BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 
 
 
               ฉันนั่งอยู่ที่เก้าอี้สีขาว มีโต๊ะกลมแสนน่ารักในสวนที่บ้านของป๊อปปี้ ที่นี่ใหญ่ หรูหรา แล้วก็เรียบเก๋ด้วย
 
 
สมแล้วที่เค้าเป็นนักออกแบบ ทุกอย่างดูลงตัวไปหมด หวนนั่งคิดถึงบ้านหลังเก่า ที่เคยอยู่ด้วยกันมีคุณพ่อ คุณแม่
 
 
เธอแล้วก็พี่สาวน้องสาว แต่ตอนนี้สงสัยคงเป้นได้แค่อดีต เพราะเธอไม่ใช่สมาชิกของบ้านนั้นอีกต่อไปแล้ว
 
 
" ไง ชอบบ้านฉันหรือเปล่า " ป๊อปปี้ที่เดินมา ถามฉันขึ้น
 
 
" นี่จะแทนตัวเองว่าป๊อป หรือ ฉันกันแน่ จะได้ตามถูก " ฉันถามป๊อปปี้
 
 
" ก็ฟางแหละ ไม่ยอมแทนตัวเองว่าฟางอ่า " ป๊อปปี้ทำหน้าแบ้ว งอนฉัน
 
 
" โอ๋ๆๆๆๆ ฟางขอโทษนะป๊อป " ฉันเริ่มแสดงทันทีที่เห้นป้าคนหนึ่งเดินมาทางเรา
 
 
" น้ำกับของว่างมาแล้วค่ะคุณหนู " แม่นมที่เดินเข้ามาพูดขึ้น
 
 
" ครับนม นี่ฟางแฟนป๊อปเองครับ "  ฉันยกมือสวัสดีแม่นมป๊อปทันที
 
 
" ค่ะ แต่คุณหนูค่ะแล้วคุณ...."
 
 
" ป๊อปกับน้องไม่ได้รักกันครับ อีกอย่างน้องก็เป็นแฟนไอ้โมะด้วย เดี๋ยวป๊อปจะพาน้องกับไอ้โมะมาพบพ่อครับ "
 
 
" แต่นมว่า ... " ไม่ทันที่นมจะพูดจบ ป๊อปปี้็ก็ท้วงทันที
 
 
" นมครับ ป๊อปว่าพ่อคงเข้าใจเราสามคน "
 
 
" ค่ะ นมเอาใจช่วยนะค่ะคุณหนู คุณฟางกินเยอะๆนะค่ะ นมตั้งใจชงให้คนพิเศษของคุณหนูเลย "
 
 
" ขอบคุณมากค่ะ " ฉันตอบนมไป
 
 
" ใครค่ะพี่ป๊อป " ทันทีที่แม่นมป๊อปเดินไปก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น 
 
 
" นี่ใครเหรอคุณป๊อป แล้วคู่หมั้นคุณป๊อปละค่ะ "  ผู้หญิงที่ดูเหมือนจะมีอายุหน่อยอีกคนพูดขึ้น
 
 
" นี่ฟางแหนป๊อปเอง ส่วนคู่หมั้นป๊อปไม่ได้รัก " ป๊อปปี้ตอบเธอสองคนไป ฉันได้แต่ก้มหน้าลง
 
 
" ไม่ได้นะค่ะพี่ป๊อป แล้วพิมพ์ละ พิมพ์เป็น..." พิมพ์ชะงักทันที
 
 
" เป็นอะไร พูดมาซิ " ป๊อปปี้มองหน้าอย่างท้าทาย
 
 
" ก็เออ...เอ่อ .. คือ "
 
 
" คุรอร คุณช่วยบอกลูกสาวคุณด้วย ว่าเค้าคือน้องสาวต่างมารดาของผม ถ้าพ่อผมรู้ว่าลูกสาวคุณคิดจะจับผม พ่อผมไล่คุณออกจากบ้านแน่ "
ป๊อปปี้ขู่อรทันที ที่พิมพ์คิดจะต่อรองเค้า เพราะเค้าเคยบอก เคยปฏิเสธ หนีพิมพ์หลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ยังตามเค้า
 
ทั้งๆที่พ่อเค้าเคยบอกคุณอรแล้ว ว่าถ้าเอาลูกมาอยู่ที่นี่ต้องห้ามมีสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอ
 
    ย้อนไปอดีต
 
 
พ่อผมรักแม่ผมมาก แต่คุณอรเลขาของท่าน จงใจมอมยาท่านแล้วต่อรองที่จะเป็นภรรยาน้อยของท่าน โดยขู่ท่าน
 
ว่าจะเอารูปให้แม่ผมดู พอพ่อผมทำตามเธอก็ผิดคำพูด เธอแอบปล่อยรูปเธอออกไป ทำให้แม่ผมเสียใจมาก
 
ท่านตรอมใจกับเรื่องนี้ แต่ก่อนท่านจะเสีย คำขาดของท่านคือ ห้ามสองแม่ลูกนี้มายุ่งหรือตีตัวเสมอผมซึ่งพ่อผมก็
 
ทำตามคำขอของแม่ เพราะท่านรักแม่มาก แล้วพ่อก็รู้สึกผิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วผมก็
 
ต้องแต่งงานกับลูกสาวของเพื่อนแม่เท่านั้น แต่ตอนนี้ เรื่องจะเปลี่ยนไป เพราะแก้วเธอกับผมไม่ได้รักกัน
 
 
" ป๊อปปี้ ฉันกลัว " ผมหลุดออกจากห้วงความคิด หันมามองหน้าฟาง ที่เต็มไปด้วยความกังวล
 
 
" เธอไม่ต้องกลัวนะ ฉันมั่นใจว่าพ่อจะชอบเธอ เหมือนที่ฉันรู้สึก "
 
 
" อะ อืม "
 
 
    ทางด้านสองแม่ลูก
 
 
" คุณแม่ พิมพ์ไม่ยอม ทำไมพี่ป๊อปทำแบบนี้ละค่ะ "
 
 
 " แม่ก็ไม่ยอม มันไม่มีทางลอยหน้าลอยตาแบบนี้หรอก "
 
 
" แล้วเราจะทำยังไงละค่ะคุณแม่ "
 
 
" หึ พ่อของเค้ารักนังแ้ก้วจะตาย ใส่ไฟนิดห่อย นางเด็กนั่นก็กระเด็นละ " แม่พิมพ์แสยะยิ้ม ก่อนไปที่ห้องทำงานของสามี 
 
 
" ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆ คุณค่ะ ฉันเข้าไปได้ไหมค่ะ "
 
 
" เข้ามามาซิ " ประมุขของบ้าน วางปากกาลงแล้วตอบเสียงที่อยู่ประตู
 
 
" คุณค่ะ ลูกป๊อปมาแล้วค่ะ "
 
 
" เหรอ ผมนัดไว้เองแหละ "
 
 
" แต่ มากับผู้หญิงนะค่ะ "
 
 
" อืม มันบอกผมไว้ละ "
 
 
" แล้วหนูแก้วละค่ะ "
 
 
" เจ้าสาวของเจ้าป๊อปคือหนูแก้วเท่านั้น " 
 
 
" ค่ะ เด็กคนนี้เหมือนจะตามจับลุกป๊อปยังไงไม่รู้ อรไม่สบายใจเลยค่ะ "
 
 
" ขอบใจเธอมาก ช่วยไปตามสองคนนั้นมาพบผมหน่อยซิ "
 
 
" ค่ะ " แล้วอรก็เดินออกจากห้องของพ่อป๊อปปี้ไป
 
 
" คุณป๊อปค่ะ คุณพ่อเรียกพบค่ะ ทั้งสองคนเลยนะค่ะ " เธอบอกแล้วยิ้มให้ฟางอย่าง ไม่เต็มใจ
 
 
" ขอบคุณมากนะคุณอร " ป๊อปปี้จับมือฟาง หันไปมองหน้าเธอ ที่เต็มไปด้วยสีหน้าที่มีแต่ความกังวล
 
 
" ป่ะ ไปหาคุณพ่อกัน "ป๊อปปี้จับมือให้กำลังใจ เค้ายิ้มให้ฟางอย่างอ่อนโยนก่อนเธอ จะสุดลมหายใจเข้าปอด เดินตามเค้าไป
 
 
" ก๊อก ๆ ก๊อก พ่อป๊อปเองนะ " ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามา พร้อมกับสาวน้อยคนหนึ่งน่าตาน่ารักน่าเอ็นดู
 
 
" อืม มากันแล้วเหรอ ไหนแฟนแก "
 
 
" นี่ครับ " ฟางที่เดินตามหลังเค้ามา ด้วยความที่เธอตัวเล็ก เค้าเลยมองไม่เห็น ขยับตัวออกมาจากด้วนหลัง ก้มหน้าลง
 
 
" ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก มองหน้าฉันได้ ฉันแค่อยากถามว่รู้ไหมว่าตาป๊อปมีคู่หมั้นแล้ว "
 
 
" เอ่อ คือ ระ รู้ค่ะ " ฟางที่ยังก้มหน้าอยู่ ตอบเสียงสั่น
 
 
" แล้วหนู มายุ่งกับมันทำไม ถ้าไม่อยากเสียใจ ก็ถอนตัวไปซะตอนนี้ "
 
 
" พ่อ ป๊อปบอกแล้วไง ว่าป๊อปไม่ได้รักแก้ว ป๊อปรักฟาง ป๊อปเองที่ไปยุ่งกับเธอ " ป๊อปปี้ที่กำลังห้ามอารมณ์ไม่อยู่
ตะโกนกลับไป ทำให้เธอรีบห้ามเค้าไว้ ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น
 
 
" ชื่ออะไรนะ หนุอ่า "
 
 
" เอ่อ ฟะ ฟางค่ะ " เธอ พยายามหลับสายตาพ่อป๊อปปี้
 
 
" แกออกไปก่อนป๊อป พ่อมีเรื่องจะคุยกับเธอ "
 
 
" ไม่ ป๊อปไม่ยอมให้พ่อขู่เธอเด็ดขาด ป๊อปจะพาเธอกลับ "
 
 
" ตาป๊อป พ่อขอ พ่ออยากคุยกับหนูคนนี้ "
 
 
" แต่พ่อกำลังจะทำลายความรักป๊อป พ่อรู้ไหม ว่าแก้วรักไอ้โมะ รักมานานแล้ว พ่อจะทำลายป๊อปกับแก้วทำไม "
 
 
" พ่อรู้ พ่อแค่ขอคุยกับเธอ แล้วพรุ่งนี้แกก็นัดหนูแก้วกับ โทโมะมาหาพ่อด้วย "
 
 
" มะ หมายความว่าไง " ป๊อปปี้ถามพ่อตัวเองด้วยอาการงง
 
 
" เอาละ ไปรอข้างนอก พ่อจะคุยกับเธอ พรุ่งนี้นัดสองคนนั้นมาด้วยละกัน "
 
 
" คะ ครับ " ป๊อปปี้มองหน้าพ่องงๆ ก่อนจะมองหน้าฟาง ที่เต็มไปด้วยความกลัวแล้วก็กังวล เค้าจับมือเธอให้กำลังใจก่อนจะเดินออกไปตามคำสั่งคนเป็นพ่อ
 
 
" หนู ชื่ออะไรนะ "
 
 
" ฟะ ฟางค่ะ " เธอพยายามหลับตาเค้า ใบหน้านี้ แววตานี้ เด็กสาวคนนนี้ เค้ารู้จักเธอดีว่าเธอคือใคร
 
 
" ชื่อจริงหนูละ "
 
 
" ธนันต์ธร นีระสิงส์ ค่ะ " ตอบพ่อป๊อปปี้ไป แล้วรอยยิ้มอันแสนใจดีก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของผู้เป็นพ่อ
 
 
" พ่อรู้แล้วละ หนูเจอกับตาป๊อปยังไง " สรรพนามที่ท่านใช้เปลี่ยนไป
 
 
" เค้าเคยช่วยเหลือหนู ตอนที่หนูไม่เหลือใครค่ะ " ฟางตอบพ่อป๊อปปี้ไป
 
 
" ต่อไปนี้ ย้ายมาอยูด้วยกันนะ ที่นี่ต้อนรับหนูเสมอ ว่าที่ลุกสะไภ้พ่อ " ฟางที่ตอนนี้ทำหน้างง กับสิ่งได้ยิน
 
 
" คุณว่าไงนะค่ะ "
 
 
" เรียกพ่อซิ หนุฟางนิ ว่าที่ลูกสะไภ้ ย้ายมาอยู่ที่บ้านด้วยกันนะ "
 
 
" ทำไม ทำไม เหตุผลละค่ะ " ฟางถามสิ่งที่ค้างคาใจ
 
 
" สักวันหนึ่งหนูจะรู้ว่าทำไม ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา แต่หนูคือเจ้าสาวของตาป๊อปแน่นอน พ่อรับรอง ตอนนี้ไปกินข้าวกันดีกว่า " พ่อป๊อปปี้บอกฟางก่อนจะเดินมาเคียงข้างเธอ แล้วยิ้มให้เธออย่างจริงใจ ก่อนเธอจะยิ้มตอบ
 
 
" ฟาง พ่อว่าอย่างไงบ้าง " ป๊อปปี้วิ่งมาหาเธอทันที ที่เดินออกมาพร้อมพ่อเธอ
 
 
" แหม ตาป๊อป น้อยๆหน่อย ฉันเป็นคนใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ " ฟางมองสองพ่อลูกนี้แล้วยิ้มกับความน่ารักของทั้งสองคน
 
 
" ก็พ่อทำอะไรละ ผมกับฟางเรารักกันนะ " ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางหน้าแดงก่ำทันที
 
 
" ไม่อะไร พรุ่งนี้นัดแก้ว กับโทโมะมาหาพ่อด้วย อ่อ แกด้วยละ เดี๋ยวทางนั้นพ่อเคลียร์เอง " ฟางฟังที่ป๊อปปี้พูดแล้วก็งง ชื่อคุ้นๆสองคนนี้ แต่คงไม่ใช่มั้ง บังเอิญมากกว่า เธอคิดแบบนั้น พี่สาวเธอจะรู้จักตาหื่นนี้ได้ยังไงกัน
 
 
" นี่แสดงว่า พ่อ..."
 
 
" ก็เออนะซิ แล้วไม่ต้องไปอยู่คอนดงคอนโด พาหนูฟางมาอยู่บ้านเราซะ ที่นั่นไม่มีคนคอยทำอะไรให้ เหนื่อยเปล่าๆ"
 
 
" อะ เอ่อ  ไม่เป็นไรค่ะ " ฟางตอบพ่อป๊อปปี้อย่างเกรงใจ
 
 
" ทำไมละ หรือหนูไม่สะดวก งั้นเอาคนใช้ไปคนหนึ่งละกัน ใครจะดูแลทำความสะอาดให้ "
 
 
" แต่ .." ฟางกำลังจะพูด
 
 
" ไม่มีแต่ แล้วลองกินนี่ดู ของโปรดเลยนะ " พ่อป๊อปปี้ตั๊กของโปรดของเค้าให้เธอทาน สายตาทุกคู่จับจ้องพ่อป๊อปปี้กับเธอ อย่างงงงวย เพราะปรกติท่าออกจะรักคู่หมั้นสาวของลุกชาย แต่นี่แฟนใหม่ ทำไมท่านถึงเอ็นดูเธอเหลือเกิน ขนาดป๊อปปี้ ยังแทบไม่เชื่อ 
 
 
" ขอบคุณค่ะ คุณพ่อทานนี่ซิค่ะ " ฟางตักอาหารให้ท่านบ้าง 
 
 
" แล้วป๊อปละ " ป๊อปปี้เอ่ยขึ้นทันที ที่เธอไม่ตักให้เค้าบ้าง 
 
 
" อ่ะ นี่ไงค่ะของโปรดป๊อป กินเยอะๆนะ กลับไม่มีของกินด้วย มีแต่มาม่า " พ่อป๊อปปี้ แม่นม หัวเราะอย่างชอบใจในความน่ารักของสองคนนี้ มีก็แต่สองแม่ลุกที่ตอนนี้จ้องเธอด้วยสายตาอาฆาต
 
 
หลังจากทานข้าวเสร็จ
 
 
" คุณพ่อ งั้นป๊อปลาแล้วนะครับ " ป๊อปปี้บอกพ่อของตัวเอง
 
 
" อืม พาหนูฟางมาเที่ยวหาพ่อบ่อยๆละ " พ่อป๊อปปี้บอก
 
 
" พ่อ ทำไมมันง่ายจัง " เค้าถามเรื่องที่เค้าสงสัยทันที ที่ฟางยังไม่ทันเดินออกมา จากการช่วยแม่นมทำขนมไปไว้ทานที่คอนโด
 
 
" ก็ แกรักเค้านี่ พ่อก็สนับสนุน ไม่ดีเหรอ "
 
 
" ผมเป็นลุกพ่อนะ " ป๊อปปี้จ้องอย่างหาความจริง
 
 
"  555 แกนี่มัน หนูฟางคือน้องสาวของหนูแก้ว ที่แยกไปอยู่กับแม่ "
 
 
" ห๊ะ นี่มันอะไรกันเนี่ย " ป๊อปปี้ที่ดูจะตกใจ พูดขึ้น
 
 
" เอาน่า พรุ่งนี้นัดสองคนนั้นมา แล้วพ่อจะเล่าให้ฟังละกัน อ่อ พรุ่งนี้ไม่ต้องพาหนูฟางมานะ พ่อจะเชิญพ่อหนูฟางมาด้วยนะ "
 
 
" อ่อ ครับ แต่พ่อ คนนี้ป๊อปจริงจังนะ " หันไปจ้องหน้าพ่ออย่างจริงจัง 
 
 
" 55555  คนนี้พ่อก็จริงจัง ต้องลุกสะไภ้ เอาละ หนูฟามาละ อย่างบอกอะไรละ "
 
 
" ครับ กลับก่อนนะครับพ่อ "
 
 
" มาเที่ยวหาพ่อบ่อยๆนะลูก หนูฟาง "
 
 
" ค่ะฟางกลับก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ " แล้วเค้าก็เธอ แล้วสาวใช้อีกคนนึงก็เดินทางกลับ
 
 
 
 
 
 
ตอนหน้า นายภัทจะโผล่นะ ใครอยากอ่าน ขอเม้นท์ + โหวตหน่อย.