BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 

 

 

ตอนนี้ฉันหยิบไดอารี่ส่วนตัวของฉันขึ้นมา กวาดสายตามองไปยังหน้าแรก ที่มีเบอร์ติดต่อติดต่อคน

 

 

สำคัญๆในชีวิตฉันอยู่ แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับชื่อ ชื่อหนึ่งที่ทำให้ฉันมีความสุข แล้วก็ทำให้ฉันมีความทุกข์

 

 

ในเวลาเดียวกัน ณภัทร ผู้ชายที่เข้ามาทำให้ชีวิตฉันมีความหวัง แล้วก็ทำลายทุกอย่างลงไปเพียงชั่วพริบตา

 

 

 " เอาละเป็นไงเป็นกัน " ฟางกดเบอร์โทรศัพท์คสำคัญเธอทันที อย่างใจจดใจจ่อ

 

 

" ฮัลโหล " ทันใดนั้น คนที่เธอตั้งใจโทรไปหาก้รับโทรศัพท์ทันที

 

 

" สวัสีดีค่ะ พี่แก้ว ฟางเองนะค่ะ "

 

 

" ยายฟาง หายไปไหนมา รู้ไหมพี่เป็นห่งแค่ไหน โทรหาก็ไม่ติด ยายเฟย์ก็บ่นคิดถึง "

 

 

" ใจเย็นๆค่ะพี่แก้ว ฟางขอโทษนะค่ะ พอดีมีปัญหานิดหน่อยนะค่ะ"

 

 

" ฟางเป็นยังไงบ้าง แล้วตอนนี้อยู่ไหน พี่แวะไปหาที่คอนโด แต่....เออ "

 

 

" ค่ะ อย่างที่พี่แก้วรู้มานั่นแหละค่ะ แต่พี่แก้วไม่ต้องห่วงนะค่ะ ฟางจะเอาทุกอย่างคืนมาให้ได้ค่ะ "

 

 

" ฟาง แต่พี่ว่าช่างมันเหอะ มันอันตราย กลับมาอยู่กับพี่ดีกว่านะ "

 

 

" ไม่ค่ะ ฟางไม่มีทางกลับไปหาคนใจร้ายแบบนั้นแน่ค่ะ พี่แก้วไม่ต้องห่วงนะค่ะ ฟางมีตัวช่วยค่ะ"

 

 

" เดี๋ยวนะ แล้วฟางจะทำยังไง แล้วตอนนี้อยู่ไหน กับใคร ทำอะไร" คำถามรัวออกจากปากพี่สาวเธอทันที

 

 

" พี่แก้วๆๆ ฟังฟางก่อน ฟางตอบไม่ทันค่ะ "

 

 

" อะหะ บอกพี่มาให้ระเอียดเลย "

 

 

" ตอนนี้ฟางอยู่กับเพื่อนนะค่ะ เค้าช่วยฟาง รวมถึงฟางก็ช่วยเค้าทำงานด้วย ปลอดภัยดีค่ะ "

 

 

" แล้วทำงานอะไร พี่ไปหาได้ที่ไหน จะติดต่อเรายังไง "

 

 

" ทางนี้เลยค่ะ ฟางขอไม่บอกเรื่องที่อยู่นะค่ะ รอฟางมั่นใจก่อนว่าไม่มีใครทำอะไรฟาง ฟางจะไปหาพี่นะค่ะ"

 

 

" แล้วมีใครทำอะไรเรา บอกพี่มานะ " แก้วถามอย่างร้อนรน

 

 

" เอาละๆ เอาเป็นว่าพี่แก้วโทรหาฟางได้เบอร์นี้ตลอดเลยนะค่ะ แล้วถ้าว่างฟางจะไปหาพี่แก้วเอง"

 

 

" ฟาง แล้วอยู่กับใครพี่รู้จักไหม "

 

 

" พี่แก้วไม่รู้จักหรอกค่ะ ฟางเพิ่งรู้จักกับเค้าเอง "

 

 

" แล้วไว้ใจได้หรือเปล่า "

 

 

" เค้าไว้ใจได้ค่ะ มีอะไรบางอย่างบอกฟางแบบนั้น เอาเป็นว่าฝากบอกเบอร์ยายเฟย์ด้วยนะค่ะ "

 

 

" อะหะ อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยละ พีเป็นห่วง"

 

 

" ค่ะ ฟางรักพี่แก้วกะยายเฟย์นะค่ะ "

 

 

" พี่ก้รักเรา ยายเฟย์ฝากบอกมาเหมือนกัน แล้วพี่จะบอกให้นะ "

 

 

" ค่ะ สวัสดีค่ะ "

 

 

" เฮ้อ ไ่ม่รู้เวรกรรมอะไรของยายฟาง เจอแต่เรื่องแ่ย่ๆมาตลอดชีวิต"

 

 

" แก้ว ฟางโทรมาเหรอลูก น้องเป็นยังไงบ้าง " ผุ้เป็นพ่อที่ผ่านมาได้ยินพอดี จึงถามลูกสาวคนโตขึ้นค่ะ

 

 

" ตอนนี้น้องสบายดีค่ะ คุณพ่อไม่ต้องห่วงนะค่ะ " แก้วตอบผู้เป็นพ่อไป

 

 

" แก้ว ยังไงพ่อก็ฝากน้องด้วยละกัน "

 

 

" ค่ะ ยังไงแก้วก็ไม่มีวันทิ้งน้องหรอกค่ะ "

 

 

" แล้วโทโมะเป็นยังไงบ้างละ "

 

 

" ห๊ะ พ่อว่าอะไรนะค่ะ " แก้วที่อุทานออกมาด้วยความตกใจแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

 

 

" ป่าว พ่อไปทำงานแล้วนะ "  ผู้เป็นพ่อรีบบอกปัดไป ด้วยความสงสารลูกสาวที่เค้าเองก็พอมองออกว่า 

 

ไม่ได้รักกับว่าที่ลูกเขยของเค้า แต่รักกับชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง แต่มันติดที่สัญญานั่น

 

 

                     มาทางด้านฟาง

 

" เอาละ ซักนิดละกัน " แล้วฟางก็กดหมายเลขโทรออกทันที

 

 

" ว่าไงครับภรรยาของป๊อป " รอสายไม่นาน คนปลายสายก็กดรับแล้วส่งเสียงทันที

 

 

" ตาบ้า ใครบอกให้นายบันทึกชื่อแบบนี้ "

 

 

" ก็ไม่มีใครบอก บันทึกไปตามความจริง ก็แค่นั้น ว่าแต่โทรหาป๊อปมีอะไรหรือเปล่า "

 

 

" อะ เออ เปล่า แค่จะถามว่าจะกลับมากี่โมง "

 

 

" ทำไมคิดถึงเค้าละซิ "

 

 

" นายบ้า แค่จะถามว่าให้คนเปิดรถเอาของมาให้ใช่ป่าว "

 

 

" อะหะ เค้าเอาของไปให้เธอหรือยัง แล้วเธอเปิดห้องให้เค้าเข้าไปไหม "

 

 

" โอ้ยยยยย ได้ของแล้ว แล้วก็ไม่ได้ให้เข้าห้องด้วย "

 

 

" ดีแล้ว ฟางฉันเป็นห่วงเธอนะ "

 

 

" อะ อืม "

 

" ฉันว่าจะบอกกับพ่อเรื่องของเรา แล้วฉันก็จะถอนหมั้นมาหมั้นกับเธอเธอว่าดีไหม"

 

 

" ป๊อป นายบ้าหรือเปล่า ฉันเป็นใคร อดีตเป็นยังไงนายยังไม่รู้เลย นายจะไม่ตัดสินใจเร็วไปหน่อยเหรอ "

 

 

" เธอก็บอกฉันมาซิ ฉันจะได้รู้ไง "

 

 

" ป๊อป ขอเวลาฉันบ้างซิ ขอเวลาทบทวนอะไรหลายๆอย่างที่ผ่านเข้ามา "

 

 

" ตามใจเธอละกัน แต่ยังไง ฉันก็จะถอนหมั้น ถึงเธอจะยังไม่ยอมหมั้นกับฉันก็เหอะ "

 

 

" แล้วเธอละป๊อป ครอบครัวของนายกับเธอ จะไม่........เออ "

 

 

" ไม่หรอก พ่อต้องชอบเธอ ฉันมั่นใจ "

 

 

" เห้อ ฉันขี้เกียจทะเลาะกับนาย ไปนอนกลางวันดีกว่า เชอะ "

 

 

" แหม สบายจังนะ เราก็ทำงานหนั๊ก หนัก "

 

 

" อ่าว ช่วยไม่ได้ ไม่ให้ฉันช่วงเองนิ "

 

 

" เอาละๆเธอไปนอนเหอะ ดูแลตัวเองด้วย ฉันไปทำงานต่อก่อน "

 

 

" อะหะ เออ ป๊อป ขอบคุณสำหรับมื้อเช้านะ "

 

 

" นึกว่าจะไม่พูดซะแล้ว "

 

 

" แหม ก็นะ..ขอบคุณนะป๊อป "

 

 

" ครับ ภรรยา "

 

 

" อีตาบ้า " แล้วป๊อปก็กดวางไป ปล่อยให้เธอว่ากรอกหูตัวเอง

 

 

 โทโมะ - แก้ว

 

 

" ว่าไงครับ วันนี้ลมอะไรพัดที่รักมาหาพี่ได้ถึงที่ทำงานกันครับ "

 

 

" แหม ก็ไม่อะไร แค่เอาข้าวกลางวันมาฝากค่ะ หิวหรือยังค่ะ "

 

 

" มาหๆเลยละ ป้อนหน่อยซิ "

 

 

" กินเองซิค่ะ " แก้วพูดพร้อมกับจัดอาหารใส่จานให้แฟนหนุ่ม

 

 

" ทำไมวันนี้ยิ้มหน้าบานจัง มีอะไรพิเศษหรือเปล่า " โทโมะแอบถามแฟนสาวที่ยิ้มไม่หุบ

 

 

" วันนี้ยายฟางโทรมานะค่ะ "

 

 

" อ่อ น้องสาวติดต่อได้แล้วนี่เอง แล้วเป็นไงบ้างละ "

 

 

" พูดแล้วของขึ้น ก็ยายฟางนะซิค่ะเป้นแบบที่เราสืบมาเปะเลย โดนแฟนโกงทุกอย่าง เอาไปขายไปอยู่กะแฟนใหม่ "

 

 

" แล้วตอนนี้น้องฟางเป็นไงบ้างละ "

 

 

" ก็ตอนนี้ยายฟางอยู่กับเพื่อนนะค่ะ แล้วทิ้งเบอร์ให้แก้วไว้แล้วด้วย ติดต่อได้ตลอดเวลา "

 

 

" ดีใจด้วยนะ " โทโมะพูดแล้วบีบจมูกแฟนสาวอย่างหมั่นเขี้ยว

 

 

" พี่โมะ วันนี้คุณพ่อถามหานะค่ะ "

 

 

" หือ " การกินหยุดชะงักลงในทันทีที่ได้ยิน ทั้งสองมองหน้ากันนิ่ง

 

 

" คุณพ่อถามว่า แล้วพี่เป็นยังไงบ้าง ตอนแรกแก้วก็ตกใจ แต่พอเห็นหน้าคุณพ่อแก้วยิ่งมั่นใจค่ะ"

 

 

" แก้ว งั้นแสดงว่าท่านเอง ก็คงเริ่มเห้นใจเราสองคนบ้างแล้วละ " โทโมะจับมือแก้วขึ้นมาอย่างดีใจ

 

 

" ค่ะ แก้วก็หวังว่าจะเป้นแบบนั้น " ทั้งสองโผเข้ากอดกันอย่างมีความหวัง

 

 

              ณ. บริษัทจิระคุณ

 

 

" ก๊อกๆ " เสียงเคาะประตูดังขึ้น

 

 

" เชิญครับ " ชายหนุ่มผู้มาดเข้ม หน้าตาคม อันแสนหล่อเหลาบาดใจพูดขึ้น

 

 

" พี่ป๊อป พิมพ์คิดถึงพี่จังเลยค่ะ " ทันทีที่เปิดประตูเข้ามา พิมพ์ก็วิ่งตรงมากอดเค้าทันที

 

 

" พิมพ์ ปล่อยพี่ก่อน ที่นี่มันที่ทำงานนะ "

 

 

" แหม นิดหน่อยเอง "

 

 

" แล้วมาที่นี่มีอะไรหรือเปล่าละ "

 

 

" ไม่มีแล้วมาไม่ได้หรือไงกันค่ะ " พิมพ์ที่ทำท่าไม่พอใจกับคำถามพูดขึ้น

 

 

" พิมพ์ " ป๊อปปี้ดุเธอหน้านิ่ง ซึ่งดูก็รู้ว่าเค้ากำลังไม่พอใจเธออย่างมาก

 

 

" เออ พิมพ์ขอโทษค่ะ พอดีคุณลุงเรียกไปพบที่ห้อง เดี๋ยวนี้เลยอะค่ะ "

 

 

" อึม โอเค " เค้าตอบก่อนจะเดินออกห้องไปโดยไม่รอเธอ ทำให้เธอวิ่งตามเค้าแทบไม่ทัน

 

 

" ก๊อกๆ "

 

 

" เข้ามา "

 

 

" เรียกผมมีอะไรหรือเปล่าครับท่านประธาน " ป๊อปปี้เอ่ยถามบิดาด้วยมารยาท

 

 

" เปล่า พ่อแค่จะถามว่า เย้นนี้ว่างไหม พาหนูแก้วมาทานข้าวที่บ้านเราหน่อยซิ"

 

 

" ไม่ดีกว่าครับพ่อ แก้วคงไม่อยากมา "

 

 

" แกนี่ ทำไมไม่ดูแลหนูแก้วเลยฮ่ะ "

 

 

" โธ่พ่อ ผมกับแก้วไม่ได้รักกัน " ทันทีที่พิมพ์ได้ยินเธอยิ้มกว้างขึ้นมาทันที

 

 

" เอะ แต่แกต้องแต่งงานกับหนูแก้ว ไปๆๆ ไปทำงานเย็นนี้รับน้องมาทานข้าวที่บ้านด้วยละ "

 

 

" พ่อ ป๊อปมีความลับจะบอก "

 

 

" อะไรของแกอีก ถ้าไร้สาระฉันไม่อยากฟัง "

 

 

" แต่พ่อต้องฟังผม ครั้งนี้ผมจริงจัง "

 

 

" แก้วเป็นแฟนกับไอ้โมะ ตั้งนานแล้วครับ ก่อนผมจะหมั้นอีก สองคนนั้นเค้ารักกัน"

 

 

" อะไรนะ ตาป๊อปแกคงไม่โกหกฉัน เพื่อนหนีการแต่งงานหรอกนะ"

 

 

" ไม่แน่นอนครับ ถ้าพ่อไม่เชื่อ ถามสองคนนั้นดูก็ได้ แล้วอีกอย่าง ผมก้มีคนรักขอผมอยู่แล้ว"

 

 

" อะไรนะ แกทำอะไรลงไปรู้ไหมตาป๊อป"

 

 

" รู้ครับ ป๊อปรู้ดี "

 

 

" ใครเหรอค่ะพี่ป๊อป " พิมพ์ที่ก้มหน้าอายอมยิ้ม ถามป๊อปขึ้น

 

 

" เอาละๆ งั้นคืนนี้ ฉันอยากเจอแฟนแก ได้หรือเปล่า" ไม่ทันที่ป๊อปปี้จะคอบ พ่อก็พูดขึ้นขัดทันที

 

 

" ครับ ที่บ้านเรานะครับ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ขอเม้นท์+โหวตเยอะๆหน่อยนะค่ะ

 

 

 

พลีสสสสสสสสสสสสสส

 

 

 

รักคนอ่านทุกคนนะค่ะ