Coffee In My Heart

เรื่องที่แต่ง นี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake
 
 
เรื่องสั้น เรื่อง มอคค่า ภาค 2 แก้วที่ 8
 
“พี่โทโมะคะ ใยไหมมาแล้วค่ะ ... ว้าววว พี่แก้วมาถึงแล้วเหรอคะ ใยไหมรอเป็นเพื่อนพี่โทโมะตั้งนานสองนานแหน่ะค่ะ ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันยังต้องมารอพี่แก้วอีก รีบกลับไปพักกันเถอะค่ะ กระเป๋าของใยไหมล่ะคะพี่โมะ อ้อ อยู่ตรงนั้นเองเดี๋ยวใยไหมไปหยิบแล้วเราไปที่รถกันเลยนะคะ”
 
 
ผมดัดลอนหวาน
เดรสเกาะอกลายกุหลาบ
ริมฝีปากแดงสวยเฉี่ยวจนต้องเหลียวมอง
ขายาวเนียนกับรองเท้าส้นสูงทรงสวย
 
 
ของโปรดผู้ชายข้าง ๆ นี่เลยสินะ ....
 
 
     เหวอไปครู่ใหญ่เมื่อคนตัวเล็กที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนดึงต้นแขนของเขาเข้าไปกอดไว้แน่น จากนั้นก็มึนงงไปหมดเพราะเสียงแหลม ๆ พูดอยู่ข้างหูด้วยภาษาที่เขาไม่เข้าใจ คนตัวบางของเขาที่ถูกผลักไปอีกฝั่งก็คงจะไม่ต่างกัน ดูได้จากอาการเหรอหราและไม่กล้าขยับปากพูดอะไรออกมาเลย เขาไม่ได้สนใจว่าคนมาใหม่จะพูดหรือต้องการจะสื่อความหมายอะไร เขาใส่ใจแค่ว่าแก้วไม่ควรอยู่ห่างจากเขาตอนนี้ และที่มากไปกว่านั้นคือก่อนที่เขาจะได้เซอไพรส์อะไรคนตัวเล็กในวันรุ่งขึ้น แก้วไม่ควรเข้าใจผิดในเรื่องที่เขาไม่ได้ก่อ ฉุดข้อมืออีกคนไว้แน่น ตอนที่แก้วพยายามจะหันหลังให้พร้อมกับแรงไม่น้อยที่บิดข้อมือเล็กของตนเองออกจากการเกาะกุมเพื่อเดินออกไปจากสนามบินก่อน แล้วทิ้งให้เขาเจอไฮยีน่าที่พร้อมจะล่าเหยื่ออยู่ตลอดเวลาไว้ข้างหลังแบบนี้
 
 
“แก้วเดี๋ยว ... อย่าดื้อ มานี่...เดี๋ยวนี้!”
 
 
“...ฮึก...”
 
 
     หลังจากได้ยินอะไรที่ทำร้ายหัวใจตัวเองไปแบบไปไม่เป็นก็รีบหมุนตัวเดินออกไปจากตรงนั้นทันที แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาก็ถูกมือหนากระชากข้อมือเล็กให้เข้าหาแบบทันทีทันใดเช่นกัน เจ็บ.. ยิ่งได้เห็นใบหน้าตระหนกของคนรักในระยะใกล้ ก็ยิ่งใจเสีย มันพลันเชื่อในสิ่งที่ได้ยินไปเสียหมด ปวดหัวใจเหลือเกิน ปวดจนคิดว่าคงยืนอยู่ตรงนี้ต่อไม่ไหว และต้องการไปให้พ้น ๆ แต่ก็ไม่สามารถบิดข้อมือหนีจากอีกคนได้ ยิ่งคนตัวสูงกดเสียงต่ำด้วยความโมโหใส่ก็ยิ่งนิ่งค้างไม่สามารถละสายตาไปจากใบหน้าคมได้เลย
 
 
ปวดหัวใจเหลือเกิน….ทรมานมาก ๆ
แต่สายตาและน้ำเสียงเย็นนั้นก็แช่แข็งเธอไว้เช่นกัน
น้ำตาที่เคยไหลเพียงแค่ยามอยู่ใต้ร่างเขา บัดนี้มันรื้นมาที่ขอบตา
ดวงตากลมสวยคู่คมรู้สึกร้อนไปหมด เหมือนมีน้ำตามาจ่อตรงปากทางออก
นี่มันเรื่องอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกับเธอ .... เธอรับไม่ไหวหรอกนะ
 
 
.
.
..
“พี่แก้วเป็นอะไรไปคะ เหนื่อยเหรอคะ แบบนี้ก็ไปทานข้าวกับพวกเราไม่ได้สิ เอายังไงดีคะพี่โทโมะ จะให้พี่แก้วขึ้นแท็ก-- ”
 
 
“...........”
 
 
“เดี๋ยวนะคุณ ... คุณ? เออ ช่างเถอะ ผมไม่ทราบว่าคุณกำลังเล่นตลกอะไร หรือสิ่งที่คุณพยายามอยู่ตอนนี้คือคุณต้องการอะไร แต่ผมมารับคนของผม คือเธอคนนี้ และผมต้องการพาเมียผมกลับ...เดี๋ยวนี้! ไปได้แล้วแก้ว ผมเหนื่อย”
 
 
“โมะ โมะ ... เดี๋ยว น้อง ยะ ไย ..”
 
 
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด คิดว่าไยไหมจะยอมหรือไง!!!!!”
 
 
     คว้าข้อมือเล็กให้เข้าหาพร้อมกับกระชับกระเป๋าในมืออีกข้างแล้วพาบาริสต้าคนโปรดเดินตรงไปยังลานจอดรถด้วยกัน โดยไม่สนใจใยดีสิ่งที่รบกวนจิตใจทั้งเธอและเขาในตอนนี้ เขาเสียเวลาให้กับเรื่องไม่เป็นเรื่องมานานเกินไปแล้ว ร่างกายล้าเต็มที ไหนจะคนตัวบางข้าง ๆ ที่ก็สมควรได้พักผ่อนเสียทีเช่นกัน
 
 
นี่มันเรื่องบ้าบออะไรของวัน
หรือเขาลืมเช็คดวงรายวันกับหมอดูชื่อดังเมื่อเช้า
บ้าบอจริง ๆ เสียเวลานอนกอดลูกแมวน้อยของเขามามากเกินไป
 
 
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
 
 
“พี่โทโมะคะ ใยไหมไม่เคยมาเชียงใหม่ ใยไหมกลัว ให้ใยไหมไปที่โรงแรมด้วยนะคะ จะทิ้งให้ใยไหมอยู่ตรงนี้คนเดียวไม่ได้นะคะพี่แก้ว พี่แก้วของใยไหม ให้ใยไหมไปค้างด้วยนะคะ ฮือออ”
 
 
“เอ่อ โมะ....จะ เจ้านาย พาใยไหมไปด้วยกันสิ จะทิ้งน้องไม่ได้นะ เอ่อ ใยไหมขึ้นรถเลยฮะ”
 
 
“............”
 
 
“ใยไหมอยากนั่งข้างหน้าอ่ะค่ะ ว้าย! อย่าเพิ่งออกรถสิคะ ขึ้นค่ะขึ้น โอ้ยยยยย ไอ้บ้า!!!!!!!!!!”
 
 
     ขึ้นรถคันโปรดของคนข้างกายที่ขับมาจากเมืองหลวงด้วยความรู้สึกหลากหลาย แม้จะรู้สึกอายกับคำพูดแสดงฐานะแบบโจ่งแจ้งกับคนอื่นในที่สาธารณะ แต่ไม่อาจปฏิเสธว่าเธอรู้สึกดี ทั้งยังอุ่นใจยามที่ได้ยินจากปากของอีกฝ่ายพร้อมกับแรงกระชับที่ฝ่ามืออุ่น
 
รู้สึกปลอดภัย
ความปวดใจ ความหน่วง
ความกังวลนั้นหายไปหมด
แค่พริบตา แค่ลมหายใจเดียว
เหมือนลมพัดผ่าน .... ผู้ชายคนนี้มีอิทธิพลต่อหัวใจเธอมากจริง ๆ
 
 
“ทำไมถึงได้แต่งตัวแบบนั้นขึ้นเครื่องล่ะคะพี่แก้ว ตลกจัง ใยไหมเพิ่งเคยเห็น”
 
 
“เอ่อ.....พี่ว่ามันสบายดีน่ะครับ เดี๋ยวถึงห้องก็นอนได้เลยงี้”
 
 
“ไม่คิดว่าคนมารับที่สนามบินจะอายเหรอคะ ถ้าเป็นใยไหมนะ ยะ--”
 
 
“แก้วป้อนน้ำโมะหน่อยครับ”
 
 
“หือ ... อ่อ เอ่อ อ้าปาก .. งื้อ โมะอย่ากัดนิ้วดิ วันนี้ใช้นิ้วเยอะนะ เจ็บไปหมดละเนี่ย”
 
“ฮะ ๆๆ เดี๋ยวถึงโรงแรมแล้วจะนวดให้ทุกนิ้วเลยดีไหมโคนี่~~*จุ๊บ” คว้านิ้วเรียวเข้ามากดจูบเบา ๆ ก่อนจะยึดเอามือเล็กมากุมไว้ที่ตักขณะรถเคลื่อนตัว
.
.
..
“ให้ไยไหมค้างห้องเดียวกับพี่แก้วนะคะ ไยไหมกลัวค่ะ นะคะพี่แก้ว”
 
 
“เอ่อ ... เจ้านาย คือ”
 
 
“ขอโทษนะครับคุณใยไหม แต่ที่ผมเรียกเมีย ผมมาหาถึงนี่ นอกจากให้แบกนาฬิกามาให้แล้ว ผมยังต้องการเอาตัวนุ่มนิ่มมานอนกอดด้วยน่ะครับ คงให้ห่างตัวไม่ได้จริง ๆ ... แก้วเข้าห้องไปรอบนเตียงนะครับที่รัก เดี๋ยวผมพาน้องเขาไปส่งที่ห้องแล้วจะรีบกลับนะครับ *จุ๊บบ” กดจูบแรง ๆ ที่ขมับด้านซ้ายก่อนจะดุนหลังให้คนรักเดินเข้าห้องไปก่อนที่เขาจะจัดการเรื่องราวตรงหน้าให้จบก่อนเช้าวันใหม่จะมาเยือน
 
 
“อะ อื้อ” *ปิดประตู
 
 
“ไม่นะ ใยไหมจะนอนกับพี่แก้ว!!! พี่แก้วคะ ไยไหม ๆๆ กรี๊ดดดดดดดดดดด ปล่อยฉันนะไอ้บ้า!!!”
 
 
.
.
 
“เลิกคิดจะทำอะไรได้แล้วครับ มันไม่เป็นผลหรอก เห็น ๆ กันอยู่ว่าแก้วใจเป็นของผม ... เป็นเมียผม ผมว่า ณ ตอนนี้แก้วก็ชัดเจนนะ”
 
“.......พี่โทโมะคะ เราเปิดห้องกันใหม่ดีไหมคะ ให้พี่แก้วพักผ่อนไปเถอะค่ะ นะคะ นะคะ ....”
 
 
“อย่าได้คิดเล่นละครอีก ผมเจอผู้หญิงมาเยอะ ถ้าคุณต้องการเข้าหาผมจริง ๆ รู้ไหมว่าพวกเธอจะใช้อะไรเบียดต้นแขนของผม .... หน้าอกครับ ขอโทษที่ต้องพูดตรง ๆ แต่ถ้าอยากให้ผู้ชายสนใจก็ต้องใช้อวัยวะให้เป็นประโยชน์ แต่คุณไม่ คุณกอดแขนผมแน่นก็จริง แต่พยายามขืนตัวไม่ให้ส่วนนั้นแตะผมเลย”
 
 
“...........”
 
 
“รังเกียจเหรอครับ?? แก้วใจตัวนุ่มนิ่มของผมน่ารักมากใช่ไหมครับ อยากได้สินะครับ”
 
 
“..........”
 
 
“อย่าให้ผมทำอะไรรุนแรงเลยนะครับ คืนนี้ก็นอนที่นี่สักคืน ส่วนพรุ่งนี้คุณอยากจะเที่ยวต่อหรือยากจะกลับก็เอาที่สบายใจเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวผมให้คนของผมดูแลคุณอย่างดี ไม่ต้องกังวลนะครับ คุณไม่หลงแน่ ๆ .... อ้อ คนของผมอาจจะดุไปบ้างก็อย่าถือสานะครับ ผมลาล่ะ”
 
 
“เดี๋ยวนะ ใยไหมจะเอาพี่แก้ว พี่แก้วของใยไหมเท่านั้น!!!!!! …. นี่หยุดนะ พวกแกจะจับฉันทำไม ปล่อย! พวกผู้ชายมันสกปรก ปล่อย!!!!!”
 
 
“อย่าทำให้เจ้านายของผมอารมณ์เสียจะดีกว่านะ ถ้าคุณเคยได้ยินคำว่ายากูซ่าของประเทศญี่ปุ่นมาบ้าง....ก็เลิกโวยวายแล้วเดินไปที่ห้องดี ๆ พวกผมจะเฝ้าหน้าห้องให้ แต่ถ้าอยากได้บริการเสริมก็บอกนะครับ...หึหึหึหึหึ”
 
 
“ไอ้พวกบ้า ฮืออออออออออ อย่ามาแตะ!! ฉันเดินเองได้!!!!!”
 
 
        ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
 
 
     นั่งอยู่บนเตียงนิ่มได้ไม่ถึง 10 นาที เจ้านายหน้ายักษ์ก็เปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เขาระบายยิ้มให้เล็กน้อยก่อนเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ว่าให้เธอนอนไปก่อน เขาจะอาบน้ำคลายความเมื่อยล้าสักหน่อย
 
 
ใครมันจะไปหลับลง
ผ่านเหตุการณ์ อะไรก็ไม่รู้มาแบบงง ๆ
แค่เพียงชั่วโมงกว่า ๆ เท่านั้นก็ทำให้เธอเบลอไปหมด
 
เอนหลังกับเตียงหลังกว้างที่ไม่คุ้นชิน แต่กลิ่นคุ้นเคย
ค่อย ๆ หลับตาแล้วเรื่องของหนึ่งชั่วโมงที่แล้วก็พากันพรั่งพรู
ดั่งสายน้ำหลาก ทุกข์ เศร้า สงสัย เขินอาย และมีความสุข
 
 
ขอบคุณผู้ชายคนนั้นที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กัน
ขอบคุณตัวเองที่ไม่หุนหันพลันแล่น ไม่รับฟังอะไรสักอย่าง
ขอบคุณใยไหมที่ทำให้รู้ว่าตัวเองยังหวั่นไหวกับผู้หญิงของเจ้านายเสมอ
ขอบคุณที่ทำให้เธอได้รับรู้ว่ากลัวที่จะต้องเสียเขาไปแค่ไหน ....
 
 
     ความรู้สึกเย็นที่ข้างแก้มฉุดให้สติที่เหลือไม่เต็มร้อยหลุดออกมาจากความฝัน เผลองีบไปเมื่อ 20 นาทีที่แล้วเพราะล้าเต็มทีก่อนจะขยับตัวเล็กน้อย เมื่อเจ้าของเตียงอีกคนแทรกตัวลงมาทางด้านหลัง เขาสอดมือเข้าที่ด้านล่างของลำตัว แล้วคว้าเอวคอดไปกอดไว้หลวม ๆ ส่วนอีกข้างก็สอดประสานเข้าที่นิ้วมือเรียวของเธอที่กุมอยู่บริเวณหน้าท้องเนียนเบา ๆ
 
 
“หลับหรือยังครับโคนี่”
 
 
“อือ........”
 
 
“ตกใจไหมครับวันนี้ ขอบคุณที่เข้าใจนะครับ โมะกลัวแก้วใจจะเดินหนีแล้วทิ้งไปเสียอีก ...พอกลับมาเจอว่านอนรอ ที่เตียงค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ได้ผมแล้วห้ามทิ้งนะครับ โอ้ยยยยย แก้ว ๆ โมะเจ็บ อย่าบิดสิครับ”
 
 
“พูดจาแบบนี้เหรอฮะ ผีดิบ!!!! อื้ออออ โมะ อย่าจับตรงนั้น อ๊ะ”
 
 
     แนบริมฝีปากเย็น ๆ เข้ากับข้างแก้มหอม ก่อนจะแทรกตัวลงไปทางด้านหลังของคนสวย โอบกอดเธอไว้ให้อุ่นใจว่าเขาอยู่ตรงนี้ จะไม่ให้มีอะไรมารบกวนจิตใจเธออีก ยกศีรษะขึ้นมากดจูบหนัก ๆ ที่ซอกคอขาวแล้ววกกลับไปหอมแก้มอุ่นอีกครั้งและอีกครั้ง จนถูกคนสวยหยิกเข้าที่ท้องแขนหนา เพราะพูดจาลามกเกินไป
 
     สบโอกาสพลิกแม่เสือให้หันหน้าเข้าหา แล้วคร่อมทับร่างโปร่งไว้เบา ๆ ก่อนจะจับเข้าที่ข้อมือเล็กให้มันมาคล้องไว้ที่คอของเขาแทนการทำร้ายตามร่างกายเพราะทั้งเขินทั้งโกรธในเวลาเดียวกัน แสงไฟอมส้มที่หัวเตียงถูกปิดให้เหลือเพียงดวงเดียว แต่ก็เพียงพอที่เขาจะได้เห็นดวงหน้าแดงซ่านของคนใต้ร่าง จูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากเล็กให้เกิดเสียง ไล้จมูกโด่งไปตามโครงหน้าเรียว กดจูบหน้าผากสวย เรียวคิ้วเข้ม ลากผ่านดวงตาคู่สวย สูดความหอมที่ข้างแก้มเข้าเต็มปอดฟอดใหญ่ พรมจูบที่ปลายคางและวกกลับมาเอาอกเอาใจที่ส่วนเดียวกัน กดจูบริมฝีปากบางเบา ๆ ในคราแรก ก่อนจะอ้อนกัดเข้าริมฝีปากล่างให้คนใต้ร่างยอมเปิดทางให้เกลียวลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานภายใน
 
     แก้วใจครางฮือออกมาแผ่วเบา เมื่อลิ้นร้อนของเขากำลังรุกรานเรียวลิ้นเล็กของอีกคนอย่างหมดหนทางหนี มือเล็กกดท้ายทอยคนด้านบนให้ลงมาแนบชิดกันมากขึ้น มือหนาข้างหนึ่งแอบปลดกระดุมเสื้อนอนลายหมีบราวน์เบา ๆ ขณะที่อีกข้างก็ลากไล้ไปทุกส่วนของร่างกาย ตั้งแต่แผ่นหลังบาง ลากผ่านมาที่หน้าท้องสวย บีบเค้นเบา ๆ ให้คนตัวเล็กรู้สึกเสียวซ่านโดยไม่รู้ตัว
 
     ผละตัวออกมาอย่างแสนเสียดายเพื่อเพิ่มออกซิเจนให้คนตรงหน้าจากนั้นยืดตัวขึ้นมาปลดเชือกชุดคลุมอาบน้ำของตนออกแล้วเหวี่ยงออกไปโดยไม่สนใจที่อยู่ ก่อนจะบังคับแยกขาขาวให้อ้ากว้างแล้วแทรกกายเข้าตรงหว่างขา บีบแก้มก้นนิ่มเบา ๆ แล้วจัดการส่วนล่างให้หลุดออกจากกายโปร่งบางจนหมด เหมือนกับส่วนบนที่เขาปลดออกไปพร้อมกับเสื้อชั้นในสีพีชอ่อนเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว
 
     คนตัวหนาล้มตัวทาบทับคนใต้ร่างอีกครั้ง พร้อมกับป้อนจูบให้คนเมื่อยล้าอีกหน แต่คราวนี้มันร้อนแรงเสียจนเรียวนิ้วเล็กต้องจิกไหล่หนาไว้เสียแน่นเพราะเกิดอาการวูบโหวงในท้องน้อยขึ้นมากะทันหัน มันเสียวซ่านไปหมด ผู้ชายด้านบนเหมือนจะรุนแรงกว่าทุกครั้งอาจเพราะเราห่างจากเรื่องอย่างว่ากันมานานเพราะต่างคนต่างทำงานจนหมดแรง แถมวันนี้ยังมาเจอเรื่องรบกวนจิตใจอีก
 
     หลังจากลิ้นร้อนรุกรานดูดดึงเรียวลิ้นเล็กจนเกิดเสียงดังอย่างพอใจคนทำ อีกคนก็ขอประท้วงโดยการทุบไหล่แน่นเบา ๆ ให้เปิดโอกาสได้พักเอาอากาศเข้าปอด ย้ายมากดจูบหนัก ๆ ที่ซอกคอหอม ก่อนจะลากผ่านไหปลาร้าสวยจนถึงเนินอกอิ่ม แลบลิ้นเลียและดูดดึงยอดอกสีสวยเบา ๆ ด้วยความหน้ามืดตามัว อีกคนก็ใช้มือเรียวขยุ้มกลุ่มผมดกดำไว้แน่นเพื่อระบายความรู้สึกของตน
 
 
 
 
 
“อื้อ โมะ ....”
 
.
..
 
 
 
“ผมรักคุณ ...แก้ว ผมรักคุณ ผมรักคุณ”
 
 
 
 
to be con.