Coffee In My Heart

9.1

เขียนโดย ออมอนี่cake

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.56 น.

  38 ตอน
  532 วิจารณ์
  60.62K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

37) Mocca II แก้วที่ 8

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่องที่แต่ง นี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake

 

 

เรื่องสั้น เรื่อง มอคค่า ภาค 2 แก้วที่ 8

 

“พี่โทโมะคะ ใยไหมมาแล้วค่ะ ... ว้าววว พี่แก้วมาถึงแล้วเหรอคะ ใยไหมรอเป็นเพื่อนพี่โทโมะตั้งนานสองนานแหน่ะค่ะ ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันยังต้องมารอพี่แก้วอีก รีบกลับไปพักกันเถอะค่ะ กระเป๋าของใยไหมล่ะคะพี่โมะ อ้อ อยู่ตรงนั้นเองเดี๋ยวใยไหมไปหยิบแล้วเราไปที่รถกันเลยนะคะ”

 

 

ผมดัดลอนหวาน

เดรสเกาะอกลายกุหลาบ

ริมฝีปากแดงสวยเฉี่ยวจนต้องเหลียวมอง

ขายาวเนียนกับรองเท้าส้นสูงทรงสวย

 

 

ของโปรดผู้ชายข้าง ๆ นี่เลยสินะ ....

 

 

     เหวอไปครู่ใหญ่เมื่อคนตัวเล็กที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนดึงต้นแขนของเขาเข้าไปกอดไว้แน่น จากนั้นก็มึนงงไปหมดเพราะเสียงแหลม ๆ พูดอยู่ข้างหูด้วยภาษาที่เขาไม่เข้าใจ คนตัวบางของเขาที่ถูกผลักไปอีกฝั่งก็คงจะไม่ต่างกัน ดูได้จากอาการเหรอหราและไม่กล้าขยับปากพูดอะไรออกมาเลย เขาไม่ได้สนใจว่าคนมาใหม่จะพูดหรือต้องการจะสื่อความหมายอะไร เขาใส่ใจแค่ว่าแก้วไม่ควรอยู่ห่างจากเขาตอนนี้ และที่มากไปกว่านั้นคือก่อนที่เขาจะได้เซอไพรส์อะไรคนตัวเล็กในวันรุ่งขึ้น แก้วไม่ควรเข้าใจผิดในเรื่องที่เขาไม่ได้ก่อ ฉุดข้อมืออีกคนไว้แน่น ตอนที่แก้วพยายามจะหันหลังให้พร้อมกับแรงไม่น้อยที่บิดข้อมือเล็กของตนเองออกจากการเกาะกุมเพื่อเดินออกไปจากสนามบินก่อน แล้วทิ้งให้เขาเจอไฮยีน่าที่พร้อมจะล่าเหยื่ออยู่ตลอดเวลาไว้ข้างหลังแบบนี้

 

 

“แก้วเดี๋ยว ... อย่าดื้อ มานี่...เดี๋ยวนี้!”

 

 

“...ฮึก...”

 

 

     หลังจากได้ยินอะไรที่ทำร้ายหัวใจตัวเองไปแบบไปไม่เป็นก็รีบหมุนตัวเดินออกไปจากตรงนั้นทันที แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาก็ถูกมือหนากระชากข้อมือเล็กให้เข้าหาแบบทันทีทันใดเช่นกัน เจ็บ.. ยิ่งได้เห็นใบหน้าตระหนกของคนรักในระยะใกล้ ก็ยิ่งใจเสีย มันพลันเชื่อในสิ่งที่ได้ยินไปเสียหมด ปวดหัวใจเหลือเกิน ปวดจนคิดว่าคงยืนอยู่ตรงนี้ต่อไม่ไหว และต้องการไปให้พ้น ๆ แต่ก็ไม่สามารถบิดข้อมือหนีจากอีกคนได้ ยิ่งคนตัวสูงกดเสียงต่ำด้วยความโมโหใส่ก็ยิ่งนิ่งค้างไม่สามารถละสายตาไปจากใบหน้าคมได้เลย

 

 

ปวดหัวใจเหลือเกิน….ทรมานมาก ๆ

แต่สายตาและน้ำเสียงเย็นนั้นก็แช่แข็งเธอไว้เช่นกัน

น้ำตาที่เคยไหลเพียงแค่ยามอยู่ใต้ร่างเขา บัดนี้มันรื้นมาที่ขอบตา

ดวงตากลมสวยคู่คมรู้สึกร้อนไปหมด เหมือนมีน้ำตามาจ่อตรงปากทางออก

นี่มันเรื่องอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกับเธอ .... เธอรับไม่ไหวหรอกนะ

 

 

.

.

..

“พี่แก้วเป็นอะไรไปคะ เหนื่อยเหรอคะ แบบนี้ก็ไปทานข้าวกับพวกเราไม่ได้สิ เอายังไงดีคะพี่โทโมะ จะให้พี่แก้วขึ้นแท็ก-- ”

 

 

“...........”

 

 

“เดี๋ยวนะคุณ ... คุณ? เออ ช่างเถอะ ผมไม่ทราบว่าคุณกำลังเล่นตลกอะไร หรือสิ่งที่คุณพยายามอยู่ตอนนี้คือคุณต้องการอะไร แต่ผมมารับคนของผม คือเธอคนนี้ และผมต้องการพาเมียผมกลับ...เดี๋ยวนี้! ไปได้แล้วแก้ว ผมเหนื่อย”

 

 

“โมะ โมะ ... เดี๋ยว น้อง ยะ ไย ..”

 

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด คิดว่าไยไหมจะยอมหรือไง!!!!!”

 

 

     คว้าข้อมือเล็กให้เข้าหาพร้อมกับกระชับกระเป๋าในมืออีกข้างแล้วพาบาริสต้าคนโปรดเดินตรงไปยังลานจอดรถด้วยกัน โดยไม่สนใจใยดีสิ่งที่รบกวนจิตใจทั้งเธอและเขาในตอนนี้ เขาเสียเวลาให้กับเรื่องไม่เป็นเรื่องมานานเกินไปแล้ว ร่างกายล้าเต็มที ไหนจะคนตัวบางข้าง ๆ ที่ก็สมควรได้พักผ่อนเสียทีเช่นกัน

 

 

นี่มันเรื่องบ้าบออะไรของวัน

หรือเขาลืมเช็คดวงรายวันกับหมอดูชื่อดังเมื่อเช้า

บ้าบอจริง ๆ เสียเวลานอนกอดลูกแมวน้อยของเขามามากเกินไป

 

 

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

 

 

“พี่โทโมะคะ ใยไหมไม่เคยมาเชียงใหม่ ใยไหมกลัว ให้ใยไหมไปที่โรงแรมด้วยนะคะ จะทิ้งให้ใยไหมอยู่ตรงนี้คนเดียวไม่ได้นะคะพี่แก้ว พี่แก้วของใยไหม ให้ใยไหมไปค้างด้วยนะคะ ฮือออ”

 

 

“เอ่อ โมะ....จะ เจ้านาย พาใยไหมไปด้วยกันสิ จะทิ้งน้องไม่ได้นะ เอ่อ ใยไหมขึ้นรถเลยฮะ”

 

 

“............”

 

 

“ใยไหมอยากนั่งข้างหน้าอ่ะค่ะ ว้าย! อย่าเพิ่งออกรถสิคะ ขึ้นค่ะขึ้น โอ้ยยยยย ไอ้บ้า!!!!!!!!!!

 

 

     ขึ้นรถคันโปรดของคนข้างกายที่ขับมาจากเมืองหลวงด้วยความรู้สึกหลากหลาย แม้จะรู้สึกอายกับคำพูดแสดงฐานะแบบโจ่งแจ้งกับคนอื่นในที่สาธารณะ แต่ไม่อาจปฏิเสธว่าเธอรู้สึกดี ทั้งยังอุ่นใจยามที่ได้ยินจากปากของอีกฝ่ายพร้อมกับแรงกระชับที่ฝ่ามืออุ่น

 

รู้สึกปลอดภัย

ความปวดใจ ความหน่วง

ความกังวลนั้นหายไปหมด

แค่พริบตา แค่ลมหายใจเดียว

เหมือนลมพัดผ่าน .... ผู้ชายคนนี้มีอิทธิพลต่อหัวใจเธอมากจริง ๆ

 

 

“ทำไมถึงได้แต่งตัวแบบนั้นขึ้นเครื่องล่ะคะพี่แก้ว ตลกจัง ใยไหมเพิ่งเคยเห็น”

 

 

“เอ่อ.....พี่ว่ามันสบายดีน่ะครับ เดี๋ยวถึงห้องก็นอนได้เลยงี้”

 

 

“ไม่คิดว่าคนมารับที่สนามบินจะอายเหรอคะ ถ้าเป็นใยไหมนะ ยะ--”

 

 

“แก้วป้อนน้ำโมะหน่อยครับ”

 

 

“หือ ... อ่อ เอ่อ อ้าปาก .. งื้อ โมะอย่ากัดนิ้วดิ วันนี้ใช้นิ้วเยอะนะ เจ็บไปหมดละเนี่ย”

 

“ฮะ ๆๆ เดี๋ยวถึงโรงแรมแล้วจะนวดให้ทุกนิ้วเลยดีไหมโคนี่~~*จุ๊บ” คว้านิ้วเรียวเข้ามากดจูบเบา ๆ ก่อนจะยึดเอามือเล็กมากุมไว้ที่ตักขณะรถเคลื่อนตัว

.

.

..

“ให้ไยไหมค้างห้องเดียวกับพี่แก้วนะคะ ไยไหมกลัวค่ะ นะคะพี่แก้ว”

 

 

“เอ่อ ... เจ้านาย คือ”

 

 

“ขอโทษนะครับคุณใยไหม แต่ที่ผมเรียกเมีย ผมมาหาถึงนี่ นอกจากให้แบกนาฬิกามาให้แล้ว ผมยังต้องการเอาตัวนุ่มนิ่มมานอนกอดด้วยน่ะครับ คงให้ห่างตัวไม่ได้จริง ๆ ... แก้วเข้าห้องไปรอบนเตียงนะครับที่รัก เดี๋ยวผมพาน้องเขาไปส่งที่ห้องแล้วจะรีบกลับนะครับ *จุ๊บบ” กดจูบแรง ๆ ที่ขมับด้านซ้ายก่อนจะดุนหลังให้คนรักเดินเข้าห้องไปก่อนที่เขาจะจัดการเรื่องราวตรงหน้าให้จบก่อนเช้าวันใหม่จะมาเยือน

 

 

“อะ อื้อ” *ปิดประตู

 

 

“ไม่นะ ใยไหมจะนอนกับพี่แก้ว!!! พี่แก้วคะ ไยไหม ๆๆ กรี๊ดดดดดดดดดดด ปล่อยฉันนะไอ้บ้า!!!”

 

 

.

.

 

“เลิกคิดจะทำอะไรได้แล้วครับ มันไม่เป็นผลหรอก เห็น ๆ กันอยู่ว่าแก้วใจเป็นของผม ... เป็นเมียผม ผมว่า ณ ตอนนี้แก้วก็ชัดเจนนะ”

 

“.......พี่โทโมะคะ เราเปิดห้องกันใหม่ดีไหมคะ ให้พี่แก้วพักผ่อนไปเถอะค่ะ นะคะ นะคะ ....”

 

 

“อย่าได้คิดเล่นละครอีก ผมเจอผู้หญิงมาเยอะ ถ้าคุณต้องการเข้าหาผมจริง ๆ รู้ไหมว่าพวกเธอจะใช้อะไรเบียดต้นแขนของผม .... หน้าอกครับ ขอโทษที่ต้องพูดตรง ๆ แต่ถ้าอยากให้ผู้ชายสนใจก็ต้องใช้อวัยวะให้เป็นประโยชน์ แต่คุณไม่ คุณกอดแขนผมแน่นก็จริง แต่พยายามขืนตัวไม่ให้ส่วนนั้นแตะผมเลย”

 

 

“...........”

 

 

“รังเกียจเหรอครับ?? แก้วใจตัวนุ่มนิ่มของผมน่ารักมากใช่ไหมครับ อยากได้สินะครับ”

 

 

“..........”

 

 

“อย่าให้ผมทำอะไรรุนแรงเลยนะครับ คืนนี้ก็นอนที่นี่สักคืน ส่วนพรุ่งนี้คุณอยากจะเที่ยวต่อหรือยากจะกลับก็เอาที่สบายใจเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวผมให้คนของผมดูแลคุณอย่างดี ไม่ต้องกังวลนะครับ คุณไม่หลงแน่ ๆ .... อ้อ คนของผมอาจจะดุไปบ้างก็อย่าถือสานะครับ ผมลาล่ะ”

 

 

“เดี๋ยวนะ ใยไหมจะเอาพี่แก้ว พี่แก้วของใยไหมเท่านั้น!!!!!! …. นี่หยุดนะ พวกแกจะจับฉันทำไม ปล่อย! พวกผู้ชายมันสกปรก ปล่อย!!!!!”

 

 

“อย่าทำให้เจ้านายของผมอารมณ์เสียจะดีกว่านะ ถ้าคุณเคยได้ยินคำว่ายากูซ่าของประเทศญี่ปุ่นมาบ้าง....ก็เลิกโวยวายแล้วเดินไปที่ห้องดี ๆ พวกผมจะเฝ้าหน้าห้องให้ แต่ถ้าอยากได้บริการเสริมก็บอกนะครับ...หึหึหึหึหึ”

 

 

“ไอ้พวกบ้า ฮืออออออออออ อย่ามาแตะ!! ฉันเดินเองได้!!!!!”

 

 

        ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

 

 

     นั่งอยู่บนเตียงนิ่มได้ไม่ถึง 10 นาที เจ้านายหน้ายักษ์ก็เปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เขาระบายยิ้มให้เล็กน้อยก่อนเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ว่าให้เธอนอนไปก่อน เขาจะอาบน้ำคลายความเมื่อยล้าสักหน่อย

 

 

ใครมันจะไปหลับลง

ผ่านเหตุการณ์ อะไรก็ไม่รู้มาแบบงง ๆ

แค่เพียงชั่วโมงกว่า ๆ เท่านั้นก็ทำให้เธอเบลอไปหมด

 

เอนหลังกับเตียงหลังกว้างที่ไม่คุ้นชิน แต่กลิ่นคุ้นเคย

ค่อย ๆ หลับตาแล้วเรื่องของหนึ่งชั่วโมงที่แล้วก็พากันพรั่งพรู

ดั่งสายน้ำหลาก ทุกข์ เศร้า สงสัย เขินอาย และมีความสุข

 

 

ขอบคุณผู้ชายคนนั้นที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กัน

ขอบคุณตัวเองที่ไม่หุนหันพลันแล่น ไม่รับฟังอะไรสักอย่าง

ขอบคุณใยไหมที่ทำให้รู้ว่าตัวเองยังหวั่นไหวกับผู้หญิงของเจ้านายเสมอ

ขอบคุณที่ทำให้เธอได้รับรู้ว่ากลัวที่จะต้องเสียเขาไปแค่ไหน ....

 

 

     ความรู้สึกเย็นที่ข้างแก้มฉุดให้สติที่เหลือไม่เต็มร้อยหลุดออกมาจากความฝัน เผลองีบไปเมื่อ 20 นาทีที่แล้วเพราะล้าเต็มทีก่อนจะขยับตัวเล็กน้อย เมื่อเจ้าของเตียงอีกคนแทรกตัวลงมาทางด้านหลัง เขาสอดมือเข้าที่ด้านล่างของลำตัว แล้วคว้าเอวคอดไปกอดไว้หลวม ๆ ส่วนอีกข้างก็สอดประสานเข้าที่นิ้วมือเรียวของเธอที่กุมอยู่บริเวณหน้าท้องเนียนเบา ๆ

 

 

“หลับหรือยังครับโคนี่”

 

 

“อือ........”

 

 

“ตกใจไหมครับวันนี้ ขอบคุณที่เข้าใจนะครับ โมะกลัวแก้วใจจะเดินหนีแล้วทิ้งไปเสียอีก ...พอกลับมาเจอว่านอนรอ ที่เตียงค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ได้ผมแล้วห้ามทิ้งนะครับ โอ้ยยยยย แก้ว ๆ โมะเจ็บ อย่าบิดสิครับ”

 

 

“พูดจาแบบนี้เหรอฮะ ผีดิบ!!!! อื้ออออ โมะ อย่าจับตรงนั้น อ๊ะ”

 

 

     แนบริมฝีปากเย็น ๆ เข้ากับข้างแก้มหอม ก่อนจะแทรกตัวลงไปทางด้านหลังของคนสวย โอบกอดเธอไว้ให้อุ่นใจว่าเขาอยู่ตรงนี้ จะไม่ให้มีอะไรมารบกวนจิตใจเธออีก ยกศีรษะขึ้นมากดจูบหนัก ๆ ที่ซอกคอขาวแล้ววกกลับไปหอมแก้มอุ่นอีกครั้งและอีกครั้ง จนถูกคนสวยหยิกเข้าที่ท้องแขนหนา เพราะพูดจาลามกเกินไป

 

     สบโอกาสพลิกแม่เสือให้หันหน้าเข้าหา แล้วคร่อมทับร่างโปร่งไว้เบา ๆ ก่อนจะจับเข้าที่ข้อมือเล็กให้มันมาคล้องไว้ที่คอของเขาแทนการทำร้ายตามร่างกายเพราะทั้งเขินทั้งโกรธในเวลาเดียวกัน แสงไฟอมส้มที่หัวเตียงถูกปิดให้เหลือเพียงดวงเดียว แต่ก็เพียงพอที่เขาจะได้เห็นดวงหน้าแดงซ่านของคนใต้ร่าง จูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากเล็กให้เกิดเสียง ไล้จมูกโด่งไปตามโครงหน้าเรียว กดจูบหน้าผากสวย เรียวคิ้วเข้ม ลากผ่านดวงตาคู่สวย สูดความหอมที่ข้างแก้มเข้าเต็มปอดฟอดใหญ่ พรมจูบที่ปลายคางและวกกลับมาเอาอกเอาใจที่ส่วนเดียวกัน กดจูบริมฝีปากบางเบา ๆ ในคราแรก ก่อนจะอ้อนกัดเข้าริมฝีปากล่างให้คนใต้ร่างยอมเปิดทางให้เกลียวลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานภายใน

 

     แก้วใจครางฮือออกมาแผ่วเบา เมื่อลิ้นร้อนของเขากำลังรุกรานเรียวลิ้นเล็กของอีกคนอย่างหมดหนทางหนี มือเล็กกดท้ายทอยคนด้านบนให้ลงมาแนบชิดกันมากขึ้น มือหนาข้างหนึ่งแอบปลดกระดุมเสื้อนอนลายหมีบราวน์เบา ๆ ขณะที่อีกข้างก็ลากไล้ไปทุกส่วนของร่างกาย ตั้งแต่แผ่นหลังบาง ลากผ่านมาที่หน้าท้องสวย บีบเค้นเบา ๆ ให้คนตัวเล็กรู้สึกเสียวซ่านโดยไม่รู้ตัว

 

     ผละตัวออกมาอย่างแสนเสียดายเพื่อเพิ่มออกซิเจนให้คนตรงหน้าจากนั้นยืดตัวขึ้นมาปลดเชือกชุดคลุมอาบน้ำของตนออกแล้วเหวี่ยงออกไปโดยไม่สนใจที่อยู่ ก่อนจะบังคับแยกขาขาวให้อ้ากว้างแล้วแทรกกายเข้าตรงหว่างขา บีบแก้มก้นนิ่มเบา ๆ แล้วจัดการส่วนล่างให้หลุดออกจากกายโปร่งบางจนหมด เหมือนกับส่วนบนที่เขาปลดออกไปพร้อมกับเสื้อชั้นในสีพีชอ่อนเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว

 

     คนตัวหนาล้มตัวทาบทับคนใต้ร่างอีกครั้ง พร้อมกับป้อนจูบให้คนเมื่อยล้าอีกหน แต่คราวนี้มันร้อนแรงเสียจนเรียวนิ้วเล็กต้องจิกไหล่หนาไว้เสียแน่นเพราะเกิดอาการวูบโหวงในท้องน้อยขึ้นมากะทันหัน มันเสียวซ่านไปหมด ผู้ชายด้านบนเหมือนจะรุนแรงกว่าทุกครั้งอาจเพราะเราห่างจากเรื่องอย่างว่ากันมานานเพราะต่างคนต่างทำงานจนหมดแรง แถมวันนี้ยังมาเจอเรื่องรบกวนจิตใจอีก

 

     หลังจากลิ้นร้อนรุกรานดูดดึงเรียวลิ้นเล็กจนเกิดเสียงดังอย่างพอใจคนทำ อีกคนก็ขอประท้วงโดยการทุบไหล่แน่นเบา ๆ ให้เปิดโอกาสได้พักเอาอากาศเข้าปอด ย้ายมากดจูบหนัก ๆ ที่ซอกคอหอม ก่อนจะลากผ่านไหปลาร้าสวยจนถึงเนินอกอิ่ม แลบลิ้นเลียและดูดดึงยอดอกสีสวยเบา ๆ ด้วยความหน้ามืดตามัว อีกคนก็ใช้มือเรียวขยุ้มกลุ่มผมดกดำไว้แน่นเพื่อระบายความรู้สึกของตน

 

 

 

 

 

“อื้อ โมะ ....”

 

.

..

 

 

 

“ผมรักคุณ ...แก้ว ผมรักคุณ ผมรักคุณ”

 

 

 

 

to be con.

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา