ว้าวุ่น2 [In Our Dream]

10.0

เขียนโดย ออมอนี่cake

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.17 น.

  27 ตอน
  370 วิจารณ์
  45.75K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) ตอนที่ 13

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ
^__^~

 

นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 13  

 

((คุณกิ่งคะ มีเพื่อนผู้ชายมาขอพบค่ะ บอกว่าเป็นเพื่อนกับน้องสาวคุณกิ่งน่ะค่ะ ถ้าน้องสาวคุณกิ่งไม่ลงมาเค้าจะไม่ยอมลุกไปไหนด้วยนะคะ เนี่ยนั่งหน้าหนวด เอ้ย หน้าขรึมจนบรรยากาศด้านล่างอึมครึมไปหมดแล้วค่ะ)) 

"หะ หา....อ่ะค่ะ ทราบแล้วค่ะ // ยายม้าดีดกะโหลก ฉันบอกแล้วใช่ไหม ไปจัดการให้เรียบร้อยเลย!!!!!!!!"

. 

. 

.

"ฮึ่ย !!!! อะไรเนี่ยคนบ้า!!!!"

.

.

 

 

 

...ตึ๊ง...

.

.

 

....มี 1 ข้อความใหม่....โมะรีบย้ายก้นจากตรงนั้นไปเปิดห้องข้างๆแก้วแล้วขึ้นมาเดี๋ยวนี้ อ้อ สั่งรูมเซอร์วิสมากินด้วยล่ะ ถ้าไม่ขึ้นมาใน 10 นาทีแก้วจะโกรธ คนบ้า คนหน้าด้าน!!!!!!!....

.

.

.

"หึหึ คนดีของโทโมะน่ารักจัง.....ผมจองห้อง XXX ขอสปาเก็ตตี้ทะเล 2 ที่ด้วยนะครับ อ้อ อีกจานไม่เอากุ้งนะครับ แฟนผมแพ้กุ้งน่ะครับ ขอบคุณ"

.

.

"แก....หน้าคล้ายๆโทโมะ Kotic นะ // จะเป็นไปได้ไง โทโมะโสดนะยะ // ดูดีๆก็ไม่เหมือนนะ โทโมะไม่มีหนวดสักหน่อย...//ใช่ก็ได้ ไม่ใช่ก็ดี แต่หล่อเป็นบ้า กรี้ดๆๆๆ.....ฯลฯ"

.

.

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

 

 

"อาบน้ำแล้วตามมาที่ห้องข้างๆด้วย คุณพ่อคุณแม่อยากเจอ ท่านอยากจะรู้นักว่าใครหน้าไหนบังอาจมากวนใจลูกชายสุดที่รักเอาดึกดื่นป่านนี้!....ให้ 15 นาที"

.

.

"หืม...ครับผม"

 

 

                หลังจากที่ชายหนุ่มทำให้ตัวเองขึ้นมาสิงสถิตอยู่ที่ห้องข้างๆเธอได้ ก็รีบเข้าไปบอกว่าคุณพ่อคุณแม่ต้องการพบ เนื่องจากรับรู้จากพี่สาวว่ามีชายหนุ่มหน้าตาขี้2เหร่ตามมาหาเธอโรงแรม

 

                เมื่อคลายความกังวลไปจากหัวใจได้ ก็อยากจะพักผ่อนโดยไม่ได้คิดถึงผู้ชายที่เป็นต้นเหตุของความเจ็บปวดว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร

                .

                .

                ก็ทำไมต้องสนใจด้วยล่ะ? โตแล้วนี่ดูแลตัวเองไปสิ ชิ!

 

 

 

                แต่ลึกๆแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะวันนี้คนรักคงเหนื่อยมากจริงๆ จะไล่ให้กลับไปคงจะดูใจดำเกินพอดี จึงอนุญาตให้จองห้องข้างๆแล้วขึ้นมาอาบน้ำพักผ่อน ค่อยออกเดินทางต่อในวันรุ่งขึ้น

 

.

.

"ขอรบกวนด้วยครับ..... สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่ พี่กิ่ง"

.

"อืม // สวัสดีจ๊ะ // อือ ดี"

.

.

 

"เกือบๆเที่ยงคืนที่คุณมาหาลูกสาวผมถึงที่? // เดินทางมาเหนื่อยๆทานอะไรหรือยังจ๊ะ? // รีบๆมาพามันไปเลย ฉันอยากเที่ยวอย่างสงบสุข "

.

.

"เอ่อ ครับ คือ"

.

.

"ดูเหมือนลูกสาวของผมจะอารมณ์เสียนิดหน่อย คุณคิดว่าเป็นเพราะใคร? // เราเป็นเพื่อนที่ทำงานยายแก้วเหรอลูก หน้าตาดีนะเนี่ย // จองตั๋วกลับไว้ยัง ถ้ายังเดี๋ยวฉันจองให้เลยไหม?"

.

.

"อ่ะ คือ อ่า ค..."

.

"ปะ.... // ...................."

.

.

 

"หยุดก่อนนะทุกคน!! นี่จะไม่ให้โทโมะได้พูดอะไรเลยเหรอคะเนี่ย?"

.

.

"ก็พูดมาสิ รอฟังอยู่เนี่ย // แม่ขอโทษนะจ๊ะ พูดมาสิพ่อรูปหล่อ // รีบๆพูด ง่วงย่ะ"

.

.

 

"เอ่อ ครับ ผมวิศว ไทยยานนท์ครับ เป็นเพื่อนที่กามิฯมา 4 ปีแล้วครับ ผมมีความจริงใจที่จะคบกับแก้วแบบจริงจังนะครับ แต่เรายังเด็กกันทั้งคู่ผมจึงไม่อยากใช้คำว่าแฟนเพื่อความสบายใจของคุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่กิ่งด้วยครับ วันนี้ที่มาดึกๆนั้นก็เพื่อความสบายใจของแก้วครับ บังเอิญเกิดเรื่องที่ทำให้แก้วรู้สึกแย่ผมจึงอยากมาอธิบายให้เข้าใจ ไม่อยากให้ค้างคา มันจะทำให้แก้วไม่เชื่อใจและเสียความรู้สึก ขอโทษที่รบกวนท่านด้วยครับ"

.

.

.

 

" เอ่อ คือ พูดมากไปป่ะเนี่ยนายผีดิบ ...>/////<......"

.

.

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

                แทบหยุดหายใจเมื่อชายคนรักเอ่ยบอกเรื่องที่เป็นความลับให้ผู้ปกครองของตนเองฟัง ไม่ได้คิดว่าเร็วเกินไปเพราะเธอก็ไม่คิดว่าจะเผื่อหัวใจให้ใครได้อีกแล้ว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ายังไม่อยากให้ท่านทั้งสองรู้ เธอยังเด็กเสมอในสายตาของท่าน ไม่อยากให้ท่านเป็นกังวลกับความรักในวัยรุ่นของเธอ กลัวทำให้ท่านเสียใจ เหมือนกับวันนี้ที่เธอเหมือนคนไร้สติ

 

 

                แต่ทุกคำพูดของชายหนุ่มก็ทำให้เธอลืมความกังวลใจไปได้เกือบหมด....เขารักเธอจริงๆใช่ไหม?

                ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่เธอจะไม่เสียใจที่วันนี้เลือกที่จะเดินเคียงข้างไปกับโทโมะ

 

 

                ก่อนจะตุ๊มๆต่อมๆกับคำตอบของผู้ปกครองทั้งสามที่มีให้กับลูกชายคนใหม่ของบ้าน....นี่เธอกำลังจะถูกผลักให้เป็นคนนอกหรือเปล่า ทำไมพูดจาดูเข้าข้างกันยังไงไม่รู้?

 

.

.

"พูดได้ดีนิ่ ไอขี้เหร่ // โอ้ ความรักของหนุ่มสาว // โห้ะ เอาจริงรึ?"

.

.

.

 

"ผมจองตั๋วเครื่องบินกลับ กทม. 2 ใบพรุ่งนี้ตอนตี 5 ครับ ผมขออนุญาตพาแก้วกลับด้วยนะครับ พอดีแก้วมีงานตอนบ่ายๆ ส่วนคืนนี้ผมคงต้องขอค้างห้องข้างๆ แต่รับรองจะไม่กวนใจท่านทั้ง3ครับ"

.

.

 

"พ่อง่วง ไปนอนเหอะแม่ // แก้วเก็บของให้เรียบร้อย อย่าลืมอะไรนะลูก // ให้ไวนะยะยายม้าดีดกะโหลก ฉันจะนอน!!"

.

.

 

"อะไรกัน...?  แก้วเป็นลูกนะ!.....ห่วงมั่งก็ได้มั้ง??"

 

 

                .

                .

 

                รู้สึกโล่งใจและมีความมั่นใจแบบสุดๆเมื่อได้เอ่ยความในใจกับหญิงคนรัก ลามไปถึงได้แสดงความจริงจังให้ผู้ปกครองของคนสวยได้เห็นเป็นครั้งแรก เขารักเธอและไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะเก็บมันไว้แค่ในใจอีกต่อไป

 

                เขาจึงเลือกที่จะแสดงออกให้เห็นถึงความจริงจังในคำพูดและความจริงใจในการกระทำต่อจากนี้ของตนเองที่มีต่อหญิงสาว

 

 

                นับจากนี้ไป อนาคตของเขาคือแก้วใจเท่านั้น เขาจะไม่ทำให้แก้วร้องไห้และแก้วจะไม่เสียใจที่ตัดสินใจเลือกที่จะเดินไปกับเขา

.

.

 

"โทโมะ!!!! พูดเองเออเองแบบนี้ได้ไง? แก้วยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะกลับด้วยอ่ะ!!"

"ผมหิวมากเลยครับ ไปคุยที่ห้องได้ไหม?"

"ช่วยฟังที่คนอื่นพูดบ้างจะได้ไหมเนี่ย? ..... โอ้    สปาเกตตี้!!!!"

 

 

 

                ตั้งท่าเดินกลับห้องพร้อมกับฟังเสียงคนสวยบ่นตลอดการเดินทาง หลังจากออกจากห้องผู้ปกครองของแฟนสาวแล้วมาที่ห้องของเขา ก่อนที่คนสวยจะเลิกหาเรื่องทะเลาะเมื่อเจอของโปรดส่งกลิ่นหอมอยู่ตรงหน้า



 

                ตลอด.....เรื่องของกินเนี่ย ใช้ได้ผลตลอด เฮ่อ....เด็กหนอเด็ก

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

"ผมจริงจังนะครับ.....ที่พูดไปเมื่อกี้อ่ะ"

">/////< อะ อะไร?"

.

.

 

"ก็เรื่องที่ผมพูดกับคุณพ่อ คุณแม่แล้วก็พี่กิ่งไงครับ....ผมอยากให้แก้วเชื่อใจผมนะครับ ไม่ว่าจะเกิดอะไร อยากให้แก้วเชื่อใจผู้ชายคนนี้ ผมรักใครไม่ได้อีกแล้ว.....ด้วยความสัตย์จริง"

 

.

.

 

                ทานเสร็จก็เตรียมตัวกลับห้องก่อนจะชะงักก้าวขาไม่ออกซะดื้อๆกับคำพูดที่ตอกย้ำทุกการกระทำในวันนี้ของชายหนุ่ม ย้ำว่าเขารักเธอ....และรักเธอคนเดียว

 

                ไปไม่เป็นกับหมัดแรก แต่ก็กลัวโดนน็อคอย่างทุกครั้งจึงรีบลุกจากฟูกนิ่มแล้วรีบเดินไปที่ประตูพร้อมกับพูดจาไปเรื่อยเปื่อยเนื่องจากสมองไม่สั่งการ

 

 

 

                สุดท้ายก็เสียสติไปอีกครั้งของวันกับริมฝีปากหนานุ่มที่โฉบลงมาเบาๆที่เรียวปากอิ่ม....

 

.

.

 

"อะไรเล่า ไม่ต้องมามองแบบนี้เลย กินอิ่มแล้วใช่ป่ะ? แก้วจะนอนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้รูมเซอร์วิสข้างล่างโทรฯมาปลุก(morning call) ก็แล้วกัน....เอ่อ ไปนะ อ๊ะ! "

"...จุ๊บ.... ฝันดีครับ ^____^ "

.

.

.

"......โมะบ้า!!!>////<"

 

 

เป็นกำลังใจให้น้องๆที่สอบอยู่นะคะ ^___^ สู้ๆๆ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ
^__^~

 

นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 13

 

((คุณกิ่งคะ มีเพื่อนผู้ชายมาขอพบค่ะ บอกว่าเป็นเพื่อนกับน้องสาวคุณกิ่งน่ะค่ะ ถ้าน้องสาวคุณกิ่งไม่ลงมาเค้าจะไม่ยอมลุกไปไหนด้วยนะคะ เนี่ยนั่งหน้าหนวด เอ้ย หน้าขรึมจนบรรยากาศด้านล่างอึมครึมไปหมดแล้วค่ะ))

"หะ หา....อ่ะค่ะ ทราบแล้วค่ะ // ยายม้าดีดกะโหลก ฉันบอกแล้วใช่ไหม ไปจัดการให้เรียบร้อยเลย!!!!!!!!"

.

.

.

"ฮึ่ย !!!! อะไรเนี่ยคนบ้า!!!!"

.

.

 

 

 

...ตึ๊ง...

.

.

 

....มี 1 ข้อความใหม่....โมะรีบย้ายก้นจากตรงนั้นไปเปิดห้องข้างๆแก้วแล้วขึ้นมาเดี๋ยวนี้ อ้อ สั่งรูมเซอร์วิสมากินด้วยล่ะ ถ้าไม่ขึ้นมาใน 10 นาทีแก้วจะโกรธ คนบ้า คนหน้าด้าน!!!!!!!....

.

.

.

"หึหึ คนดีของโทโมะน่ารักจัง.....ผมจองห้อง XXX ขอสปาเก็ตตี้ทะเล 2 ที่ด้วยนะครับ อ้อ อีกจานไม่เอากุ้งนะครับ แฟนผมแพ้กุ้งน่ะครับ ขอบคุณ"

.

.

"แก....หน้าคล้ายๆโทโมะ Kotic นะ // จะเป็นไปได้ไง โทโมะโสดนะยะ // ดูดีๆก็ไม่เหมือนนะ โทโมะไม่มีหนวดสักหน่อย...//ใช่ก็ได้ ไม่ใช่ก็ดี แต่หล่อเป็นบ้า กรี้ดๆๆๆ.....ฯลฯ"

.

.

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

 

 

"อาบน้ำแล้วตามมาที่ห้องข้างๆด้วย คุณพ่อคุณแม่อยากเจอ ท่านอยากจะรู้นักว่าใครหน้าไหนบังอาจมากวนใจลูกชายสุดที่รักเอาดึกดื่นป่านนี้!....ให้ 15 นาที"

.

.

"หืม...ครับผม"

 

 

                หลังจากที่ชายหนุ่มทำให้ตัวเองขึ้นมาสิงสถิตอยู่ที่ห้องข้างๆเธอได้ ก็รีบเข้าไปบอกว่าคุณพ่อคุณแม่ต้องการพบ เนื่องจากรับรู้จากพี่สาวว่ามีชายหนุ่มหน้าตาขี้2เหร่ตามมาหาเธอโรงแรม

 

                เมื่อคลายความกังวลไปจากหัวใจได้ ก็อยากจะพักผ่อนโดยไม่ได้คิดถึงผู้ชายที่เป็นต้นเหตุของความเจ็บปวดว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร

                .

                .

                ก็ทำไมต้องสนใจด้วยล่ะ? โตแล้วนี่ดูแลตัวเองไปสิ ชิ!

 

 

 

                แต่ลึกๆแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะวันนี้คนรักคงเหนื่อยมากจริงๆ จะไล่ให้กลับไปคงจะดูใจดำเกินพอดี จึงอนุญาตให้จองห้องข้างๆแล้วขึ้นมาอาบน้ำพักผ่อน ค่อยออกเดินทางต่อในวันรุ่งขึ้น

 

.

.

"ขอรบกวนด้วยครับ..... สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่ พี่กิ่ง"

.

"อืม // สวัสดีจ๊ะ // อือ ดี"

.

.

 

"เกือบๆเที่ยงคืนที่คุณมาหาลูกสาวผมถึงที่? // เดินทางมาเหนื่อยๆทานอะไรหรือยังจ๊ะ? // รีบๆมาพามันไปเลย ฉันอยากเที่ยวอย่างสงบสุข "

.

.

"เอ่อ ครับ คือ"

.

.

"ดูเหมือนลูกสาวของผมจะอารมณ์เสียนิดหน่อย คุณคิดว่าเป็นเพราะใคร? // เราเป็นเพื่อนที่ทำงานยายแก้วเหรอลูก หน้าตาดีนะเนี่ย // จองตั๋วกลับไว้ยัง ถ้ายังเดี๋ยวฉันจองให้เลยไหม?"

.

.

"อ่ะ คือ อ่า ค..."

.

"ปะ.... // ...................."

.

.

 

"หยุดก่อนนะทุกคน!! นี่จะไม่ให้โทโมะได้พูดอะไรเลยเหรอคะเนี่ย?"

.

.

"ก็พูดมาสิ รอฟังอยู่เนี่ย // แม่ขอโทษนะจ๊ะ พูดมาสิพ่อรูปหล่อ // รีบๆพูด ง่วงย่ะ"

.

.

 

"เอ่อ ครับ ผมวิศว ไทยยานนท์ครับ เป็นเพื่อนที่กามิฯมา 4 ปีแล้วครับ ผมมีความจริงใจที่จะคบกับแก้วแบบจริงจังนะครับ แต่เรายังเด็กกันทั้งคู่ผมจึงไม่อยากใช้คำว่าแฟนเพื่อความสบายใจของคุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่กิ่งด้วยครับ วันนี้ที่มาดึกๆนั้นก็เพื่อความสบายใจของแก้วครับ บังเอิญเกิดเรื่องที่ทำให้แก้วรู้สึกแย่ผมจึงอยากมาอธิบายให้เข้าใจ ไม่อยากให้ค้างคา มันจะทำให้แก้วไม่เชื่อใจและเสียความรู้สึก ขอโทษที่รบกวนท่านด้วยครับ"

.

.

.

 

" เอ่อ คือ พูดมากไปป่ะเนี่ยนายผีดิบ ...>/////<......"

.

.

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

                แทบหยุดหายใจเมื่อชายคนรักเอ่ยบอกเรื่องที่เป็นความลับให้ผู้ปกครองของตนเองฟัง ไม่ได้คิดว่าเร็วเกินไปเพราะเธอก็ไม่คิดว่าจะเผื่อหัวใจให้ใครได้อีกแล้ว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ายังไม่อยากให้ท่านทั้งสองรู้ เธอยังเด็กเสมอในสายตาของท่าน ไม่อยากให้ท่านเป็นกังวลกับความรักในวัยรุ่นของเธอ กลัวทำให้ท่านเสียใจ เหมือนกับวันนี้ที่เธอเหมือนคนไร้สติ

 

 

                แต่ทุกคำพูดของชายหนุ่มก็ทำให้เธอลืมความกังวลใจไปได้เกือบหมด....เขารักเธอจริงๆใช่ไหม?

                ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่เธอจะไม่เสียใจที่วันนี้เลือกที่จะเดินเคียงข้างไปกับโทโมะ

 

 

                ก่อนจะตุ๊มๆต่อมๆกับคำตอบของผู้ปกครองทั้งสามที่มีให้กับลูกชายคนใหม่ของบ้าน....นี่เธอกำลังจะถูกผลักให้เป็นคนนอกหรือเปล่า ทำไมพูดจาดูเข้าข้างกันยังไงไม่รู้?

 

.

.

"พูดได้ดีนิ่ ไอขี้เหร่ // โอ้ ความรักของหนุ่มสาว // โห้ะ เอาจริงรึ?"

.

.

.

 

"ผมจองตั๋วเครื่องบินกลับ กทม. 2 ใบพรุ่งนี้ตอนตี 5 ครับ ผมขออนุญาตพาแก้วกลับด้วยนะครับ พอดีแก้วมีงานตอนบ่ายๆ ส่วนคืนนี้ผมคงต้องขอค้างห้องข้างๆ แต่รับรองจะไม่กวนใจท่านทั้ง3ครับ"

.

.

 

"พ่อง่วง ไปนอนเหอะแม่ // แก้วเก็บของให้เรียบร้อย อย่าลืมอะไรนะลูก // ให้ไวนะยะยายม้าดีดกะโหลก ฉันจะนอน!!"

.

.

 

"อะไรกัน...?  แก้วเป็นลูกนะ!.....ห่วงมั่งก็ได้มั้ง??"

 

 

                .

                .

 

                รู้สึกโล่งใจและมีความมั่นใจแบบสุดๆเมื่อได้เอ่ยความในใจกับหญิงคนรัก ลามไปถึงได้แสดงความจริงจังให้ผู้ปกครองของคนสวยได้เห็นเป็นครั้งแรก เขารักเธอและไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะเก็บมันไว้แค่ในใจอีกต่อไป

 

                เขาจึงเลือกที่จะแสดงออกให้เห็นถึงความจริงจังในคำพูดและความจริงใจในการกระทำต่อจากนี้ของตนเองที่มีต่อหญิงสาว

 

 

                นับจากนี้ไป อนาคตของเขาคือแก้วใจเท่านั้น เขาจะไม่ทำให้แก้วร้องไห้และแก้วจะไม่เสียใจที่ตัดสินใจเลือกที่จะเดินไปกับเขา

.

.

 

"โทโมะ!!!! พูดเองเออเองแบบนี้ได้ไง? แก้วยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะกลับด้วยอ่ะ!!"

"ผมหิวมากเลยครับ ไปคุยที่ห้องได้ไหม?"

"ช่วยฟังที่คนอื่นพูดบ้างจะได้ไหมเนี่ย? ..... โอ้    สปาเกตตี้!!!!"

 

 

 

                ตั้งท่าเดินกลับห้องพร้อมกับฟังเสียงคนสวยบ่นตลอดการเดินทาง หลังจากออกจากห้องผู้ปกครองของแฟนสาวแล้วมาที่ห้องของเขา ก่อนที่คนสวยจะเลิกหาเรื่องทะเลาะเมื่อเจอของโปรดส่งกลิ่นหอมอยู่ตรงหน้า



 

                ตลอด.....เรื่องของกินเนี่ย ใช้ได้ผลตลอด เฮ่อ....เด็กหนอเด็ก

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

"ผมจริงจังนะครับ.....ที่พูดไปเมื่อกี้อ่ะ"

">/////< อะ อะไร?"

.

.

 

"ก็เรื่องที่ผมพูดกับคุณพ่อ คุณแม่แล้วก็พี่กิ่งไงครับ....ผมอยากให้แก้วเชื่อใจผมนะครับ ไม่ว่าจะเกิดอะไร อยากให้แก้วเชื่อใจผู้ชายคนนี้ ผมรักใครไม่ได้อีกแล้ว.....ด้วยความสัตย์จริง"

 

.

.

 

                ทานเสร็จก็เตรียมตัวกลับห้องก่อนจะชะงักก้าวขาไม่ออกซะดื้อๆกับคำพูดที่ตอกย้ำทุกการกระทำในวันนี้ของชายหนุ่ม ย้ำว่าเขารักเธอ....และรักเธอคนเดียว

 

                ไปไม่เป็นกับหมัดแรก แต่ก็กลัวโดนน็อคอย่างทุกครั้งจึงรีบลุกจากฟูกนิ่มแล้วรีบเดินไปที่ประตูพร้อมกับพูดจาไปเรื่อยเปื่อยเนื่องจากสมองไม่สั่งการ

 

 

 

                สุดท้ายก็เสียสติไปอีกครั้งของวันกับริมฝีปากหนานุ่มที่โฉบลงมาเบาๆที่เรียวปากอิ่ม....

 

.

.

 

"อะไรเล่า ไม่ต้องมามองแบบนี้เลย กินอิ่มแล้วใช่ป่ะ? แก้วจะนอนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้รูมเซอร์วิสข้างล่างโทรฯมาปลุก(morning call) ก็แล้วกัน....เอ่อ ไปนะ อ๊ะ! "

"...จุ๊บ.... ฝันดีครับ ^____^ "

.

.

.

"......โมะบ้า!!!>////<"

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา