BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
17)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" คุณปราณ ถ้ามีงานด่วนให้เมลล์ส่งให้ผมด้วยนะ อ่อ แล้วอย่าลืมโทรบอกผมหน่อยละ " ผมรีบเตรียมตัวกลับบ้านทันที่ที่รู้ว่าพ่อผมอยากเจอฟาง
" อ่าว แล้วคุณภาณุจะไปไหนละค่ะ นี่เพิ่งบ่ายโมงเองนะค่ะ "
" ผมมีธุระ รีบกลับบ้านคุณพ่อเรียกนะ อย่าลืมที่ผมสั่งไว้ละกัน " แล้วป๊อปปี้ก็รีบขับรถมุ่งหน้าตรงมายังคอนโดของเค้าทันที
" ก๊อกๆ " เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น
" ใครมาเนี่ย " ฟางพูดเบาๆ ก่อนจะเดินไปที่ประตูเพื่อส่องดูตาแมว
" เออ ป๊อปอยู่ไหมค่ะ " ทันทีที่ฟางเปิดประตู เธอก็ถามขึ้น
" เค้าไม่อยู่ค่ะ คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าค่ะ " ฟางถามกลับไป
" อ่อ ขอฉันเข้าไปนั่งรอข้างในได้ไหมค่ะ "
" คงจะไม่ได้นะค่ะ ป๊อปเค้าห้ามฉันให้คนแปลกหน้าเข้ามานะค่ะ "
" หึ แปลกสำหรับคุณคนเดียวมั้งค่ะ สำหรับเค้าคงไม่แปลกหรอก " เธอแสยะยิ้มใส่ฟาง
" เห้อ คุณมีอะไรจะบอกเค้า แล้วคุณชื่ออะไร เค้ากลับมาฉันจะบอกเค้าให้ "
" คงไม่ต้องฝากมั้งค่ะ เพราะเค้ากับฉันอยู่ด้วยกันเราไม่เคยปิด ฉันจะรอเค้าข้างในค่ะ " แล้วเธอก็กระเทกประตูเข้ามาตอนที่ฟางเผลอ
" เอ๊ะ นี่คุณมีอะไรทำไมไม่ฝากบอก เข้ามาได้ยังไงกัน " ฟางบ่นทันทีที่เธอหย่อนตูดลงเก้าอี้อย่างไม่เกรงใจ
" นี่เธอนะ เป็นผู้หญิงใหม่ของป๊อปะซิ รู้ไว้ซะนะ ว่าฉันนะ ว่าที่ภรรยาของเค้า "
" อย่าบอกนะ ว่าคุณคือคู่หมั้นป๊อป "
" หึ เพิ่งรู้เหรอ นางอีตัว "
" มันจะมากไปแล้วนะ เพี๊ยะ " ฟางที่ได้ยินถึงกับสติขาดพลั้งมือตบเธอ
" ฟาง เธอทำอะไรนะ" ป๊อปปี้ที่กลับมาทันเห้นเหตุการณ์เมื่อกี้ก็ตวาดขึ้น
" ฮือๆๆ ฮึก ป๊อปค่ะ มดมาหาคุณ คุณไม่เคยอยู่เลย มดคิดถึงคุณนะค่ะ " เธอโผเข้ากอดป๊อปปี้แล้วพูดพร้อมน้ำตา
" ผมขอโทษนะ พอดีผมมีธุระ "
" ค่ะ มดไม่เคยโกรธป๊อปหรอก มดรักป๊อปนะ " เธอบอกเค้าไป ฟางตอนนี้ที่ได้แต่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก ทั้งๆที่เธอเพิ่งบอกกับพี่สาวเธอไป ว่าเค้ามันไว้ใจได้แท้ๆ
" นะ นาย กะ เธอ " ฟางที่พูดขึ้นมา ทำให่ทั้งสองผละออกจากกันแล้วมองมาที่เธอ
" เออ คือ ไม่ใช่นะฟาง ฟังป๊อปก่อน " ป๊อปปี้เข้าไปจับมือฟาง
" พอได้ไหม ฮือๆ ฮึก พอได้ไหมป๊อป เลิกโกหกฉัน ฮือๆ " ฟางที่ตอนนี้ปล่อยโฮออกมาอย่างบอกไม่ถูก จริงๆเธอไม่อยากอ่อนแอแบบนี้ แต่เธอมันตื้อไปหมด เธอแค่อยากระบายออกมา
" ฟาง ไม่นะฟังป๊อปก่อน ป๊อปรักฟางนะแล้วนี่ก็มดเพื่อนป๊อปเราไม่ใช่แฟนกัน " ป๊อปที่พยายามเข้าไปกอดฟางอธิบายทันที เพราะเค้ารู้ว่าเธอเจ็บมามากแค่ไหน
" ไม่นะป๊อป มดเป้นเมียป๊อปนะ " มดรีบพูดแทรกขึ้นทันที
" มด ผมว่าผมบอกคุณแล้วนะ ว่าวันนั้นผมป้องกัน เด็กในท้องไม่ใช่ลุกผมแน่ๆ แต่ผมจะเลี้ยงดูคุณเอง "
" นั่นไง คุณสัญญาว่าจะเลี้ยงดูมดแล้วนะ "
" ใช่ผมสัญญา ว่าผมจะเลี้ยงดูคุณกับลูก แต่นี่เธอเป็นผู้หญิงที่ผมรักแล้วก็เลือก คุณไม่มีสิทธ์มาว่าเธอ "
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้เฮงซวย " มดกรี๊ดแล้วเดินกระทึบเท้าออกไป
" ฮือๆๆ ตาบ้า ตาลามก คนไม่มีความรับผิดชอบ "ฟางทุบป๊อปทันทีที่มดเดินออกไป
" โอ้ย โอะ โอ้ยยยยยย ฟางป๊อปเจ็บ ก้มันจริงนี่ วันนั้นป๊อปไม่ได้มีอะไรกับเธอนะ เขื่อนก็เป็นพยานได้ "
" ใครคือเขื่อน " ฟางตาเขียวหันมองทางป๊อปปี้
" ก็คืนนั้นไปเที่ยวกัน กับเพื่อนๆนะ เขื่อก็เพื่อนสนิทที่ไปด้วยกัน แล้วพอเมาก็ขับรถกลับคอนโด เขื่อนมานอนห้องป๊อปมันบอกว่า มันตกใจตื่นเสียงโทรศัพท์แฟนมันดทรมาตอนเก้าโมงเช้าเลยรีบกลับ ป๊อปตื่นเก้าดมงครึ่งเห็นมดนอนอยู่ข้างๆ แล้วเธอก็ร้องไห้ฟุมฟายบอกว่าป๊อปปล้ำเธอ " ป๊อปปี้เล่าให้ฟางฟังยืดยาว
" แล้วฉันจะเชื่อนายได้ยังไง "
" โทรถามเขื่อนไหมละ "
" ดี แล้วที่ว่าป้องกันละ หมายความว่ายังไง"
" ก็มดนะ เธอท้องแล้วเธอขู่ทำแท้ง ป๊อปเลยบอกปัดๆไป เพราะกลัวเธอจะดดนมองเสียหายที่มานอนกับป๊อปทั้งๆที่ป๊อปไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะซิ"
" แหม แมนจังนะ แลวถ้าฉันไม่เชื่อนายละ "
" โธ่ฟาง งั้นรอแปปนะ " แล้วป๊อปปี้ก็หยิบโทรศัพท์ของเค้าขึ้นมากดโทรออกทันที
" เออ ไอ้เขื่อน รอแปปนะ " แล้วเค้าก็เปิด speaking phone ให้ฟางได้ยินด้วย
" เออ มึงจำมดได้ไหมว่ะ "
" มด อ่อ คนที่หาว่ามึงข่มขืนอะนะ จำได้ซิว่ะ ทำไมยังไม่เลิกกวนมึงอีกเหรอ "
" เออ ซิแล้วตอนนี้แฟนกูหึงกูมาก บุกมาหากูถึงคอนโด กูอยากจะบ้า "
" ว้าววว มึงมีแฟนแล้วเหรอ "
" เออ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน แต่เรื่องมดเนี่ยซิ"
" คุณแฟนของไอ้เพื่อนป๊อปครับ คืนนั้นมันนอนกับผม ถ้ามันจะขืนใจใคร คนนั้นน่าจะเป็นผม แล้วในกล้องวงจรปิดที่ผมไปขอรปภ. ของงคอนโดดูกับไอ้เพื่อนป๊อป มันก็เป็นรูปเธอที่ย่องมาดักรอเข้าหาไอ้ป๊อปนะครับ "
" เออ ขอบใจมากไอ้เขื่อน แค่นี้ละ "
" แหม หมดธุระก็ถีบหัวส่งเลยนะ "
" เออ ๆ กูง้อแฟนกูก่อน ฝากบอกเมียมึงด้วย ถ้าคลอดจะไปเยียม "
" เออ แล้วกูจะบอกให้" ฟางค้อนตามองป๊อปปี้อย่างครุ่นคิด
" ไง เชื่อป๊อปได้หรือยัง ที่ป๊อปทำไปเพราะไม่อยากให้เธอไปเอาเด็กออก แต่ถ้าฟางเข้าใจผิด ป๊อปก็ต้องขอโทษ"
" ก็ไม่ได้ว่าไร " ฟางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เดินหนีเค้าไป
" โห ขนาดไม่ว่าอะไรนะเนี่ย ยังทุบซะ ขี้หึงชะมัดเลย "
" นี่หยุดเลยนะๆ หยุดๆๆๆๆ ห้ามพูด แล้วมาทำไม ทำไมไม่ทำงาน "
" อ่อ มีธุระนะ ฟางคุณพ่อป๊อปอยากเจอ เย็นนี้ท่านเชิญไปทานข้าวด้วยนะ "
" อืม ห๊ะ อะไรนะ ไปทานข้าวกับพ่อนาย "
" ก็ใช่นะซิ จะมารับไปซื้อชุดแต่งตัว "
" ป๊อปปี้ มันจะดีเหรอ คือฉันยังไม่พร้อม "
" ฟาง ฉันมั่นใจว่าพ่อฉันต้องชอบเธอ "
" แต่ ................ "
" ไม่มีแต่ รีบไปอาบน้ำ เวลามีน้อย "
" อืม ป๊อปปี้ นายเชื่อฉันใช่ไหม " ฟางที่หันหลังมามองแล้วถามอย่างขอความมั่นใจ
" ก็หัวใจฉันมันสั่งให้เชื่อเธอนี่นา " เค้ายิ้มให้ฟางอย่างอ่อนโยน ฟางยิ้มตอบก่อนจะไปทำธุระส่วนตัว
ทั้งคู่เดินทางมาห้างของเค้า เพื่อมาแปลงโฉมฟาง ไม่ว่าจะเสื้อผ้าหน้าผม
" เป็นไงบ้างป๊อป " ฟางที่แต่งตัวเส็จแล้วถามขึ้น
" ......................... " ตอนนี้ป๊อปได้แต่ตะลึงค้างในความสวยของแฟนสาว
" ป๊อป ป๊อปปี้ " ฟางเรียกผมออกจากภวังค์ เพราะเธอวันนี้ดูสวยหวานน่ารักมาก
" อะ เอ่อ โอเคไปกันหรือยัง " ผมถามเธออกไป
" ฉันดูโอเคแล้วหรือยัง ฉันไม่ค่อยมันใจเลย "
" ที่สุด ไปกันเหอะ เดี๋ยวคุณพ่อรอนาน "
แล้วเราก็ขับรถตรงมายังคฤหาสน์จิระคุณทันที เรามาถึงก่อนเวลานัด ประมาณครึ่งชั่วโมง
" พี่ป๊อป " ทันทีที่ผมเดินเข้ามาในบ้าน พิมพ์ก็วิ่งมาเกาะแขนผมทันที
" พิมพ์ ปล่อยพี่ก่อน คุณพ่อละ " ผมถามพิมพ์ไป
" คุณลุงอยู่ที่ห้องทงานค่ะ เดี่ยวพิมพ์ไปตามให้นะค่ะ "
" ไม่ต้องหรอก ยังไม่ถึงเวลานัด พี่แค่มาก่อนเฉยๆ"
" ค่ะ พิมพ์คิดถึงพี่จังเลยค่ะ "
" พิมพ์ปล่อยพี่ " ผมมองเธอตาเขม้ง ก่อนที่แม่เธอจะเดินเข้ามา
" ว่าไงค่ะคุณป๊อป หายไปนานเลยนะค่ะ ไปนั่งห้องนั่งเล่นกันดีกว่าค่ะ " แม่พิมพ์บอกผม
" ไม่ละ นมละครับ" ผมถามหาแม่นมของผมทันที
" อยู่นี่ค่ะคุณหนู " แม่นมของผมเดินออกมาเอ่ยขึ้น
" นมครับคิดถึงจังเลย ออ วันนี้ป๊อปมีคนพิเศษมาด้วยนะนม เธอนั่งรอที่โต๊ะในสวน นมจัดของว่างกับเครื่องดื่มไปให้หน่อยนะครับ ป๊อปไปรอที่สวนละกัน "
" ค่ะ เดี๋ยวนมตามไปค่ะ "
" คนพิเศษ มันเป็นใครกัน " พิมพ์กับแม่หันมามองหน้ากัน
เม้นท์+โหวต
ขอร้องละนะค่ะ.. พลีสสสสสสสสส
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
