ว้าวุ่น2 [In Our Dream]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 13 ♥ 
 
((คุณกิ่งคะ มีเพื่อนผู้ชายมาขอพบค่ะ บอกว่าเป็นเพื่อนกับน้องสาวคุณกิ่งน่ะค่ะ ถ้าน้องสาวคุณกิ่งไม่ลงมาเค้าจะไม่ยอมลุกไปไหนด้วยนะคะ เนี่ยนั่งหน้าหนวด เอ้ย หน้าขรึมจนบรรยากาศด้านล่างอึมครึมไปหมดแล้วค่ะ)) 
"หะ หา....อ่ะค่ะ ทราบแล้วค่ะ // ยายม้าดีดกะโหลก ฉันบอกแล้วใช่ไหม ไปจัดการให้เรียบร้อยเลย!!!!!!!!"
. 
. 
.
"ฮึ่ย !!!! อะไรเนี่ยคนบ้า!!!!"
.
.
 
 
 
...ตึ๊ง...
.
.
 
....มี 1 ข้อความใหม่....โมะรีบย้ายก้นจากตรงนั้นไปเปิดห้องข้างๆแก้วแล้วขึ้นมาเดี๋ยวนี้ อ้อ สั่งรูมเซอร์วิสมากินด้วยล่ะ ถ้าไม่ขึ้นมาใน 10 นาทีแก้วจะโกรธ คนบ้า คนหน้าด้าน!!!!!!!....
.
.
.
"หึหึ คนดีของโทโมะน่ารักจัง.....ผมจองห้อง XXX ขอสปาเก็ตตี้ทะเล 2 ที่ด้วยนะครับ อ้อ อีกจานไม่เอากุ้งนะครับ แฟนผมแพ้กุ้งน่ะครับ ขอบคุณ"
.
.
"แก....หน้าคล้ายๆโทโมะ Kotic นะ // จะเป็นไปได้ไง โทโมะโสดนะยะ // ดูดีๆก็ไม่เหมือนนะ โทโมะไม่มีหนวดสักหน่อย...//ใช่ก็ได้ ไม่ใช่ก็ดี แต่หล่อเป็นบ้า กรี้ดๆๆๆ.....ฯลฯ"
.
.
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
 
 
 
"อาบน้ำแล้วตามมาที่ห้องข้างๆด้วย คุณพ่อคุณแม่อยากเจอ ท่านอยากจะรู้นักว่าใครหน้าไหนบังอาจมากวนใจลูกชายสุดที่รักเอาดึกดื่นป่านนี้!....ให้ 15 นาที"
.
.
"หืม...ครับผม"
 
 
                หลังจากที่ชายหนุ่มทำให้ตัวเองขึ้นมาสิงสถิตอยู่ที่ห้องข้างๆเธอได้ ก็รีบเข้าไปบอกว่าคุณพ่อคุณแม่ต้องการพบ เนื่องจากรับรู้จากพี่สาวว่ามีชายหนุ่มหน้าตาขี้2เหร่ตามมาหาเธอโรงแรม
 
                เมื่อคลายความกังวลไปจากหัวใจได้ ก็อยากจะพักผ่อนโดยไม่ได้คิดถึงผู้ชายที่เป็นต้นเหตุของความเจ็บปวดว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร
                .
                .
                ก็ทำไมต้องสนใจด้วยล่ะ? โตแล้วนี่ดูแลตัวเองไปสิ ชิ!
 
 
 
                แต่ลึกๆแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะวันนี้คนรักคงเหนื่อยมากจริงๆ จะไล่ให้กลับไปคงจะดูใจดำเกินพอดี จึงอนุญาตให้จองห้องข้างๆแล้วขึ้นมาอาบน้ำพักผ่อน ค่อยออกเดินทางต่อในวันรุ่งขึ้น
 
.
.
"ขอรบกวนด้วยครับ..... สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่ พี่กิ่ง"
.
"อืม // สวัสดีจ๊ะ // อือ ดี"
.
.
 
"เกือบๆเที่ยงคืนที่คุณมาหาลูกสาวผมถึงที่? // เดินทางมาเหนื่อยๆทานอะไรหรือยังจ๊ะ? // รีบๆมาพามันไปเลย ฉันอยากเที่ยวอย่างสงบสุข "
.
.
"เอ่อ ครับ คือ"
.
.
"ดูเหมือนลูกสาวของผมจะอารมณ์เสียนิดหน่อย คุณคิดว่าเป็นเพราะใคร? // เราเป็นเพื่อนที่ทำงานยายแก้วเหรอลูก หน้าตาดีนะเนี่ย // จองตั๋วกลับไว้ยัง ถ้ายังเดี๋ยวฉันจองให้เลยไหม?"
.
.
"อ่ะ คือ อ่า ค..."
.
"ปะ.... // ...................."
.
.
 
"หยุดก่อนนะทุกคน!! นี่จะไม่ให้โทโมะได้พูดอะไรเลยเหรอคะเนี่ย?"
.
.
"ก็พูดมาสิ รอฟังอยู่เนี่ย // แม่ขอโทษนะจ๊ะ พูดมาสิพ่อรูปหล่อ // รีบๆพูด ง่วงย่ะ"
.
.
 
"เอ่อ ครับ ผมวิศว ไทยยานนท์ครับ เป็นเพื่อนที่กามิฯมา 4 ปีแล้วครับ ผมมีความจริงใจที่จะคบกับแก้วแบบจริงจังนะครับ แต่เรายังเด็กกันทั้งคู่ผมจึงไม่อยากใช้คำว่าแฟนเพื่อความสบายใจของคุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่กิ่งด้วยครับ วันนี้ที่มาดึกๆนั้นก็เพื่อความสบายใจของแก้วครับ บังเอิญเกิดเรื่องที่ทำให้แก้วรู้สึกแย่ผมจึงอยากมาอธิบายให้เข้าใจ ไม่อยากให้ค้างคา มันจะทำให้แก้วไม่เชื่อใจและเสียความรู้สึก ขอโทษที่รบกวนท่านด้วยครับ"
.
.
.
 
" เอ่อ คือ พูดมากไปป่ะเนี่ยนายผีดิบ ...>/////<......"
.
.
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
 
                แทบหยุดหายใจเมื่อชายคนรักเอ่ยบอกเรื่องที่เป็นความลับให้ผู้ปกครองของตนเองฟัง ไม่ได้คิดว่าเร็วเกินไปเพราะเธอก็ไม่คิดว่าจะเผื่อหัวใจให้ใครได้อีกแล้ว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ายังไม่อยากให้ท่านทั้งสองรู้ เธอยังเด็กเสมอในสายตาของท่าน ไม่อยากให้ท่านเป็นกังวลกับความรักในวัยรุ่นของเธอ กลัวทำให้ท่านเสียใจ เหมือนกับวันนี้ที่เธอเหมือนคนไร้สติ
 
 
                แต่ทุกคำพูดของชายหนุ่มก็ทำให้เธอลืมความกังวลใจไปได้เกือบหมด....เขารักเธอจริงๆใช่ไหม?
                ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่เธอจะไม่เสียใจที่วันนี้เลือกที่จะเดินเคียงข้างไปกับโทโมะ
 
 
                ก่อนจะตุ๊มๆต่อมๆกับคำตอบของผู้ปกครองทั้งสามที่มีให้กับลูกชายคนใหม่ของบ้าน....นี่เธอกำลังจะถูกผลักให้เป็นคนนอกหรือเปล่า ทำไมพูดจาดูเข้าข้างกันยังไงไม่รู้?
 
.
.
"พูดได้ดีนิ่ ไอขี้เหร่ // โอ้ ความรักของหนุ่มสาว // โห้ะ เอาจริงรึ?"
.
.
.
 
"ผมจองตั๋วเครื่องบินกลับ กทม. 2 ใบพรุ่งนี้ตอนตี 5 ครับ ผมขออนุญาตพาแก้วกลับด้วยนะครับ พอดีแก้วมีงานตอนบ่ายๆ ส่วนคืนนี้ผมคงต้องขอค้างห้องข้างๆ แต่รับรองจะไม่กวนใจท่านทั้ง3ครับ"
.
.
 
"พ่อง่วง ไปนอนเหอะแม่ // แก้วเก็บของให้เรียบร้อย อย่าลืมอะไรนะลูก // ให้ไวนะยะยายม้าดีดกะโหลก ฉันจะนอน!!"
.
.
 
"อะไรกัน...?  แก้วเป็นลูกนะ!.....ห่วงมั่งก็ได้มั้ง??"
 
 
                .
                .
 
                รู้สึกโล่งใจและมีความมั่นใจแบบสุดๆเมื่อได้เอ่ยความในใจกับหญิงคนรัก ลามไปถึงได้แสดงความจริงจังให้ผู้ปกครองของคนสวยได้เห็นเป็นครั้งแรก เขารักเธอและไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะเก็บมันไว้แค่ในใจอีกต่อไป
 
                เขาจึงเลือกที่จะแสดงออกให้เห็นถึงความจริงจังในคำพูดและความจริงใจในการกระทำต่อจากนี้ของตนเองที่มีต่อหญิงสาว
 
 
                นับจากนี้ไป อนาคตของเขาคือแก้วใจเท่านั้น เขาจะไม่ทำให้แก้วร้องไห้และแก้วจะไม่เสียใจที่ตัดสินใจเลือกที่จะเดินไปกับเขา
.
.
 
"โทโมะ!!!! พูดเองเออเองแบบนี้ได้ไง? แก้วยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะกลับด้วยอ่ะ!!"
"ผมหิวมากเลยครับ ไปคุยที่ห้องได้ไหม?"
"ช่วยฟังที่คนอื่นพูดบ้างจะได้ไหมเนี่ย? ..... โอ้    สปาเกตตี้!!!!"
 
 
 
                ตั้งท่าเดินกลับห้องพร้อมกับฟังเสียงคนสวยบ่นตลอดการเดินทาง หลังจากออกจากห้องผู้ปกครองของแฟนสาวแล้วมาที่ห้องของเขา ก่อนที่คนสวยจะเลิกหาเรื่องทะเลาะเมื่อเจอของโปรดส่งกลิ่นหอมอยู่ตรงหน้า

 
                ตลอด.....เรื่องของกินเนี่ย ใช้ได้ผลตลอด เฮ่อ....เด็กหนอเด็ก
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
 
"ผมจริงจังนะครับ.....ที่พูดไปเมื่อกี้อ่ะ"
">/////< อะ อะไร?"
.
.
 
"ก็เรื่องที่ผมพูดกับคุณพ่อ คุณแม่แล้วก็พี่กิ่งไงครับ....ผมอยากให้แก้วเชื่อใจผมนะครับ ไม่ว่าจะเกิดอะไร อยากให้แก้วเชื่อใจผู้ชายคนนี้ ผมรักใครไม่ได้อีกแล้ว.....ด้วยความสัตย์จริง"
 
.
.
 
                ทานเสร็จก็เตรียมตัวกลับห้องก่อนจะชะงักก้าวขาไม่ออกซะดื้อๆกับคำพูดที่ตอกย้ำทุกการกระทำในวันนี้ของชายหนุ่ม ย้ำว่าเขารักเธอ....และรักเธอคนเดียว
 
                ไปไม่เป็นกับหมัดแรก แต่ก็กลัวโดนน็อคอย่างทุกครั้งจึงรีบลุกจากฟูกนิ่มแล้วรีบเดินไปที่ประตูพร้อมกับพูดจาไปเรื่อยเปื่อยเนื่องจากสมองไม่สั่งการ
 
 
 
                สุดท้ายก็เสียสติไปอีกครั้งของวันกับริมฝีปากหนานุ่มที่โฉบลงมาเบาๆที่เรียวปากอิ่ม....
 
.
.
 
"อะไรเล่า ไม่ต้องมามองแบบนี้เลย กินอิ่มแล้วใช่ป่ะ? แก้วจะนอนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้รูมเซอร์วิสข้างล่างโทรฯมาปลุก(morning call) ก็แล้วกัน....เอ่อ ไปนะ อ๊ะ! "
"...จุ๊บ.... ฝันดีครับ ^____^ "
.
.
.
"......โมะบ้า!!!>////<"
 
 
เป็นกำลังใจให้น้องๆที่สอบอยู่นะคะ ^___^ สู้ๆๆ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 13 ♥
 
((คุณกิ่งคะ มีเพื่อนผู้ชายมาขอพบค่ะ บอกว่าเป็นเพื่อนกับน้องสาวคุณกิ่งน่ะค่ะ ถ้าน้องสาวคุณกิ่งไม่ลงมาเค้าจะไม่ยอมลุกไปไหนด้วยนะคะ เนี่ยนั่งหน้าหนวด เอ้ย หน้าขรึมจนบรรยากาศด้านล่างอึมครึมไปหมดแล้วค่ะ))
"หะ หา....อ่ะค่ะ ทราบแล้วค่ะ // ยายม้าดีดกะโหลก ฉันบอกแล้วใช่ไหม ไปจัดการให้เรียบร้อยเลย!!!!!!!!"
.
.
.
"ฮึ่ย !!!! อะไรเนี่ยคนบ้า!!!!"
.
.
 
 
 
...ตึ๊ง...
.
.
 
....มี 1 ข้อความใหม่....โมะรีบย้ายก้นจากตรงนั้นไปเปิดห้องข้างๆแก้วแล้วขึ้นมาเดี๋ยวนี้ อ้อ สั่งรูมเซอร์วิสมากินด้วยล่ะ ถ้าไม่ขึ้นมาใน 10 นาทีแก้วจะโกรธ คนบ้า คนหน้าด้าน!!!!!!!....
.
.
.
"หึหึ คนดีของโทโมะน่ารักจัง.....ผมจองห้อง XXX ขอสปาเก็ตตี้ทะเล 2 ที่ด้วยนะครับ อ้อ อีกจานไม่เอากุ้งนะครับ แฟนผมแพ้กุ้งน่ะครับ ขอบคุณ"
.
.
"แก....หน้าคล้ายๆโทโมะ Kotic นะ // จะเป็นไปได้ไง โทโมะโสดนะยะ // ดูดีๆก็ไม่เหมือนนะ โทโมะไม่มีหนวดสักหน่อย...//ใช่ก็ได้ ไม่ใช่ก็ดี แต่หล่อเป็นบ้า กรี้ดๆๆๆ.....ฯลฯ"
.
.
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
 
 
 
"อาบน้ำแล้วตามมาที่ห้องข้างๆด้วย คุณพ่อคุณแม่อยากเจอ ท่านอยากจะรู้นักว่าใครหน้าไหนบังอาจมากวนใจลูกชายสุดที่รักเอาดึกดื่นป่านนี้!....ให้ 15 นาที"
.
.
"หืม...ครับผม"
 
 
                หลังจากที่ชายหนุ่มทำให้ตัวเองขึ้นมาสิงสถิตอยู่ที่ห้องข้างๆเธอได้ ก็รีบเข้าไปบอกว่าคุณพ่อคุณแม่ต้องการพบ เนื่องจากรับรู้จากพี่สาวว่ามีชายหนุ่มหน้าตาขี้2เหร่ตามมาหาเธอโรงแรม
 
                เมื่อคลายความกังวลไปจากหัวใจได้ ก็อยากจะพักผ่อนโดยไม่ได้คิดถึงผู้ชายที่เป็นต้นเหตุของความเจ็บปวดว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร
                .
                .
                ก็ทำไมต้องสนใจด้วยล่ะ? โตแล้วนี่ดูแลตัวเองไปสิ ชิ!
 
 
 
                แต่ลึกๆแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะวันนี้คนรักคงเหนื่อยมากจริงๆ จะไล่ให้กลับไปคงจะดูใจดำเกินพอดี จึงอนุญาตให้จองห้องข้างๆแล้วขึ้นมาอาบน้ำพักผ่อน ค่อยออกเดินทางต่อในวันรุ่งขึ้น
 
.
.
"ขอรบกวนด้วยครับ..... สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่ พี่กิ่ง"
.
"อืม // สวัสดีจ๊ะ // อือ ดี"
.
.
 
"เกือบๆเที่ยงคืนที่คุณมาหาลูกสาวผมถึงที่? // เดินทางมาเหนื่อยๆทานอะไรหรือยังจ๊ะ? // รีบๆมาพามันไปเลย ฉันอยากเที่ยวอย่างสงบสุข "
.
.
"เอ่อ ครับ คือ"
.
.
"ดูเหมือนลูกสาวของผมจะอารมณ์เสียนิดหน่อย คุณคิดว่าเป็นเพราะใคร? // เราเป็นเพื่อนที่ทำงานยายแก้วเหรอลูก หน้าตาดีนะเนี่ย // จองตั๋วกลับไว้ยัง ถ้ายังเดี๋ยวฉันจองให้เลยไหม?"
.
.
"อ่ะ คือ อ่า ค..."
.
"ปะ.... // ...................."
.
.
 
"หยุดก่อนนะทุกคน!! นี่จะไม่ให้โทโมะได้พูดอะไรเลยเหรอคะเนี่ย?"
.
.
"ก็พูดมาสิ รอฟังอยู่เนี่ย // แม่ขอโทษนะจ๊ะ พูดมาสิพ่อรูปหล่อ // รีบๆพูด ง่วงย่ะ"
.
.
 
"เอ่อ ครับ ผมวิศว ไทยยานนท์ครับ เป็นเพื่อนที่กามิฯมา 4 ปีแล้วครับ ผมมีความจริงใจที่จะคบกับแก้วแบบจริงจังนะครับ แต่เรายังเด็กกันทั้งคู่ผมจึงไม่อยากใช้คำว่าแฟนเพื่อความสบายใจของคุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่กิ่งด้วยครับ วันนี้ที่มาดึกๆนั้นก็เพื่อความสบายใจของแก้วครับ บังเอิญเกิดเรื่องที่ทำให้แก้วรู้สึกแย่ผมจึงอยากมาอธิบายให้เข้าใจ ไม่อยากให้ค้างคา มันจะทำให้แก้วไม่เชื่อใจและเสียความรู้สึก ขอโทษที่รบกวนท่านด้วยครับ"
.
.
.
 
" เอ่อ คือ พูดมากไปป่ะเนี่ยนายผีดิบ ...>/////<......"
.
.
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
 
                แทบหยุดหายใจเมื่อชายคนรักเอ่ยบอกเรื่องที่เป็นความลับให้ผู้ปกครองของตนเองฟัง ไม่ได้คิดว่าเร็วเกินไปเพราะเธอก็ไม่คิดว่าจะเผื่อหัวใจให้ใครได้อีกแล้ว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ายังไม่อยากให้ท่านทั้งสองรู้ เธอยังเด็กเสมอในสายตาของท่าน ไม่อยากให้ท่านเป็นกังวลกับความรักในวัยรุ่นของเธอ กลัวทำให้ท่านเสียใจ เหมือนกับวันนี้ที่เธอเหมือนคนไร้สติ
 
 
                แต่ทุกคำพูดของชายหนุ่มก็ทำให้เธอลืมความกังวลใจไปได้เกือบหมด....เขารักเธอจริงๆใช่ไหม?
                ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่เธอจะไม่เสียใจที่วันนี้เลือกที่จะเดินเคียงข้างไปกับโทโมะ
 
 
                ก่อนจะตุ๊มๆต่อมๆกับคำตอบของผู้ปกครองทั้งสามที่มีให้กับลูกชายคนใหม่ของบ้าน....นี่เธอกำลังจะถูกผลักให้เป็นคนนอกหรือเปล่า ทำไมพูดจาดูเข้าข้างกันยังไงไม่รู้?
 
.
.
"พูดได้ดีนิ่ ไอขี้เหร่ // โอ้ ความรักของหนุ่มสาว // โห้ะ เอาจริงรึ?"
.
.
.
 
"ผมจองตั๋วเครื่องบินกลับ กทม. 2 ใบพรุ่งนี้ตอนตี 5 ครับ ผมขออนุญาตพาแก้วกลับด้วยนะครับ พอดีแก้วมีงานตอนบ่ายๆ ส่วนคืนนี้ผมคงต้องขอค้างห้องข้างๆ แต่รับรองจะไม่กวนใจท่านทั้ง3ครับ"
.
.
 
"พ่อง่วง ไปนอนเหอะแม่ // แก้วเก็บของให้เรียบร้อย อย่าลืมอะไรนะลูก // ให้ไวนะยะยายม้าดีดกะโหลก ฉันจะนอน!!"
.
.
 
"อะไรกัน...?  แก้วเป็นลูกนะ!.....ห่วงมั่งก็ได้มั้ง??"
 
 
                .
                .
 
                รู้สึกโล่งใจและมีความมั่นใจแบบสุดๆเมื่อได้เอ่ยความในใจกับหญิงคนรัก ลามไปถึงได้แสดงความจริงจังให้ผู้ปกครองของคนสวยได้เห็นเป็นครั้งแรก เขารักเธอและไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะเก็บมันไว้แค่ในใจอีกต่อไป
 
                เขาจึงเลือกที่จะแสดงออกให้เห็นถึงความจริงจังในคำพูดและความจริงใจในการกระทำต่อจากนี้ของตนเองที่มีต่อหญิงสาว
 
 
                นับจากนี้ไป อนาคตของเขาคือแก้วใจเท่านั้น เขาจะไม่ทำให้แก้วร้องไห้และแก้วจะไม่เสียใจที่ตัดสินใจเลือกที่จะเดินไปกับเขา
.
.
 
"โทโมะ!!!! พูดเองเออเองแบบนี้ได้ไง? แก้วยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะกลับด้วยอ่ะ!!"
"ผมหิวมากเลยครับ ไปคุยที่ห้องได้ไหม?"
"ช่วยฟังที่คนอื่นพูดบ้างจะได้ไหมเนี่ย? ..... โอ้    สปาเกตตี้!!!!"
 
 
 
                ตั้งท่าเดินกลับห้องพร้อมกับฟังเสียงคนสวยบ่นตลอดการเดินทาง หลังจากออกจากห้องผู้ปกครองของแฟนสาวแล้วมาที่ห้องของเขา ก่อนที่คนสวยจะเลิกหาเรื่องทะเลาะเมื่อเจอของโปรดส่งกลิ่นหอมอยู่ตรงหน้า

 
                ตลอด.....เรื่องของกินเนี่ย ใช้ได้ผลตลอด เฮ่อ....เด็กหนอเด็ก
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
 
"ผมจริงจังนะครับ.....ที่พูดไปเมื่อกี้อ่ะ"
">/////< อะ อะไร?"
.
.
 
"ก็เรื่องที่ผมพูดกับคุณพ่อ คุณแม่แล้วก็พี่กิ่งไงครับ....ผมอยากให้แก้วเชื่อใจผมนะครับ ไม่ว่าจะเกิดอะไร อยากให้แก้วเชื่อใจผู้ชายคนนี้ ผมรักใครไม่ได้อีกแล้ว.....ด้วยความสัตย์จริง"
 
.
.
 
                ทานเสร็จก็เตรียมตัวกลับห้องก่อนจะชะงักก้าวขาไม่ออกซะดื้อๆกับคำพูดที่ตอกย้ำทุกการกระทำในวันนี้ของชายหนุ่ม ย้ำว่าเขารักเธอ....และรักเธอคนเดียว
 
                ไปไม่เป็นกับหมัดแรก แต่ก็กลัวโดนน็อคอย่างทุกครั้งจึงรีบลุกจากฟูกนิ่มแล้วรีบเดินไปที่ประตูพร้อมกับพูดจาไปเรื่อยเปื่อยเนื่องจากสมองไม่สั่งการ
 
 
 
                สุดท้ายก็เสียสติไปอีกครั้งของวันกับริมฝีปากหนานุ่มที่โฉบลงมาเบาๆที่เรียวปากอิ่ม....
 
.
.
 
"อะไรเล่า ไม่ต้องมามองแบบนี้เลย กินอิ่มแล้วใช่ป่ะ? แก้วจะนอนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้รูมเซอร์วิสข้างล่างโทรฯมาปลุก(morning call) ก็แล้วกัน....เอ่อ ไปนะ อ๊ะ! "
"...จุ๊บ.... ฝันดีครับ ^____^ "
.
.
.
"......โมะบ้า!!!>////<"