปหยิบของใช้ จริงๆเค้าก็พูดถูก ฉันไม่มีของใช้อะไรเลย ต้องขอบคุณเค้าที่พาฉันมาที่นี่
" นี่เธอรีบซื้อซิ จะสามทุ่มแล้ว เดี๋ยวซื้อเสื้อผ้าไม่ทัน" เค้าไม่พูดเปล่าพร้อมหยิบนั่นนี่เยอะแยะไปหมด ใส่รถเข็นให้ฉัน แล้วลากฉันไปยังร้านขายเสื้อผ้า ที่เป็นโซนแสนหรู
" สวัสดีค่ะ คุณ.."
" หยุด ช่วยหาชุดให้เธอ ทั้งชุดนอน ชุดทำงาน ชุดสบาย ชุดอะไรก็ได้ที่เข้ากับเธอ หลายๆชุดเลย"เค้าห้ามพนักงานที่กำลังจะทักทายเค้า แล้วบอกให้พาฉันไปเลือกชุดทันที แล้วฉันก็เดินตามพนักงานไป
" สวัสดีค่ะ คุณภาณุ วันนี้เข้ามาร้านเรามีอะไรให้หมิวช่วยหรือเปล่าค่ะ" ผู้จัดการร้านเดินเข้ามาทักเค้าทันที ใช่แล้วละ เค้าคือลูกชายคนเดียวของเจ้าของห้างดังกล่าวนั่นเอง
" อ่อ ไม่มีอะไรหรอก คุณหมิวไปทำงานเถอะ อ่อ แล้วอย่าบอกคุณพ่อละ ว่าผมมาวันนี้นะ" บอกแล้วสนใจหนังสือกีฬาของเค้าต่อไป
สามสิบนาทีผ่านไป
" นี่ เสร็จแล้ว กลับเถอะ นาย นาย นายป๊อปปี้" ฟางที่เดินออกมาเขย่าตัวเค้าที่นอนหลับอยู่ตรงโซฟารับรอง
" อ่าว เสร็จแล้วเหรอ เท่าไหร่ครับ" เค้าหันไปถามพนักงาน
" ทั้งหมด 78,900 บาทค่ะ"
" นี่ครับ " แล้วเค้าก็ยื่น บัตรเครดิตให้พนักงงาน
" นี่ ฉันว่าเอาครึ่งเดียวก่อนมั้ย เราค่อยไปซื้อข้างนอกบ้างก็ได้ มันแพงเกินไปนะ" ฉันบอกเค้าหลังจากพนักงานเดินไป
" นี่ ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันรวย" จริงๆฉันตั้งใจจะขอบคุณเค้านะที่ให้ที่พักพิงฉัน ช่วยฉัน แต่ฉันว่าฉันไม่พูดดีกว่า
" เออ จะกินอะไรอีกไหม ที่ห้องไม่มีอะไรเลยนะ ซื้ออะไรไปติดหน่อยซิ"
" ย่ะ นายจะเอาอะไรอีก ช่วยดูสภาพฉันด้วย" เค้ามองมาที่ฉันที่ถือถุงพลุงพลัง ไหนจะสภาพหน้าตาโทรมๆอีก ก็เค้าเล่นไม่ถืออะไรเลยนี่ เค้าหันมามองฉันแล้วหัวเราะ อ้ายยยย
" อ้าว ฟาง ไม่เจอกันแค่สามวัน หาแฟนใหม่ได้แล้วเหรอ" ฉันหันไปกับเสียงทักที่ฉันจำได้ดีเลย
" นี่ใครเหรอ ตอนแรกฉันก็สงสารเธอนะ เห็นเงียบๆ ที่แท้ก็ร้ายไม่เบา พอถูกฉันทิ้ง ก็มีคนใหม่เลยนิ" ฉันยังเงียบ
" อ่อ นายเองก็ดูดีๆละ ยายนี่อ่าหมดตัวแล้ว แถมเรื่องอย่างว่าก็ไม่ได้เรื่อง อยู่ด้วยแล้วเบื่อว่ะ 555" เค้าหันไปบอกป๊อปปี้
" อย่าเอานิสัยหมาๆแกมาพูดเลย น่าสมเพช พอดีฉันรวย แล้วยายนี่คงเจอคนสอนไม่ดี เลยไม่เก่ง" ป๊อปปี้ตอบเค้าไป
" เหอะๆ งั้นจำเอาไว้นะ คอนโดของเธอนะ ฉันกำลังจะขาย แล้วไปอยู่ต่อกับ น้องเกล" เค้าหยุดแล้วมองผู้หญิงที่มากับเค้า
" ราคาดีเหมือนกันนะ สิบกว่าล้านแนะ ฉันจะแบ่งให้เธอละกัน ก่อนฉันไปเมืองนอก ซักแสนนึงเป็นไง"
" ไอ้เลว " ป๊อปปี้ที่กำลังจะวิ่งไปต่อยหน้าภัท " หยุดดดดด นะ " ฉันห้ามเสียงดัง ทำให้ภัทยิ้ม
"หึ ฉันก็จะบอกนายเหมือนกัน ทุกอย่างที่เคยเป็นของฉัน มันต้องเป็นของฉัน ส่วนนาย ก็จะกลายมาเป็น ขยะของฉัน" ฉันห้ามป๊อปปี้ ทำให้เค้าชะงัก แล้วฉันก็พูดจ้องหน้าภัทอย่างจริงจัง
" แล้วฉันจะคอยดู 55555 " ภัทสแยะยิ้มก่อนควงแฟนใหม่เค้าเดินไปขึ้นรถที่ฉันเคยซื้อให้เค้าแล้ว ขับออกไป
" นี่ ยายเบือก เธอห้ามฉันทำไม รักมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ" ป๊อปปี้ ตะคอกใส่หน้าฉัน ฉันคิดอะไรไม่ออก ได้แต่นิ่งไป ก็เค้าไม่เคยทำแบบนี้ใส่ฉันนิ
" .... " ฉันได้แต่นิ่ง กำหมัดแน่น
" เลิกร้องไห้ได้แล้ว กลับกันเถอะ" เค้าเช็ดน้ำตาให้ฉัน แล้วจูงมือฉันเดินไปขึ้นรถ ตลอดทางมีแต่ความเงียบ
" ป๊อปปี้ ทุกอย่างมันต้องกลับมาเป็นของฉัน " ฉันเอ่ยขึ้น ก่อนที่ป๊อปปี้จะจอดรถลงข้างๆทางแล้ว มองมาทางฉัน
" รวมถึงไอ้นั่นด้วยเหรอ" น้ำเสียงเค้า ทำให้ฉันรับรู้ได้ถึงอาการไม่พอใจอย่างหนัก
" ใช่ แต่ฉันจะไม่เอากลับมาในฐานะคนรักหรอกนะ ฉันจะเอากลับมาในฐานะทาสของฉัน ฉันจะทำลายชีวิตเค้า แล้วเอาทุกอย่างกลับมา " ฉันกำหมัดแน่นน้ำตาไหลไม่รู้ตัว บ่งบอกถึงความแค้นที่ฝังใจของฉัน
" อะหะ ฉันจะช่วยเธอเอง แต่เธอนะ แน่ใจว่าตัดใจจากมันได้จริงๆนะ"
" แน่นอน ฉันไม่มีวันกลับไปรักคนที่โกงฉันไปจนหมดตัวแล้วถีบหัวฉันทิ้งหรอก "
" โอเค ฉันจะช่วยเธอเอง เอาละ เธออยากได้อะไรอีกหรือเปล่า จะถึงแล้วนะ"
" เบียร์ " ตอบป๊อปปี้อย่างมั่นใจ ก่อนที่เราสองคนจะหัวเราะให้กัน
" ว้าววว หรูกว่าห้องเก่าฉันอีกนะเนี่ย" เข้ามาเห็นคอนโดที่ มีสองห้องนอน หนึ่งห้องรับแขก ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราราคาแพง ก็พูดขึ้น
" แน่นอน เออ นี่ถามอะไรหน่อยซิ เธอกับนายนั่นคบกันมานานยัง"
" นายเริ่มอีกแล้วนะ จะซักอะไรนักหนาเนี่ย"
" ก็เหอะนะ ถือว่าฉันสัมภาษณ์งานเธอละกัน"
" ใครเค้าสัมภาษณ์กันแบบนี้ยะ" ฉันถามเค้า
" ฉันนี่แหละ แล้วก็ตอบมาไม่มีสิทธ์เถียงด้วย"
" จะเอาประวัติฉันตั้งแต่เกิดเลยปะละ" ฉันประชดเค้า
" ดี " เค้าตอบมายิ้มๆ
" โอเคๆ ฉันรู้จักนายนั่นมาสามปี มันเป็นคนรักคนแรกของฉัน แรกๆมันก็ดี แต่ตอนนี้ก็อย่างที่เห็น" สรรพนามที่ฉันเรียกภัทเปลี่ยนไป
" เธอนี่โง่น้อ ให้เค้าหลอกจนหมดตัว "
" นี่น้อยๆหน่อยนายอ่า ได้ทีด่าฉันเลยนะ"
" แล้วคอนโดไปเป็นของมันได้ไงละ"
" ก็ ตอนแรกนะ ฉันมีแค่รถที่นายเอามานี่แหละ แล้วมันมายืมเงินฉันซื้อรถ คันที่มันขับเมื่อกี้นั่นแหละ มันให้พ่อแม่มันมายืนยันเลยนะ ว่าจะผ่อนให้ฉันเดือนละเท่าไหร่ จริงๆฉันไม่ได้อยากให้ยืมหรอก พ่อแม่มันยกมือไหว้ฉัน"
" เลว ขนานแท้เลย แล้วคอนโดละ"
" จริงๆ เป็นชื่อฉัน แต่มันอยากมีธุรกิจกับเพื่อน แล้วมันก็ยืมให้ฉันโอนให้ แล้วจะโอนคืน หลอกจะขอฉันแต่งงานอีก วิธีเดิม พ่อแม่มัน" ฉันพูดใส่อารมณ์
" อ่าว แล้วเธอทำไมไม่โอนคืนละ"
" ฉันเคยถามเรื่องนี้แล้ว มันอ้างว่าจะขอฉันแต่งงาน แล้วมันก็หาว่าฉันไม่ไว้ใจมัน"
" เธอก็เชื่อ"
" ก็เออนะซิ ผุ้หญิงที่คบกับแฟนมาสามปี จนเรียนจบ มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องไม่เชื่อเค้า" ฉันหันไปถามป๊อปปี้
" ก็จริง วันหลังฉันใช้มุขนี้มั่งดีกว่า" ดูเหมือนนายนั่นจะไม่ได้ตั้งใจฟังที่ฉันพูด กลับคิดอะไรพิเรนๆ
" นายนี่มันบ้าจริง ไปอาบน้ำดีกว่า ห้องน้ำอยู่ไหน" ฉันพูดเบาๆ แล้วหันไปถามเค้า
" นี่ไง ไปอาบน้ำไป แล้วออกมากินเบียร์เย็นๆกัน" เค้าบอกฉันแล้วยิ้ม ทำไมนะ ทำไมยิ้มของเค้ามันจริงใจจนน่าตกใจ ทั้งๆที่ฉันเพิ่งรู้จักกับเค้า
" นี่ๆ มาๆ กินเบียร์กันดีกว่า" เค้าเรียกฉันมานั่งตรงโซฟาห้องรับแขกที่มีขนม อาหาร เบียร์วางอยู่
" 55555 " ฉันหัวเราะทันทีที่เห็นเค้า
" อะไรของเธอ " เค้าหันมาตวาดฉัน ก็จะไม่ให้หัวเราะได้ไง ก็เค้าใส่ชุดนอนลายหมีพูห์ สีส้มอ่อนหวานแหวน เหมือนกับตุ๊ดเลยนะซิ
" น่ารักนะเนี่ย อิอิ " ฉันเดินไปหยิกแก้มเค้า
" แล้วรักปะละ" เค้าโอบฉันแล้วยิ้ม
" หึหึ ไม่ เกินเลยนะนายเนี่ย" ฉันตอบเค้า แล้วแกะมือเค้าออก
" กริ๊๊งงงงง " เสียงกริ่งประตูดังขึ้น ฉันได้แต่มองหน้าเค้า
" ใครมานะ มืดค่ำป่านนี้ละ ไปเปิดให้ฉันหน่อยซิ " เค้าบ่นแล้วใช้ฉัน ฉันเลยเดินไปเปิดประตูตามที่เค้าบอก
" อ่าว พี่ป๊อปละ" ทันทีที่ฉันเปิด ก็มีเด็กสาวคนนึงถามฉันขึ้น
" ข้างในค่ะ " ฉันตอบเธอ
" หลีกซิ ฉันจะไปหาแฟนฉัน" เธอบอกแล้วเดินกระแทกฉันไป
" ใครมาอ่า อ่าวแบมมาได้ไงเนี่ย มันดึกแล้วนะ" เค้าถามฉัน แล้วหันไปถามผู้หญิงที่เดินเข้ามา
" ก็แบมเห็นรถพี่ป๊อปจอดอยู่ เลยรู้ว่าพี่อยู่ คืนนี้ไปต่อห้องแบมนะค่ะ" เธอบอกแล้ววิ่งไปหอมแก้มเค้า ฉันเลยหันหน้าหนี
" ไม่ได้หรอกแบม คืนนี้พี่ต้องอยู่เป็นเพื่อนฟาง" เค้าบอกแล้วเดินมาข้างฉัน
" อ๊ายยย มันสำคัญกว่าแบมเหรอค่ะ พี่ทำแบบนี้ไม่ได้นะค่ะ แบมเป็นเมียพี่นะ" เธอตวาดใส่ป๊อปปี้
" ได้ดิ งั้นเราเลิกกัน ออกไปได้แล้ว ไม่งั้นพี่จะเรียก รปภ." เค้าขู่เธอ แต่แววตาที่จ้องเธอมันน่ากลัวมาก
" อ้ายยย ฝากไว้ก่อนนะแก" เธอเดินปึงปัง กระแทกฉันออกไป
" อ่าว ยืนมองฉันทำไม มากินต่อดิ"
" เออ นายทำแบบนี้ แฟนนายจะเข้าใจผิดนะ" ฉันที่เดินมาข้างๆบอกเค้า
" ใครแฟนฉัน ยายแบมนะ เด็กเก่าฉัน " เค้าตอบฉันแล้วยกเบียร์กินต่อ
" เอ่อ แล้ว ฉันมาอยู่แบบนี้ เด็กนายจะ.."
" ไม่มีปัญหา เพราะฉันคอนโทรลได้" ฉันยังพูดไม่จบเค้าก็ตอบฉันทันที
" แล้วนายมีคนรักไหม เอาแบบว่า จริงจังสุดๆอ่า" ใช่ฉันต้องถาม เพราะฉันมาอยู่แบบนี้ เดี๋ยวคนรักเค้าจะเค้าใจผิด
" ก็....................."
ป๊อปปี้ จะตอบฟางว่ายังไง
อย่าลืมเม้นท์+โหวตนะค่ะ
หรีดเดอร์ที่รักทุกๆคน.....................จุ๊บๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
